Και καλύτερη Σουδική Death Metal μπάντα οι Unleashed (μαζί με Entombed & Dismember)
Μιας και αναφέρονται Death Metal μπάντες, υπάρχουν και οι Edge Of Sanity για να μην ξεχνιόμαστε 
Crimson και The Spectral Sorrows, τι σας λένε; 
Αντικειμενικά πάντως, μια χαρά χωράνε οι TIAMAT στην κουβέντα.
Από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν ως TREBLINKA, ήταν πάντα μέσα στις εξελίξεις, την εποχή που συνέβαιναν και έπαιξαν 100 διαφορετικά πράγματα και κανείς δεν έχει να πει για κάποιον δίσκο τους ότι είναι “πάτος” (ούτε καν μετριάκι) παρά μόνο ότι δεν φτάνει τα στάνταρ κάποιων άλλων δικών τους κυκλοφοριών.
Σεβασμός στους Tiamat ότι κι αν κάνανε είναι σπουδαίο όνομα.
On topic είναι ανάμεσα σε
[B]Dissection:[/B] Μελωδικό Black metal στη τελειότερη του μορφή (The Somberlain, Storm Of The Lights Bane ΜΝΗΜΕΙΑ του Σουηδικού ήχου) και που το γύρισε σε ένα φοβερό δίσκο μελωδικού Death metal (Reinkaos). Μη ξεχνάμε και διασκευάρες σε Elizabeth Bathory (Tormentor) και The Antichrist (Slayer) αλλα επίσης και
A spell was cast and the sky turned red
The angels heart froze to ice
IN THE GLOOMY SKY
THE SILENCE WHERE DEAD ANGELS LIE! \mm/
[B]At The Gates:[/B] Μαζί με Dark Tranquillity, Sacramentum και In Flames ο ορισμός του μελωδικού Death metal. Terminal Spirit Disease και Slaughter Of The Soul απίστευτες αλμπουμάρες! Αυτό το Into The Dead Sky είναι αρρωστεια σαν μελωδία και καπάκι Suicide Nation και ψάχνεις τα κομμάτια σου. Κρίμα που ποτέ δεν τους είδα live.
[B]In Flames:[/B] Ναι δε παίζουν πια μελωδικό Death metal, σκέτο μελωδικό metal σίγουρα αλλά δε γνωρίζουν όρια έχουν παραδώσει δισκάρες όπως το Whoracle, The Jester Race, Clayman (ΑΓΑΠΗ!), Come Clarity, A Sense Of Purpose, Sounds Of A Playground Fading και έχουν μια από τις αγαπημένες φωνές της Σουηδίας: Anders Friden! O άνθρωπος μελαγχολεί και επιτίθεται στο ίδιο τραγούδι.
[B]Bloodbath:[/B] Η τέλεια μίξη αμερικάνικου Death ala Morbid Angel με το σουηδικό Death σχολής Entombed, Grave κλπ. Είτε με Akerfeldt, είτε με Tagtren γαμάνε και δέρνουνε. Το Nightmares Made Flesh απλά κορυφαίο και προσωπική μου αγαπημένη κυκλοφορία ένα από τα ΠΛΕΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ DEATH METAL EP:
I SEE DEAD EVOCATION
I SEE UNDEAD DESPAIR
I SEE DECAPITATION
IN THE WAKE OF PAIN
[B]BREEDING DEATH![/B]
[B]Grave:[/B] Η μπάντα που με έχει σκλαβώνει με κομμάτια της που χω ακούσει και το τελευταίο της δίσκο! Η αγάπη μου από το παραδοσιακό Death metal της χώρας (Entombed, Dismember που έχω μικρή επαφή) από πλευράς παραγωγής! Brutally Deceased ΛΕΜΕ! \m/
Τιμητική αναφορά στους:
[B]Talisman:[/B] Με 2 μόνο κομμάτια που άκουσα (I’ll Be Waiting, Mysterious) μια από τις πιο μοναδικές Hard Rock φωνές EVER: Jeff Scott Soto
το poll βγάζει (ευτυχώς) πρώτους τους BATHORY και…έτσι θέλω να μείνει*:lightsabre:
[I][COLOR=“DimGray”]*(όχι πως οι άλλες μπάντες είναι για τον κάλαθο, απλά δεν έχουν/ειχαν Τον Θεό στο line up τους)[/COLOR][/I]
Hexenhaus-The Edge Of Eternity (1990)
Ο Mike Wead μας είναι λίγο πολύ γνωστός σαν ο κιθαρίστας των King Diamond/Mercyful Fate σε πολλούς από τους δίσκους του Μουστακαλή. Όμως έχει και την δικιά του μπάντα με την δική της ιστορία και ποιότητα. Τους Hexenhaus. Δημιουργήθηκαν το 1987 και ήδη το 1989 είχαν κυκλοφορήσει την πρώτη τους δισκάρα, το ‘‘A Tribute To Insanity’’. Κατάφεραν μέχρι το 1992 που μεταξελίχθηκαν σαν Memento Mori (και πιο Doom μονοπάτια) να γράψουν ιστορία τρεις φορές με το τεχνικό power/thrash τους. Ένας τέταρτος δίσκος (dejavoodoo) ήρθε με την διάλυση των Memento Mori (τέσσερις δίσκοι και για αυτούς) το 1997 και τετράτωσε το καλό και μνημιώδες υλικό τους. Το 2012 ανακοινώθηκε επανένωση τους και περιμένουμε κάτι εξίσου θεσπέσιο και θαυμάσιο από αυτούς. Ήδη από τότε ετοιμάζουν το “At The Spirals End” που επρόκειτο να είναι η μελλοντική τους κυκλοφορία… Προς τα παρόν, διακτινίζομαι στο 1990, σε μια άκρη του μουσικού διαστήματος και απολαμβάνω το παντοτινό μνημείο του ‘‘The Edge Of Eternity’’.
Ο Mike Wead, σαν ιθύνων νους των Hexenhaus υπογράφει όλες τις συνθέσεις στο συγκεκριμένο δίσκο με εξαίρεση τα ‘‘Toxic Threat’’ και ‘‘The House of Lie’’ που συμβάλλει και ο (έτερος κιθαρίστας στο ντεμπούτο τους) R.Meister. Επίσης όλοι οι στίχοι είναι γραμμένοι από αυτόν. Οι Hexenhaus είναι η μπάντα του, οι King Diamond η δουλειά του. Και εδώ ξεδιπλώνει και την τεχνική του και την συνθετική του ικανότητα άψογα. Όλη η ομάδα πλην αυτού έχει αλλάξει σε σχέση με το ‘‘A Tribute To Insanity’’ και ακούγεται σαν το δικό του ηχητικό κύημα. Και ηχητικά η τεχνική του κατάρτιση ενστερνίζεται την προοδευτική του διάθεση μέσα σε ένα επιθετικό και ακραίο μουσικό περίβλημα. Μουσική που θα ευχαριστήσει από shredders, progsters, U.S. power metallers, μέχρι και thrashάδες. Κοφτερά ριφφς που ακονίζονται πάνω στο μεταλλική χροιά του Tommie Agrippa. Ρυθμικός χείμαρρος από το δίδυμο που εκτιμήσαμε και στο ‘‘La Danse Macabre’’ των Memento Mori. Το μανιακό παίξιμο του Wead καταναλώνει τον περισσότερο χώρο στην μουσική τους, έντεχνα και επιδέξια χωρίς να χάνει από την αιχμηρότητα του κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα να ισορροπεί ανάμεσα σε δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους τόσο άνετα. Δεν ξεχωρίζω συνθέσεις. Όλα μπορούν να σε πληγώσουν, όλα μπορούν να σου διαγείρουν τα εγκεφαλικά σου κύτταρα στο τρελό χορό τους, όλα μπορούν να σε παρασύρουν στον εξωγήινο ήχο τους. Πολυποίκιλο και δυσκολοχώνευτο, ΑΠΑΙΤΕΙ πολλαπλές ακροάσεις ωστέ οι ηχητικές του λεπτομέρειες να εισέλθουν στην ψυχή και στο μυαλό σου. Σίγουρα δεν ανήκει στους δίσκους-ξελογιαστές/πλανευτές της πρώτης ακρόασης.
Μικρό σε διάρκεια άλμπουμ. Όμως περιέχει άπλετη ενέργεια, έτοιμη και συσσωρευμένη να σου επιτεθεί και να σου φανερώσει τα μυστικά του. Μόνο το ορχηστρικό ''A Temple for the Soul ‘’ να ακούσεις, έχεις χορτάσει ριφάρες και ρυθμικές ενορχηστρώσεις που αλλού δεν βρίσκεις σε ολόκληρο δίσκο. Σε ενάμιση λεπτό και χωρίς φωνητικά, τι να λέμε τώρα. Φανταστείτε τι γίνεται σε ολοκληρωμένες συνθέσεις και χωρίς καμμιά χρονική πίεση. Και κάπως έτσι κλέινουν τον δίσκο τους με το ομώνυμο τραγούδι να ξεπερνά τα 13 λεπτά και τις όποιες απαιτήσεις και προσδοκιές μας. Περιττό να αναφέρω το ότι περιέχεται ένας ωκεανός από κιθαριστικές εφευρέσεις και μονόλογους, μια συνθετική ύπαρξη χωρίς κενά ή επιπρόσθετες αθλιότητες. Πλήρες, σκοτεινό και πιο προοδευτικό-τεχνικό από ποτέ. Κρίμα που χαντακώθηκε και αυτή η κυκλοφορία από την μικρή Active Records και δεν επανακυκλοφόρησε ποτέ (εκτός αθλίων bootlegs) και δεν έχει φτάσει στα αυτιά περισσοτέρων.
Το ρίχνω εύκολα Candlemass.
Ρε τον malmsteen γιατί δεν το βάλατε στο pool . Και οι χαμερφολ λείπουν . Βάζεις heavy load με δυο δίσκους και οι άλλοι έχουν δώσει διαμάντια . Και οι Tiamat λείπουν και οι in flames . Μα τι στον πεο ;;;
Τι λες ρε φίλος. Hammerfall αντί για HEAVY LOAD; Σοβαρά τώρα;
Ναι μωρέ τώρα, ποιοι Heavy Load μωρέ τώρα, με δυο δίσκους μωρέ τώρα. Για τον πέο εντελώς. Οι Hammerfall τους κατουράνε απ’ τη Σελήνη και χωρίς χέρια.
[SPOILER][B][SIZE=4]ΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΑΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΑΧΑ[/SIZE][/B][/SPOILER]
Το γαμησα με χεβι λοουντ ε ; Απο άποψη απήχησης και σοβαρής παρουσίας στη δισκογραφία ομως ;
Γουστάρουμε με μπουνιά χεβι λοουντ αλλα , όπως ειπα δυο δίσκοι ειναι . Όπως αντίστοιχα και με warlord που έχουμε αγάπη αλλα έχουν ένα δισκο μονο .
Φιλάκια
Άστο ντάλας δεν το σώζεις λέμε.
Μόνο το Death or Glory να είχανε βγάλει οι Heavy Load, κι έτσι θα σβήνανε από προσώπου Γης κάθε Hammerfalls.
Βασικά ξέχνα το παραπάνω, μόνο το HEAVY METAL ANGELS να είχανε γράψει και πάλι θα κάνανε πλάκα σε κάτι τέτοια τσουτσέκια.
Αυτό για τους Warlord μόνο ως ανέκδοτο το παίρνω.
Therion ftw!!!
Επειδή με είχατε πωρώσει πριν τα άκουσα απο δυο φορές το καθένα .
Γιατι ρε τσουτσεκια . Κλέβανε λίγο απο accept ( αφού σας πείραξε οι αναφορά για hammerfall ) αλλα βγάλανε στον αφρό ένα είδος που είχαμε ξεχάσει ( ρωτά κανα πιτσιρικά που το άκουσε τότε να σου πει )
Τους heavy load τους άκουσα πρωτη φορά το 94 νομίζω απο μια κασσετα που είχε και hallows eve μεσα .
Την έχω την κασσετα ακόμη . Το στέρεο δεν έχω !
Πλάκα πλάκα ξέρει κανεις κανα σαπιομαγαζο να εχει ανταλλακτικά για παλια κασετόφωνα ; ( οτι να ναι )
Όσον αφορά τους warlord , εννοείται οτι Ειναι αγάπη μεγάλη και παντοτινή . Στα λαιβ κλάψαμε μάνες και παιδιά . Αλλα η γνώμη μου δν αλλάζει Γράκχο . Τα συγκροτήματα που αναφέραμε πιο πάνω είχαν και απήχηση ,και καλλιτεχνική οντότητα σοβαρή .
Ρε μην επιμένεις σου λέω. Ο ίδιος ο Cans έχει δηλώσει ότι χωρίς Heavy Load και Warlord δε θα υπήρχαν Hammerfall. Και έτσι είναι. Επίσης μη συγκρίνεις τώρα εποχές για να μιλήσεις για συνέχεια και δισκογραφική διάρκεια. Οι Hammerfall ήταν το side project κάποιων ντεθμεταλλάδων που απλά παίζανε και λίγο κλασσικό μέταλ να περάσει η ώρα, και έγιναν “κανονικό” συκρότημα όταν πιάσανε την καλή, μεταξύ άλλων και επειδή είχαν συμβόλαιο στη Nuclear Blast. Με άλλα λόγια, είχανε πλάτες. Οι Heavy Load απ’ την άλλη ανήκουν στην πρώτη γενιά του σουηδικού μέταλ, μια γενιά που έπαιξε και έχασε καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των συγκροτημάτων εκείνων των “πέτρινων χρόνων” άντεχαν μόνο για λίγα χρόνια μέχρι να διαλυθούν. Και πολλοί ήταν οι 3+1 δίσκοι που κατάφεραν να βγάλουν οι HL.
Μισο, το θεμα ειναι αν οι Heavy Load (πρεπει να) χαιρουν μεγαλυτερου σεβασμου η αν εχουν γραψει καλυτερα κομματια; Γιατι αν λεμε το δευτερο, οκ δε θα συγκρινω με Χαμερφολ, αλλα οχι οτι γραψαν και τιποτα εξωπραγματικα πραγματα που να δικαιολογουν τετοιες αντιδρασεις. Basic heavy metal, 2-3 χιτακια και πολυ καλτιλα ειναι η φαση. Συμπαθητικη μπαντα τη λες, οχι κατα πολυ παραπανω. Κι οι Solstice πολυ καλτιλα, 2 (φουλ) δισκοι παλι αλλα εκει πχ υπαρχει πραγματικα κατι εξαισιο.
Συμφωνώ μαζι σου . Η πρωτη τοποθέτηση μου ηταν οτι απουσίαζαν 4 συγκροτήματα μαζι με μαλμστιν.
Καντο ολοκληρωμένο το pool .
Ειπα και μια μαλ@κια για χεβι λοουντ . Σε ένα αγνό κόσμο μπορεί να γέμιζαν στάδια και να τους απολαμβάναμε μέχρι τωρα στη δισκογραφία .
Υποθέτω οτι ο φίλος Γράκχος τα πηρε με το " μου βάζεις χεβι λοουντ με 2 δίσκους "
Κατανοητό . Υπάρχουν έρωτες για όλους μας . Πχ εγω γούσταρω με τρέλα τους Ολλανδούς picture ( καργα επιρροές απο priest ) ειναι καλτ και έχουν γράψει 5-6 Άλμπουμαρες στο δικό μου σύμπαν .
Οι δυο δίσκοι των heavy load ειναι διαμάντια στον ήχο .
Όσον αφορά τους εταίρους Σουηδούς έχουν περισσότερη δισκογραφική παρουσία και μάλλον μεγαλύτερο πλήθος οπαδών .
Ο κανς παλαιότερα , και τωρα τους αποθεώνει τους heavy load , warlord .
Η συζητηση χανει καθε σοβαροτητα απο στη στιγμη που γινεται συγκριση Heavy Load με Hammerfall.
Δεν εχουν γραψει χιτακια εχουν γραψει κομματαρες
Και φυσικα το καλυτερο σουηδικο συγκροτημα ειναι οι CANDLEMASS
Ναι ρε Γκρεγκορι κομματάρες και δισκαρες με αρχιδαρες . Αλλα επιμένω οτι και οι άλλοι δώσανε πολλα στον ήχο . Therion , Malmsteen , in flames .