Βάζω λίστα με 10 τραγούδια, τα προσθέτω στην January λίστα του @QuintomScenario και ακούω και τις ορφανές, σωστά?
2 Likes
Δεν την εχω κανει δημοσια, γιατι κανω micromanagement, οποτε απλα βαλτην εδω και θα την προσθεσω με ενα κλικ εγω. Αφου προσθεσω και του Τζεν Εξ. Τι εννοεις ορφανες?
Αφού την πάτησα και μου την έβγαλε (και επίσης λες να την εμπλουτίσουμε 
)
Αυτές που βάζουν οι άλλοι χρήστες στα posts τους. Ή περιμένω να τα μαζέψεις όλα σε μία και τα ακόυμε μετά μαζεμένα?
(that’s what she said)
Εννοω οτι δεν μπορεις να προσθεσεις τραγουδια εσυ, μονο εγω. Να την ακουσεις φυσικα και μπορεις.
Ειναι ηδη ολα μαζεμενα, τι σου συμβαινει… το screenshot που εβαλες δειχνει 89 τραγουδια ηδη
2 Likes
3 Likes
Ιανουάριο έχω τα γενέθλια μου, άρα θα κάνω ένα ποτ πουρί τραγουδιών σαν recap της κάθε χρονιάς (αφήνοντας έξω τις 2 τελευταίες γιατί είναι νωρίς ακόμη για evaluation ):
-
Παιδί Θαύμα - Ω! Θαύμα 2007 πρώτες κανονικές βόλτες και αλητείες με την παρέα, έπαιζε τουλάχιστον 10 φορές τη μέρα κάθε μέρα, στα κινητά, στα σπίτια, στο bnb που παίζαμε dota, στο πούλμαν της τριήμερης, παντού
-
White Stripes - Fell In Love With A Girl 2008, πρώτος έρωτας + μου έκανε δώρο το Icky Thump για τα γενέθλιά μου, ευκολάκι
-
Depeche Mode - Everything Counts 2011, πανελλήνιες, κάθε μόριο μετράει, ήταν και το ringtone μου για πάρα πολύ καιρό εκείνη την περίοδο.
-
Avicii - Levels 2012, πρώτο έτος φοιτητής στην Πάτρα, οι μήνες από Γενάρης(που πήρα μπρος) μέχρι Ιούνη (που γύρισα Αθήνα για διακοπές και εν τέλει μόνιμα) ήταν ένα ατελείωτο πάρτι, ευχαριστώ όποια οντότητα με πρόσεχε και γύρναγα σπίτι μου κάθε βράδυ (και που γύρισα Αθήνα κι έβαλα μυαλό, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία)
-
Garbage - Only Happy When It Rains 2014, turning point, χρονιά μελαγχολική slash νοσταλγική, πολλά downs και κομβικές αποφάσεις
-
Muse - Citizen Erased 2015, η χρονιά που ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στους Muse και σε επίπεδα φανμποισμού στο απόλυτο level
-
Archive - Fuck U 2016, η χειρότερή μου χρονιά, φέρθηκα σε πάρα πολύ κόσμο σκατά
-
Lynyrd Skynyrd - Simple Man 2017, η πιο χαλαρή χρονιά έβερ, μου πήγαν όλα καλά κάνοντας τα απολύτως βασικά
-
LCD Soundsystem - Tribulations 2018, ωραίες αναμνήσεις, γενικά νοσταλγία για την καλύτερή μου χρονιά, μέχρι την επόμενη
-
Timo Maas - First Day 2020, restart, όλα απ’την αρχή κι ό,τι βγει
8 Likes
Βλεπω ηδη 2 σιγουρακια για ψηφους, αν οχι 3…
Προστεθηκαν τα 10 του μια_γενια_μετα_τους_μπουμερς και τα 10 του νννννννκκκκκκκ
Εχουμε αισιως 109 τραγουδια στην λιστα και κατι παραπανω απο 9 ωρες ακροασης, βαζω ξανα το λινκ για να μην σκρολαρετε:
Αναμενουμε και τους υπολοιπους.
3 Likes
Την έχω βάλει να παίζει χωρίς shuffle, άκουσα πρώτη φορά στη ζωή μου Dream Theatre και Paradise Lost
2 Likes
Χαχαχαχ κλαιω. Και με το οτι το εγραψες λανθασμενα το Theater.
Πως σου φανηκαν (!)
1 Like
Το έβγαζε υπογραμμισμένο το autocorrect κι από συνήθεια πάτησα να το φτιάξει
Paradise Lost πήρε καρδούλα - πέρασε στο bootcamp, Dream Theater ωραίο μπάσο και το τελευταίο riff και γαμώ, αλλά τι αχταρμάς ήταν αυτός, κάπου στη μέση ήμουν κάπως έτσι
2 Likes
Ολοκληρη σου η περιγραφη ειναι ακριβως αυτο που πρεπει να νιωθει κανεις την πρωτη φορα που ακουει Dream Theater. Και αν σε ιντριγκαρε αρκετα αυτο που ακουσες, τοτε θα το βαλεις να το ακουσεις μερικες φορες ακομα, και μετα απο 5-10 φορες δε θα νιωθεις κανεναν αχταρμα πουθενα. Για κατι πιο ευθυ και προσιτο παντως, κανε μου την χαρη και ριξε μια αυτιά σε αυτο το τραγουδι:
1 Like
-
The Cure - One Hundred Years
Η κάθετη επέλαση που ανοίγει τον πιο μαύρο δίσκο όλων των εποχών. Μοντάζ από γρήγορες εναλλαγές εικόνων, ο πόλεμος στα Falklands, η ενδόρρηξη στα μετόπισθεν, το drum machine που παντοτινά θα οδηγεί το αφήγημα στην κατάβαση στον Άδη καθώς οι κιθάρες σημαδεύουν στο ψαχνό. “Cente anni” η πρόποση στο τέλος του Godfather II, stream of conciousness για το ασύλληπτο gothic αριστούργημα. “It wasn’t that I was violent, it was the inability to be violent”. -
Diary of Dreams - eyesolation
Γενάρης ο μήνας του Adrian, στον δίσκο-ορόσημο που σημάδεψε την γραμμή ανάμεσα στο “πριν” και στο “μετά” της διαδρομής τους, και καθόρισε τα μαύρα 90s. “So tired is my smile / and the needle serves me well”. -
Cocteau Twins - The Hollow Men
Reverb στις κιθάρες, throbbing bass, εξωδιαστημικά φωνητικά, και ο T. S. Elliot ίπταται πάνω από τον καλύτερο δίσκο των Cocteau, όταν το μεταπανκ ακουμπούσε σκοταδίνες. Πρωτοδισκακισμός με άποψη. -
Current 93 - Passing horses
Άλογα που καλπάζουν σε ουράνιες μεθέξεις, ενώ τα πλήκτρα του Hilmar ζωγραφίζουν μενεξεδένια τοπία στην Ισλανδία, για να ξετυλίξει ο Tibet τις πιο παροξυσμικές ονειρώξεις. “Alone into the alone” -
Deviser - Threnody
Αν υπήρξε η Υπερβόρεια, θα είχε τους ήχους του ελληνικού black metal των 90ς. Παραγνωρισμένοι και αγέρωχοι, οι ήχοι του Threnody θα σημαδεύουν κρυστάλλινες λίμνες και βουνά από τα όνειρα του Lovecraft. “Nostalgia in icy winds”. -
Candlemass - Black Stone Wielder
Μέσα από την καταχνιά και την ομίχλη, προπορεύονται ή έπονται? Πάντως, θα σημαδεύουν για πάντα την πένθιμη ακολουθία που σηματοδότησε το απρόσμενα νοσταλγικό υπερ-επικό βόρειο σκοτεινό μέταλ. “Revealing the shadows that pass through the mist”. -
Bathory - Song to hall up high
Σε ένα ξεχασμένο καφενείο, ο Νίτσε συμφιλιώνεται με τον Βάγκνερ ενώ ο Quorthon κερνάει σφηνάκια. Και ο Μαρξ τεμαχίζει τον Φοϋερμπαχ, γιατί ο διαλεκτικός υλισμός χρειάζεται την πιο κοφτερή αιχμή του επικού ιδεαλισμού. -
Faith and the Muse - Shattered in aspect
Γενάρης, η απαρχή μετά το “ταμείο”. Μία νέα περιέλιξη αρχίζει. “Like the violence in dream-dead eyes/The reflections of a thousand tangled views/Cause and effect/Like the diamond that cuts the light/Radiation from a single mind”. Και στο τέλος ποιο το πόρισμα? “We’re ready for a new age of innocence”. -
Demon - life on the wire
Στην πιο post-apocalyptic εκδοχή τους, οι Βρετανοί ακουμπάνε την ελπίδα μετά το ολοκαύτωμα. Το τέλος της διαδρομής σηματοδοτεί την αρχή του νέου. εκεί όπου οι κιθάρες του NWOBHM συναντούν την ιδιοφυία ενός Tony Clarkin. -
Manowar - Mountains
Πώς μπορείς να σηματοδοτήσεις την αρχή μίας νέας χρονιάς/απόπειρας αγνοώντας το κορυφαίο metal τραγούδι που γράφτηκε ποτέ? Η συντριβή και ο θρίαμβος, η δόξα και ο θάνατος, η έκρηξη και η σύνθλιψη, το μεγαλειώδες συμβάν στην συγκλονιστικότερη σύνθεση που καταγράφτηκε στο επέκεινα της μεταλλικότερης σύλληψης. Όπερ έδει δείξαι.
8 Likes
4 Likes
Έλα ρε, σκεφτόμουν να βάλω κι εγώ το mountains και μετά λέω μπαααα. Ωραία επιλογή. Και λίστα.
@kbil θενξ αλλά τι σου έκανε ο φρουσιάντες, @QuintomScenario αδιόρθωτος ;p, @JTN εξαιρετική ήταν η χριστουγεννιάτικη λίστα (πλην 2-3ών επιλογών, για μένα), μην τους ακούς! ;p
Ουφ, προβλέπεται ακόμα μία δύσκολη ψηφοφορία…
3 Likes
Γενάρης:
E.S.T. - Seven Days of Falling Σπουδαίος πιανίστας, έφυγε νωρίς, αξίζει να ακούσετε τη μπάντα του. Άλλωστε πόσο πιο ταιριαστός τίτλος για την περίοδο μετά τις γιορτές.
Alice Coltrane - Turiya & Ramakrishna Σπουδαία πιανίστρια επίσης. Σύζυγος του Coltrane, με καριέρα ως μουσικός, μετά το θάνατό του μάζεψε ορισμένους από τους παλιούς του συνεργάτες και άρχισε να εκδίδει δική της μουσική. Χήρα, με 4 παιδιά. Απεριόριστος θαυμασμός για τη δύναμή της. Σταδιακά η μουσική της (απ’ όσο έχω ακούσει) άρχισε να αποκτά πιο spiritual και cosmic χαρακτήρα και αναφορές -όπως στο συγκεκριμένο. Για ορισμένους άλλωστε, η έναρξη ενός νέου κοσμικού κύκλου γύρω από τον ήλιο έχει κάποιου είδους spiritual διαστάσεις. Το ακόμα πιο αξιοπερίεργο; Έχετε ακούσει πιάνο να παίζει σαν άρπα; Ίσως όταν μια jazz αρπίστρια (από τους ελάχιστους στην ιστορία) τυγχάνει να είναι και ικανότατη πιανίστρια.
Coil - The snow Υπνωτικοί ρυθμοί, τίτλος του δίσκου που παραπέμπει ευθέως σε συγκεκριμένο ακρωνύμιο, μήπως ζούμε σε παραίσθηση ότι έχει ξημερώσει 2023;
Kraftwerk - The man machine Συγκεκριμένα η λαιβ εκτέλεση της εποχής μας. Αυτή η μουσική ήταν τόσα χρόνια μπροστά που απαιτούσε για την ορθή αναπαραγωγή της τεχνολογίες που δεν είχαν εφευρεθεί κατά την ημερομηνία κυκλοφορίας. Μουσικό μπάουχαουζ, όπως σημειώνει πολύ πετυχημένα κάποιος στο πρώτο σχόλιο στο συγκεκριμένο βίντεο.
GGGOLDDD - Spring Δίσκος που σου εντυπώνεται ανεξίτηλα. @QuintomScenario Δεν ξέρω αν τον πήρες χαμπάρι, πιθανολογώ πως ίσως σε ενδιαφέρει. H κριτκή του από το main site:
Marvin Gaye - Inner City Blues (Make Me Wanna Holler). Στο άλλο παιχνίδι μιλήσαμε για 70s, πώς να μη σου ρθει στο μυαλό κάτι τέτοιο; Αστικό τοπίο. Κάποτε και σήμα στην ομώνυμη εκπομπή του Θανάση Μήνα. Eξαιρετική και η διασκευή του από τον Gil Scott Heron.
Motorhead - Dancing on your Grave. Another perfect day, another perfect year.
Faith No More - Digging The Grave. Α, ο @ChrisP φταίει γι΄αυτό, μου θύμισε το Blue.
Wolves In The Throne Room - Cleansing. Επειδή ο @Curehead “μου κλεψε” το τραγούδι των Bathory που ήθελα κάποια στιγμή να βάλω, θα τον διορθώσω: κάπως έτσι ήταν στην Υπερβορεία. 
Vangelis - Tears in Rain. Γάμησέ το, μικρή σημασία έχει άλλωστε. Και εσύ, και εγώ, και όλοι. Μη μιζεριάζει κανείς μας. Σαν δάκρυα στη βροχή. Καλή χρονιά σε όλους.
Edit για να μη γκρινιάζει
4 Likes
Ψηθειτε να το γυρίσετε όλοι σε Spotify λίστες για να τις βάζω με ένα κλικ, δεν είναι δύσκολο…
4 Likes
Έχω και εγώ τα γενέθλια μου Ιανουάριο όπως τον φίλτατο @nnnkkk αλλά δεν κάνω ρεκαπ βαριέμαι
Τεσπα Ιανουάριος πρώτος μήνας, αλλάζει ο χρόνος οπότε θα βάλω 10 τραγούδια που μιλάνε για αλλαγή ή αποτελούν νέο ξεκίνημα για μια μπάντα
Metallica - Turn The Page
Iron Maiden - Brave New World
AC/DC - You Shook Me All Night Long
Metallica - Sad But True
Deftones - Change
PanterA- Domination
Linkin Park - No More Sorrow
Ozzy - Mr Crowley
Scorpions - Wind Of Change
David Bowie - Changes
Το πήγα φουλ safe αυτόν τον μήνα
8 Likes
Νοέμβριος
Το ταξιδι μας για τον Νοεμβριο ηταν ισως απο τα αγαπημενα μου, αφου τα 30 τραγουδια που τα καταφεραν δημιουργουν ενα πολυ ενδιαφερον συνολο. Το τελικο tracklist για τον μηνα αυτο διαμορφωθηκε κυριως με γεωγραφικα κριτηρια, και οχι χρονολογικα, και αποτελειται απο 4 σκελη περιοδειας.
- Leg I : Scandinavian & Central European Tour - Experimental & Progressive (9 ημερες)
- Leg II : British Isles & South Europe Tour - Alternative & Moody (8 ημερες)
- Leg III : West Coast US Tour - Metal & Classic Rock (8 ημερες)
- Leg IV : East Coast US Tour - The New York Extravaganza (5 ημερες)
- Susanne Sundfør - Delirious (ξεκιναμε deliriously απο το παγωμενο Haagesund της Νορβηγιας)
- Royksopp - What Else Is There? (ανεβαινουμε με τρενο στο Tromsø, βορεια Νορβηγια)
- Sofia Sarri - Ingen Vinner Frem Til Den Evige Ro (ύμνος απο Σουηδο μοναχό, στα Νορβηγικα)
- Arcturus - Kinetic (κινουμαστε στο Οσλο για πιο grande καταστασεις)
- Leprous - Coal (εκδρομουλα με λεωφορειο στο καταπρασινο Notodden,112 χμ. αποσταση)
- Hexvessel - Oracle Of The Starlit Dawn (εκδρομη στα μαγικα δαση της Φινλανδιας)
- Amorphis - Rusty Moon (φθινοπωρινη πανσεληνος στο Ελσινκι)
- Brutus - Liar (καραβακι απο Ελσινκι για Φακιν Μπρουζ + τρενακι για το Leuven)
- Notilus - Valse à Plumes (ακομα ενα τρενακι προς Γαλλια)
- Porcupine Tree - The Sky Moves Sideways (=κυριολεκτικα, στην πτηση προς Λονδινο)
- Anathema - Lost Control (τρενακι για Λιβερπουλ, διχως εκτροχιασμο παρα τον τιτλο)
- Fontaines D.C. - Skinty Fia (αεροπλανακι για Δουβλινο να δουμε τα τεραστια ελαφια)
- Angra - Nothing To Say (οι Αγγλοι λατρευουν διακοπες σε Πορτογαλια, εμεις γιατι οχι?)
- Chelsea Wolfe - Carrion Flowers (χρονια πολλα Τσελσαρα της καρδιας μας!!!)
- Goblin - Profondo Rosso (μιας και ειμαστε Νοτια Ευρωπη ας παμε κρουαζιερα Ιταλια)
- Χαλκιάς, Τσανακλίδου - Μαλαματένια Λόγια (κι απο εκει περναμε Ελλαδα φυσικα)
- Nightfall - Diva (οπου παραμενουμε για μια μελαγχολικη βραδια)
- Metallica - Fixxxer (το Σαν Φρανσισκο ειναι πανεμορφο τον Νοεμβριο λενε)
- Mastodon - Pain With An Anchor (αεροπλανακι για Ατλαντα, Τζορτζια)
- Warlord - Black Mass (επιστρεφουμε Καλιφορνια αλλα παμε στο Λος Αντζελες)
- Agalloch - …And The Great Cold Death of The Earth (road trip και ανηφοριζουμε Portland)
- Mark Lanegan - Pretty Colors (πεταγομαστε Ellensburg για λιγο post-grunge,4 ωρες δρομος)
- Gary Jules - Mad World (τεραστιο road trip νοτια προς Fresno και ξανα στην Καλιφορνια)
- Neil Young - Cortez The Killer (επιστροφη στο Λος Αντζελες)
- Guns N’ Roses - November Rain (κλεισιμο 3ου σκελους της περιοδειας στην Δυτικη Ακτη)
- Gershon Kingsley - Popcorn (ξεκιναμε με Γερμανο που μετακομισε μικρος στην Νεα Υορκη)
- Frank Sinatra - Autumn Leaves (αλλος ενας ετεροδημοτης, απο το New Jersey αρχικα)
- Television - Torn Curtain (ντοπιοι αν και irrelevant εδω και 45 χρονια)
- Poe - Wild (αλλη μια ντοπια, με πολυ ιδιαιτερη καριερα, σε ενα τρελο τραγουδι)
- Judith Durham - Olive Tree (αναχωρηση για Αυστραλια!)
ΥΓ. Η Chelsea Wolfe μπηκε στο Ευρωπαικο tour αν και Αμερικανα, γιατι η περσονα της, η εμφανιση της, η μουσικη της και η ιδιοσυγκρασια της ειναι ολες τοσο μα τοσο γκοθικες και βρετανο-σκανδιναβικες υποστασεις, που μου φανηκε σχεδον παραταιρο και ασχετο το να μπει μαζι με τους αλλους Αμερικανους. Α και εχει γενεθλια στις 14 Νοεμβριου. Απλα την αγαπω με καθε τροπο, οποτε η Τσελσαρα μπαινει οπου γουσταρει στην λιστα. Και οπου γουσταρω εγω επισης δηλαδη.
9 Likes
