δικαίως ^
στους ρώσοι. και καλή μας μέρα 
μόνο ΚΑΥΛΕΣΑ σήμερα λοιπόν.
Το ομώνυμο παιδιά μου, το ομώνυμο…
παίζει κάτι με τις διάρκειες?γιατί σε αυτό που έχω κατεβάσει το forsaken είναι σίγουρα λειψό.
Στο Rate Your Music που το κοίταξα πολύ πρόχειρα, δίνει αυτές τις διάρκειες:
1 Tired Climb 3:20
2 Cheating Synergy 2:51
3 Drop Out 4:29
4 Crowded Road 3:30
5 Don’t Look Back 3:20
6 Distance Closing In 3:51
7 To Forget 3:32
8 Forsaken 3:41
9 Spiral Shadow 5:12
10 Back and Forth 2:33
11 Dust 3:44
Δεν ξέρω τι ισχύει γενικά…
Πάντως με μια πρώτη ακρόαση, το δισκάκι κόβει κώλους…!!!
άρα μόνο στο forsaken υπάρχει πρόβλημα, το οποίο όμως το έχουμε ακούσει από τη συλλογή metal swim, οπότε είμαστε κομπλέ.
και φαίνεται πως είναι αρκετά διαφορετικό από το προηγούμενο (πιο mainstream ίσως), αλλά μου κάνει για δισκάρα και αυτό.
Πρώτες ακροάσεις.
Ισχύουν πάνω-κάτω όσα έγραψα και για το νέο Zoroaster.
Δεν υπάρχει πια sludge εδώ, δεν τους λες καν “extreme” πια. Ίσως ούτε καν metal.
Η σκηνή της Georgia πάντα προσκύναγε τους Mastodon, και τώρα φαίνεται να σκάσανε ομαδικά Crack the Skye σύνδρομα.
Το Forsaken που ακούσαμε στη συλλογή είναι το χειρότερο κομμάτι του δίσκου.
Τα υπόλοιπα γαμάνε. Και ροκάρουν και τριπάρουν άψογα και η φωνή της Λάουρας είναι μεστηγκάβλα, ενώ και ο Κόουπ έχει συμμαζέψει τις γκαρίλες του.
Το ομώνυμο είναι το “Cripple God” του 2010. Μόνο κλάμα παιδιά, μόνο.
κατά τα άλλα, μάλλον τείνω να συμφωνήσω με αυτό που είχες πει ότι το νέο κύμα του sludge της georgia έχει πολλές πιθανότητες να γίνει το νέο grunge.τουλάχιστον για τα σημερινά δεδομένα, που οι μύθοι στην rock έχουν πάψει πλέον να υφίστανται.
είναι δισκάρα, και η pleasants έχει μεγάλο μερίδιο σε αυτό.
edit:
το “don’t look back” (το οποίο είναι κομματάρα) το λες μέχρι και pop:!:
the riffs…the riffs
Μόνο θετικό το βρίσκω που ο μπλιντιν παρ’όλο που ήταν αρνητικά προδιαθετιμένος λόγω “βιασύνης” ανακάλεσε τόσο γρήγορα! Κατεβαίνειν τάχυστα…
WTF??8O
μολις ξύπνησα και βλέπω αυτο!!!
τι καλύτερο…
κατεβενει!!!
Το Forsaken μου βγάζει μια ντουμίλα, τύπου Yob (τουλάχιστον αυτοί μου 'ρθαν, ακούγοντας το) και, εν τέλει, δεν με χαλάει.
Βασικά, δεν βρίσκω αδύναμη στιγμή στο δίσκο.
Ναι, το ομώνυμο κάνει μπαμ, ότι είναι το έπος του δίσκου, αλλά αυτό που με τρέλανε περισσότερο, είναι τα 2 εναρκτήρια κομμάτια του δίσκου (Tired Climb και Cheating Synergy) που με έπιασαν από τα μούτρα και με διέλυσαν. Αυτά τα σχεδόν 6 λεπτά, παίζει να είναι και η καλύτερη εισαγωγή δίσκου που έχω ακούσει μέσα στο 2010 μέχρι στιγμής.
Και τα ριφς δεν υπάρχουν! Δεν υπάρχουν πουθενά, γαμώ την τρέλα μου!!
ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ!!!Η ευχαριστη εκπληξη της Κυριακης!!!
Mόλις τελείωσε η πρώτη ακρόαση κι έχω μείνει έτσι
fuck…:roll:
αυτο και αν ειναι εκπληξη…δεν περιμενα οτι θα μπορουσαν να βγαλουν τοσο γρηγορα καλο δισκο,και ομως μαλλον τα καταφεραν…λεω μαλλον γιατι τον ακουσα δυο φορες και δεν εχω ολοκληρομενη αποψη…βρωμια στις κιθαρες,ωραια φωνητικα λαουρας <3,καποιες ψυχεδελειες…στηριζω ασχημα…
εντιτ οπα ξεχασα να γραψω καποια κομματια που ξεχωρισα…distance closing in,spiral shadow,dont look back
αυτα μ εμειναν…
Jizzus, με δισκάρα μοιάζει.
Το άκουσα 2 φορές αλλά θα περιμένω cd-rip.
Το άκουσα στα πεταχτά και μου φάνηκε πολυ πειραμάτικο σχετικά με αυτο που κάναν στο παρελθόν. δεν λέω έχει και τις στιγμές που θυμίζουν τα παλιά (στατικ τενσιονς μου καναν κάποια ριφ δλδ οπότε όχι τόσο παλιά :p)
δεν ξέρω,θα δείξει…
πραγματι πειραματικό άλμπουμ… το ακουσα 3-4 φορες και μπορώ να πω οτι μου άρεσε πολυ… έφαγα κόλλημα με τα 3 πρώτα, Distance Closing In και την υπερκομματαρα Spiral Shadow!!!
παω για 5η…
NAI. I cannot stress it enough.το ακούω συνεχώς από χθες.