awake εισαι ο μοναδικος, εχεις σπασει το καλουπι, δεν θα ξαναβγει αλλος ιδιος.
το Spiral Shadow ειναι ανεκδιηγητο αλμπουμ, σχεδον συμφωνω με ολους γιατι καταλαβαινω απο ποια σκοπια το βλεπουν. το αλμπουμ δειχνει οτι ειναι καλυτερο απ’ το Time Will Fuse Its Worth, μιας και θα ειναι παντα το αλμπουμ των δυο χιτακιων.
τα παραλες/υπερβαλλεις
(επρεπε να βαλω / ) 
Καλημέρες ακούω το To Walk a Middle Course και στα καπακιά το νέο για μια ακομή (ίσως και τελευταία φορά) και αναρωτιέμαι… τεσπα στο spiral shadow μέχρι και τα ποιο “βαριά” riffs μου φαίνονται κάπως…
έχω ξενερώσει άπειρα γιατι μέχρι και το static tensions μάρεσε αν και έχει πολυ καθαρή παραγωγή για τα γούστα μου!! Το νιώθω,θα φάω κράξιμο πάλι…
Από μένα πάντως όχι. Εγώ είμαι εδώ για να επισημάνω πως πρώτα βιάζεστε να κρίνετε και δεύτερον, συγκρίνετε άσκοπα.
Εγώ δυο μέρες τώρα ακούω μόνο αυτό, τουλάχιστον σπίτι, και θα περάσουν αρκετές μέχρι να αλλάξω.
Flame για δίσκο που λίκαρε πριν 48 ώρες. 
προσωπικά δεν συγκρίνω τίποτα και ούτε σκέφτομαι έτσι απλα ανάφερα προηγούμενο αλμπουμ τους διότι στα δικά μου αυτιά έχουν αλλάξει πολύ.
Επίσης δεν βιάζομαι να κρίνω απλά τα πράγματα που παίζουν στο τελευταίο δεν ειναι του γούστου μου… δεν χρειάζεται να το ακούσω 1000 φόρες για να το καταλάβω αυτό…
Αυτο ρε παιδί μου και στη τελική πολυ το κουράσαμε για το τι είναι και τι δεν είναι… thats all
ρε healthy το πιασαμε 30 ποστς πριν οτι δεν σαρεσει . Δεν εχει νοημα η συγκριση , και γω τους ηξερα πριν το static tensions και τα αγαπημενα μου ειναι το middle curse και το πρωτο… ε και ? Το στατικ γαμαει μητερες Χριστουλι και αυτο εδω κανει το ιδιο ακριβως. Πιο ελαφρες συνθεσεις σιγουρα, διαφορετικο μουντ … αλλα μουσικη ακουμε για την μουσική , για το atittude παιρνουμε σουπερ κατερινα ξερω γω. μην μπλεκομαστε
αναφέρεις ένα άλμπουμ για να μας δείξεις ότι άλλαξε από τότε ο ήχος προς το χειρότερο (όπως λες) και δεν συγκρίνεις; τί κανείς αν όχι -το λιγότερο- έμμεση σύγκριση δηλαδή;
και βασικά, σταρχιδια μας αν είναι μεηνστρημ ή πιο λαητ. ΓΑΜΑΕΙ κι αυτό δεν αλλάζει.
είναι υποχρεωμένη η κάθε μπάντα να γίνεται πιο μπρουταλ σε κάθε δίσκο; καλύτερη ίσως και ο κόσμος αγαπάει πολύ περισσότερο το static tensions πχ από τα προηγούμενα. και κόσμος που τους ξέρει από παλιά, οι ΨΑΓΜΕΝΟΙ, οι “οκ”.
Γιατι εισαι επιθετικός ρε τσουτσέκι?? Τι φασισμός ειναι αυτος? Ότι θέλω θα λεω και θα κάνω και ειπα απλα οτι ο ηχος του δεν μου κάνει πλέον και στα αυτιά μου δν ειναι οκ… τι συγκρίσεις και παπαργιές μου λέτε τωρα? Όσο για το ψαγμενοι κτλ μλκισμενα σχολιάκια τι να πω? ΜΗΔΕΝ απλα…
αα και αυτο “βασικά, σταρχιδια μας αν είναι μεηνστρημ ή πιο λαητ. ΓΑΜΑΕΙ κι αυτό δεν αλλάζει.”
και στα δικα μου τα @@ ρε φίλε,για μένα ειναι μια πατάτα και μισή και δεν ΓΑΜΑΕΙ ουτε καν…
εχει γεμίσει o τόπος fanboyz … απαπα
edit: δεν ξαναπαντάω εδω εε… έχω κάνει 100 posts.
όποιος θέλει να μου πει πόσο τέλειο ειναι και οτι γαμιέμαι κτλ κτλ σε πμ
αυτα…
είμαι επιθετική γιατί είμαι όλη μέρα στους (δια)δρόμους χωρίς λόγο και μετά απ’ αυτό κάθομαι και διαβάζω κουραστικές αρλούμπες :!:
η διαφορά μας είναι στο ότι εσένα δε σ’ αρέσει επειδή είναι μεηνστρημ/χιτ/εύκολο ξερωγω κι αυτό δεν είναι μουσικό κριτήριο. γι’ αυτό το λόγο εγώ ας πούμε δικαιούμαι πολύ περισσότερο να πω “στα παπάκια μου” για την όποια μεηνστρημιλα απ’ ότι εσύ. φτάνει επίσης η καραμέλα με τον φασισμό. σεπαρακαλωπολυ, κάτσε κι άκου τί κάνει με την καυλωμένη φωνή της η Laura στο “to forget”.
Aς κρατησουμε μονο αυτο 
Λοιπόν η ταπεινή αρχική μου γνώμη σε 10 καρέ:
[ol]
[li]Ο δίσκος είναι ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχει κάνει η μπάντα. Είναι γεμάτο από ισάξια κομμάτια και ακούγεται ΝΕΡΑΚΙ. Ακόμα κι αυτό το Forsaken που το έθαψα στην προακρόαση, έχει το ρόλο του μέσα στο δίσκο. Αυτή τη φορά έπιασαν την ουσία στο 100%, χωρίς να κουράσουν με μακροσκελείς συνθέσεις.[/li][li]Είναι κάργα επηρρεασμένο κατά κύριο λόγο από 70ς και ψυχεδέλεια και κατά δευτερεύοντα από 90ς rock.[/li][li]Είναι πολυεπίπεδο και καλοδουλεμένο. Ειδικά για τις ταξιδιάρικες lead κιθάρες δεν ξέρω τι να πω, πραγματικά έχουν αστείρευτο ταλέντο, κυρίως η Λώρα δηλαδή.[/li][li]Τα φωνητικά και του Κόουπ και της Πλέζαντς δένουν τρομερά με τη μουσική κατεύθυνση.[/li][li]Πλέον για μένα αυτοί οι δύο πρέπει να θεωρούνται ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα.[/li][li]Αναβαθμισμένος ο ρόλος του Βarhorst, o oποίος εκτός από μπάσο παίζει και τα πλήκτρα/πιάνο του δίσκου, και είναι αρκετά αυτά.[/li][li]Είναι ο καλύτερος συνδυασμός πανκ με χαρντ ροκ που έχει εμφανιστεί τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον.[/li][li]Για μένα, δεν έχουν χάσει επουδενί την ταυτότητα του πρώτου δίσκου και του To walk a middle course. Aπλά μπολιάστηκε περισσότερο με την υφή του Static Tensions. Όποιος έχει ακούσει προσεκτικά όλα τους τα προηγούμενα, δε μπορεί παρά να ήταν υποψιασμένος προς τα που θα το πήγαιναν.[/li][li]Οι δύο drummer δεν φαίνεται να παίζουν κάτι το ιδιαίτερο που δε μπορεί να αποδωθεί με έναν ντράμερ, ώστε να δικαιολογούν την συνύπαρξή τους. Αν όμως τους βοηθούν να βγάλουν τη χημεία που βγάζουν, δε μου πέφτει παραπάνω λόγος, και κάτι στεφάνια που χτυπάνε στα κουπλέ του ομώνυμου είναι απλή ονείρωξη.[/li][li]Δεν ξέρω τι άλλο να πω, δεν περίμενα με τίποτα αυτό το πράγμα. Συνεχίζω να έχω αγαπημένο κομμάτι τους το Bottom Line και να είμαι πολύ δεμένος με το πρώτο δίσκο, αλλά εδώ πιστεύω πως έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους. Περιμένω το βινύλιο, και αν στο Στάτικ έχω την υπογραφή της Λώρας, στο Σπάιραλ θα αφήσει το κραγιόν της και αυτό είναι δήλωση.[/li][/ol]
redrum
σε βλεπω να χωριζεις ετσι κ ερθουν για συναυλια ελλαδα :lol:
εδώ παίζει να χωρίσω εγώ που είμαι γυναίκα, δε θα χωρίσει αυτός? Συγκεντρωθείτε
το γαμησες λιγο ε …
συμφωνώ σ αυτό για τα τύμπανα.αλλά ελπίζω να κάνουν τη διαφορά λαηβ οι 2 ντραμμερ.επίσης, θα μου άρεσε λαηβ να είναι πιο χεβη οι κιθάρες
Πολύ καλό άλμπουμ…μου άρεσει αυτή η τριπαριστή κατεύθυνση που πήραν (ίσως να επηρεάστηκαν λίγο και από τους mastodon). Το άλμπουμ είναι σχετικά μικρό σε διάρκεια οπότε κυλάει εύκολα και σε κάνει να πατάς το ριπίτ συνέχεια. Στα συν είναι τα φοβερά φωνητικά (κρίως) της Laura και του Philip.
Λοιπον.εγω δεν συχναζω εδω αλλα ειμαι φαν των καυλεσα :Ρ
εγινα φαν με στατικ και επειδη η δισκογραφια τους δεν ηταν τεραστια ακουσα τα παντα.πηγα και στο λαιβ,που κλωτσησαν
Εχω να πω για το καινουριο αλπουμ απλα την αρχικη μου αποψη,χωρις να πιστευω πως θα ειναι και η τελικη.
Θεωρω οτι εχει θετικα στοιχεια κυριως κιθαριστικα,σε καποια σημεια(κυριως λιντ).τα φωνητικα δεν μπορω να πω πως μου αρεσουν,ομως και για το “to walk…” το ιδιο πιστευα,και πλεον ειναι απτα αγαπημενα μου απο καυλεσα.
Οσον αφορα ομως τα τραγουδια συνολικα αλλα και το δισκο συνολικα,δεν θεωρω οτι εχει να δωσει παραπανω απο καποια ομορφα κιθαριστικα σημεια…καπως ανολοκληρωτο μου φαινεται ρε παιδια…περιμενα να μην με ξενισει τοσο απτο πρωτο ακουσμα…αλλα κ στα επομενα ακουσματα δεν μου εκανε κλικ…θα δειξει.
-περιμενω οσο δεν παει electric wizard…-
Αφου το ξαναακουσα καποιες φορες κατεληξα:
1)Ειναι καθαρα αλμπουμ υπομονης.
2)Οι πιο “hardcore” θα το παρατησουν ευκολα διοτι δεν ειναι τοσο δυνατο και δεν θα ειναι καθολου υπομονετικοι μαζι του.
3)Μοιαζει ΠΟΛΥ με το “To Walk A Middle Course”.Και σαν ατμοσφαιρα,αλλα και επειδη και το “To Walk A Middle Course” ηταν αλπουμ υπομονης και επρεπε να του δωσεις χρονο για να το αγαπησεις.
4)Πρεπει να κριθει συνολικα και οχι αποσπασματικα κομματι κομματι.Διοτι ειναι καθαρα αλμπουμ συνολου.
5)Εχει πολλα καλα μουσικα στοιχεια,τα οποια γινονται ευδιακριτα οταν πιασεις το feeling του και την ατμοσφαιρα που θελει να σου δημιουργησει.
σε γενικες γραμμες δηλαδη θεωρω οτι ειναι πολυ καλο αλπουμ.
και πιο συγκεκριμενα οτι δεν πρεπει να σχηματιστουν ακραιες αποψεις οπως:“ειναι αθλιο” ή “το καλυτερο αλμπουμ της δεκαετιας!”
αυτα.
καποιος ενα λινκ