Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι Faulkner & Sneap έχουν φτιάξει πολύ ωραίο ήχο κιθάρας , κλασικό αλλά και σύμφωνο με την εποχή
Νομίζω ότι αυτό που κάνουν οι Priest με τα Firepower και Invincible Shield είναι αντίστοιχο με αυτό που έκαναν στα 80s με τα Screaming…και Defenders… τηρουμένων των αναλογιών
Ομολογώ ότι αυτό δεν το περίμενα. Έχοντας διαβάσει, γιατί τα singles δεν τα ακούω, περί αντιγράφων του painkiller και έχοντας στο νου μου την, στα μάτια μου τουλάχιστον, απογοητευτικη αποδοση του Ρομπ στο τελευταίο live στην Αθήνα δεν είχα και καμιά ιδιαίτερα μεγάλη διάθεση να ακούσω το νέο τους άλμπουμ. Μπήκα στη διαδικασία σχεδόν ψυχαναγκαστικά και με εξέπληξαν ευχάριστα.
Η παραγωγη ειναι η γνωστη και δεν περιμενα τιποτα διαφορετικο οποτε οκ.
Με λιγες εξαιρεσεις η δομη των φωνητικων γραμμων με κανει να πιστευω πως ο Rob στο στουντιο μπορει να τις βγαλει(live αλλη ιστορια)Εντυπωσιακη δουλεια στις κιθαρες(ειδικα στα σολα).
Αυτο ομως που τελικα μενει ειναι τα τραγουδια τα οποια ειναι σε πραγματικα υψηλο επιπεδο.Ειδικα στα πιο «παλιακα» mid (σχεδον)tempo (gates of hell,crown of horns,Giants in the sky,Fight for your life,The lodger)η μπαντα δινει πονο.
Μακαρι και live να με ταπωσουν.
Υ.Γ επειδη ακουω για αριστουργημα κλπ καπου ωπα.Αριστουργηματα (και η συγκεκριμενη μπαντα εχει τουλαχιστον 4)
δεν ειναι ποτε ενα ποτ πουρι απο (εστω και εξαιρετικες) συνθεσεις τυπου «τωρα θα παιξουμε 80’s ,τωρα painkiller,τωρα κατι απο crucible».Ειναι δημιουργιες με ενιαιο αισθητικο και ηχητικό υφος που οριζουν ολοκληρες εποχες του εκαστοτε γκρουπ αλλα και της σκηνης ολοκληρης.
Τι ηταν αυτο παλι με αυτους?Καταπληκτικο αλμπουμ,επαθα ζημια!Πολυ καλυτερο απο Firepower,σχεδον αγγιζει το αριστουργηματικο Redeemer(sorry Lyndon,το Redeemer ειναι τετοιο).
Αυτο που εχουν “παθει”(μαλλον εμεις παθαμε) οι Priest με τα τελευταια τρια αλμπουμ,το εκαναν οι Accept πριν λιγα χρονια με την δικη τους συνεχομενη τριαδα.
Live θα δουμε απο αποδοση Rob,αλλα οπως και να εχει εκεινη η μερα με Bruce και Accept προοιωνιζεται επικη…
Τι δισκάρα βγάλατε (πάλι) ρε Metal Gods! Από την αρχή ως το τέλος.
Δεν υπάρχουν αυτά στα 50χρονα μιας μπάντας!
Συμφωνώ. Το έχω ακούσει ήδη πάνω από 10 φορές, είναι ένας πολύ καλός δίσκος με πολύ ωραία τραγούδια, δεν μπορώ (και δε νομίζω ότι θα μπορέσω) να το πω αριστούργημα. Δεν έγινε και κάτι
Αν ειχε παραγωγη απο Sneap θα ηταν ακομα καλυτερο το redeemer, γιατι απο ηχο πασχει,οχι απο υλικο . Κατα τα άλλα συμφωνώ με την προσέγγιση που εχει κοινο παρονομαστή τον Sneap φυσικα.
Εν τω μεταξύ ποσο κομματάρα το Fight of your life ;;
Αφιερωμενο σε Glenn ειναι.
Εγώ,ως ψύχραιμος,μη die hard οπαδός των Priest,έχω να πω το εξής:
Εχω αρρωστήσει με το άλμπουμ!!
Πολύ τρανταχτές απουσίες…
Θα το ελεγα πολυ μετριο
18 τραγουδια σετλιστ, 18 δισκοι στην ιστορια του συγκροτηματος. Do the math. Δεν χωρανε ολα σε σετλιστ 90-100 λεπτων (και πολλα λεω). Μπορει να αλλαξουν βεβαια κατιτις στην πορεια, ως τα καλοκαιρινα φεστιβαλ εχει χρονο.
Βάλε ένα heading out to the highway ρε μάστορα και βγάλε 2.
Μέτριο μου φαίνεται
Εγω δεν θα εστιαζα στο τι λειπει (εχουν τουλαχιστον 50 υπερκλασικα κομματια συν απειρα φανταστικα deep cuts) αλλα στο τι ειναι εκει, 17 μεγαλες κομματαρες και ενα μετριο, αλλα στρατηγικα τοποθετημενο στη μεση, trial by fire για ανεφοδιασμο σε μπυρες
50 χρόνια καριέρας έχουν, σοβαρευτείτε. Δεν είναι μπάντα της πενταετίας να κάνουν τη χάρη σε όλους.
Εγώ θέλω περιοδεία με καμπάνες, βελούδα, φουλάρια και πουκάμισα και να παίζουν ως Stained Class.
Τα λες πολυ ωραια αλλα παραμενει ενα μετριο setlist
για μένα το κομμάτι που ανέβηκε περισσότερο από όλα τα singles μέσα στη ροή του δίσκου