1977
Fleetwood Mac-“Rumours”
Rush-“A Farewell to Kings”
Pink Floyd-“Animals”
Bob Marley and the Wailers-“Exodus”
Styx-“The Grand Illusion”
17 Likes
1) Lynyrd Skynyrd - Street Survivors
Από τις χρονιές που δεν πρέπει καν να σκεφτώ τι θα μπει στο Νο.1.
Η μεταγραφάρα του Steve Gaines στην κιθάρα, έδωσε άλλο αέρα στην μπάντα. Οι κιθάρες, για μια τελευταία φορά, οργιάζουν και οι Skynyrd δείχνουν έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο. Δυστυχώς η μοίρα τους επιφύλασσε άλλη τύχη. Μένοντας όμως στα του δίσκου, πέραν των classics, That Smell, What’s Your Name, μας χαρίζουν ύμνους σαν το You Got That Right, I Never Dreamed, One More Time. Στο νήμα κερδίζει μέσα μου τα 2 πρώτα σαν το καλύτερο άλμπουμ τους.
2) Jethro Tull - Songs from the Wood
Mάλλον το 2ο αγαπημένο μου άλμπουμ από Tull. Folk, progressive, heavy in spots, η μπάντα ήταν στα καλύτερά της. Τα τραγούδια είναι ως επί των πλείστων μικρά, πιασάρικα, παραμένοντας πλούσια σε ενορχηστρώσεις και αστείρευτα σε ιδέες. Μαγικό άλμπουμ.
(Δε θα ξεχάσω τη χαρά μου όταν συνειδητοποίησα πως το riff του Hunting Girl που άκουγα μικρός σε εισαγωγικό σποτ ραδιοφωνικής εκπομπής, ήταν εδώ μέσα, πολλά χρόνια μετά).
3) Outlaws - Hurry Sundown
Το αγαπημένο μου άλμπουμ και των Outlaws.Φοβερή δουλειά στις κιθάρες όπως πάντα. Μάλλον ροκάρει πιο πολύ από τα προηγούμενα άλμπουμ τους αν και παραμένει το έντονο country άρωμα σε πολλές συνθέσεις. Οι φωνητικές αρμονίες πάλι είναι εξαιρετικές. Το καλύτερο όμως είναι αυτές οι δισολίες που έχουν σε πολλά τραγούδια, αυτές οι υπερκολλητικές μελωδίες (το Holiday πόσο βρωμά στην αρχή Wishbone Ash των καλύτερων στιγμών τους?). Φανταστικός δίσκος.
4) Fleetwood Mac - Rumours
Λίγες οι φορές που ένα εμπορικό άλμπουμ είναι τόσο άρτιο μουσικά.
Ενοχλητικά τέλεια και προσεγμένη δουλειά. Όλα τα κομμάτια έχουν αυτό το hit quality. Υπάρχει πιο τέλειο single από το You Can Go Your Own Way? Πιο ανεβαστικό από το The Chain, με την φοβερή εξέλιξη και αυτό το ρημάδι το single note solo? Πιο τρυφερό από το Dreams ή το You Make Loving Fun?
Η έμπνευση της μπάντας, εν μέσω τρελών παρασκηνιακών καταστάσεων, χτυπάει στον ουρανό.
Κάποτε κρύβαμε πως μας αρέσουν τέτοια άλμπουμ, τα θεωρούσαμε φλώρικα. Τώρα απλά το βουλώνουμε μπροστά στην ποιότητά τους.
5) Elvis Costello - My Aim Is True
Και το '77 έγινε πόλεμος για το ποιος θα πάρει την 5η θέση. Οριακά θα δώσω την θέση στον Elvis Costello. Ποτέ η 50s pop δεν ακούστηκε πιο ελκυστική. Ειδικά μέσα από το pub rock πρίσμα του Costello, η μουσική του My Aim is True γίνεται ακαταμάχητη. Όλα τα τραγούδια είναι εξαιρετικά. To υλικό αν και “ευαίσθητο”, έχει μια υποβόσκουσα punk αισθητική. Mέσα όμως θα βρεις και reggae στοιχεία, πολύ rock ‘n’ roll, τόσο των περασμένων δεκαετιών όσο και με τον τρόπο που μας το έδωσε ο Tom Petty στα πρώτα του 1-2 άλμπουμ. Ο Costello πειραματίστηκε, έβγαλε ίσως πιο ενδιαφέρουσες δουλειές, το ντεμπούτο του όμως έχει μια ακατανίκητη γοητεία ακόμα και σήμερα.
Χωρίς αυστηρή σειρά:
6) Thin Lizzy - Bad Reputation
Με συγκινεί η μουσική των Lizzy. Ήδη από την εισαγωγή του Soldier of Fortune, και ακόμα περισσότερο όταν μπαίνει αυτή η κλασική δισολία, με έχουν διαλύσει. Η συνταγή που ξεκίνησε από το Fighting, δεν αλλάζει αλλά συνεχίζει να δίνει ύμνους. Τα Opium Trail, Κiller Without a Cause, Southbound, Dear Lord, όλα κομματάρες. Το ομώνυμο είναι τόσο groovy, το rhythm section ασύλληπτο. Η μπάντα όμως μας δίνει και τσαχπινιές, τύπου Dancing in the Moonlight (σαξοφωνάρα) που δεν ήταν τυπικά rock τραγούδια και μας άνοιγαν τους ορίζοντες.
7) The Clash - The Clash (UK Version - πραγματικά δεν είχα ιδέα πως υπάρχει με alternative tracklist)
Να προσθέσω κι εγώ στην παρέα, σχετικά με Clash, Crass, Clutch που συζητήθηκαν, πως δεν έχω ιδέα τι λέτε. Αλλά ξέρω πως το άλμπουμ αυτό σκίζει. Μάλλον η αγαπημένη μου μπάντα από αυτές τις πρώτες (?) punk μπάντες. Σε σύγκριση με Ramones, Sex Pistols, Damned, γενικά αυτές τις νέες τότε μπάντες, μου έβγαζαν πάντα μια πιο “μουσική” προσέγγιση, αλλαγές, διάφορα tempo, όμορφες μελωδίες, δυνατό rhythm section, ειδικά αυτό το μπάσο… Από τα άλμπουμ που επισκέπτομαι πολύ συχνά ακόμα και σήμερα. Φανταστικός δίσκος και είχε και καλύτερο λίγο μετά.
8) Blue Oyster Cult - Spectres
Μάλλον ο αγαπημένος μου δίσκος τους. Και νομίζω ο δίσκος τους που θα έδινα σε κάποιον που θα με ρωτούσε τι είναι οι BOC. Από το heavy rock του Godzilla και μέχρι το σκοτεινό και spooky, Nosferatu (με ένα από τα τοπ 10 αγαπημένα μου riff ever), η μπάντα προλαβαίνει να παίξει rock, pop, hard rock, heavy metal.
Όπως συνήθως, είναι τα deep cuts που κάνουν τη διαφορά. Death Valley Nights, Fireworks (τι ταλέντο να γραφουν όμορφα μελωδικά feelgood τραγούδια), το εκρηκτικό Golden Age of Leather, το Going Through the Motions που σχεδόν ακούς να το παίζουν οι E-Street Band. Οι κιθάρες μαγεύουν σε όλο το άλμπουμ, ασχέτως μουσικού είδους. Αριστούργημα.
9) Dead Boys - Young, Loud And Snotty
Αν το είχα ακούσει πιο μικρός, πιστεύω θα χτύπαγε την πόρτα της πεντάδας σίγουρα. Δισκάρα. Punk rock μεν, αλλά γενικά κάποιες μπάντες είναι ο ορισμός του rock ‘n’ roll, με την ευρύτερη έννοια. Οι Dead Boys μου θυμίζουν ακόμα και την ροκ σκηνή του Detroit. Εθιστικό άλμπουμ. Ακόμα και το υπερκλάσικ, Sonic Reducer, δεν το βαριέμαι ποτέ. Ενέργεια, φοβερά riffs, βρωμιά, ιδρώτας. Ούτε μισαωράκι, έτσι, για να μπαίνει στο repeat.
10) Steely Dan - Aja
Φανταστικό άλμπουμ από την μπαντάρα (δηλαδή του Fagen/ Becker). Εδώ η jazz και η pop είναι απόλυτα κυρίαρχες. Παραγωγή αψεγάδιαστη, από τις καλύτερες ever. Η δυνατότητα τους να διαλύουν τους κανόνες τις pop τραγουδοποιίας δεν έχει προηγούμενο. Ακούστε το ομώνυμο να βιώσετε κάποια από τα καλύτερα γυρίσματα στην ιστορία της μουσικής από τον ΘΕΟ, Steve Gadd και σόλο σαξόφωνο από τον ΘΡΥΛΟ, Wayne Shorter.
Honorable mentions:
Dennis Wilson - Pacific Ocean Blue
Φοβερός δίσκος. Τα έλεγε κάποτε ο awake αλλά δεν τον ακούγατε. Rock/ pop, artsy καταστάσεις, φοβερές ενορχηστρώσεις, πολύ μακριά από την λογική των Beach Boys.
The Winters Brothers Band - The Winters Brothers Band
Λίγες “νότιες” μπάντες, ακούγονται τόσο εμπνευσμένες όσο αυτοί. “Συγγενείς” με τους Allman Brothers, κυκλoφορούν το πρώτο και καλύτερο άλμπουμ τους.
Styx - The Grand Illusion
2o σερί αριστούργημα λυρικού προοδευτικού hard rock. Μόνο κομματάρες.
Muddy Waters - Hard Again
Αν κάποιος θέλει να ακούσει έναν δίσκο του Muddy, θα του πρότεινα αυτό. Έχει reworks κάποιων από τα σημαντικότερα τραγούδια του και γι’ αυτό δεν το έβαλα στο top 10. Φανταστικές εκτελέσεις.
Θα επανέλθω στο εξέλ πιο μετά.
21 Likes
Στα γρήγορα γιατί γαμωδευτέρα…
1.Sex Pistols- Nevermind The Bollocks
2.Fleetwood Mac - Rumours
3.Judas Priest- Sin After Sin
4.Ramones -Rocket To Russia
5.AC/DC-Let There Be Rock
Εξώφυλλο… Motorhead!
16 Likes
Rumours - Fleetwood Mac
Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex Pistols - Sex Pistols
Heroes - David Bowie
Marquee Moon - Television
Animals - Pink Floyd
Καλύτερο εξώφυλλο:
16 Likes
τσαγκαροδευτέρα + chaos of top-5 candidates για το '77 = belated post later (tonight?)
Have a nice week everyone, never mind the nurofens
2 Likes
40 + 1 δίσκους από το 1977, με πολύ δυσκολία και πάλι -δεν το έψαξα και πολύ όπως άλλες χρονιές γιατί το τοπ5 μου βγήκε σχεδόν σε 10 δευτερόλεπτα
.
Κρατάω σαν honorable mention την κυκλοφορία του Nevermind the Bollocks σαν ένα από τα σημαντικά γεγονότα της μουσικής του 20ου αιώνα -και όχι μόνο μουσικά αλλά anyway-, ΑΛΛΑ σε top5 αμιγώς αγαπημένων μου δίσκων (το κριτήριο μου δηλαδή μέχρι τώρα και όχι τι θεωρώ πιο αποστασιοποιημένα, ως σημαντικό δίσκο για τη βιομηχανία και την μουσική κουλτούρα), μάλλον απίθανο να το έβαζα - νομίζω το '77, με καθαρά προσωπικά μουσικά κριτήρια και γούστα όπως είπα, έχει υπερβολικά περισσότερα ανώτερα albums.
Ας δώσω και ένα funny/sad story που κανείς δε ζήτησε, A’ λυκείου είμαι με γονείς Αθήνα και ζητάω επίμονα μια μπλούζα Sex Pistols, η οποία ήταν διπλωμένη σε ζελατίνα και δεν φαινόταν ολόκληρο το logo -που χέστηκα τότε, εγώ την ήθελα για να τη φοράω σχολείο και να το παίζω μάγκας.
Με τα πολλά την αγοράζω και όταν γυρίσαμε Κρήτη και την άνοιξα, βγαίνω το πρωί να πάω στο σχολείο με μια μπλούζα που έγραφε SEX PISTOLS με τη κλασσική γραμματοσειρά και από κάτω είχε ένα πιστόλι (??) με ένα προφυλακτικό (??) φορεμένο στη κάνη.
Προφανώς έφαγε άκυρο από τη μάνα μου όταν την είδε -mini εγκεφαλικό- και εν τέλει την έκρυβα στη τσάντα και τη φόραγα μετά στο σχολείο στις τουαλέτες -για μια βδομάδα, μέχρι που την έβαλα στα άπλυτα και περίμενα τάχα μου να μην το πάρουν χαμπάρι, οπότε και απλά δεν την ξαναείδα ποτέ 
Summary
- Marquee Moon - Television
- David Bowie - Low
- The Wire - Ping Flag
- David Bowie – Heroes
- The Stranglers – No More Heroes
- The Clash - The Clash
- Peter Gabriel - Peter Gabriel
- Klaatu - Hope
- Goblin - Suspiria
- Van der Graaf Generator - The Quiet Zone/The Pleasure Dome
- Ocean - Eloy
- Giorgio Moroder – From Here to Eternity
- Rumours - Fleetwood Mac
- Exodus - Bob Marley
- The Stranger - Billy Joel
- Trans Europe Express - Kraftwerk
- Never Mind The Bollocks, Here’s The Sex Pistols - The Sex Pistols
- Talking Heads 77 - Talking Heads
- Rocket To Russia - The Ramones
- Lust For Life - Iggy Pop
- Animals - Pink Floyd
- Book of Dreams - Steve Miller Band
- Street Survivors - Lynyrd Skynyrd
- Let There Be Rock - AC/DC
- The Grand Illusion - Styx
- Before And After Science - Brian Eno
- Little Criminals - Randy Newman
- Cat Scratch Fever - Ted Nugent
- Songs From The Wood - Jethro Tull
- Damned Damned Damned - The Damned
- I Robot - Alan Parsons Project
- A Farewell To Kings - Rush
- Love Gun - KISS
- Motörhead - Motörhead
- Iggy Pop - The Idiot
- Sin After Sin - Judas Priest
- Out Of The Blue - Electric Light Orchestra
- Foreigner - Foreigner
- Point Of Know Return - Kansas
- New Boots & Panties - Ian Dury
- Introducing Sparks - Sparks
1. Marquee Moon - Television
Αlternative, indie, post-punk, rock, new wave, τα πάντα όλα, για εμένα προσωπικά, ο δίσκος του 1977 που αλλάζει τα πάντα στο μουσικό τοπίο -αξεπέραστος μέχρι σήμερα και πιθανότατα στο τοπ5 μου και για ολόκληρη τη δεκαετία του '70.
2. David Bowie - Low
Από τους αγαπημένους μου δίσκους του White Thin Duke -αν όχι ο αγαπημένος-, δεν μπορώ να πω πολλά ούτε και για αυτόν, η ατμόσφαιρά και μόνο που βγάζει τον κάνει αυτομάτως ένα από τα πιο ιδιαίτερα albums που ηχογραφήθηκαν ποτέ
3. The Wire - Pink Flag
Μνημειώδης κυκλοφορία και εξίσου επιδραστικός σε πάμπολλα ιδιώματα που δημιουργήθηκαν τα επόμενα χρόνια, άκοπο αριστούργημα
4. David Bowie – Heroes
Τι να πω και για αυτό το διαμάντι, 2 δίσκοι-μνημεία σε μια και μόνο χρονιά από τον White Thin Duke που δεν περιέχουν περιττή νότα - μόνο χιτάρες ο συγκεκριμένος
5. The Stranglers – No More Heroes
I feel like a wog people giving me the eyes
But I was born here just like you
I feel like a wog got all the dirt shitty jobs
But everybody’s got to have something to do with their time
I feel like a wog, I don’t wanna go home
I’ve got a lot of life to run through
I feel like a wog, I don’t mean you no harm
Just don’t ask me to shine your shoes
σαρκασμός στα καλύτερά του και δισκάρα από τις λίγες - μάλλον το αγαπημένο τους!
εξώφυλλο χρονιάς είμαι μεταξύ Low - Heroes - Animals - Rumors - Love Gun - Nevermind the Bollocks και μάλλον το δίνω στο Love Gun τελικά, γιατί αυτός είμαι -δώσε μου γραφικότητα σε fantasy/comic αισθητική των 60ς-70ς και δη 80ς και πάρε μου τη ψυχή.
19 Likes
Καταρχάς, η μεγαλύτερη επανάσταση στις τέχνες το 1977 δεν είναι το punk αλλά η πρώτη ταινία του David Lynch με τίτλο “Eraserhead”…!
Το “Nevermind the Bollocks” είναι επίσης ένα pop φαινόμενο εκτός συναγωνισμού.
1. David Bowie - Low
Για μένα, ο καλύτερος δίσκος του θεού και η απόδειξη ότι αυτός ο καλλιτέχνης δεν θα είχε ποτέ όρια. Επίσης, μια από τις πιο αλλόκοτες αλλά και υποδειγματικές ροές δίσκου ever.
2. Queen - News Of The World
Ο δεύτερος πιο αγαπημένος μου δίσκους τους και σίγουρα ο πιο rock τους. Κάθε δίσκος Queen έχει το κρυφό του αριστούργημα (βλ. White Man, Prophet’s Song κλπ),εδώ έχει δύο: It’s Late και Spread Your Wings…
3. Pink Floyd - Animals
Ο δεύτερος πιο αγαπημενος μου δίσκος τους, επίσης, αν και αρχίζει να μυρίζει πολύ σαν σολο άλμπουμ του Roger. Δεν νομιζω πως χρειαζεται πολλά σχόλια. Έξοχες αλληγορίες και τρομεροί στίχοι, στο πιο βαθιά πολιτικό άλμπουμ των Floyd.
4. Rush - A Farewell To Kings
Ο δεύτερος αγαπημένος μου δίσκος τους, επίσης, ξανά! Εδώ οι Rush αρχίζουν να γίνονται πραγματικά μεστοί.
5. Television - Marquee Moon
Ως αιώνιος φίλος της χίμαιρας που ονομάζεται art punk, βάζω αυτό το άλμπουμ παρα, μα παρα πολυ ψηλά. Πραγματικά one of a kind.
Επίσης.
- Fleetwood Mac - Rumors
- Talking Heads - Talkinh Heads:77
- Weather Report - Heavy Weather
- Fela Kuti - Zombie
- The Clash - The Clash
Εξωφυλλο της χρονιας, Animals.
18 Likes
10 - 6 με τυχαία σειρά κατάταξης:
Muddy Waters - Hard Again (δεν ακούστηκε και πολύ καλά αυτό θείο)
Thin Lizzy - Bad Reputation
The Boomtown Rats - S/T
Judas Priest - Sin After Sin
Motorhead - S/T
5. Eloy - Ocean
Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο δίσκο με τέτοιες μακροσκελείς χιτάρες, που δεν την παλεύω κιόλας με των άνω των 10’ .
4. Lynyrd Skynyrd - Street Survivors
Θα έμπαινε μόνο και μόνο για την παρθενική εμφάνιση στις συνθέσεις του γίγαντα Gaines, αλλά θα το αιτιολογήσω κιόλας:
3. Johnny Winter - Nothin’ But the Blues
Τα λέει όλα ο τίτλος. Επιστροφή του man σε πιο καθαρές μπλουζ φόρμες με τη σύμπραξη του πιο πάνω θείου.
2. Fleetwood Mac - Rumours
Σαν best of είναι, μόνο που δεν είναι. Είμαι πεπεισμένος πως αν πχ δεν είχαν συνθέσει το Oh Daddy, θα υπήρχε άλλο εξίσου διαχρονικά γαμάτο κομμάτι στη θέση του.
1. AC/DC - Let There Be Rock
Είναι άδικο για όλους τους υπόλοιπους για όσο είναι ζωντανός ο Bon Scott. Εκτός συναγωνισμού ίσως, αλλά και πάλι ποιος σου πε πως η ζωή είναι δίκαιη;
ΕΞΩΦΥΛΛΟ:
20 Likes
ΝΑΙ
Εδώ ο Ντίκον ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έγραψε κάτι που δεν με κάνει να θέλω να ξεριζώσω τα αυτιά μου και να τα δώσω για τροφή στα σκυλιά
2 Likes
Έγραψε τα λιγότερα απ’ όλους αλλά παίζει το Spread Your Wings να είναι και το ομορφότερο Queen τραγούδι; Για μένα ναι, παίζει. Τον αγαπώ πολύ και σαν μπασίστα παρεπιμπτόντως (μπασίστας κι εγώ), τον θεωρώ ως έναν από τους πιο μεστούς και πλήρεις μπασίστες στο rock.
2 Likes
1977
- Pink Floyd - Animals
- Bob Marley & The Wailers - Exodus
- Television - Marquee Moon
- Rush - A Farewell To Kings
- Sex Pistols - Never Mind The Bollocks Here’s the Sex Pistols
Cover Art
12 Likes
Το δεύτερο εξώφυλλο τι φάση; Δεν το 'χω ξαναδεί.
Στο Packaging
Mας γμσε το 1977 κι άκομη αναποφάσιστος είμαι οπότε το ρίχνω να φύγει από πάνω μου.
David Bowie - Low
Το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών (μου). Ή τέλος πάντων, το αγαπημένο μου και το πιο επιδραστικό, κατά τη γνώμη μου. Από post- punk μέχρι new wave μέχρι industrial μέχρι ambient, αν δεν υπήρχε το “Low” τα πάντα θα είχαν εξελιχθεί τελείως διαφορετικά. Παρόλο που το έχω πει πολλές φορές και για 1.000.000 διαφορετικά τραγούδια, το “Sound & Vision” μπορεί όντως να είναι και το καλύτερο τραγούδι που έχει γραφτεί ποτέ.
Sex Pistols - Nevermind The Bollocks
Αφήστε τους Ramones από τη μία και τους Crass από την άλλη να λένε. Αυτό είναι το punk. Κι όσο ζει ο Rotten, αυτό θα είναι ζωντανό.
Television - Marquee Moon
Όταν μιλάμε για αριστουργήματα των '70s αυτό είναι μέσα στα 5-10 άλμπουμ που μου έρχονται στο μυαλό. To καταλαβαίνουν, δεν το καταλαβαίνουν οι περισσότεροι, η επίδραση του Tom Verlaine στον κιθαριστικό ήχο ήταν περίπου αντίστοιχη με αυτή του Hendrix, ενώ η αισθητική τους άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το rock. Αν εξαιρέσουμε την μπανάνα, που ηχητικά σηκώνει μεγάλη κουβέντα για το που ανήκει, αυτό είναι ίσως το πρώτο alternative άλμπουμ ever.
Iggy Pop - The Idiot
Το άλμπουμ υπό τους ήχους του οποίοι κρεμάστηκε ο Ian Curtis, o υπέροχος ηλίθιος του Iggy (ή του David ή και των δύο τέλος πάντων) για μένα ήταν, είναι και θα είναι το απόλυτο άλμπουμ της δισκογραφίας του Iggy χωρίς τους Stooges. Είτε ισχύει, είτε όχι πως εδώ γεννήθηκε το post- punk (μικρή σημασία έχει εξάλλου), τα πράγματα που συμβαίνουν εδώ είναι αποτέλεσμα της δημιουργίκης σχέσης δύο ιδιοφυών κι ας λένε οι κακές γλώσσες πως αυτή είναι ένα από τα 2-3 καλύτερα άλμπουμ του Bowie. Tίποτα δεν θα ήταν ίδιο χωρίς τον Iggy.
Suicide - Suicide
Πέμπτος δίσκος και μιλάμε πάλι για καθαρό δεκάρι, κάτι που ισχύει τουλάχιστον και για τα δύο επόμενα άλμπουμ που έμειναν εκτός. Δυσκολεύτηκα πολύ να διαλέξω ειδικά μεταξύ Suicide και Wire αλλά, τελικά, επικράτησαν οι Αμερικάνοι, πρώτον γιατί μιλάμε για έναν δίσκο με τρομαχτικές καινοτομίες, δεύτερον γιατί οι Wire έχουν καλές πιθανότητες να εμφανιστούν σε καμιά λίστα σε επόμενες χρονιέ και, τρίτον, γιατί βάζεις να ακούσεις το γμιδι το “Frankie Teardrop” και παθαίνεις ζημιά με το πόσο μπροστά ήταν τότε, πόσο επηρέασε τους πάντες, πόσο συγκλονιστικό ήταν συνολικά, αλλά και με το πόσο επίκαιρο σε όλα τα επίπεδα ακούγεται ακόμα αυτό το πράγμα.
10 ακόμη που επιλέχθηκαν με δυσκολία αλλά και με δυσκολία έμειναν εκτός πεντάδας
Wire - Pink Flag
The Clash - The Clash
Iggy Pop - Lust for Life
The Saints - (I’m) Stranded
Kraftwerk – Trans-Europe Express
Ian Dury - New Boots and Panties!!
Brian Eno – Before and After Science
The Stranglers -Stranglers IV (Rattus Norvegicus)
The Jam - This Is The Modern World
Dead Boys - Young, Loud, & Snotty
Και άλλα 5 άλμπουμ που, με πόνο καρδιάς, έμειναν τελείως εκτός της δεκαπεντάδας που φτιάχνω κάθε χρονιά αλλά αξίζουν μια αναφορά γιατί είναι γαμάτα βασικά
Chrome - Alien Soundtracks
The Damned - Damned Damned Damned
Richard Hell & The Voidoids - Blank Generation
Johnny Thunders & The Heartbreakers - L.A.M.F.
Throbbing Gristle - The Second Annual Report
Καλύτερο εξώφυλλο: Chrome - Alien Soundtracks
11 Likes
Κορονωιο κρατάει αυτή; Πολυ μπροστά!
9 Likes
αντιγράφει Ευαγγελάτο
10 Likes
- Pink Floyd - Animals
- Queen - News Of The World
- Rush - A Farewell To Kings
Όλα τα άλλα το 1977 άθλια.
5 Likes
Πού είναι το Animals;
3 Likes
Με φωναξε κανείς? 
2 Likes
Στο κλουβί τους.
2 Likes