Nια, καλά και όμορφα όλα αυτά, αλλά για να γίνει ένας δίσκος “μνημείο” χρειάζεται:
α) Να χτιστεί σε μάρμαρο.
β) Να κριθεί από την ιστορία.
Ε και αυτή η ρουφιάνα η ιστορία είναι και τεμπέλα και 5 χρόνια δεν της φτάνουν (ούτε στο Δημόσιο να’ταν), οπότε μην ψάχνετε για μνημεία τη μέρα που διαρρέουν, άδικος κόπος, στηθείτε καλύτερα στην ουρά του ΙΚΑ πιο πολλά θα πετύχετε. 
Βέβαια εξαρτάτε τι εννοεί ο κάθε ένας μνημείο, π.χ. ένας δίσκος μνημείο, 10 (αντικειμενικές) σκάλες πάνω απ’αυτόν των arcade fire είναι αυτός που ανέφερα μερικές σελίδες πίσω:
[CENTER]
[/CENTER]
…και με video links…
Επίσης…
είναι επίσης ένας δίσκος που μπορούν να τον ακούσουν άτομα εντελώς ετερόκλητων μουσικών ειδών, και να γουστάρουν εξίσου.
Αυτό σημαίνει για’μενα πως είναι απλά εύπεπτος , όπως είναι κάθε τόσο popular δίσκος.
@βλεεδιν, αντε ρε αστειατορα
το ‘μνημειο’ ηταν τραβηγμενη λεξη οντως για οσους κολλησαν εκει…το αντιστρεφω με το ‘γαμαει’ και τσιου
επισης το αν γαμαει ενας δισκος ‘ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ’ δυσκολευομουν παντα να το καταλαβω…
(πχ το πρωτο λινκ το εκλεισα στο 45δευτερολεπτο…νοτ μαη θινγκ και εντ οφ στορυ)
αχ, αλλο ενα ‘my music is better than yours’ thread
πάντως, αν μιλάμε συγκεκριμένα για τη λέξη ‘μνημείο’ και πως και από πότε μπορείς να χαρακτηρίσεις έτσι ένα δίσκο, τότε δεν είμαι πάντα της άποψης ότι πρέπει να περάσουν χρόνια για να συμβεί αυτό.ας πούμε όταν κυκλοφόρησαν (για ευνόητους λόγους θα πάω σε σχετικά πρόσφατα παραδείγματα) το monotheist, ή το oceanic ή το ok computer δεν κατάλαβες αμέσως πως ο δίσκος αυτός μπορεί να χαρακτηριστεί ως μνημειώδης?πολλές φορές (τις περισσότερες ίσως) αυτό δε γίνεται με την πρώτη και πρέπει να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα.το suburbs όμως, για μένα, αλλά και για τους fans των arcade fire, ανήκει στην πρώτη κατηγορία, και είναι ένας δίσκος που εκφράζει απόλυτα τις ανησυχίες του σημερινού νέου ανθρώπου.
τώρα τα υπόλοιπα είναι ‘άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε’.
ρε συ xorror
σε φανταζομαι να βγαζεις κανα τετοιο λογυδριο στη γκομενα σου
κ να πηγαινει η παντοφλα συννεφο.
νταξ καραγουσταρεις τον δισκο,πασο.
αλλα μην πας να μας το βγαλεις κ 2η ενατη του μπετοβεν
ελεος.
εισαι απλα μια φωνη μεσα στις τοσες.
στη τελικη αμα ειναι οντως μνημειο σε 15 χρονια απο τωρα ακομα μνημειο θα το θεωρεις.
μανια να τα βγαζετε ολα αριστουργηματα ντε κ καλα επειδη σας εκανε κουκου κατι
θυμηθηκα κ το δισκο των μαστοντον αλλη υπερβολη απο κει περα
12/10 δισκος οχι μαλακιες.
ελα να κλεισουμε την γαμω παρενθεση κ να μιλησουμε για δισκους κ οχι μνημεια.
edit : α ωραια ηρθε ο κρις , την κανω να αφησουμε τα love birds (κριςπ-γιοζ) να τα πουμε τα 2 τους
My music can walk right through the door
With a feeling so pure it’s got you screaming back for more!
ΓΤΠ άλλη μια φορά…
(όχι το quoted post προφανώς)
Αυτό στο οποίο αναφέρεσαι Lupin είναι θέμα εμπειρίας, το αν σου αρέσει εσένα. Αυτό που έκανε ο Γκαλιάνο όμως με την μουσική του Bach όντως είναι αντικειμενικά κάτι αριστουργηματικό, γιατί τόλμησε, γιατί είναι ένας απ’τους καλύτερους ακορντεονίστες σε παγκόσμιο επίπεδο αυτή τη στιγμή, και γιατί του βγήκε. Απλά. Αν ήταν κάτι ποπ, ροκ η μεταλ δεν θα το έφερνα ως παράδειγμα γιατί μάλλον θα ήταν όντως θέμα γούστου. (απαντάω και στο post που έγινε μετά)
ΥΓ. Γεια σου ρε chris με τα ωραία σου!
ΥΓ2. Αρχίσανε οι μαλακίες λίγο παρακάτω, όμως καλό θα ήταν αυτοί που λένε πως δεν ξέρουν να μην εκφράζουν άποψη. Και by the way τους λόγους τους ανέφερα .
ΥΓ3. Με τον ίδιο τρόπο που η μουσική που φτιάχνει ο Φοίβος για τις διάφορες Ελληνίδες ποπ τραγουδίστριες είναι κατώτερη απ’τον τελευταίο δίσκο των arcade fire, έτσι ο τελευταίος δίσκος των arcade fire είναι κατώτερος από τον δίσκο του συγκεκριμένου βιρτουόζου μουσικού που πλαισιώνεται από επίσης φοβερούς μουσικούς και παίζει με πρωτότυπο τρόπο Bach. Μπορεί να μην αρέσει σε μερικούς αυτό, όμως έτσι είναι.
Και κάπου εδώ πετάγομαι κι εγώ για να πω ότι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ με κουράσατε και άντε ράφτε το σιγά σιγά να μιλήσουμε λίγο για Accept, Enforcer, Mael Mordha και Cathedral που ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ είναι οι δίσκοι της χρονιάς.
δλδ γιατι ειναι τοσο σπουδαιο αυτο που κανει κανει ο τυπος; ωραια, παιζει μπαχ στο ακορντεον. μπορει να ειναι δυσκολο να παιξεις μπαχ στο ακορντεον, δεν εχω παιξει ποτε μου και δεν ξερω. παντως αντικειμενικα το autopsy ειναι καλυτερο και απ’ τα δυο, μιας και ηταν καταπληκτικη η συγκριση-μνημειο.
<3<3<3<3
δε θα το συνεχίσω για τους arcade fire γιατί δεν οδηγεί πουθενά.
απλά να πω πως μέσα στην 20άδα μου είναι σίγουρα enforcer και cathedral.mael mordha το βρήκα καλό, αλλά ως εκεί, ενώ accept δεν έχω ακούσει ακόμα.
Αν θέλετε να μιλήσουμε για μνημεία, ελάτε σήμερα στο Γκαγκάριν να προσκυνήσουμε όλοι μαζικά τους θεούς…
Αλλιώς, μπορούμε απλά να περιμένουμε ακόμα κάνα χρόνο που θα βγάλουν νέο δίσκο οι TOOL…
@χορρορ
μην κανεις τον κοπο
@the horror
Με εκπλήσσεις ευχάριστα, μικρέ.
Τώρα κανονικά θα έλεγα ένα “άκου επιτέλους το Accept ρε, τί περιμένεις”, αλλά δεν ξέρω αν θα χει νόημα… =Ρ
Κλαίω με ΝοΜιστεράκη και Ότοπσυ!
θα ακούσω το accept και θα έρθω να κράξ…εχμ…αποθεώσω.
πάντως αν είναι στο ύφος των enforcer, μπορεί να μ’αρέσει.γιατί όχι?
γιατι δεν εχεις ιδεα περι μεταλ ρε, για αυτο
Anyway, συνεχίζω.
EPs:
Autopsy “The Tomb Within” (Είμαι πολύ μικρός για να μιλήσω για τον Reifert αλλά ΤΙ ΡΙΦΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΣΤΟ Seven Skulls ΓΑΜΩΤΟΚΕΡΑΤΟ!)
Bohemian Grove “EP” (Επικό blackmetal the greek way με τους ελληνικούς στίχους του Star Wimpled Dome να συγκινούν και το ρεφραίν του The Three Ravens να εξυψώνει)
Kerasphorus “Cloven Hooves At The Holocaust Dawn” (Σκισμένο death/black από το φονικό δίδυμο Ρead/Helmkamp των Revenge με τον δεύτερο να έχει αυτή τη φορά το πάνω χέρι στις συνθέσεις και ως εκ τούτου να έχουμε πιο πριμαριστό ήχο με αρκετές thrash τζούρες -κάτι σαν αφιονισμένοι Order From Chaos ένα πράγμα)
Απογοητεύσεις:
- Crashdiet “Generation Wild” (Μετά από δυο sleaze έπη περίμενα το μεγάλο μπαμ και αντ’ αυτού μόνο 2-3 κομμάτια βρήκα που να δικαιολογούν τον ντόρο γύρω απ’ αυτούς)
- Ereb Altor “The End” (Ξεκινά με πολλές υποσχέσεις και τις κομματάρες Entering και Myrding αλλά η συνέχεια είναι προβλέψιμη, ανούσια και σχεδόν βαρετή -κρίμα.)
- Hour Of 13 “The Ritualist” (Θα μπορούσε να είναι το magnum opus του occult doom αλλά δυστυχώς ήταν μια τρύπα στο νερό)
- Nevermore “The Obsidian Conspiracy” (Οι Nevermore άνευροι και προβλέψιμοι -κρίμα, pt 2.)
- Rotting Christ “AEALO” (Η απογοήτευση στον εν λόγω δίσκο δεν είναι τόσο οι -κλασικές πλεον rotting christ- συνθέσεις του, όσο η πλαστικούρα στην παραγωγή.)
- Watain “Lawless Darkness” (Κακώς το βάζω εδώ γιατί δεν περίμενα και τίποτα της προκοπής ώστε να απογοητευτώ αλλά κάπου πρέπει να το ξανακράξω το LOLess Darkness -ακούς εκεί “black metal will be reborn”, τσου ρε λάκη!)
Κορυφαία ep και τα 3. Ειδικά το Bohemian μάλλον θα μπει μέσα στην δεκάδα της χρονιάς για μένα. Είναι άλλωστε και από τις λίγες κυκλοφορίες που αγόρασα φέτος (btw η χειρότερη μου χρονιά so far από πλευράς αγορών 
πολύ άσχημα τα οικονομικά). Το Autopsy τελευταία έχω κολλήσει αρκετά, πολύ καλή κυκλοφορία, άρχισε να μου αρέσει πάρα πολύ και έχει επίσης αρχίσει να παίζει για top10. Tο εναρκτήριο κομμάτι The Tomb Within που δεν μου είχε κάτσει καλά αρχικά έχει γίνει το νέο αγαπημένο. Το Kerasphorus επίσης πολύ καλό αλλά είναι το μοναδικό που δεν νομίζω να παίξει για την λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς, πάντως έπαιζε στο player επανειλημμένα όταν το είχα κατεβάσει μετά από πρόταση του ChrisP στο black metal thread.
Από εκεί και πέρα για να συνεχίζω και εγώ λιγάκι το ποστ που έκανα καμια 3-4 σελίδες πίσω (:p), το Accept που βλέπω να γίνεται πολύ ντόρος αν και καλό άλμπουμ δεν το βλέπω με τίποτα στα κορυφαία. Triptykon (πάρτε με με τις ντομάτες αλλά μου άρεσε πιο πολύ από monotheist :-s ), Heathen (άλλη γαμάτη επιστροφή από το πουθενά αυτή), Rotting Christ (ναι είμαι φανμπου τελικά), Α Forest of Stars (έχει αρχίσει και μου δίνει την εντύπωση πως θα είναι το τέλειο soundtrack για να διαβάζεις Lovecraft) είναι μερικά ακόμα που παίζουν στα καλύτερα εκτός από τα 5 που ανέφερα σε προηγούμενο ποστ μου.
Οι απογοητεύσεις αρκετές ως τώρα πάντως με το 2ο άλμπουμ του Serj να είναι στην κορυφή της λίστας (ναι το άκουσα πολύ πάνω από μια φορά), κρίμα γιατί περίμενα πάρα πολλά από αυτόν. Ο Jon Oliva με το festival (ναι ακόμα έχω προσδοκίες από τον χοντρομπαλά) και οι Blind Guardian με το at the edge of time που είχε μόνο κάνα 2 καλά κομμάτια μέσα (από αυτούς πλέον δεν έχω άλλες προσδοκίες, κάπου εδώ τελείωσαν για μένα). Επίσης αδιάφορο τελείως το project Ov Hell αν και ομολογώ πως περίμενα πως θα είχαμε μια μικρή έκπληξη από αυτούς.
Δεν μένουν πάντως και πολλές ακόμα κυκλοφορίες που να περιμένω εναγωνίως μέχρι το τέλος της χρονιάς. Το μόνο που δεν έχω ακούσει ακόμα και περιμένω πολλά πλέον είναι το Alcest. Τους ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα και τους τελευταίους 2 μήνες περίπου το souvenirs όλο και μπαίνει στο player. Το καινούργιο αν και το κατέβασα ακόμα δεν έχω βάλει να το ακούσω.
Mιλάμε για τα αγαπημένα μας του 2010 έτσι?
Για να συνεννοούμαστε δηλαδή.
Και να αποφεύγουμε συζητήσεις σαν τις αποπάνω
Επειδή είμαι ανοργάνωτη και έχω και Alzheimer, με κεκτημένη ταχύτητα μου ήρθαν
DILLINGER ESCAPE PLAN
DEFTONES
KERASPHORUS
SWANS
IMPIETY
TRIPTYKON
FEAR FACTORY
φλερτάρω με το SUMA που δεν έχω ακούσει ακόμη τόσο
πρέπει να ακούσω LAIR OF THE MINOTAUR και KYLESSA
Και εκκρεμούν KILLING JOKE και PROFANATICA για όταν με το καλό τα αγοράσω.
Οι αποπάνω τίτλοι μου ήρθαν αυτόματα, πριν κοιτάξω τις κυκλοφορίες της χρονιάς μέχρι τώρα, υποθέτω λοιπόν πως θα βρω κι άλλα. Και υποθέτω πως τα αποπάνω θα είναι πάνω κάτω στη 10άδα.
Η σειρά τους δεν είναι τυχαία. Να σημειώσω πως τα κριτήριά μου είναι σε τεραστιότατο βαθμό τί παίζει/ έχει παίξει πιο πολύ.
Θα ψαχτώ εν καιρώ.