Leprous - Pitfalls [2019]

Γιατι ΓΙΑ ΜΕΝΑ ειναι θετικο. Κανονικα δε θα επρεπε να γραφω καν το “για μενα”, γιατι εννοειται, αλλα φροντισα και το εγραψα και στα προηγουμενα ποστς μου, για να μην υπαρχουν ευθιξιες. Παρολα αυτα, υπηρχαν.

Αυτο ειναι λιγο αστειο ως προτροπη, πρωτον γιατι δεν ειπα ποτε οτι ειναι αριστουργημα επειδη δεν ειναι μεταλ, και δευτερον, γιατι εχω καθε δικαιωμα να το πω αν το θελησω. Δεν ξερω ποσες φορες πρεπει να εξηγησω συνεχομενα πως στην δεδομενη χρονικη στιγμη, ο δισκος που θα ηθελα και πως πιστευω πως χρειαζεται να βγαλουν οι Leprous ειναι ενας δισκος που θα απεχει οσο περισσοτερο γινεται απο το metal. Το εχω ηδη γραψει 3 φορες. Μπορουμε φυσικα να διαφωνουμε, αλλα δεν γραφω κατι τοσο περιεργο. Εχετε μια ευαισθησια με την απορριψη του μεταλ, η οποια γινεται εμφανης οταν αλλαξεις την λεξη με οποιαδηποτε αλλη, και ξαφνικα η προταση γινεται ακακη. “Θα ηθελα να μην ειναι proggy ο επομενος δισκος” ή “θα ηθελα να μην ειναι τοσο pop ο επομενος δισκος” ας πουμε δε θα δημιουργουσε καμια αντιδραση. Suddenly one person mentions metal, and everyone loses their minds insert Heath Ledger’s Joker

Αυτο ειναι μια πολυ συγκεκριμενη οπτικη για την μουσικη των Λεπρους, την οποια δεν συμμεριζομαι. Τολμω να πω πως τα τελευταια 10 χρονια εχουν καταφερει για μενα να ξεχωριζουν απο τον συρφετο του prog, ακριβως επειδη εχουν διαφοροποιηθει απο δισκο σε δισκο, και δεν εχουν ουτε οι ιδιοι στο μυαλο τους καποια συνταγη οπως την περιεγραψες. Καλα κανει και σου λειπει η “προγκια” στα πρωτα 3 κομματια, οτι κι αν σημαινει αυτο, αλλα τα 3 αυτα τραγουδια κινουνται σε νεα μονοπατια διατηρωντας 100% ατοφιο το συναισθημα των Leprous.

Η απαντηση μου ηταν οσο πιο ευθεια γινεται, απλα δε νομιζω πως ηθελες να καταλαβεις (ουτε θελεις) οτι γενικα δεν εχουμε ιδια οπτικη για την μουσικη, και δεν θα εχουμε ιδια οπτικη. Οταν δεν εχεις καταλαβει μετα απο τις πρωτες 100 φορες οτι το μεταλ το βαριεμαι και αρα προτιμω η μουσικη μου να ΜΗΝ ειναι μεταλ, τοτε δε γινεται να το εξηγησω καλυτερα.

Ναι το καταλαβαινουμε, δεν ειδα πουθενα κανεναν να σου βαζει “χερι” επειδη εξεφρασες τα ακριβως παραπανω. Παρολα αυτα, ολοι μας εχουμε κριτηρια, ειτε συνειδητα ειτε ασυνειδητα, και η πλειοψηφια των ανθρωπων που απορριπτει τα νεα τραγουδια των Leprous, ακομα κι αν εσυ δεν ανηκεις σε αυτην, το κανει ΑΚΡΙΒΩΣ επειδη δεν ειναι τοσο μεταλ ή επειδη ειναι “πολυ ποπ” για αυτους. Εχουν βγει ηδη δισκοκριτικες σε πολλες σελιδες ονλαην, εχουν βγει ενα σωρο κοσμος στα social media και στην σελιδα της μπαντας, και σε πολλα αλλα μερη.

Η αρνητικη κριτικη περιοριζεται συνηθως στις εξης φρασεις: “δεν ειναι αρκετα proggy”, “δεν ειναι αρκετα μεταλ”, “δεν ειναι σαν τα παλια”, “ειναι προσωπικο αλμπουμ του Einar”, “δεν ειναι οι Λεπρους που αγαπησα” και το αγαπημενο μου προσφατο (σημερινο) “ειναι σαν να ακουω Porcupine Tree με φαλσετο”, ενω δεν λειπουν και τα υπεροχα “ειναι σκατα τα νεα τραγουδια”, “οι Λεπρους ηταν βαρια μεχρι το Tall Poppy Syndrome” κτλ. Ε λοιπον, αυτες οι προτασεις εμενα δε μου λενε κατι. Προτιμω ενα στεγνο “δε μου αρεσε” να σου πω την αληθεια απο αυτους που τα λενε, παρα καμουφλαρισμενες μαλακιες (δε μιλαω για κανεναν εδω μεσα, μην εχουμε και παρεξηγησεις παλι χωρις λογο)

Κάντε ρε μάγκες διοργανωτές ενα φεστιβαλ με leprous,haken και soen να κλάψουν και οι πέτρες…

3 Likes

όλα αυτά για τα οποία κατηγορείς τη μέταλ ισχύουν στο πολλαπλάσιο και για τα soundtracks και την electro-synth pop. Μιλάμε για τα πιο κορεσμένα και επαναλαμβανόμενα είδη μουσικής.

Καλά κάνεις και ακούς και άλλα είδη μουσικής -δεν είσαι και ο μοναδικός- αλλά το επιχείρημα δεν στέκει, τουλάχιστον για τα είδη που αναφέρεις.

Αν έλεγες “βαρέθηκα να ακούω μεταλ και ακούω και άλλα”, θα ήταν πιο κατανοητό το επιχείρημα…

Διαφωνουμε για τον κορεσμο.

Δεν ανεφερα τα ειδη μουσικης που ακουω για να το παιξω ανοιχτομυαλος, μου εκαναν ερωτηση, απαντησα, ερωτηθηκα ξανα, απαντησα ξανα, και εδωσα την οπτικη μου. Τωρα αν στεκει το “επιχειρημα μου” για τα δικα σου τα γουστα, δε με ενδιαφερει.

Καλα κανω και λεω “σκατα στο μεταλ” εξαρχης τελικα, για να αποφευγουμε σοβαρες κουβεντες επι του θεματος, αφου απο οτι φαινεται υπαρχει μια θεληση να επεμβεις στο δικο μου προσωπικο μου γουστο και να μου πεις αν τα “επιχειρηματα μου” στεκουν για το τι μου αρεσει να ακουω εγω απο τους Leprous ή οχι (!)

https://www.sounds-venlo.nl/leprous/pitfalls_10674123.html?Listen=54129217#_listenC

By My Thorne ότι πρεπει για σενα Quintom

επισης διορθωστε με αν κανω λαθος γιατι κρατιεμαι και το εχω ακουσει μονο δυο φορες αλλα θα επρεπε να απαγορευεται κομματι με την λεξη Bells στον τιτλο να μην εχει καμπανες

2 Likes

Ωπ μισολεπτα snippets?!

Τι ειμαστε εμεις, τιποτα φλωροι να γουσταρουμε χορευτικους ρυθμους?! (ΕΠΟΣ ακουγεται το By My Throne).

Ομορφιες ακουω σε I Lose Hope και Observe The Train. Καταπληκτικες μελωδιες και ωραια εγχορδα.

Τρελο groove στο At The Bottom, ενω στο Foreigner ακουω κλασικους Leprous.

The Sky Is Red ειναι 11 λεπτα ε… τι να καταλαβεις απο μισο λεπτο? Παντως αυτο το μισο λεπτο ειναι εκπληκτικο. Και ο ρυθμος, και η χορωδια, και τα φωνητικα…

The hype is real, μου αρεσαν ολα τα snippets περα απο οποιαδηποτε θετικη προδιαθεση. Γουσταρω πολυ τους ηχους που ακουσα.

Το Sky Is Red είναι πολύπλευρο κομμάτι. Κ το κλείσιμο είναι το κάτι άλλο.

3 Likes

Βγήκε. Για να δούμε…

Η μπάντα είναι έτη φωτός μπροστά λέμε. Σίγουρα άλμπουμ της χρονιάς.

Εντυπωσεις μετα απο 2 ακροασεις:

  • Below - Λειτουργει αψογα ως opener. Το λατρευω.
  • I Lose Hope - Gathering εποχης Souvenirs με σκανδιναβικο υφος και φωνη Einar? Τελειοτητα.
  • Observe The Train - Θα μπορουσε να εκτοπισει σχεδον οποιοδηποτε τραγουδι στο In Absentia των PT.
  • By My Throne - Εκανε κλικ με την μια. Φοβερα riffs, ο Baard δινει τον ρυθμο για λικνισμα. Το αγαπησα.
  • Alleviate - Το αγαπημενο μου απο τα 3 που ειχαμε ακουσει. Τεραστια στιγμη.
  • At The Bottom - ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ τραγουδι. Καλυτερη ερμηνεια Einar ever ισως. HEEEY!!!
  • Distant Bells - Πολυ ωραιο χτισιμο. Προτιμω το πρωτο μισο που ειναι ηρεμο απο το δευτερο.
  • Foreigner - Το πρωτο guitar driven τραγουδι στον δισκο :joy: Πιασαρικο, ωραιο ρεφρεν.
  • The Sky Is Red - Δε θα σχολιασω γιατι θα με πειτε γραφικο. Ας βαλουμε ενα 100/100 προχειρα για τωρα.

Ο δισκος μου φανηκε οτι εχει ΠΟΛΥ ψωμι. Θελει πολλα ακουσματα.

1 Like

Ωραία μέρα η αυριανή δλδ

Κακή πρώτη εντύπωση.

Μέχρι στιγμής μου άρεσε μόνο το Foreigner και το The Sky is Red.

Αλλά έχει ψωμί και ακόμα επιφυλλάσσομαι.

Θέλει αρκετα ακούσματα, συμφωνώ με τον Quintom. Επίσης και σε μένα το observe the train στην πρωτη ακροαση μου εβγαλε αρκετα Wilson. Έχει πολλές ωραίες στιγμές ο δισκος, θέλει το χρόνο του.
Πρώτη εντύπωση παντως αρκετά θετική, νομίζω πάμε για μεγάλα πράγματα…
Αt the bottom και Sky is red μεγαλειώδη.

1 Like

Πολυ καλος δισκος οπως ηταν αναμενομενο…μου αρεσαν γενικως ολα τα κομματια…αυτο που μπορω να εντοπισω ως αρνητικο ειναι οτι δεν μου φαινεται οσο ισορροπημενος θα τον ηθελα…
νομιζω χρειαζεται περισσοτερα σημεια σε στυλ foreigner…

Με κάθε άκουσμα με κερδίζει όλο και περισσότερο.
Ατμόσφαιρα, μελωδίες, φωνητικά, έγχορδα, υπάρχουν τοσα πολλά πράγματα εκεί μεσα. Είναι μεγάλος δίσκος!
Και αυτό το τέλος στο the sky is red…ειλικρινά δεν έχω λόγια.

2 Likes

λοιπόν όντως θέλει ακροάσεις ο δίσκος. εμένα πιο πολύ μου έμεινε το at the bottom που πραγματικά είναι συγλονιστικό. θέλω πολύ να το ακούσω λαιβ. για το the sky ακόμα δεν λέω τπτ γιατί πρέπει να το ακούσω ξανά.

The Sky Is Red σηκώνεται κάθε τρίχα καθολη την διάρκεια

1 Like

Επιτέλους, μπορούμε να ανοίξουμε κι εμείς το στόμα μας που είχαμε την τύχη να το λιώνουμε εδώ κι ένα μήνα!

Λοιπόν, χωρίς να είμαι ο τρελότερος των οπαδών των Leprous, έχω να πω τα εξής:

Η πιο σημαντική μπάντα του prog metal των 90s ήταν οι Theater και των 00s οι Pain Of Salvation. Από το Bilateral πίστευα ότι οι Leprous θα παραλάβουν την σκυτάλη. Με το Pitfalls η τελετή παράδοσης-παραλαβής ολοκληρώνεται και μπορούμε νομιζω επισημα να πουμε ότι οι Leprous ήταν και είναι η πιο σημαντική prog metal μπάντα των 10s.

Χωρίς να είναι το καλύτερο άλμπουμ τους, το Pitfalls είναι ένα από τα πλέον τολμηρα prog δημιουργήματα. Η μπάντα διάλεξε να εξελιχθεί με έναν τρόπο που είχε κινδύνους αλλά τα καταφέρνει πανηγυρικά και θεωρώ πως μπαίνει στο club των μεγάλων γι αυτό. Θα πίστευα το ίδιο και χωρίς το hype. To Pitfalls θα είναι πολύ επιδραστικό στην επόμενη δεκαετία, θα το δείτε. Η prog goes pop κατεύθυνση εξελίσσεται εδώ και κάποια χρόνια και τώρα θα κορυφωθεί.

Το άλμπουμ; Στις πρώτες τρεις ακροάσεις έβρισκα ακόμα ζητήματα ροής αλλά μετά όλα διαλύθηκαν. Πρόκειται για μια εκπληκτική δουλειά συνθετικά κι ο Einar είναι πραγματικά συγκλονιστικός. Το “At the bottom” είναι το αγαπημένο μου αλλά έχω να πω ότι τα τελευταία 5 λεπτά του “The Sky is red” με εκαναν να νιώσω όπως τα αντίστοιχα τελευταία 5 του “Deliverance” των Opeth. 15 χροονια ειχα να νιωσω κατι τετοιο.

Αν και ο Devin έβγαλε έναν από τους δίσκους της ζωής του φέτος, οι Leprous τον ξεπερνάνε οριακά ως το καλύτερο prog της χρονιάς.

Κοινή συνισταμένη και των δύο; They don’t give a fuck.

10 Likes

Συμφωνώ με τον αγαπητό @Aldebaran μέχρι και στις τελείες.

1 Like

Κι εγώ, εκτός από το ότι τον Devin τον έχω ακόμα πιο ψηλά. :smiley:

2 Likes