Προκαταβολικά να ζητήσω συγνώμη που κάποια κομμάτια δεν θα υπάρχουν στο Spotify. Εαν σε κάποιους αρέσουν καλώς, έτσι και αλλιώς δεν παίζουμε για να κερδίσουμε . Τα τραγούδια ακολουθούν το σύστημα 1-1, ήτοι μία εισαγωγή/πρελούδιο για το επόμενο ‘‘κανονικό’’ τραγούδι που θα ακολουθήσει οπότε έχουν μια ροή.
Magma - Da zeuhl wortz mekanïk
Φωτιά και λάβα πάνω σε χιονισμένα τοπία από την μπάντα που βάφτισε το subgenre zeuhl του Kraut Rock.
Burst - Where the Wave Broke
Αδικημένη μπάντα. Μπορούν να το γυρίσουν ακόμα και τώρα που επαναδραστηριοποιήθηκαν. Θα πόνταρα πάνω σε αυτό.
Tangerine dream - Stratosfear
Για όλες τις εποχές, ωστόσο είχα λιώσει τον δίσκο πριν από καμιά 10αριά χρόνια αρχές του χρόνου.
Πρωτοάκουσα αυτόν τον δίσκο τον 01/2001. Θυμάμαι τα πάντα γύρω από αυτόν. Εκανα κάτι ψευτομεροκάματα πριν γίνω φοιτητής (τρομάρα μου) και με το που πήρα τα λεφτά βουρ για το Metropolis. Υπήρχε κάποια εποχή που δεν ξέραμε τι αγοράζαμε. Εγώ είχα ακούσει για αυτή τη μπάντα από ελληνικές black metal μπάντες ότι ακούγανε φουλ και λέω ας το παίξω και εγώ καμπόσος στους φίλους μου.
Θυμάμαι το πως άνοιξα το cd, την μυρωδιά του, την φιγούρα με το σεντόνι στο εξώφυλλο, το Sony στερεοφωνικό μου, κάποια βιβλία δεξιά και αριστερά παραπεταμένα και μετά εγώ στο πάνω μέρος της κουκέτας να κοιτάζω απορημένος το ταβάνι.
Στο τελευταίο κομμάτι (Persephone) δε, τα συναισθήματα δεν περιγράφονται. Κλιμακωτή μουσική που οδηγεί στην κάθαρση. Ωρε μάνα μου, παρέλαση έκαναν από την σκέψη μου αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, πόλεμοι αλλά και ειρήνες, φουρτούνες και νηνεμίες, μούσες και νύμφες! Ολα αυτά μέσα από ένα δίσκο, ένα τραγούδι; Σας ευχαριστώ DCD.
Ισχύει, εγώ έχω αγιοπαρασκευιώτη κολλητό, οπότε εκείνη τη φορά διέσχισα με ταξί τη μισή αθήνα καθώς βρισκόμουν προς νότια προάστια, για να τον βρω μαζί με άλλα παιδιά από το μεταπτυχιακό (μια εντελώς ετερόκλητη παρέα) στο ArtDeco (δεν ξέρω αν σου θυμίζει κάτι, στην αρχή της Βάρναλη ήταν), ένα μάλλον κυριλλάτο μπαρ/ρέστοραν όπου συνέβησαν διάφορα κωμικά σκηνικά μέχρι να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση κάποια στιγμή και να πούμε “παιδιά εμείς πάμε Blue και όποιος θέλει ακολουθεί”. Πιθανότατα ήταν αρκετά νωρίτερα από τις 5 αλλά σίγουρα φύγαμε πολύ αργότερα από τις 5.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι με την κίνηση που έφαγα μέχρι ν’ ανέβω Χαλάνδρι, δεν το ξαναεπιχείρησα ποτέ για πρωτοχρονιά…
Ποιος σου είπε ότι και εγώ δεν είμαι πρωτοδισκάκιας; Εχει και άλλους μήνες ο χρόνος
Να ξέρεις ότι πέρα από τους πρωτοδισκάκηδες έχω γνωρίσει και μονοντεμάκηδες (true story), οπότε περιμένω κάποια στιγμή να εμφανιστούν και οι πρωτοριχερσελάκηδες ή όπως ένας πολύ γνωστός μου και μάλλον ευρύτερα γνωστός έλεγε πρωτοαγγελιάκηδες!
Ναι, τωρα που το σκέφτομαι η στιγμή ανάρτησης της αγγελίας για νέα μέλη είναι η πιο true στιγμή. Μετά όποιος και να έρθει έχεις ήδη ξεπουληθεί και κάνεις έκπτωση στις ιδέες σου
Γαμει το soulside journey, αλλα με τιποτα δεν ειναι το καλυτερο τους βεβαια πολλοι το ξεχνανε (κακως!)
Με λιγο διευρυνση του ορου βεβαια το “πρωτος δισκος” μπορει να σημαινει “πρωτοι δισκοι”, εκει ειναι πιο δοκιμο και για τους Darkthrone, αλλα σε αυτη την περιπτωση ο πρωτοδισκακιας εχει ηδη ξεπουληθει!
απλώς εν προκειμένω δεν είναι your typical protodiskakismos αλλά έχει ένα κάποιο νόημα (μουσικό)και δείχνει δυνατότητες και προοπτικές που δεν ακολουθήθηκαν, άλλο αν θερίζουν και πολλά επόμενα
στους non-black deathsters το soulside ήταν σημαία back in the day που έπαιζε ματσάκι death vs black
Κοίτα και εγώ έχω γνωρίσει άτομα που γουστάραν μόνο Always από Gathering αλλά αυτό είναι λογικό για κάποιον που ακούει αποκλειστικά ένα είδος black/death και μετά η μπάντα αλλάζει άρδην. Αυτός όμως δεν είναι ο σωστός ορισμός του πρωτοδισκάκια. Εχει βάθος και ζουμί η συζήτηση αλλά γ$@%σαμε το topic.
Τώρα πως θα ήταν η ανθρωπότητα εαν αντί για την Anneke είχαμε άλλους 5 death δίσκους με εξώφυλλά κολλάζ πεντάχρονου και πίσω φόντο όλα τα νησιά του Αιγαίου είναι ένα υποθετικό ερώτημα που νομίζω ότι ξέρω την απάντηση.
. Τα τραγούδια ακολουθούν το σύστημα 1-1, ήτοι μία εισαγωγή/πρελούδιο για το επόμενο ‘‘κανονικό’’ τραγούδι που θα ακολουθήσει οπότε έχουν μια ροή.
βεβαια πολλοι το ξεχνανε (κακως!)