2014, πάμε 10άδα:
1. Swans - To Be Kind
2. Electric Wizard - Time to Die
3. Triptykon - Melana Chasmata
4. The Twilight Sad - Nobody Wants to Be Here and Nobody Wants to Leave
5. Royal Blood - Royal Blood
- Todd Terje - It’s Album Time
- Total Control - Typical System
- Aphex Twin - Syro
- Καταχνιά - Καταχνιά
- Crosses - Crosses
Cover
Soundtrack
Από τα πιο χλατσωτά και ασάλιωτα picks μου - συγγνώμη A Girl Walks Home Alone at Night και Under the Skin
2014
- Insomnium - Shadows Of The Dying
- Suicidal Angels - Divide And Conquer
- Harakiri for the Sky - Aokigahara
- Primordial - Where Greater Men Have Fallen
- Grand Magus - Triumph and Power
Hey, 2013 ήταν αυτό και το ξεχάσαμε όλοι μας!
Μιας και μας τους έμαθες, λοιπόν, να σημειώσουμε ότι υπάρχει και το ντεμπούτο-ντεμπούτο των Lynched που είναι εντελώς πολιτικοποιημένο folk rock/punk, κατά τη γνώμη μου πάρα-πάρα πολύ καλό μιας και έχει όμορφες μελωδίες, έξυπνο στίχο κι ευρεία χρήση αυτών των παραδοσιακών πνευστών που, δυστυχώς, μετέπειτα οι Lankum δεν τα χρησιμοποιούν και τόσο.
Πόσο σίγουρος είσαι;
Ε, δεν ξέρω, σύμφωνα με το Discogs!
-
Röyksopp - The Inevitable End
-
Film - Eclipse
-
The Swans - To Be Kind
-
Mastodon - Once More 'Round the Sun
-
Triptykon - Melana Chasmata
Το Deaf dealer πιάνεται για 2014? Αν ναι αλλάζουν πολλά στην κορυφή μου.
2014
(Μια εποχή που ο ελεύθερος χρόνος μου άρχισε να μειώνεται δραματικά. Η μουσική συνόδευε είτε το πρωινό ξύπνημα για τη δουλειά είτε το διάβασμα για το μεταπτυχιακό)
1. Harakiri for the Sky – Aokhigahara
Η καλύτερη δουλειά της μπάντας από την Αυστρία. Πολύ φρέσκες ιδέες, που εμπλέκουν στοιχεία από post και black. Οι στίχοι είναι μακροσκελείς και πολύ φιλοσοφημένοι (αναφέρω χαρακτηριστικά το “But just that something is subtle doesn’t mean its going to turn out right” από το “Homecoming denied”), τα κομμάτια είναι τόσο μελωδικά μέσα στη μαυρίλα τους που τα ακούς και τα θυμάσαι. Πολλά χρόνια μετά. Στα συν η αναφορά στη σφαγή στην Utoya της Νορβηγίας το 2011 (“69 Dead Birds for Utøya”). Η μπάντα τάσσεται με τη σωστή πλευρά της ιστορίας και δεν έχουμε παρά να χαρούμε γι’ αυτό, καθώς η Ευρώπη είχε ήδη αρχίσει να πλήττεται από την άνοδο της ακροδεξιάς.
2. Allochiria – Omonoia
Μία εγχώρια κυκλοφορία που έγινε ορόσημο για την post σκηνή της Ελλάδας, για την ίδια τη μπάντα (πρώτη κυκλοφορία με την Ειρήνη στα φωνητικά) και με χαροποίησε ιδιαίτερα, καθώς είχα δει αρκετά live της μπάντας σε αθηναϊκές σκηνές ως τότε. Τα κομμάτια έμειναν διαχρονικά, απόδειξη αυτού είναι πως σε κάθε λάιβ της μπάντας, όταν παίζονται, γίνεται της τρελής. Αγαπημένο: “Archetypal attraction to circular things”.
3. Shattered Hope – Waters of Lethe
Στην Ελλάδα έχουμε μία πολύ καλή funeral doom μπάντα και λέγεται Shattered Hope. Το Waters of Lethe είναι η αγαπημένη μου κυκλοφορία τους. Ένα συνονθύλευμα λύπης και λύτρωσης, μελαγχολίας και κάθαρσης. Κοντά στο στυλ μπαντών όπως οι Evoken, αλλά με τη δική τους ποιότητα. Να πω ότι η μπάντα έχει δουλέψει πάρα πολύ τις συνθέσεις, την παραγωγή και τις ζωντανές της εμφανίσεις και αποδίδει πάντα αν όχι στο 100%, κοντά σ’ αυτό. Γι’ αυτό και τους αξίζει αυτή η θέση.
4. Agalloch - The Serpent & the Sphere
Το τελευταίο άλμπουμ των Agalloch πριν ανακοινώσουν την - οριστική ( ; ) - διάλυσή τους. Μία εξέλιξη του ήχου της μπάντας όπου κυριαρχεί το ατμοσφαιρικό στοιχείο, αναμεμειγμένο με λίγο post και λίγο black. Αγαπημένο κομμάτι: “Plateau of the Ages”.
Να πω ότι είναι κρίμα που διαλύθηκε η μπάντα αυτή, αλλά μαθαίνοντας λίγα χρόνια αργότερα για ένα εξυπνακίστικο αντισημιτικό post του τραγουδιστή στο fb κατάλαβα με πικρό τρόπο πως μέσα σε μια μπάντα που χάρισε τόσο όμορφες στιγμές κρύβονται και απαίδευτα άτομα με ακραίες απόψεις, όπως και σε άλλες μπάντες που μπορεί να αγαπήσαμε. Αν είχε εκφράσει νωρίτερα αυτές τις απόψεις, θα έλεγα ότι θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν αυτό το άλμπουμ χωρίς τραγουδιστή.
5. Sylvaine - Silent Chamber, Noisy Heart
Το πρώτο πόνημα της Kathrine Shepard από τη Νορβηγία. Αποτελεί άλλη μία στιγμή που μία γυναίκα μουσικός και μάλιστα μακριά από τα συνηθισμένα πρότυπα του μέταλ βγήκε μπροστά κι έπαιξε ακριβώς τη μουσική που ήθελε. Κοντά στο ύφος των Alcest (άλλωστε είναι γνωστή η σχέση και η συνεργασία με τον Neige), blackened shoegaze, με φωνητικά από άλλο κόσμο, που η Kathrine αποδίδει εξίσου καλά και στις ζωντανές της εμφανίσεις. Δύο φορές την έχω δει και έχω εντυπωσιαστεί και τις δύο φορές, πέρυσι μάλιστα, όταν έπαιξε στο Temple, σχεδόν είχα κρεμαστεί στα κάγκελα του εξώστη και αποθέωνα.
Bonus/honorable mentions
Solstafir – Ótta
Alcest - Shelter
Arch Enemy - War Eternal
Lacuna Coil - Broken Crown Halo
Bloodbath - Grand Morbid Funeral
Εξώφυλλο: Harakiri for the Sky – Aokhigahara
Come join the murder,
2014
-
Architects - Lost Forever // Lost Together
We all remember youth like it’s dead and gone,
like our favourite line from a forgotten song.
Δεν είναι δίσκος. Είναι κατάθεση ψυχής. -
Royal Blood - Royal Blood
Από τα πλέον ξεχωριστά ντεμπούτα στην πρόσφατη μνήμη. Η μία τραγουδάρα πίσω από την άλλη. Και είχαν το θράσος να αφήσουν εκτός το Hole. Οι αλητήριοι. -
Tuomas Holopainen - The Life And Times Of Scrooge
Θα με στοιχειώνει για πάντα ότι ενώ ήμουν στο τσακ να τσιμπήσω την έκδοση με το εξώφυλλο σε αριθμημένο καδράκι, κατάφερα να το υπεραναλύσω αρκετά για να πετάξει η ευκαιρία.
-
Linkin Park - The Hunting Party
Τρομακτικά υποτιμημένη κυκλοφορία. Σκληρό και φορτισμένο, αλλά όχι πισωγύρισμα. Αυλαία με Final Masquerade & A Line In The Sand τσακίζει σύμπαντα. -
Villagers Of Ioannina City - Riza
Πράξη α’: πρώτη ακρόαση, χωρίς να περιμένω κάτι, σφαλιάρα από τις λίγες.
Πράξη β’: δυοτρείς βδομάδες αργότερα, μέσα στο hype, σκάνε μεγάλη πέμπτη για λάιβ στη Βολάρα.
Πράξη γ’: παίζουν ντέφια άιντε και κλαρίνα.
+5(*2):
-
Animals As Leaders - The Joy Of Motion
Υστερικά τεχνικό, οργανικό djent, που με κάποιο τρόπο καταφέρνει να ακούγεταιπροσβάσιμολιγότερο παρανοϊκό απ’ όσο φαίνεται στα χαρτιά.
Ή: Esben And The Witch - A New Nature – Ταξιδιάρικο. Δροσερό. Ανθρώπινο. Και εδώ σε μονοπλάνο τεσσεράμισι λεπτών. -
Epica - The Quantum Enigma
Το symphonic στα καλύτερά του. Πόσα χρόνια μετά, δεν μπορώ να αποφασίσω αν το βρίσκω περισσότερο πιασάρικο, μεγαλεπήβολο, ή και τα δύο ταυτόχρονα.
Ή: Blues Pills - Blues Pills – Όπως λέμε επιλογή! -
Jack White - Lazaretto
Το μπλε που αγαπήσαμε. Τριάδα Entitlement/Black Bat Licorice/Think I Found The Culprit σοβαρή υποψηφιότητα για δυνατότερο σερί χρονιάς.
Ή: The Last Internationale - We Will Reign – Οριακά η μισή μου στενοχώρια που δεν τραβήχτηκα Μαρούσι για Roses μέσα στον καύσωνα. -
Lana Del Rey - Ultraviolence
Η ντίβα που αγαπήσαμε. Τριάδα Shades Of Cool/Brooklyn Baby/West Coast σοβαρή υποψηφιότητα για δυνατότερο σερί χρονιάς.
Ή: The Pretty Reckless - Going To Hell – Έχει φτάσει η στιγμή να αποδεχθούμε ότι το House On A Hill παίζει κει ψηλά ή ακόμα; -
Perturbator - Dangerous Days
So this is what the end looks like. Beautiful.
Ή: Audrey Fall - Mitau – Ήρθαν, πήραν κεφάλια, κι αποχώρησαν. Πιθανότατα ο πιο αναπάντεχος ποστ-ροκ θρίαμβος της δεκαετίας.
Μπόνους:
-
Cœur De Pirate - Child Of Light
Αν η πιο γλυκόπικρη ονειροπόληση έπαιρνε μουσική μορφή, θα μπορούσε να ακούγεται κάπως έτσι. Και αν γινόταν video game, θα ήταν το Child Of Light. Αγνό, παραμυθένιο αριστούργημα. Με όλη τη σημασία της λέξης.
Εξώφυλλο:
Ημουν σιγουρος οτι μεσα στη βιασυνη κατι θα ξεφυγει…
Ψηφίζω Behemoth, άλμπουμ και εξώφυλλο, για να μην πάρω απουσία.
Κλασσικα Παρασκευη, και το 2014 ειναι σχεδον 10 χρονια μακρια αλλα φανταζει τοσο κοντα.
| 1 | Solstafir | Otta |
|---|---|---|
| 2 | Skelator | King Of Fear |
| 3 | Καταχνία | Καταχνία |
| 4 | Triptykon | Melana Chasmata |
| 5 | Villagers of Ioannina City | Riza |
2014
- Hail Spirit Noir - Oi Magoi
- Panopticon - Roads to the North
- Battleroar - Blood of Legends
- Primordial - Where Greater Men Have Fallen
- Tuomas Holopainen - The Life and Times of Scrooge
Κενοτάφιον
- Agalloch - The Serpent & the Sphere
- Solstafir - Otta
- Triptykon - Melana Chasmata
- Swans - To Be Kind
- Pink Floyd - The Endless River
- Saor - Aura
- Harakiri for the Sky - Aokigahara
- Soen - Tellurian
- Manes – Be All End All
- Villagers of Ioannina City - Riza
Cover Art
Όταν υπάρχει σχέδιο του τιτανομέγιστου Don σε εξώφυλλο δίσκου, προφανώς και πάει καρφί για καλύτερο της χρονιάς. Ακόμα και να έδειχνε τον Τέντυ να στρίβει το μουστάκι του. Πόσο μάλλον αυτή την επικούρα. G.A.O.D.
2014
Θα το παίξω safe και χωρίς πολύ μπλα μπλα λόγω έλλειψης χρόνου, άλλωστε οι περισσότεροι στην 5αδα μου δεν χρειάζονται συστάσεις στο ροκιν.
5. Gazpacho – Demon
Νορβηγοί που αγαπάνε τους Marillion, σε δυνατή φόρμα, what can go wrong?
4. Perturbator – Dangerous Days
δεν νομίζω να χρειάζεται συστάσεις, μαζί με τον Carpenter Brut έκαναν θραύση πριν από καμιά 10ετια
3. White Lung – Deep Fantasy
η περίοδος που άκουγα ότι έπεφτε μπροστά μου από μελωδικό πανκ. οι συγκεκριμένοι είχαν και τρελό hype τότες και το Sorry του '12 ήταν εξίσου απολαυστικό.
2. Motorpsycho – Behind the Sun
κανονικά θα έπρεπε να είχε πέσει σύρμα στην prog σεκτα που δρούσε στο ροκιν προ δεκαετίας και να έχουμε δώσει ήδη 3-4 πρωτιές στους Motorpsycho στο παιχνίδι. Κάτι τέτοιο δεν συνέβει όμως και παλεύουμε κάθε φορά για 10αδα(και πολύ λέω… 
)
1. Erik Truffaz & Murcof – Being Human Being
ο Truffaz είναι jazz τρομπετίστας και ο murcof βετεράνος της ambient σκηνής. Μαζί δημιουργούν ηλεκτρονικη jazz με έντονο αφηγηματικό και soundtrack-ικο χαρακτήρα. Λογικό, αφού ο δίσκος δημιουργήθηκε για να συνοδεύσει τα σκίτσα και τις ιστορίες του (όχι τυχαίου) δημιουργού κόμικ και σκηνοθέτη Enki Bilal (ο οποίος φρόντισε για το εξώφυλλο). Οι συναυλίες που ακολούθησαν, με τον τελευταίο να “ντύνει” με visuals την μουσική των πρώτων πρέπει να ήταν εκπληκτικές!
και για εξώφυλλο, δίνω ψήφο στον Bilal από πάνω
ωπ δεν το ήξερα αυτό, εύγε, μπαίνει στην playlist ΣΚ - Bilal και τα μυαλά στα κάγκελα
Ωραίος, φέτος τον άκουσα/ είδα πρώτη φορά στην Τεχνόπολη, κι άκουσα το τελευταίο του άλμπουμ (ωραίο). Θα τσεκαριστεί. Πρέπει να έχει κάνει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα απ’ όσο διάβαζα, χωρίς να κινείται σε αυστηρά jazz πλαίσια.
δεν μπορώ να πω πως απολαμβάνω ιδιαίτερα την jazz (ειδικά τα πιο free/improv σχήματα), το αποπάνω όμως είναι πολύ πιο προσιτό σε μη μυημένα αυτιά(όπως και τα δικά μου). Και ναι έχεις δίκιο, δεν κινείται σε αυστηρά jazz πλαίσια 
2014
Honourable Mentions
Summary
- Babymetal - Babymetal
- Behemoth - The Satanist
- Black Label Society - Catacombs of the Black Vatican
- Blues Pills - Blues Pills
- Emigrate - Silent So Long
- Epica - The Quantum Enigma
- Foo Fighters - Sonic Highways
- Linkin Park - The Hunting Party
- Machine Head - Bloodstone & Diamonds
- Mastodon - Once More 'Round the Sun
- Opeth - Pale Communion
- Pink Floyd - The Endless River
- Slash with Myles Kennedy and The Conspirators - World On Fire
- Slipknot - .5: The Gray Chapter
- The Tea Party - The Ocean at the End
- The Last Internationale - We Will Reign
- The Pretty Reckless - Going To Hell
- ††† - †††
Top 5
1)Architects - Lost Forever // Lost Together
2)Royal Blood - Royal Blood
3)Villagers of Ioannina City - Riza
4)Jack White - Lazaretto
5)Rival Sons - Great Western Valkyrie
Εξώφυλλο
Είχα σκοπό να βάλω Behemoth ή Mastodon αλλά είδα αυτό και συγκινήθηκα. Μου είχε διαφύγει και μένα αυτός ο δίσκος, επιλέγω να μην τον βάλω στην λίστα αλλά τον έχω λιώσει αυτές τις μέρες και θα τιμήσω έστω το εξώφυλλο. Η μισή μου παιδική ηλικία ήταν τα κομικ της Disney και έχω αναθέσει στην μάνα μ να βρει που τα έχει χώσει για να τα διαβάσω ξανά τα Χριστούγεννα. Ah sweet nostalgia…
