Γιατι ΓΙΑ ΜΕΝΑ ειναι θετικο. Κανονικα δε θα επρεπε να γραφω καν το “για μενα”, γιατι εννοειται, αλλα φροντισα και το εγραψα και στα προηγουμενα ποστς μου, για να μην υπαρχουν ευθιξιες. Παρολα αυτα, υπηρχαν.
Αυτο ειναι λιγο αστειο ως προτροπη, πρωτον γιατι δεν ειπα ποτε οτι ειναι αριστουργημα επειδη δεν ειναι μεταλ, και δευτερον, γιατι εχω καθε δικαιωμα να το πω αν το θελησω. Δεν ξερω ποσες φορες πρεπει να εξηγησω συνεχομενα πως στην δεδομενη χρονικη στιγμη, ο δισκος που θα ηθελα και πως πιστευω πως χρειαζεται να βγαλουν οι Leprous ειναι ενας δισκος που θα απεχει οσο περισσοτερο γινεται απο το metal. Το εχω ηδη γραψει 3 φορες. Μπορουμε φυσικα να διαφωνουμε, αλλα δεν γραφω κατι τοσο περιεργο. Εχετε μια ευαισθησια με την απορριψη του μεταλ, η οποια γινεται εμφανης οταν αλλαξεις την λεξη με οποιαδηποτε αλλη, και ξαφνικα η προταση γινεται ακακη. “Θα ηθελα να μην ειναι proggy ο επομενος δισκος” ή “θα ηθελα να μην ειναι τοσο pop ο επομενος δισκος” ας πουμε δε θα δημιουργουσε καμια αντιδραση. Suddenly one person mentions metal, and everyone loses their minds insert Heath Ledger’s Joker
Αυτο ειναι μια πολυ συγκεκριμενη οπτικη για την μουσικη των Λεπρους, την οποια δεν συμμεριζομαι. Τολμω να πω πως τα τελευταια 10 χρονια εχουν καταφερει για μενα να ξεχωριζουν απο τον συρφετο του prog, ακριβως επειδη εχουν διαφοροποιηθει απο δισκο σε δισκο, και δεν εχουν ουτε οι ιδιοι στο μυαλο τους καποια συνταγη οπως την περιεγραψες. Καλα κανει και σου λειπει η “προγκια” στα πρωτα 3 κομματια, οτι κι αν σημαινει αυτο, αλλα τα 3 αυτα τραγουδια κινουνται σε νεα μονοπατια διατηρωντας 100% ατοφιο το συναισθημα των Leprous.
Η απαντηση μου ηταν οσο πιο ευθεια γινεται, απλα δε νομιζω πως ηθελες να καταλαβεις (ουτε θελεις) οτι γενικα δεν εχουμε ιδια οπτικη για την μουσικη, και δεν θα εχουμε ιδια οπτικη. Οταν δεν εχεις καταλαβει μετα απο τις πρωτες 100 φορες οτι το μεταλ το βαριεμαι και αρα προτιμω η μουσικη μου να ΜΗΝ ειναι μεταλ, τοτε δε γινεται να το εξηγησω καλυτερα.
Ναι το καταλαβαινουμε, δεν ειδα πουθενα κανεναν να σου βαζει “χερι” επειδη εξεφρασες τα ακριβως παραπανω. Παρολα αυτα, ολοι μας εχουμε κριτηρια, ειτε συνειδητα ειτε ασυνειδητα, και η πλειοψηφια των ανθρωπων που απορριπτει τα νεα τραγουδια των Leprous, ακομα κι αν εσυ δεν ανηκεις σε αυτην, το κανει ΑΚΡΙΒΩΣ επειδη δεν ειναι τοσο μεταλ ή επειδη ειναι “πολυ ποπ” για αυτους. Εχουν βγει ηδη δισκοκριτικες σε πολλες σελιδες ονλαην, εχουν βγει ενα σωρο κοσμος στα social media και στην σελιδα της μπαντας, και σε πολλα αλλα μερη.
Η αρνητικη κριτικη περιοριζεται συνηθως στις εξης φρασεις: “δεν ειναι αρκετα proggy”, “δεν ειναι αρκετα μεταλ”, “δεν ειναι σαν τα παλια”, “ειναι προσωπικο αλμπουμ του Einar”, “δεν ειναι οι Λεπρους που αγαπησα” και το αγαπημενο μου προσφατο (σημερινο) “ειναι σαν να ακουω Porcupine Tree με φαλσετο”, ενω δεν λειπουν και τα υπεροχα “ειναι σκατα τα νεα τραγουδια”, “οι Λεπρους ηταν βαρια μεχρι το Tall Poppy Syndrome” κτλ. Ε λοιπον, αυτες οι προτασεις εμενα δε μου λενε κατι. Προτιμω ενα στεγνο “δε μου αρεσε” να σου πω την αληθεια απο αυτους που τα λενε, παρα καμουφλαρισμενες μαλακιες (δε μιλαω για κανεναν εδω μεσα, μην εχουμε και παρεξηγησεις παλι χωρις λογο)
Πιασαρικο, ωραιο ρεφρεν.