Αν το θες στα ελληνικά, δύσκολο πλεον. Όσοι το πουλάνε το δινουν πανάκριβα. Μπορείς να το ψάξεις σπαστά σε τεύχη του περιοδικού Κομιξ (12 τεύχη αν θυμαμαι καλά), αλλά και έτσι θέλει πολύ ψάξιμο ώστε να τα εντοπίσεις.
Υπάρχει και αγγλική έκδοση σε λογικότερη τιμή και πολύ καλύτερης ποιότητας συνολικά, σίγουρα η καλύτερη επιλογή από κάθε άποψη αν δεν το θες ψηφιακά.
Πριν λίγες μέρες σε μια κουβέντα αναφέρθηκε ένα site που λέγεται issuu τελεία κομ, και πατώντας στο κατάλληλο πεδίο της μηχανής αναζήτησης κάποιες λέξεις κλειδιά, ο οποιοδήποτε μπορεί να βρει κάτι σε ψηφιακή μορφή αν δεν είναι διαθέσιμο σε έντυπη μορφή
Μόνο scrolling παρακαλώ, οποιαδήποτε άλλη κίνηση δεν παίρνω όρκο ότι είναι ασφαλής! 
2014
5. Royal Blood - Royal Blood
Εκπληκτικό ντεμπούτο για το αγαπημένο αγγλικό ντουέτο. Μια μπασάρα επιβλητική, ένα ντραμ σεξιο ονειρώδες, φωνάρα, ροκ το τσαμπουκαλεμένο. Mike Kerr και Ben Thatcher επι τω έργω. Καλως ήρθαμε.
4. Killer Be Killed - Killer Be Killed
ή αλλιώς το τραγούδι της χιλιετίας (Wings of Feather and Wax). Υπεργκρουπάρα με ολίγη απο Dillinger Escape Plan, Mastodon, Mars Volta και Max. Ε, τι να πάει λάθος. Τίποτα. Σκέτη απόλαυση.
3. Slipknot - .5: The Gray Chapter
Πρώτος δίσκος μετά την αποχώρηση του Jordison και τον θάνατο του Gray, η μπάντα προσπαθεί να ισορροπήσει στις νέες συνθήκες. Το οτι τα δύο παραπάνω μέλη υπήρξαν σημαντικά φαίνεται και εν την απουσία τους. Παρόλα ταύτα ο δίσκος περιέχει κομματάρες όπως το The Devil In I, το AOV, το Custer κ.α. Έχει δε και το Killpop, ανατριχίλα.
2. ††† - †††
Δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτό το μνημείο της σύγχρονης μουσικής δεν είναι στο νούμερο 1, συγγνώμη. Εκστατικό Dark wave, dream pop, witch house, electronic-industrial-gothic rock, post-punk, μας πήρε και μας σήκωσε. 9 χρόνια μετά δεν χορταίνω να το ακούω. Εθισμός.
1. Architects - Lost Forever // Lost Together
Metalcore 101 σε 11 ύμνους διάρκειας ενός ποδοσφαιρικού ημιχρόνου. Αλλοπαρμένα riffs, λυσσασμένες κραυγες, blast beats και punk περάσματα, στοιχειωμένες μελωδίες, στίχοι μεγαλειώδεις. Ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει τον καρκίνο, προτιμά να μην μιλήσει παρά μόνο μέσα από τους στίχους και τα τραγούδια του.
The past is dead
I walk the funeral march, and I will make my peace
If we stop the clock, will I reappear?
Pulled from the drift, there goes another year
The stars align, the planets shift
All the infinite moments that we’ve missed
There’s parts of me that are lost forever
At least we’re all lost together
Η μπάντα γιγαντώνεται και μας χαρίζει ένα μαγικό βράδυ στο Κύτταρο. 10 χρόνια είναι πολλά, το νου σας διοργανωτές…
T//S
Εξώφυλλο της Χρονιάς
††† - †††
Επειδη προτιμησες να βαλεις μεταλ στην πρωτη θεση 
ΥΓ. Η πρωτια για το 2014 ειναι μονοδρομος αφου εβγαλαν δισκο οι Manes.
Παραμένοντας πιστοί στο μεσοβδομαδιάτικο ραντεβού με τους καλούς φίλους και συμφορουμίτες, επανερχόμαστε με τα πεπραγμένα του 2014, ενός έτος που, σωστά ή όχι, μου άφησε την εντύπωση πως η έως τότε ανοδική πορεία της ελληνικής σκηνής έπιασε την πρώτη κορυφή της, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Και γενικότερα βέβαια δεν έλειψαν κάποια σπουδαία album. Για πάμε να τα δούμε αναλυτικότερα:
1. Deaf Dealer - Journey into Fear
Ο δεύτερος δίσκος των Deaf Dealer (πρώην…Death Dealer) έμεινε για 27 χρόνια στο συρτάρι των Morrisound studios αφού η εταιρεία τους τον έκρινε ασύμφορο και αντιεμπορικό, και με τα χρόνια, έχοντας διαρρεύσει εν τω μεταξύ, απέκτησε θρυλικό status λόγω της ποιότητας του. Όταν τελικά κυκλοφόρησε επίσημα και έγινε προσβάσιμος σε ένα μεγαλύτερο κοινό, οι φήμες που τον περιέβαλαν επαληθεύτηκαν στο ακέραιο!
Στο εν λόγω Journey into Fear λοιπόν, οι Deaf Dealer μας παρουσιάζονται πιο κοντά στο USPM, έχοντας βέβαια και κάποιες αδρές speed/thrash “πινελιές”. Η βασική, προφανέστατη επιρροή παραμένουν οι Maiden στο πιο power, κάτι που καθίσταται σαφές τόσο από τις σε αφθονία ευρισκόμενες κιθαριστικές αρμονίες και τις κολλητικές μελωδίες των Marc Brassard και Yves Pedneault, όσο κι από το γεγονός ότι τα τραγούδια, όπως ξεκαθάρισαν οι ίδιοι, είναι χτισμένα πάνω στις μπασογραμμές του Jean Pierre Fortin. Εννοείται ότι κι ο Michel Lalonde δεν υστερεί καθόλου, ούτε σαν ερμηνευτής, ούτε σαν… θιασώτης της Maiden-ικής παράδοσης!
Η ουσία είναι ότι το Journey into Fear κατάφερε να ανταποκριθεί, έστω και ετεροχρονισμένα, στον μύθο του και δίκαια συγκαταλέγεται στα λιγότερο γνωστά μεν, διαμάντια δε, του USPM!
2. Triptykon – Melana Chasmata
Ο Warrior επιχειρεί άλλη μια κατάδυση στα τρίσβαθα της μαύρης του ψυχής και προκαλεί όποιον αντέχει, να τον ακολουθήσει! Η απουσία του Martin Eric Ain είναι (ξανά) αισθητή όχι όμως αρκετή για να αναιρέσει το τεραστιο ειδικό βάρος μιας κυκλοφορίας που φέρει την υπογραφή του Thomas Fischer και, σαν σε νομοτέλεια, συμπυκνώνει και διαστέλλει ταυτόχρονα την έννοια του ακραίου στο metal!
3. Sólstafir – Ótta
Στον πέμπτο τους δίσκο οι Ισλανδοί απομακρύνονται σε βαθμό… αποξένωσης από τις black metal καταβολές τους, χάριν ενός ατμοσφαιρικού postrock/ postmetal/ post whatever ύφους που έχει ένα άκρως ταξιδιάρικο αποτέλεσμα, μεταφέροντας άριστα το κλίμα που αποπνέει το εξώφυλλο σε ακουστική εμπειρία.
Για άλλη μια φορά έχουμε αποκλειστική χρήση της μητρικής τους γλώσσας στους στίχους, ενώ οι τίτλοι των τραγουδιών αντιστοιχούν στα οκτώ (Eykt) τμήματα που χωρίζεται η μέρα σύμφωνα με μια παλιά ισλανδική μοναστική παράδοση, με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί κάθε ένα από τα οκτώ αυτά τραγούδια να βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με το χρονικό διάστημα από το οποίο ονοματίστηκε κατορθώνοντας να δημιουργήσουν ένα βαθιά συναισθηματικό και, εν τέλει, προσωπικό ταξίδι, και πιστοποιώντας για άλλη μια φορά το πόσο εξελίσσονται σαν συγκρότημα.
4. Accept – Blind Rage
To Blind Rage έχει να επιδείξει απολαυστικά solos, ευφάνταστα leads, και την συνήθη μεγαλειώδη riff-ολογία, έχοντας τον Tornillo, στην τρίτη του συμμετοχή στο σχήμα να ακούγεται ακόμη πιο σίγουρος, κάνοντας λελογισμένη χρήση των γρυλισμάτων του και να αναδεικνύει ωραία τη φωνή του στα πιο αργά σημεία. Έτσι, οι Accept παραδίδουν έναν ακόμη πολύ καλό δίσκο μετά την επανένωση, δείχνοντας παράλληλα πώς ένα συγκρότημα με δεκαετίες στην πλάτη του μπορεί να κρατάει τον πήχη της ποιότητας ψηλά χωρίς να αλλάζει δραστικά τον ήχο του.
5. Need – Orvam: A Song for Home
Ένα modern day prog classic που, οποία έκπληξις, αποτελεί καρπό της ελληνικής σκηνής, αυτής που μπορεί πλέον να καυχιέται ότι, ποιοτικά τουλάχιστον, στέκεται συχνά ισοϋψής με τα περισσότερα “εισαγόμενα”!
Την αναβάθμιση της εγχώριας σκηνής σε σκηνή παγκοσμίου ενδιαφέροντος πιστοποιούν, μεταξύ άλλων, και τα album των Hail Spirit Noir (Oi Magoi), Battleroar (Blood of Legends) και Dead Congregation (Promulgation of the Fall) που διέπρεψαν το καθένα στο αντίστοιχο είδος του.
Από εκεί και πέρα οι Mastodon στο Once More 'Round the Sun επιλέγουν να προβάλουν τον πιο άμεσο, προσβάσιμο εαυτό τους και το κάνουν με επιτυχία, οι εναπομείναντες Riot επιστρέφουν σαν Riot V και με το Unleash the Fire τιμούν την κληρονομιά του εκλιπόντος ηγέτη τους Mark Reale, το Where Greater Men Have Fallen έχει όλα όσα περιμεναμε από τους Primordial ενώ και το The Year the Sun Died των Sanctuary ικανοποίησε σε σεβαστό βαθμό όσους το προσέγγισαν με την επίγνωση ότι ερχόταν 25 χρόνια μετά το προηγούμενο τους και με τους Nevermore να δραστηριοποιούνται στο μεσοδιάστημα αυτό!
Και του χρόνου με υγεία!
Ξεκαθαρα μια στιγμη παραφροσύνης!!
Μα…
Ειπαμε τα δεχομαστε ολα αλλα…
Οχι
2014, πάμε 10άδα:
1. Swans - To Be Kind
2. Electric Wizard - Time to Die
3. Triptykon - Melana Chasmata
4. The Twilight Sad - Nobody Wants to Be Here and Nobody Wants to Leave
5. Royal Blood - Royal Blood
Cover
Soundtrack
Από τα πιο χλατσωτά και ασάλιωτα picks μου - συγγνώμη A Girl Walks Home Alone at Night και Under the Skin
2014
Hey, 2013 ήταν αυτό και το ξεχάσαμε όλοι μας!
Μιας και μας τους έμαθες, λοιπόν, να σημειώσουμε ότι υπάρχει και το ντεμπούτο-ντεμπούτο των Lynched που είναι εντελώς πολιτικοποιημένο folk rock/punk, κατά τη γνώμη μου πάρα-πάρα πολύ καλό μιας και έχει όμορφες μελωδίες, έξυπνο στίχο κι ευρεία χρήση αυτών των παραδοσιακών πνευστών που, δυστυχώς, μετέπειτα οι Lankum δεν τα χρησιμοποιούν και τόσο.
Πόσο σίγουρος είσαι;
Ε, δεν ξέρω, σύμφωνα με το Discogs!
Röyksopp - The Inevitable End
Film - Eclipse
The Swans - To Be Kind
Mastodon - Once More 'Round the Sun
Triptykon - Melana Chasmata
Το Deaf dealer πιάνεται για 2014? Αν ναι αλλάζουν πολλά στην κορυφή μου.
2014
(Μια εποχή που ο ελεύθερος χρόνος μου άρχισε να μειώνεται δραματικά. Η μουσική συνόδευε είτε το πρωινό ξύπνημα για τη δουλειά είτε το διάβασμα για το μεταπτυχιακό)
1. Harakiri for the Sky – Aokhigahara
Η καλύτερη δουλειά της μπάντας από την Αυστρία. Πολύ φρέσκες ιδέες, που εμπλέκουν στοιχεία από post και black. Οι στίχοι είναι μακροσκελείς και πολύ φιλοσοφημένοι (αναφέρω χαρακτηριστικά το “But just that something is subtle doesn’t mean its going to turn out right” από το “Homecoming denied”), τα κομμάτια είναι τόσο μελωδικά μέσα στη μαυρίλα τους που τα ακούς και τα θυμάσαι. Πολλά χρόνια μετά. Στα συν η αναφορά στη σφαγή στην Utoya της Νορβηγίας το 2011 (“69 Dead Birds for Utøya”). Η μπάντα τάσσεται με τη σωστή πλευρά της ιστορίας και δεν έχουμε παρά να χαρούμε γι’ αυτό, καθώς η Ευρώπη είχε ήδη αρχίσει να πλήττεται από την άνοδο της ακροδεξιάς.
2. Allochiria – Omonoia
Μία εγχώρια κυκλοφορία που έγινε ορόσημο για την post σκηνή της Ελλάδας, για την ίδια τη μπάντα (πρώτη κυκλοφορία με την Ειρήνη στα φωνητικά) και με χαροποίησε ιδιαίτερα, καθώς είχα δει αρκετά live της μπάντας σε αθηναϊκές σκηνές ως τότε. Τα κομμάτια έμειναν διαχρονικά, απόδειξη αυτού είναι πως σε κάθε λάιβ της μπάντας, όταν παίζονται, γίνεται της τρελής. Αγαπημένο: “Archetypal attraction to circular things”.
3. Shattered Hope – Waters of Lethe
Στην Ελλάδα έχουμε μία πολύ καλή funeral doom μπάντα και λέγεται Shattered Hope. Το Waters of Lethe είναι η αγαπημένη μου κυκλοφορία τους. Ένα συνονθύλευμα λύπης και λύτρωσης, μελαγχολίας και κάθαρσης. Κοντά στο στυλ μπαντών όπως οι Evoken, αλλά με τη δική τους ποιότητα. Να πω ότι η μπάντα έχει δουλέψει πάρα πολύ τις συνθέσεις, την παραγωγή και τις ζωντανές της εμφανίσεις και αποδίδει πάντα αν όχι στο 100%, κοντά σ’ αυτό. Γι’ αυτό και τους αξίζει αυτή η θέση.
4. Agalloch - The Serpent & the Sphere
Το τελευταίο άλμπουμ των Agalloch πριν ανακοινώσουν την - οριστική ( ; ) - διάλυσή τους. Μία εξέλιξη του ήχου της μπάντας όπου κυριαρχεί το ατμοσφαιρικό στοιχείο, αναμεμειγμένο με λίγο post και λίγο black. Αγαπημένο κομμάτι: “Plateau of the Ages”.
Να πω ότι είναι κρίμα που διαλύθηκε η μπάντα αυτή, αλλά μαθαίνοντας λίγα χρόνια αργότερα για ένα εξυπνακίστικο αντισημιτικό post του τραγουδιστή στο fb κατάλαβα με πικρό τρόπο πως μέσα σε μια μπάντα που χάρισε τόσο όμορφες στιγμές κρύβονται και απαίδευτα άτομα με ακραίες απόψεις, όπως και σε άλλες μπάντες που μπορεί να αγαπήσαμε. Αν είχε εκφράσει νωρίτερα αυτές τις απόψεις, θα έλεγα ότι θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν αυτό το άλμπουμ χωρίς τραγουδιστή.
5. Sylvaine - Silent Chamber, Noisy Heart
Bonus/honorable mentions
Solstafir – Ótta
Alcest - Shelter
Arch Enemy - War Eternal
Lacuna Coil - Broken Crown Halo
Bloodbath - Grand Morbid Funeral
Εξώφυλλο: Harakiri for the Sky – Aokhigahara
Come join the murder,
2014
Architects - Lost Forever // Lost Together
We all remember youth like it’s dead and gone,
like our favourite line from a forgotten song.
Δεν είναι δίσκος. Είναι κατάθεση ψυχής.
Royal Blood - Royal Blood
Από τα πλέον ξεχωριστά ντεμπούτα στην πρόσφατη μνήμη. Η μία τραγουδάρα πίσω από την άλλη. Και είχαν το θράσος να αφήσουν εκτός το Hole. Οι αλητήριοι.
Tuomas Holopainen - The Life And Times Of Scrooge
Θα με στοιχειώνει για πάντα ότι ενώ ήμουν στο τσακ να τσιμπήσω την έκδοση με το εξώφυλλο σε αριθμημένο καδράκι, κατάφερα να το υπεραναλύσω αρκετά για να πετάξει η ευκαιρία. 
Linkin Park - The Hunting Party
Τρομακτικά υποτιμημένη κυκλοφορία. Σκληρό και φορτισμένο, αλλά όχι πισωγύρισμα. Αυλαία με Final Masquerade & A Line In The Sand τσακίζει σύμπαντα.
Villagers Of Ioannina City - Riza
Πράξη α’: πρώτη ακρόαση, χωρίς να περιμένω κάτι, σφαλιάρα από τις λίγες.
Πράξη β’: δυοτρείς βδομάδες αργότερα, μέσα στο hype, σκάνε μεγάλη πέμπτη για λάιβ στη Βολάρα.
Πράξη γ’: παίζουν ντέφια άιντε και κλαρίνα. 
+5(*2):
Μπόνους:
Εξώφυλλο:
Ημουν σιγουρος οτι μεσα στη βιασυνη κατι θα ξεφυγει…
Ψηφίζω Behemoth, άλμπουμ και εξώφυλλο, για να μην πάρω απουσία.
Κλασσικα Παρασκευη, και το 2014 ειναι σχεδον 10 χρονια μακρια αλλα φανταζει τοσο κοντα.
| 1 | Solstafir | Otta |
|---|---|---|
| 2 | Skelator | King Of Fear |
| 3 | Καταχνία | Καταχνία |
| 4 | Triptykon | Melana Chasmata |
| 5 | Villagers of Ioannina City | Riza |
