Α, live όχι στούντιο.
Και πάλι μια χαρά ο James.
2 Likes
2 Likes
Oh God… και ειναι μόλις στο 1976 το παιχνίδι…
1 Like
Από το ‘77 και μετά πάντως κάνουμε την κακοφωνία, σημαία μας! 
3 Likes
Φτωχό σχετικά το δικό μου ‘76.
5.
KANSAS “Leftoverture”
Φαντάζομαι είναι μάλλον εμφανές ότι με τα prog rock δεν τα πάω και ιδιαίτερα καλά. Παρολαυτά όταν κάποτε έπεσε στα χέρια μου (πιο σωστά στον σκληρό μου δίσκο) το “Carry on my Wayward Son”, μου άσκησε αρκετή γοητεία, τόση ώστε κάποια στιγμή να αγοράσω τον δίσκο (τιμημένα 6.90 του Μετρόπολις) και να περάσω κάμποσες ευχάριστες ώρες μαζί του.
4.
LED ZEPPELIN “Presence
Εντάξει εδώ μιλάει καθαρά το φανμποηλίκι. Αν εξαιρέσουμε το “Achilles…” και κάνα δυο ακόμα, είναι μάλλον προφανής η αρχή της πτώσης. Η εξωφυλλάρα της Hipgnosis πάντως κερδίζει εύκολα την ψήφο μου.
3.
RAINBOW “Rising”
Η αλήθεια είναι ότι όταν έχεις ένα κομμάτι όπως το “Stargazer” (δηλαδή ένα κομμάτι που ενδεχομένως είναι GOAT του ευρύτερου ροκ), συγχωρούνται ακόμα και κάνα δυο φιλεράκια.
2.
BLUE OYSTER CULT “Agents of Fortune”
Βλέπω ότι σε σχέση με την black’n’white περίοδο, αυτό εδώ δεν κάνει και τόσο γκελ, άδικα κατά τη γνώμη μου καθώς πέραν του “Don’t Fear the Reaper”, παίζουν δυνατή μπαλίτσα και μόρτικα κομμάτια όπως το “E.T.I.”, το “Revenge of Vera Gemini” και το “Debbie Denise” (που δεν ξέρω ποια ήταν η δεσποινίς, αλλά στο μυαλό μου είναι και πολύ γκομενάρα λέμε).
1.
JUDAS PRIEST “Sad Wings of Destiny
Καλώς όρισες heavy metal.
16 Likes
κι εγω την βρηκα τη χρονια λιγο μιεχ σε σχεση με τις δυο προηγουμενες
Top 5
1. Tom Waits - Small Change
2. Led Zeppelin - Presence
Εξεπλαγην που δεν ακουγεται πολυ αυτος ο δισκος αλλα ισως να ειναι κι αυτος ο λογος που μου αρεσε. Μου εβγαλε κατι το υποτιμημενο και το παιζουμε για τη φαση μας χωρις να προσπαθουμε να γραψουμε το επομενο magnum opus κομματι. Νομιζω διεκρινα και στοιχεια που επηρρεασαν τον Omar Rodriguez Lopez
3. Patti Smith Group - Radio Ethiopia
Αντιστοιχα εδω το Distant Fingers μου θυμισε 4 κομματια απο early The Veils
4. Judas Priest - Sad Wings of Destiny
Αυτο το βαζω στις ευχαριστες εκπληξεις μου (αν και την πρωτη καλη γευση την ειχα παρει απο το calendar). Το μονο που ηξερα παλια ηταν το μπρικια κολλω και ειπα οκ δεν με αφορα αυτη η μπαντα, δεν μου αρεσει και δεν ξαναακουσα ποτε. Τελικα εχουν κατι σολαρες 
Καλύτερο εξώφυλλο
Amazing Rhythm Aces - Too Stuffed to Jump
credits στη @Sh_Wo_f και γι’ αυτο και για τη γενικη της προσφορα στις λιστες μου με τις 25 προτασεις της καθε εβδομαδα οπου μετα ερχεται ο hopeto και λεει ποσο του αρεσουν
7 Likes
Βάλτε μία φορά ακόμα τη φόρμα να μην ψάχνω!
1 Like
ειναι στο δευτερο σχολιο του θρεντ
2 Likes
Δοθείσης της ευκαιρίας από τον @ARIAN η φόρμα και τα ρέστα μην και τυχόν έχασα κανέναν στην μεταφορά
@38aris @apostolisza8 @ARIAN @criss_burton @GRACCHUS_BABEUF @jonkyr @Leper_Jesus @martian @nikosPL @SvenN @Sevek @Sh_Wo_f @Sofa_King @Tom7
άντε γιατί σιγά σιγά αχνοφαίνεται…
6 Likes
Δεν εχω τοσες μουσικες γνώσεις μενω στο background κ απλα τις τελευταίες ημερες εχω ακουσει τοσο eloy κ τοσο camel κ boc που δεν εχω ακούσει στη ζωη μου.
Συνεχιστε. Ειστε απολαυστικοί.
8 Likes
Καλα μην νομιζεις οτι εχουμε εμεις 
αλλωστε και ενα δισκιο μπορεις να ρίξεις… θα ερθει η κατάλληλη στιγμη 
μην φτασουμε ομως στο 1999 ε
4 Likes
5ο Kansas - Leftoverture ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗ!
Το αμερικανικό προγκ στα καλύτερά του. Highlight: Miracles out of nowhere.
4ο Queen - A day at the races. Σπουδαίο, αν και ίσως όχι τόσο όσο το προηγούμενο ή το επόμενό του. Highlights: You take my breath away, Somebody to love.
3ο Boston - Boston. Ήχος να γλείφεις τα αυτιά σου. Εξωπραγματική η ποιότητα του αποτελέσματος που δημιούργησε ο τελειομανής Tom Scholz για εκείνη την εποχή…Highlights: More than a feeling, Foreplay/Long time
2ο Judas Priest - Sad wings of destiny. Αν οι Sabbath και οι Zeppelin ήταν τα θεμέλια του metal, οι Rainbow και οι Priest ήταν κομμάτια του σκελετού.
ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΟΥ DREAMER DECEIVER…
1ο Rush - 2112. To 1997 βρισκόμουν σε ένα ενδιάμεσο σταθμό της ζωής μου, μεταξύ πολύ σημαντικών γεγονότων, αλλά σε μια κατάσταση αναμονής, χωρίς κάτι σπουδαίο να προδιαγράφεται (κάτι σαν τον ενδιάμεσο σταθμό για τα διαγραμμένα προγράμματα στο Matrix Reloaded ).
Σε εκείνη τη φάση λοιπόν, σε ένα σπίτι που δεν πρόκειται να ξαναπάω, ο αδερφός ενός φίλου - που δεν είναι πια φίλος - με έφερε σε επαφή με την Αγία Τριάδα. Πρώτα μέσω των συλλογών που είχαν μόλις κυκλοφορήσει τότε (Retrospective I & II) και μετά μέσα από άλμπουμς. Το πρώτο που άκουσα ήταν το 2112. Τα υπόλοιπα ήρθαν φυσιολογικά. Από τότε οι Rush είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα και το prog το αγαπημένο μου ιδίωμα. Α, και κάθε φορά που ξεκινάει το Overture με τα ηχητικά εφέ, μου έρχεται στο μυαλό ο ΘΟΥ ΒΟΥ 
:
HONORABLE MENTIONS: Camel - Moonmadness, Rainbow - Rising, Billy Joel - Turnstiles, Steely Dan - The royal scum, Genesis - A trick of the tail, Van Der Graaf Generator - Still Life, Frank Zappa - Zoot Allures, APP - Tales of mystery and imagination.
non - rock albums:
Stevie Wonder - Songs in the key of life
Jean Michel Jarre - Oxygene
Vangelis - Albedo 0.39
12 Likes
1 Like
Η ψήφος δεν αλλάζει, αλλά τώρα που ακούω το LEFTOVERTURE, νομίζω άνετα θα πήγαινε στο 4 και οι Queen στο 5…
Και έχω αλλάξει ήδη τρεις φορές τα honorable mentions! 
1 Like
Αμα παντως θες στειλε ξανα φορμα να σβησω το προηγούμενο
Αν το κάνω, θα είναι όχι για μένα, για τον φουκαριάρη τον LATIMER ρε γαμώ το!
1 Like
Ειχα να μπω κάτι μέρες … interesting off-topic debates, spilling the T, great lists…
-Ο αείμνηστος Joe δεν ήταν αναρχικός αλλά κοντινότερα στον τεταρτοδιεθνιστικό χώρο
-Για τους (literal) godfathers of punk, μεθαύριο το ‘77 (μιλάω για το punk όχι την αναρχική μουσική)
-Για τον αγαπητο Steve, από “σπόντα” το ‘84 σε δίσκο άλλου “θεότρελου”
-Τα όρια και το παράδοξο μουσικής (τέχνης εν γένει) και πολιτικής αντανακλούν τα όρια και το παράδοξο πολλών ιδεολογικών ρευμάτων αλλά και της βασικής αντίφασης ενός έργου τέχνης στον καπιταλισμό που μοιραία αποτελεί εμπόρευμα, ειδάλλως γίνεται Collector’s item (και άρα μοσχοπούλητο εμπόρευμα σε β’ χρονο)
-Οι Αδιέξοδο χλεύαζαν και το “punkrock” , αναδεικνύοντας πολλά τέτοια αδιέξοδα (pun intended), πέραν του κραυγαλέου νιχιλισμού τους . this being said “εσύ στην τέχνη σου/και εμείς υποκουλτούρα” σιγοντάραμε και μεις ως πρωιμοι φανμποης και ας διαφωνούμε εμπράκτως (δες τι λίστες ανεβάζουμε)
-ο α’ πληθυντικός στο αμέσως προηγούμενο “bullet” είναι πιθανώς ένδειξη multiple personality disorder, προσπεράστε
-Αυτό το μήνυμα στο σύνολό του ήταν εντελώς περιττό, ελπίζω όχι μάταιο!
3 Likes
Κλαίω!!
1 Like