Έτσι το βίωσα εγώ , δικό μου βίντεο . Στουντιακου επιπέδου ερμηνεία
Παρατηρώντας μάλιστα τη σύνθεση του κοινού (πολλές γυναίκες, άτομα από 20+ έως 50+) θα έλεγε κανείς ότι παίζει ένα group που έχει κάποιο από τα στάνταρ της επιτυχίας, ρεφραίν που κολλάνε στο μυαλό, έναν super frontman ή κάτι τέλος πάντων που να κάνει το μεγάλο γκελ. Εδώ δεν υπήρχε τίποτα από αυτά που να δικαιολογεί την τόσο μεγάλη προσέλευση για ένα τόσο απαιτητικό υλικό. Γι’ αυτό η απορία μου…
Έχει σούπερ frontman, σούπερ ντράμερ και αρκετες “μεγάλες” φωνητικές γραμμες. Θες κάτι άλλο?
ενα μικρο κειμενακι για το πως το εζησα.το εγραψα για αλλο μη μουσικο φορουμ αλλα μιας που συμμετεχω και δω 
Leprous,Klone,Maraton @Fuzz
Υπάρχουν συναυλίες και συναυλίες.Πέρα από το τι είδος και τι feel υπάρχει,σε κάποιες ξέρεις πως θα περάσεις ένα απίθανο βράδυ λόγω συγκροτημάτων που ξέρεις και θα αγνοήσεις ατέλειες σε ήχο και λοιπά και σε άλλες πας γιατί θες να δεις τι έχουν να πουν μπάντες με τις οποίες δεν είναι τόσο familiar όσο άλλες.Oι Leprous ανήκουν στην δεύτερη περίπτωση.Εξοικειωμένος κατά βάση με το καινούριο υλικό τους και παρασυρμένος από το τελευταίο τους album Pitfalls, δε χανόταν το συγκεκριμένο live.Και έμεινα μαλάκας!
Γρήγορο rewind.Δεν πρόλαβα Maraton αλλά ήθελα να ακούσω Klone που κάποια κομμάτια τους που άκουσα ήταν πολύ καλά.Εξαιρετικός ήχος (η ποιότητα του οποίου προιδέαζε για το τι θα ακούγαμε μετά),ένας δυνατός τραγουδιστής με γαμάτη χροιά και ατμοσφαιρικά κομμάτια.Άξιο αναφοράς και το artwork του τελευταίου δίσκου τους που έπαιζε στο wall πίσω τους.Ό,τι καλύτερο για warm up πριν τους Νορβηγούς.
Και Leprous.Ό,τι και να πεις πραγματικά είναι λίγο.Καταρχάς,ο ήχος ήταν στο top 3 των ήχων σε όσα live έχω πάει και αν και έχουν έχουν synths,δύο κιθάρες και τον τσελίστα που τους συνοδεύει στα tours ήταν αψεγάδιαστοι.Τα κομμάτια του Pitfalls ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ live.Ένας δίσκος που γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πάλης του frontman Einar Solberg με την κατάθλιψη ζωντανά έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη ζωντανά.Το Below,το Distant Bells, Alleviate και Observe the Train ήταν συγκινητικα και δεν ήθελε και πολύ να βουρκώσεις,το harmonizing στα φωνητικά και το τσέλο μάγευαν και τα φωνητικά του Einar ήταν ένα ταξίδι to Goosebumpsville. Ο οποίος Einar ήταν επικοινωνιακός και έκανε πλάκα με το κοινό τόσο σχετικά με τη δική του παρουσία και το οτι είναι πιο ομιλητικος(I used to repeat 5 words ‘‘thank you all very much’’) με το περσυνο support στους Slayer στο Οακα(ΦΑΚΙΝ ΣΛΕΙΓΙΕΡ,μην ξεχνιόμαστε) όσο και με το on time χειροκρότημα στο τέλος του Stuck και με το ότι για το τουρ αυτό όλοι στη μπάντα έμαθαν keyboards.Τα hits From the Flame,The Price και Stuck ήταν από τις καλύτερες στιγμές ενώ από τα παλαιότερα κομμάτια(που δεν πολυήξερα) έπαθα πλάκα με την ερμηνεία στο The Cloak που ήταν κυριολεκτικά ανατριχιαστικό.Στα πιο heavy κομμάτια,οι κιθάρες έκοψαν κώλους στο Foe και στο the Valley μάζευα το σαγόνι μου στο μεσαίο μέρος με τον συνδυασμό των φωνητικών, του κιθαριστικού ξεσπάσματος και του ταιριαστού σε όλο το βράδυ light show που το απογείωσε.Είναι γαμάτο να βλέπεις τους τύπους κυριολεκτικά in the zone.
To encore έκλεισε με το The Sky is Red με τα πάντα να κοκκινίζουν και το κομμάτι να αποδίδεται εξωγήινα.Ειδικά στο τελευταίο μέρος ήταν the sonic recreation of the end of the world που λέμε στο χωριό μου.Αλλά δεν ήταν το τέλος! Πρώτη φορά επιστρέφουν για δεύτερο encore σε αυτή την περιοδεία και δεύτερο encore γιατί Αθήνα είσαι.Μετά το ‘‘συνήθως δεν παιρνουμε requests αλλά τι θέλετε να ακούσετε?’’ και το meme πλέον ‘‘ΠΑΙΞΕ ΠΑΝΚ ΜΩΡΕ’’ έκλεισαν με το Slave που φωνάχτηκε από τους περισσότερους. Stagedive από τον Baard που έπαιζε τις κάλτσες του στα ντραμς,υπόκλιση και γαμώ το κεφάλι μου κυριολεκτικά ένοιωθες την ευτυχία στο χώρο! Until next time 
ΥΓ.Επική τούμπα του τραγουδιστή που το διαχειρίστικε όμως κομπλέ.Και αφορμή για καλά jokes που άκουσα όπως το ‘‘Είχαμε και δύο stagedives σήμερα’’ και τα περήφανα puns μου σχετικά με το Pit falls ή τον στίχο ‘’ Acting out,striving to make me secure’’ 
στο ρεφραιν του The Price που έπεσε ο Einar
ΥΓ2.Κάτι θα ξέχασα αλλά γενικά αξεχαστη εμπειρία και πολύ προσεγμένο και εντυπωσιακό show και αν τους πετύχετε να τους δείτε οπωσδήποτε ανεξαρτήτως μουσικής που ακούτε
ΥΓ3.Είμαι απαράδεκτος που η μόνη μπαγκέτα που έχω πιάσει σε συναυλία τόσα χρόνια είναι όταν παίρνω γαλοπούλα,edam από το στεργίου μετά το live.
7 Likes
Ενώ είναι παίκτες κτλ. Έχουν φάει άπειρο σπρώξιμο και Β.Ε. Βοηθάει οτί τα σκάσανε σε booker και ανοίξανε σε Therion, τη σωστή στιγμή και το γεγονός ότι ξάδερφος του τραγουδιστή είναι σε περιοδικό και είχαν και τη σχέση με τον τύπο από Emperor. Βεβαίως όλα αυτά τα διαχειρίζονται ΚΑΛΑ και όντως είναι αξιόλογοι, γενικότερα, αν και τελευταία πολύ pop.
Και οι Flower King παίζουν prog και οι Magic Pie και οι Marillion και και και. Ασχολείται το κοινό μαζί τους, εδώ ? Παίζει παντού ο Hackett και μονό Ελλάδα, πέφτουν ατάκες δεν θα είχε ούτε 100 άτομα.
O τύπος που ήταν στους Genesis και έχει κάνει 20 σόλο δίσκους και, τι να κλάσει τώρα.
Ηρθε ο Fish (ex Marillion) Αθήνα και είχε 140 άτομα !
Ελλάδα εδώ. Πολιτισμός και αυτό που είναι μοδάτο. If you listen to fools… the mob rules.
2 Likes
Unappreciated Band Warrior … ξαδερφάκι του SJW
Τι να σε πω, πουθενάδες οι Marillion. 
Ο Stolt, με την επιτυχία που έχει Σουηδία, δεν νομίζω να τον νοιάζει. Από αυτά μόνο οι Magic Pie είναι underappreciated αν και εξαιρετικοί.
Το οτι στην Ελλάδα, το prog δεν υπάρχει καθώς και δεκάδες άλλες παραφυάδες του ροκ, δεν χρειάζεται αποδειξή, το συζητάμε στα thread. Δημοσιογράφοι γράφουν άρθρα…
Πάρτε ένα 24λεπτάκι, μαζί με καμιά δραμαμίνη. Γιατί δεν χρειάζεται καμιά υπεράσπιση σε αυτή την περίπτωση.
Άκουσα αυτό το 24λεπτο μια φορά. Μάτωσαν τα αυτιά μου. Ό,τι πιο παρωχημένο έχω ακούσει στον χώρο του prog. Με γύρισε πίσω στο 1996. Με την κακή έννοια. Υπάρχει λόγος που δεν σπρώχνονται αυτές οι μπάντες. Και 8 άτομα να βάλεις να σπρώξουν, αν έχει πεθάνει η μπαταρία, δε θα πάρει μπρος το όχημα.
Τρελό σπρώξιμο οι Λεπρους. Τόσο που τους ακούνε λίγες χιλιάδες άνθρωποι. Σκέψου να μην τους ειχαν σπρώξει, ζήτημα να γεμιζαν λαηβ στο τοπικό Γρηγόρης μικρογευματα.
ρε άλλο θέλω να πω . Δεν έχει καμία σχέση αυτό που θες να πεις με το αν αξίζουν οι Λεπρους το στατους τους
ούτε το γιατί πιστεύεις ότι είναι . Είναι εξαιρετικοί , γι’ αυτό .
Όποιος δεν είναι , δεν έχει και διάρκεια
Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ο Ι…με κενά, έχει σημασία. Το μόνο σπρώξιμο που υπάρχει είναι το φυσιολογικό σπρώξιμο που έχει μια μπάντα όταν είναι Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Η, δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις για αυτό. Παίξε και εσύ έτσι και θα σε κάνει τεμενάδες το μισό φόρουμ.
3 Likes
Χωρίς να είμαι καν φανμπόυς τους
είχαν κάτι φρέσκο να προτείνουν. Όπως το να συνδυάσουν ψήγματα προγκ, meshuggah, με ροκ/ποπ μέσα από το δικό του(ς) όραμα. Τώρα αν δεν τα ακούς αυτά και βλέπεις σπρωξίματα κλπ, congats, δεν σου αρέσει μια μπάντα, προχωράμε παρακάτω. Το ότι σε 15 νοματαίους εχει πεί κάτι παραπάνω απ ότι έχει πεί σε σένα, είναι τελικά αυτό που μετράει (για τους 15 νοματαίους).
Το γεγονός ότι τους έσπρωξε και ο Ihsahn στην αρχή, είναι κάτι θετικό για αυτούς, αλλά και συγχρόνως λέει κάτι για αυτούς.
Αυτά τα λίγα.
3 Likes
Όταν έπαιξαν Θεσσαλονίκη με τους Amorphis και τέλειωσαν το σετ τους απορούσαμε πού θα βγουν να παίξουν οι άλλοι έτσι που ΙΣΟΠΕΔΩΣΑΝ τα πάντα πάνω στη σκηνή. Το ίδιο ένιωσα και στο λάηβ τους στο αν.
Όσο σπρώξιμο και να είχαν και να κέρδισαν φανς Emperor (λολ ρε μλκ τι γράφετε), η απόδοση πάνω στο σανίδι δεν κερδίζεται με βύσματα και ξαδερφους σε περιοδικά.
5 Likes
Βσκ έχουμε different point of view. Οταν άνοιγαν στους Therion (x2) είχαν 200 περίπου. Αλλά πάνε και κάποια χρόνια και το έχουν και σαν γκρούπ και αρπαξαν όλες τις ευκαιρίες.
Δεν μπορώ να παρω πολύ σοβαρά το γκρούπ γιατι θέλω ακόμα πιο περίπλοκα παιξίματα στο prog μου ή αν είναι απλοικό έχω πιο 70-60 ήχους που με δονούν. Οι λεπρους μου θυμίζουν πιο καλούς, τεχνικούς αλλα και επιτηδευμενους Anathema λχ, όσο πιο ποπ γίνονται. Αλλά χωρίς τη φαλτσαδούρα.
@ επομενους 3. Ναι προφανώς δεν μου αρέσει ΚΑΜΙΑ μπάντα. Τo PW γιατι ΠΧ αρέσει σε όλους μας ? Γιατι κρατώντας χαρακτηρα, απλοποήθηκαν. Εγώ θα πω και την χοντράδα, οτι είναι πιο καλό απο τα παλαιά. Είναι πιο εύκολο. Και δεν είναι ΤΟΣΟ ευκολο να γίνεις απλός αμα σκέφτεσαι περίπλοκα.
Και προφανώς σχετικά με τους Λεπρους δεν εγραψα οτι οι τύποι είναι καλοί, αλλά τα σπρωξίματα τους βοήθησαν στο MAΞ. Και καλά κανανέ. Απο εκεί και πέρα, το αστείο είναι να παρουσιάζονται σαν το Χ,Ψ υπερβατικό πράγμα που είναι απιαστό παίζοντας αυτό που παίζουν. Ναι παίζουν καλά, ναι δεν παίζουν κατι “ευκόλο” αλλά μπορώ να σκεφτώ 100 πράγματα εξίσου αν όχι πιο δύσκολα και πιθανά πιασιάρικα.
Δειτε παραπάνω. Μ αρέσει κατι που ηχεί αρκετά διαφορετικό.
Είναι σαν να λέω μ αρέσει το ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο και να μου λες για ΚΙΝΑΛ ή για ΓΑΠ 
Δεν λέω οτι είναι ΓΤΠ, λέω οτι ο Einar δεν είναι Ανδρέας.
Ελπίζω η κουκουρούκου αναλογίά μου να γίνεται αντιληπτή χωρίς να χρειάζεται 100 επεξηγήσεις.
Kουκουρούκου είναι η λέξη κλειδί για όλα όσα γράφεις κατά καιρούς, μην παρεξηγηθείς βέβαια, κατ’ ένα περίεργο τρόπο σε αγαπάμε. Έχεις τη δική σου περίεργη λογική κι εσύ.
5 Likes
Μα φυσικά . Μπορεί και όχι , προχωράμε
2 Likes
3 Likes
Ακριβως πριν ενα χρονο σαν σημερα 15 Φεβρουαριου του 2020 πηγα στην τελευταια μου συναυλια… Ο Covid-19 και ολη αυτη η δυστοπικη κατασταση που ζουμε δεν μου επετρεψε να παω σε συναυλια για εναν ολοκληρο χρονο και το στερητικο συνδρομο κανει αυτο το χρονικο διαστημα να μοιαζει με αιωνες… Η μουσικη ειναι ιεροτελεστια για εμενα και οι συναυλιες ειναι απο τα αγαπημενα μου πραγματα σε αυτη την ζωη. Επισης απολαμβανω απιστευτα πολυ να γραφω report και να καταγραφω την αποψη μου για συναυλιες που παρακολουθησα, πολλες φορες ανατρεχω στα post μου σαν να εχω ενα προσωπικο ημερολογιο συναυλιων. Αυτο ειναι το τελευταιο report που θα γραψω μεχρι να καταφερουμε να παμε ξανα σε συναυλια, ευχομαι να γινει το συντομοτερο δυνατο γιατι μου εχει λειψει σε ανυπερβλητο βαθμο οπως φυσικα και αλλα πραγματα της κανονικοτητας μας πριν απο ολο αυτον τον εφιαλτη.
Ξεκινωντας να γραψω οτι ημουν πολυ φρεσκος οσο αφορα την επαφη μου με τους Leprous, σχεδον 2 μηνες ακουγα την μπαντα, δεν θυμαμαι καν ποσα χρονια ειχα να παω σε headline συναυλια μπαντας που μου ηταν τοσο καινουρια ως ακουσμα. Λιγο πριν τα Χριστουγεννα ακουσα το ντεμπουτο τους και ουτε καν 2 ολοκληρους μηνες μετα θα τους εβλεπα για πρωτη φορα live. Και θα μαζευα τα σαγονια μου απο το πατωμα…
Η αληθεια ειναι οτι οι Leprous στο συνολο τους ειναι απαιτητικοι ως ακουσμα και χρειαστηκαν πολλες ακροασεις για να μπω πληρως στο κλιμα τους. Μιλαμε για μια πραγματικα εκπληκτικη μπαντα που ειναι πλεον στην εμπροσθοφυλακη του συγχρονου Progressive Metal / Rock ηχου και που στα αυτια μου απ’ οσες μπαντες ακουω τους τοποθετω κοντα στο στυλ στους λατρεμενους μου Pain Of Salvation, τους επισης εκπληκτικους Caligula’s Horse, τους “δικους μας” φοβερους Mother Of Millions, τους Haken και καπως λιγοτερο τους Riverside. Το ντεμπουτο τους Tall Poppy Syndrome του 2009 ειναι ενας καλος δισκος αλλα οχι κατι το ιδιαιτερο, εδειχναν καποια ψηγματα μονο του ταλεντου τους και ειχαν ορισμενα φοβερα σημεια αλλα στην ολοτητα του δεν συγκρινεται με την συνεχεια. Ξεχωριζω το Passing και το Phantom Pain ως πιο δυνατα κομματια του δισκου. Στον δευτερο δισκο τους το Bilateral γινονται πιο περιπετειωδεις παικτικα, με αποτελεσμα εναν παρα πολυ καλο δισκο με ιδιαιτερα κομματια και μια παραξενη ξεχωριστη ατμοσφαιρα λιγο σκοτεινη και ταυτοχρονα καπως παιχνιδιαρικη κατι που δεν συναντας συχνα σε δισκο. Εκει ομως που ανεβηκαν σε αλλο επιπεδο ειναι με τον τριτο τους δισκο το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Coal του 2013 στο οποιο η ατμοσφαιρα σκοτεινιαζει, οι συνθεσεις ειναι πιο δουλεμενες και η μεγαλυτερη ομοιογενεια του συνολου λειτουργει υπερ τους. Το ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ The Congregation του 2015 συνεχιζει απο εκει που σταματησε ο προκατοχος του και πλεον εχουν αποκτησει την δικη τους ηχητικη ταυτοτητα που τους κανει ευκολα αναγνωρισιμους. Ο αγαπημενος μου δισκος τους με την ατμοσφαιρα να μαυριζει ακομα περισσοτερο, τις δυναμικες των κομματιων να ειναι υποδειγματικες και τις φωνητικες μελωδιες να τους κανουν τοσο ξεχωριστους. Στο Malina του 2017 δειχνουν οτι ειναι μια μπαντα που δεν φοβαται τον πειραματισμο και ρισκαρουν εχοντας ως φαρο τους την συνεχη εξελιξη. Αντι να συνεχισουν στο ιδιαιτερα επιτυχημενο στυλ των 2 προηγουμενων δισκων μαλακωνουν τον ηχο τους, βγαζουν μπροστα τον πιο pop χαρακτηρα τους και αν και απο την μια απλοποιουν σε πρωτη αναγνωση τις συνθεσεις τους με μια προσεκτικοτερη μελετη δεν ειναι ακριβως ετσι. Πλεον εχουν ωριμασει ακομα περισσοτερο συνθετικα με τα κομματια να καθοδηγουνται απο τις φανταστικες φωνητικες μελωδιες του frontman τους Einar Solberg που βριθουν καταπληκτικων ιδεων και με τα ρεφρεν να σου καρφωνονται στο μυαλο. Τα πληκτρα γινονται βασικοτερο κομματι των συνθεσεων τους, συνεργαζονται με τον Raph Weinroth-Browne σαν εξτρα μελος της μπαντας και προσθετουν cello και εγχορδα μεσα στα κομματια. Σαν αποτελεσμα τριτος στην σειρα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ δισκος. Το τελευταιο τους δισκογραφικο πονημα το ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ Pitfalls του 2019 το παει ακομα παραπερα με τον Einar να ειναι ο βασικος πυλωνας του αλμπουμ και να αναλαμβανει σχεδον εξ’ ολοκληρου μονος του την συνθετικη διαδικασια με μοναδικο κομματι που εχει credit στο μουσικο σκελος απο αλλα μελη να ειναι το Distant Bells. Στιχουργικα εχει να κανει με την μαχη με την καταθλιψη που βιωσε ο Einar και μουσικα αν και μοιαζει ακομα πιο απογυμνωμενο εχει πολλα layers ηχων και τα φωνητικα του Einar ειναι πραγματικα απο αλλα πλανητη. Εμπνευσμενες συνθεσεις με μοναδικη ατμοσφαιρα και πιασαρικες οσο δεν παει με την καλη εννοια. Ο δισκος διχασε σε μεγαλυτερο βαθμο απο ποτε τους οπαδους του σχηματος προσωπικα τον λατρεψα και τον τοποθετω με ανεση μεσα στις 5 καλυτερες κυκλοφοριες του 2019. Μετα λοιπον απο την διεξοδικη ακροαση και τριβη με το υλικο της μπαντας ανυπομονουσα σαν τρελος να τους δω live…
Δεν ειδα κανεναν απο τα support σχηματα γιατι πριν την συναυλια ειχα παει με την συζυγο και τον 10 μηνων τοτε γιο μου στο πρωτο του παιδικο παρτυ στα γενεθλια ενος παιδιου στενων φιλων μας. Δυστυχως επειδη με μικρο παιδι δεν μπορεις να υπολογισεις σωστα τον χρονο για πρωτη φορα στην ζωη μου εχασα κομματι μπαντας που παω να δω live, μπηκα στο Fuzz την στιγμη που ολοκληρωναν το εναρκτηριο Below το οποιο λατρευω. Ο χωρος ηταν σχεδον sold out κατι που με χαροποιησε ιδιαιτερα αλλα δεν δυσκολευτηκα να παω γρηγορα μπροστα κεντρικα 3η σειρα απο το καγκελο. Η μικρη ξενερα που ειχα επειδη εχασα το Below κρατησε ελαχιστα, με το που μπηκε το I Lose Hope αρχισα να μπαινω στο κλιμα και απο το Stuck και μετα μεχρι και το τελος της συναυλιας οι Leprous καταφεραν να με βαλουν ολοκληρωτικα στον μουσικο κοσμο των συνθεσεων τους. Με ενα εξαιρετικο για τα γουστα μου setlist με μαγεψαν πραγματικα. Δεν μας επαιξαν κατι απο τους 2 πρωτους δισκους, ολα τα κομματια ηταν απο τους 4 επομενους. Εχουμε και λεμε, Foe, The Cloak και The Valley απο το The Coal, The Price, The Flood και Slave απo το The Congregation, Stuck και From The Flame απο το Malina και 6 κομματια απο το Pitfalls οπως ηταν αναμενομενο μιας και ηταν στα πλαισια της προωθησης του τα Below, I Lose Hope, Observe The Train, Alleviate, Distant Bells και The Sky Ιs Red. Μου ελειψαν κομματια αλλα ειμαι πολυ ικανοποιημενος απ’ οσα ακουσα. Αυτα που μου ελειψαν περισσοτερο ηταν τα Chronic, Contaminate Me, Third Law, Moon, Down, Illuminate, The Weight Of Disaster και προσωπικα θα εβγαζα το Observe The Train και θα εβαζα το At The Bottom ή το Foreigner. Δεν θα με χαλαγε κατι και απο τα 2 πρωτα αλμπουμ αλλα αυτα που προανεφερα τα ηθελα περισσοτερο. Γενικα ομως πολυ δυνατο setlist ειδικα για οσους γουσταρουν τους 4 τελευταιους δισκους.
Απο πλευρας αποδοσης ηταν ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ, πραγματικα δεν εχω λογια… Μια καλοκουρδισμενη μηχανη που ομως δεν της ελειπε το παθος και το συναισθημα. Και οι 2 κιθαριστες ο Tor Oddmund Suhrke και ο Robin Ognedal με φοβερο παιξιμο δεν εχασαν νοτα, ο Simen Daniel Borven επισης εκπληκτικος στο μπασο ενω βοηθαγε και στα πληκτρα σε πολλα κομματια, οπως μας ενημερωσε και ο Einar εκαναν μαθηματα και αλλα μελη της μπαντας στα πληκτρα για να μπορουν να τον βοηθανε στα live να αφοσιωνεται στις φωνητικες του ερμηνειες. Ειχαν επισης μαζι τους και τον Raph Weinroth-Browne σαν 6ο μελος με cello που ηταν πολυ παθιασμενος και ουσιαστικος στον ρολο του, γεμιζε υπεροχα με τους ηχους του τις μουσικαρες της μπαντας. Επιτηδες αφησα τελευταια τα 2 πιο εντυπωσιακα μελη των Leprous τον ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ Baard Kolstad στα ντραμς που το παιξιμο του οπως και στους δισκους ειναι απολαυστικοτατο και χρωματιζει τα κομματια παιζοντας ακριβως ο,τι χρειαζεται οταν χρειαζεται, αλλοτε κρατωντας τον ρυθμο και παιζοντας πιο subtle και αλλοτε ισοπεδωνοντας τα παντα. Mind-blowing drummer… Frontman, απολυτος MVP και σκετη αποκαλυψη ηταν ομως ποιος αλλος απο τον ηγετη Einar Solberg. Σε μια εξαιρετικη εμφανιση απεδιδε ΑΨΕΓΑΔΙΑΣΤΑ τα φωνητικα του, επαιζε και πληκτρα σε πολλα σημεια και ηταν πολύ καλος και στο επικοινωνιακο κομματι οντας απλος και ταπεινος. Με την βοηθεια των υπολοιπων μελων στα δευτερα φωνητικα ηταν σαν να ακουγες επακριβως τις στουντιακες εκτελεσεις πραγμα εντυπωσιακο αν αναλογιστεις τα πολλα layers φωνητικων γραμμων που περιεχουν οι συνθεσεις τους, κατι που ισχυει φυσικα και για το μουσικο κομματι. Ο ηχος ηταν αψογος σε ολη την διαρκεια της εμφανιση τους, χωρις κανενα απολυτως ψεγαδι. Εμφαση στην λεπτομερεια, τους βγαζω το καπελο, σωστοι επαγγελματιες και μπαντα που δειχνει ότι εχει ριξει πολλη δουλεια στις προβες.
Επισης αυτο το παθος που βγαζουν στην σκηνη, το υπεροχο συντονισμενο headbanging τους στα μουσικα ξεσπασματα των κομματιων τους και αυτο το συνεχες build up των συνθεσεων τους, κατι που λατρευω στις progressive μπαντες, δεν γινοταν να μην σε παρασυρουν. Αν εισαι απο σαρκα και οστα δεν γινεται να μεινεις ανεπηρεαστος απο κατι που προκαλει τοσο εντονα συναισθηματα. Εδω να τονισω οτι ανεβαζε επιπεδο την γενικοτερη παρουσια τους και ο φανταστικος φωτισμος.
Το κοινο που οπως ειπα ειχε γεμισει τον χωρο ηταν ιδιαιτερα ενθουσιωδες στις αντιδρασεις του με sing along σε ολα σχεδον τα κομματια και με συνεχη χειροκροτηματα αναμεσα στα τραγουδια. Φαινεται οτι η μπαντα με την συνεπεια και την εξελιξη της εχει αποκτησει εναν γερο πυρηνα οπαδων που ολο και μεγαλωνει οσο περναει ο καιρος.
Απο τις πιο αξιομνημονευτες στιγμες της συναυλιας ηταν φυσικα και η τουμπα του Einar ενω τραγουδουσε το The Price που ενω αρχικα φανηκε να ντραπηκε λιγο με την στηριξη του κοσμου οχι μονο δεν τον πτοησε στην συνεχεια αλλα εκανε και χαβαλε με το σκηνικο. Επιασα και μια μπαγκετα του Baard κατι που με χαροποιησε ιδιαιτερα και μετα την συναυλια συζητησα λιγο, εβγαλα φωτογραφιες και πηρα υπογραφες απο ολα τα μελη. Ολοι τους πολυ ευγενικοι, ο Baard οντας λιγο πιωμενος ηταν μεσα στην τρελη χαρα, ενω πιο ομιλητικοι ολων ηταν ο Einar και ο μπασιστας Simen Daniel Borven. Αξιο αναφορας και το πολυ οργανωμενο και με ποικιλια merchandise που ειχαν φερει μαζι τους, τσιμπησα ενα T-shirt με το εξωφυλλο του Pitfalls μπροστα και τις ημερομηνιες του tour απο πισω.
Αν και 2 μηνες πριν τους ηξερα μονο σαν ονομα μετα απο συζητησεις εδω στο forum και απο σχολια σε διαφορα μουσικα εντυπα και site ειπα να ασχοληθω μαζι τους να δω τι παιζει και πλεον μετα και απο αυτο το αξεχαστο live μπορω να δηλωσω απεριφραστα πιστος οπαδος τους. Μετραω αντιστροφα για την επομενη φορα, ευχομαι το συντομοτερο δυνατο…
12 Likes
Πατησα καρδια χωρις να διαβασω ουτε λεξη, και θα την παρω πισω αν υπαρχει εστω κι ενα αρνητικο για τους LEPROUS.
Αλλα μιας και ειναι σχετικα on topic, το Σαββατοκυριακο που μας ερχεται θα παιξουν σε live stream ολο το Malina την μια μερα και ολο το Pitfalls την επομενη.
Δεν θα συμμετασχω, οπως δεν εχω συμμετασχει σε κανενα live stream καμιας μπαντας, γιατι πολυ απλα το βρισκω αρκετα μιζερο προσωπικα… σε καποια πραγματα στην ζωη μου ειμαι φανατικος υπερμαχος του “all or nothing” οταν μιλαμε για εμπειριες, και εν προκειμενω αν δεν μπορω να παω στο live αυτοπροσωπως τοτε καλυτερα να μην το δω καν. Θα το εβλεπα αργοτερα αν υπηρχε δυνατοτητα, αλλα να δωσω λεφτα για να καθομαι μπροστα απο την οθονη μου να κοιταω δεεεεεν.
1 Like
καπως ετσι και εγω…μου φαινεται καπως να δωσω χρηματα για να βλεπω Online…
με μενα ηταν λιγο περιεργη η φαση με τους Leprous…Ειχα ενθουσιαστει με το Bilateral οταν κυκλοφορησε γιατι μου θυμιζε σε αρκετα σημεια τους PoS…οταν βγηκε το Coal για καποιον λογο δεν μου καθησε καθολου καλα και καπου τους αφησα…Το congregation δεν θυμαμαι καν αν το ακουσα οταν βγηκε…Με ενθουσιασε παρα πολυ το Malina και ετσι ασχοληθηκα ενδελεχως με τα παντα…Δυστυχως εχασα την συναυλια στην Θεσσαλονικη αν θυμαμαι καλα το 2017(;). Το Coal ισως ειναι το αγαπημενο μου πλεον…ειρωνεια…
1 Like