Συγκεκριμένα, από τους δύο δίσκους, που βγήκαν μαζί “The Last Dawn” και “Rays of Darkness”. Και μια και τους πιάσαμε, πέραν του ενιαίου εξωφύλλου, ειδικά το “The Last Dawn” είναι ένας πανέμορφος δίσκος με μπόλικη μελωδία της άπω Ανατολής, ενώ απ’ το “Rays of Darkness”, το “Surrender” με τις τρομπέτες κλέβει την καθολική παράσταση.
Άρρωστος σήμερα έκατσα σπίτι και είπα να γράψω κάνα-δυο γραμμές, να ξεμπερδέψω και με το 2014. Συγχωρέστε το συντακτικό μου σε κάποια σημεία, αλλά δεν έχω κουράγιο για διορθώσεις. Ιδού το αποτέλεσμα:
1)Tuomas Holopainen - Music Inspired by “The Life and Times of Scrooge”
Αυτό και αν είναι tribute σε έναν αληθινό καλλιτέχνη- και αναφέρομαι φυσικά στον Don Rosa, που η φαντασία του έδωσε σάρκα και οστά σε μια πάπια, της έδωσε origin story, χαρακτήρα και υπόβαθρο. Θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες για αυτό το απίστευτο comic, αλλά είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για την υπέροχη μουσική που έγραψε ο Tuomas Holopainen. Kάθε επεισόδιο της ζωής του Scrooge από τα φτωχικά παιδικά του χρόνια στα Highlands της Σκωτίας, στην μετανάστευση του στην Aμερική, στις περιπέτειες του εκεί μέχρι την ανακάλυψη του χρυσού, στα ταξίδια του ανά τον κόσμο και στην δημιουργία της θρυλικής περιουσίας του, ντύνεται υποδειγματικά με αγάπη και ευλάβεια με τις μουσικές του Μαέστρου Tuomas. Η γλυκιά φωνή της συζύγου του Johanna Kurkela, αλλά και αυτή του συμπαθέστατου Tony Kakko, που απολαύσαμε πρόσφατα με τους Sonata Arctica, χρωματίζουν υπέροχα τις συνθέσεις. Στο Cold Heart of the Klondike - ίσως την μοναδική ρομαντική στιγμή στην ζωή του Scrooge - η καρδιά χτυπά δυνατά, ενώ στο απίστευτα συγκινητικό A Lifetime of Adventure φανερώνεται η αλήθεια για τα ποια είναι τα πραγματικά του πλούτη. Δίσκος βίωμα. Ψήφος φυσικά και στο εξώφυλλο του Don.
2)The Afghan Whigs - Do To The Beast
Η επιστροφή των Αfghan Whigs στην δισκογραφία μετά από χρόνια δεν σημαίνει και πολλά για εμάς που είχαμε στο ενδιάμεσο τους Twilight Singers ως άξιο υποκατάστατο. Η κινητήρια δύναμη που ονομάζεται Greg Dulli παρέα με τον μπασίστα John Curley είναι τα μόνα παλιά μέλη των Whigs καθώς ο σημαντικός για τον ιδιαίτερο ήχο της μπάντας κιθαρίστας Rick McCollum ( και ταυτόχρονα προβληματικός χαρακτήρας ) δεν τα βρήκε με το “αφεντικό”. Έτσι αναπόφευκτα το Do To The Beast ακούγεται πιο κοντά στην ύστερη περίοδο των Twilight Singers παρά στο “άγριο” παρελθόν - κανένα πρόβλημα! Το Αlgiers, πρώτο single του δίσκου, με ένα προσεγμένο αισθητικής-western video-clip, θυμίζει περισσότερο Calexico παρά Whigs - κανένα πρόβλημα! Η εγγύηση ποιότητας Greg Dulli είναι παντού σε αυτήν αλλά και στις υπόλοιπες συνθέσεις του album. Φυσικά και δεν είμαι αντικειμενικός σε ότι αφορά ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, αλλά δεν μπορώ να μην είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα. Και η συνέχεια θα είναι ακόμα δυνατότερη…
3)Behemoth - The Satanist
Ίσως η μάχη που έδωσε ο Nergal με την αρρώστια, από την οποία βγήκε νικητής, να απελευθέρωσε όλο το πάθος και την έμπνευση για την κυκλοφορία αυτού του μνημειώδες για το είδος του album. Αρχίζοντας από τον τίτλο και το γενικό concept, συνεχίζοντας με το εξώφυλλο του δίσκου και πηγαίνοντας στις επιμέρους συνθέσεις αντιλαμβανόμαστε ότι το δημιουργικό επίπεδο έχει ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη. Ο Νergal που στο παρελθόν κατηγορήθηκε ότι πατάει στις δουλειές άλλων συγκροτημάτων εδώ βουλώνει με έμφαση τα στόματα όλων. Το κλείσιμο με το επικό O Father O Satan O Sun! είναι highlight όχι μόνο των Behemoth αλλά του σκληρού ήχου γενικότερα.
4)D’Angelo and The Vanguard - Black Messiah
O D’Angelo είναι ένας από τους πιο τελειομανείς μουσικούς εκεί έξω. Το Black Messiah κυκλοφορεί μετά από πολλές περιπέτειες και αναβολές, δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά το άκρως επιτυχημένο Voodoo και είναι ένας καλλιτεχνικός θρίαμβος. Ένα μείγμα των καλύτερων συστατικών της μαύρης μουσικής που συνδυάζει funk, jazz, soul και ενώνει αρμονικά την παράδοση με το τώρα. Το πανέμορφο Really Love εύκολα κλέβει τις εντυπώσεις. Στην σχεδόν μια ώρα του δίσκου δεν θα συναντήσετε καμιά φτηνή ποπ απόπειρα. Το Black Messiah είναι σαν μια χαμένη δουλειά του Prince χωρίς όμως τα singles, αποκλειστικά με deep cuts, ένας τελείως adult-oriented δίσκος. Η ακρόαση με ακουστικά είναι πραγματική απόλαυση.
5)Sharon Van Etten - Are We There
Ένα από τα κορυφαία τηλεοπτικά γεγονότα των τελευταίων ετών είναι φυσικά η Επιστροφή του ‘Υποπτου Κόσμου του Twin Peaks από τον θεό David Lynch. Από τα καλύτερα σημεία της σειράς είναι οι μουσικές εμφανίσεις στο φινάλε κάθε επεισοδίου, με πιο αξιομνημόνευτες αυτές των Nine Inch Nails, του Eddie Vedder και πάνω απ’ όλες των Chromatics. Στο 6o επεισόδιο σειρά είχε η υπέροχη Sharon Van Etten με το Tarifa -κομμάτι μέσα από το Are We There - και αμέσως αγάπησα την μελαγχολική ερμηνεία της. Ιδιαίτερη singer-songwriter που μέχρι τώρα στους 6 προσωπικούς δίσκους της δεν έχει μισή μέτρια στιγμή. Θα την ξανασυναντήσετε στις λίστες μου με το κατά την γνώμη μου καλύτερο άλμπουμ της… αλλά αυτά στην ώρα τους.
special mentions:
Babymetal - Babymetal Eίναι γνωστό πως ό,τι πιο κουφό και παλαβό συμβαίνει, πιθανότατα έχει Ιαπωνική προέλευση. To σοκ ωστόσο που είχα πάθει τότε δεν έχει προηγούμενο. Όχι τόσο από τα τραγούδια καθαυτά, αλλά από την ενέργεια που βγάζαν τα τρία κοριτσάκια στην σκηνή και στα ομολογουμένως καλοφτιαγμένα βίντεοκλιπ τους. Ο πρώτος τους δίσκος μαζεύει τα κομμάτια που είχαν κυκλοφορήσει σαν singles τα προηγούμενα χρόνια συν μερικά ακόμα. Στα Gimme Chocolate!!, Megitsune, Headbangeeeeerrrrrr!!! μας ξεσηκώνουν με άνεση σαν να κλέβουν εκκλησία, όλα ότι να’ ναι, όλα pure fun. Για τους ελιτιστές εκεί έξω μέχρι και ο Μetal God Rob Halford υποκλίθηκε στο ταλέντο τους και πιο πρόσφατα ο Tom Morello συνεργάστηκε μαζί τους.
Devin Townsend - Z² (Sky Blue/Dark Matters) Devin επί 2. Από τα δύο album προτιμώ σαφώς το Sky Blue-που έχει και Annette- από το sequel του Ziltoid. Το πρώτο Ziltoid αρκούσε και παρα-αρκούσε!
Casualties of Cool - Casualties of Cool Devin, ξανά…μα τι παίρνει αυτός ο τύπος! Εδώ με την υπέροχη Ché Aimee Dorval σε πιο χαλαρές καταστάσεις. Devin θέλουμε νέο δίσκο με την Ché. Απαιτούμε δηλαδή!
Triptykon - Melana Chasmata Το Μελανά Χάσματα βρίσκεται θα έλεγα στα ίδια επίπεδα με το Εεεπ! Αριστερά Δαιμόνια. Πολύ μαυρίλα γενικά. Πολύ κοπάνημα γενικά. Αποπνικτική ατμόσφαιρα γενικά. Ωραία πράγματα!
Prince - Art Official Age Προφανώς έχει βγάλει και (πολλά) σημαντικότερα albums, αλλά το συγκεκριμένο μου θυμίζει μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου με αποτέλεσμα να του έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Περιέχει και το Clouds, ίσως το καλύτερο κομμάτι του Prince που δεν έχεις ακούσει.
You should never underestimate the power of a kiss on the neck, When she doesn’t expect
Lana Del Ray - Ultraviolence Το σκεφτόμουν για πεντάδα αλλά Lana μου, μία φορά είναι αρκετή. Παραδέχομαι πάντως ότι το West Coast είναι το αγαπημένο μου τραγούδι σου οπότε μια αναφορά θα στην κάνω!
Agalloch - The Serpent & the Sphere Η μόνη φορά που τους πέτυχα live ήταν με αυτό το album, υπάρχει άραγε ελπίδα να τους ξαναδούμε; Ο πέμπτος, τελευταίος και πιο υποτιμημένος δίσκος τους. Όμως φανταστείτε τώρα τους Αgaloch σαν να είναι ένας μπασκετμπολίστας που έχει ήδη 4 στα 4 τρίποντα, σηκώνεται δευτερόλεπτα πριν την λήξη, σουτάρει και το πέμπτο μπαίνει μέσα με ταμπλό… Αυτό ακριβώς!
At the Gates - At War with Reality Comeback δισκάρα με πολλές λογοτεχνικές αναφορές - με την πιο προφανή στο Heroes And Tombs ( Ernesto Sabato - Περί ηρώων και τάφων ). Γενικά τα albums τους την τελευταία δεκαετία με αφορούν πολύ περισσότερο από τα παλιά τους.
BADBADNOTGOOD - III Tρεις πιτσιρικάδες μουσικοί με κοινή αγάπη την τζαζ ενώνουν τις δυνάμεις τους με υπέροχα αποτελέσματα. Το Confessions είναι το κομμάτι που πρέπει να ακούσεις ΤΩΡΑ!
Όλες οι καρδούλες του κόσμου για Σκρουτζ
Δεν ξέρω αν θα μπει στη δική μου λίστα ως άλμπουμ, αλλά την ψήφο για εξώφυλλο την έχει καπαρωμένη
Το Behemoth νομίζω ότι θα αμφιταλαντεύομαι όλη τη βδομάδα, να το βάλω ή να μην το βάλω
ρε αυτό δεν το έχω ακούσει
Στο έχω στείλει χρόνια ε
ισχύει αλλά και πάλι… μάλλον βρήκα τι θα ακούσω σήμερα το βράδυ λοιπόν
Παιδιά ούτε εγώ ήξερα πως έχει βγει τέτοιο άλμπουμ κι είμαι μεγάλος οπαδός του Βίος και Πολιτεία… Με κουφανατε.
Δε διαβάζετε Τσιμπλάκο και φαίνεται
Λοιπόν είχα ακούσει τον δίσκο εξαιτίας αυτού του άρθρου και δεν ξέρω αν μου είχε αρέσει όσο αυτό χαχαχ. ;p Ίσως να το ξανάκουγα τώρα πάντως.
Τα εξώφυλλα έχουν ξεφύγει btw, πλέον οι επιλογές είναι πολυάριθμες. Προσωπικά δεν μπορώ να μην ψηφίσω blues pills αυτή την χρονιά, αλλά είναι κάποια πολύ ουάου, πχ
Έντεκα Απριλίου του 2014 που δημοσιεύτηκε ήμουν στάνταρ αυπνος για βδομάδες και άλλαζα πάνες.
^ Έστω ότι δεχόμαστε την αποπάνω δικαιολογία, σεπτέμβρη '21 προσπέρασες χωρίς καν να δεις υπότιτλο
Το χαμόγελο που είχε σκάσει ον κάμερα ο θεούλης με το που έπεσαν οι λέξεις Life And Times δεν περιγράφεται.
όποιος έχει διαβάσει Βίο και Πολιτεία (ή και όχι) και δεν δακρύσει ούτε μια φορά με το Σκρουτζ είναι ήρωας (ή ψεύτης )
Βασικά υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων:
- Αυτοί που λατρεύουν το Βίος και Πολιτεία
- και αυτοί που δεν το έχουν διαβάσει
2014
5αδα
- PINEAPPLE THIEF – Magnolia
- NEW MODEL ARMY - Between Wine And Blood
- EVERGREY - Hymns For The Broken
- ANATHEMA - Distant Satellites
- JONATHAN JACKSON + ENATION - Radio Cinematic
5αδα βου
- POETS OF THE FALL - Jealous Gods
- NOAH GUNDERSEN – Ledges
- FLYING COLORS - Second Nature
- U2 - Songs Of Innocence
- THE TEA PARTY - The Ocean at the End
χνωταμπλ μενσιονς
Summary
- PINK FLOYD - The Endless River
- TRANSATLANTIC – Kaleidoscope
- BIGELF - Into The Maelstrom
- CASUALTIES OF COOL – s/t
- GOGO PENGUIN - V2.0
- ANGUS & JULIA STONE – s/t
- RIVAL SONS - Great Western Valkyrie
- UNISONIC - Light Of Dawn
- SKINDRED - Kill the Power
- JUDAS PRIEST - Redeemer Of Souls
- ACCEPT - Blind Rage
- LUNATIC SOUL - Walking On A Flashlight Beam
- WOVENHAND - Refractory Obdurate
- OPETH - Pale Communion
- THRESHOLD - For The Journey
- FOO FIGHTERS - Sonic Highways
- SOEN – Tellurian
- ADRENALINE MOB - Men Of Honor
- SIENA ROOT - Pioneers
- JOE BONAMASSA - Different Shades Of Blue
- LACUNA COIL - Broken Crown Halo
- MANES - Be All End All
- ICED EARTH - Plagues Of Babylon
- COLOUR HAZE - To The Highest Gods We Know
- URIAH HEEP – outsider
- PHILM - Fire From The Evening Sun
- AC/DC - Rock Or Bust
Εδώ λυγίζουν και οι πιο σκληροί
Θυμάμαι το είχα πετύχει στο exchange σε μια περίεργη εβδομάδα, κάτι που αποτυπώθηκε και στο review μου
Το τελευταίο καρέ είναι από τα καλύτερα στην ιστορία της 9ης τέχνης, με είχε σημαδέψει όταν ήμουν μικρό, χαίρομαι που υπάρχουν φανς εδώ μέσα. Πραγματικά μεγάλη συγκίνηση για την επιλογή του συγκεκριμένου σημείου
Σε μας που δεν είχαμε την τύχη να το διαβάσουμε και απ’ ότι βλέπω δεν υπάρχει πουθενά διαθέσιμο ( ή έχει 150 ευρώ στην καλύτερη), πως μπορούμε να το βρούμε?
Να κατσεις να ακουσεις πολυ προσεκτικα ολους τους στιχους του Χολοπαηνεν