Βγαίνει τόση πολλή μουσική κάθε χρόνο, και έχουμε τόσο ετερόκλητα γούστα όλοι, που είναι αδύνατο να συμφωνούν όλοι, ειδικά με τον διαθέσιμο χρόνο που έχει ο καθένας για να ακούσει. Καλά χτυπητές αδυναμίες έχει ο δίσκος όπως και το 90% κάθε κυκλοφορίας που βγαίνει. Είναι λογικό. Υπάρχουν και πολλών ειδών αριστουργήματα έτσι; Είναι σχετικό.
Το σημαντικό είναι να είναι εμπεριστατωμένη η άποψη και να απολαμβάνει ο καθένας απενοχοποιημένα ό,τι θέλει. Αυτό έλειπε να επιβάλλουμε απόψεις και γραμμές το 2020…
Έχει περάσει κάποιος καιρός από την κυκλοφορία του και προσωπικά έχω πει ξανά ότι το βρίσκω τουλάχιστον μέτριο άλμπουμ. Η εκτίμησή μου είναι πως με ακόμα ένα τέτοιου επιπέδου άλμπουμ, θα μειωθεί η δημοτικότητά τους αισθητά.
Σε κάθε περίπτωση, που θα το τοποθετούσατε συνολικά στη δισκογραφία της μπάντας; Γιατί ναι μεν σε κάποιους μπορεί να αρέσουν τα ποπ στοιχεία, η μίνιμαλ αισθητική κ.λπ., όμως που στέκεται σε σχέση με τα υπόλοιπα άλμπουμ τους;
(Εννοείται για μένα είναι η χειρότερή τους κυκλοφορία.)
Tall Poppy Syndrome είναι η χειρότερη κυκλοφορία τους, είπαμε…
Προς το παρόν το Pitfalls το βάζω ελάχιστα πιο κάτω από Coal + Congregation και λίγο πιο πάνω από Malina + Bilateral. Αυτά αλλάζουν όμως όλη την ώρα, αφού πρόκειται για πέντε συνεχόμενα δεκαρια
Εμένα μου αρέσουν όλα πάρα πολύ ως εξέλιξη του προηγούμενου. Στοιχείο που βρίσκω κοινό στις εξαιρετικές μπάντες. Αυτόνομα μάλλον το “Congregation”.
Να πω μια γνώμη; Το πιο δύσκολο (εξελικτικά) album των Leprous θα είναι το επόμενο.
Δεν καταλαβαινω τι το ιδιαιτερο εχει η κριτικη που μπηκε πιο πανω… ειναι μια κριτικη σαν πολλες αλλες που δεν λεει κατι το κοσμογονικο ή φαντασμαγορικο. Οκ, ενας τυπος που δεν του αρεσε το μισο Pitfalls ειναι, δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια προσωπικα, και σταματησα να διαβαζω πριν την μεση γιατι δεν βρισκομαι ουτε καν στο ιδιο φασμα, ποσο μαλλον σε μηκος κυματος.
Γενικα η φαση που το Pitfalls θεωρειται απο καποιους ως “διαφορετικο” ή πως δεν μπαινει μαζι με τα αλλα στην ιδια κουβεντα εμενα μου ειναι πολυ ξενη. Οπως και με πολλες αλλες μπαντες, το βλεπω απλως ως το επομενο αλμπουμ μιας μπαντας το οποιο ειναι ο,τι πιο φυσιολογικο οσον αφορα την εξελιξη του ηχου της. Παντοτε τετοια τραγουδια εγραφαν οι Λεπρους, οπως εγραψαν και στο Pitfalls, μονο οι ηχοι εχουν αλλαξει.
ΥΓ. Δεν μπορω να παρω στα σοβαρα καποιον που εχει το username Angry Metal Guy, ακομα κι αν το ειχε ειρωνικα, ποσο μαλλον που το εχει unironically…
Το ξέρεις το μπλογκ; Αν όχι ΟΚ. Φυσικά και είναι ειρωνικό δεν ξέρω από που το κατάλαβες, όλοι γράφουν με ψευδώνυμα εκεί μερικά πιο άκυρα. Δεν είναι κάτι που πρέπει να ξέρεις απλά ρωτάω, για το σχόλιο για το username. Ούτε είναι πως τους ξέρω προσωπικά. Βέβαια δεν διάβασες και όλη την κριτική.
Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, πέρα από το ότι, για μένα, που την πόσταρα, και έγραψα τους λόγους που το έκανα, μου έκανε εντύπωση ένα αρκετά διάσημο (και για μένα ποιοτικό) metal webzine που γενικά συμφωνώ μαζί του, να πέφτουμε τόσο μακριά σε ένα δίσκο. Ε και μιας και η προφανής ηχητική στροφή σήκωσε συζητήσεις στο φόρουμ μας, είπα να το ρίξω ως κάτι διαφορετικό αλλά αιτιολογημένο.
