Με λιγότερα λόγια το 2014 γιατί δεν έχω χρόνο δυστυχώς. Ιδιαιτερότητα της χρονιάς είναι ότι δεν μπήκε κανένας metal δίσκος στην πεντάδα μου και μόλις δύο στη δεκάδα μου, σοκαριστικό για μένα.
1) Blues Pills - Blues Pills
Πιθανότατα ο καλύτερος κλασικός 70’s blues rock δίσκος που δε βγήκε στα 70’s. Από τους αγαπημένους μου της δεκαετίας με την καλύτερη ερμηνεύτρια του είδους, εν ζωή, που έχω ακούσει.
2) Slash with Myles Kennedy and The Conspirators - World On Fire
Ο καλύτερος Guns ‘n Roses δίσκος μετά τους τρεις πρώτους (δε νομίζω ότι υπολείπεται πραγματικά ούτε καν από τα Use your illusion αλλά λέμε τώρα). Υπέροχος Slash, ο Myles Kennedy είναι ο μοναδικός ερμηνευτής που αξίζει σε αυτό το δίσκο. Εξαιρετικό άλμπουμ.
3) Flying Colors - Second Nature
Ο αγαπημένος μου δίσκος με τον Portnoy που βγήκε μετά το 2002. Το μείγμα του είναι τέλειο και σε ιδέες και σε προσέγγιση αλλά και στη διάθεση που φτιάχνει. Για απόδοση, ερμηνείες και παραγωγή δεν έχει νόημα να μιλήσουμε.
4) Toehider - What Kind Of Creature Am I?
Ένας δίσκος που δεν περιγράφεται εύκολα. Είναι αδύνατο να εξηγήσω πως ενώ περνάει από ένα σκασμό διαφορετικά είδη, όταν πάρεις απόφαση ότι δε θα βρεις την κλασική σταθερότητα στη μουσική προσέγγιση που έχεις συνηθίσει σε άλλα άλμπουμ και παραδοθείς σε αυτό, βρίσκεις μια απολαυστική συνοχή στο απρόσμενο. Αν πρέπει ντε και καλά να το κατατάξω κάπου θα πω ότι είναι progressive, έτσι γενικά χωρίς κάτι άλλο. Σε πρώτη ακρόαση θα φέρει στο μυαλό τους Coheed and Cambria αλλά νομίζω ότι είναι πολύ περιοριστική αυτή η σύγκριση. Ο τίτλος του δίσκου νομίζω ότι τα λέει όλα.
5) Rishloo - Living As Ghosts With Buildings As Teeth
Φανταστικό progressive rock άλμπουμ με βαρύ ήχο, πραγματικά μαγευτικό τραγουδιστή, πολύ συναισθημα και υπέροχες μελωδίες.
6) Soen - Tellurian
Ανάμεσα στα αγαπημένα μου progressive metal άλμπουμ της δεκαετίας. Το Pluton είναι χωρίς καμία δεύτερη σκέψη το κορυφαίο κομμάτι που έχουν γράψει οι Soen, αν είχε και καλύτερη παραγωγή γιατί ο ήχος του είναι κάπως μπουκωμένος, θα ήταν μάλλον πεντάδα.
7) Jack White - Lazaretto
Ο καλύτερος του δίσκος, αυτός που με υποχρέωσε να υποκλιθώ. Αριστουργηματική νίκη της παράνοιας απέναντι στο συμβιβασμό σε ένα από τα milestones της σύγχρονης ροκ μουσικής.
8) Royal Blood - Royal Blood
Έτσι φτιάχνεις ένα ροκ δίσκο διαχωρίζοντας τον εαυτό σου από τις 70’s καταβολές της μουσικής αυτής αλλά πηγαίνοντας βαθιά στο σήμερα για να βρεις το ηχητικό σου στίγμα που θα υπηρετήσει τις ιδιες μουσικές αξίες με το χθες παρουσιάζοντας το όραμα σου για το αύριο.
9) Incura - Incura
Θεατρικό, μιουζικαλικό hard rock με heavy metal ήχο και prog παλαβομάρα στην καρδιά.
10) Rival Sons - Great Western Valkyrie
Το καλύτερο άλμπουμ τους μέχρι τότε. Φυσικά το ξεπέρασαν κι αυτό μετά ξανά και ξανά… Σήμερα πια είναι η μεγαλύτερη σύγχρονη ροκ μπάντα.
11) Insomnium - Shadows Of The Dying Sun
Οι Insomnium ανεβαίνουν σταθερά όλο και πιο ψηλά, βγάζοντας όλο και καλύτερους δίσκους.
12) Black Stone Cherry - Magic Mountain
Ο δίσκος τους που απολαμβάνω περισσότερο από όλους, έχει και την υπερχιτάρα μέσα Me and Mary Jane… Τόνους από cool hard rock αμερικάνικης γαματοσύνης.
13) Need - Orvam: A Song For Home
Το πρώτο μέρος από μια απίθανη τριλογία που ναι μεν πήρε λίγο παραπάνω καιρό να ολοκληρωθεί αλλά το αποτέλεσμα, με αποκορύφωμα το εξαιρετικό τρίτο μέρος, τους δικαιώνει απόλυτα.
14) Thank You Scientist - Maps Of Non Existent Places
Φανταστικό, ιδιαίτερο, gipsy-prog με jazzy-pop και funky-Jackson μείγμα που θα μας κάνει να χορέψουμε και να πάθουμε εγκεφαλικό ταυτόχρονα. Αν δε μπορείς να φανταστείς πως μπορεί να ακούγεται κάτι τέτοιο δώσε μια ακρόαση στο blood on the radio και μια ματιά στα suspicious waveforms του έκτου κομματιού του δίσκου.
15) Killer Be Killed - Killer Be Killed
Ο Max μαζεύει σύγχρονους ογκόλιθους του σκληρού ήχου και τραμπουκίζει όλο το metal σύμπαν…
16) Triptykon - Melana Chasmata
Τεράστιος δίσκος που θα έμπαινε κάποτε στην πεντάδα μου σίγουρα.
17) Mastodon - Once More ‘Round The Sun
Οταν είχε βγει πίστευα ότι είναι ο καλύτερος δίσκος τους (εκτός του Crack the Skye βέβαια). Δεν είχα δίκιο αλλά και πάλι είναι πολύ ωραίος.
18) Opeth - Pale Communion
Πολύ ωραίος δίσκος, στηρίζεται περισσότερο στις ωραίες μελωδίες και λιγότερο στην υπερανάπτυξη των ιδεών που εμφάνιζε ο προηγούμενος. Τελικά μου αρέσει περισσότερο.
19) Villagers Of Ioannina City - Riza
Στην πρώτη επαφή είχα βγάλει σπυριά, στη δεύτερη αναθεώρησα, σιγά σιγά τους λάτρεψα. Το ίδιο συνέβη και σε όλη την παρέα μου (αλλά όχι στους γονείς μου που είχαν ενθουσιαστεί από την πρώτη ακρόαση σε ένα φεστιβάλ Αναιρέσεις νομίζω).
20) Behemoth - The Satanist
Τεράστιος δίσκος, από τους καλύτερους της δεκαετίας στον ακραίο ήχο παρά το ότι δεν τον ακούω πλέον.
21) Pallbearer - Foundations Of Burden
Με έπρηξε ο κουμπάρος μου να ακούσω και μονίμως το απέφευγα. Οταν τελικά το έκανα τρελάθηκα με το doom τους. Παίζει να είμαι ο μοναδικός βέβαια που προτιμάει τις δύο επόμενες δουλειές τους με κορυφαία την τελευταία που την έχω πραγματικά λειώσει…
22) Evergrey - Hymns For The Broken
Εκσυγχρονισμένος ήχος σε όλο το πακέτο με πολύ ωραία κομμάτια.
23) Architects - Lost Forever // Lost Together
Δισκάρα, κομματάρες, φοβερές και πολύ δυνατές ερμηνείες, απίστευτο ξύλο. Στα επόμενα όμως είναι που ξεφεύγει το πράγμα…
24) The Mercury Tree - Countenance
Progressive μουρλοκομείο, με πολύ ωραίες ιδέες που αναπτύσσονται χωρίς να κουράζουν
25) The Contortionist - Language
Κατέβασαν αισθητά την επιθετικότητα και τον djent ήχο επιμένοντας περισσότερο στην ατμοσφαιρική τους πλευρά, κράτησαν όμως ψηλά τα ποιοτικά τους επίπεδα.
26) At The Gates - At War With Reality
Το αποθεώναμε τότε, νομίζω ότι είχε κερδίσει πολλούς έξτρα πόντους από το πάθος να ζήσουμε νέο δίσκο από τους παιδικούς μας ήρωες. Πάντως είναι πολύ καλός δίσκος, δεν προκαλεί μόνο τη νοσταλγία.
27) Nightingale - Retribution
Πιο progressive και λιγότερο goth, του ταιριάζει περισσότερο του Dan και το κάνει πολύ καλά.
28) Solstafir - Otta
Ειχα κλείσει λίστα πριν το live οπότε δεν επηρεάστηκα από αυτό για να τους βάλω εδώ. Το ζευγάρι Svartir και Otta είναι πολύ ωραία. Και έχουν από ένα τρομερό κομμάτι το καθένα μέσα που είμαστε τυχεροί που τα ακούσαμε και τα δύο στο live.
29) 1000mods - Vultures
Πολύ ωραίος δίσκος αν και νομίζω ότι είναι ο λιγότερο καλός τους.
30) Skyharbor - Guiding Lights
Είναι λίγο περίεργος δίσκος. Αν δεν ήταν λίγο θαμένα στη μίξη τα φωνητικά του φοβερού Thompkins θα μπορούσε να ήταν ψηλότερα στη λίστα μου. Έχει πολύ ωραία στοιχεία σύγχρονου progressive δίσκου που τα συνδυάζει με ωραία “καταπραϋντική” ατμόσφαιρα.
Τέλος με το 2014, λίγο πιο σύντομα αυτή τη φορά αλλά ελπίζω στα επόμενα να έχω το χρόνο να γράψω δυο λόγια παραπάνω. Τουλάχιστον για τους δίσκους που έχω ψηλά στη λίστα…
)
)
Και εις (κ)αν(τ)ώτερα
