3 Likes
2020
Συνοπτικά και λιτά σήμερα, καλές γιορτές σε όλους.
1. Touché Amoré – Lament
Ο δεύτερος καλύτερος δίσκος της καταπληκτικής χαρντκορ πανκ μπαντάρας. Ακούστε το υπέροχο “Reminders” με τις πανέμορφες μελωδίες και στίχους του για να σας ζεστάνει λίγο την ψυχούλα, μέρες που είναι.
2. Salem – Fires In Heaven
Το witch house δεν το έχω ψάξει ιδιαίτερα αλλά η μπάντα προσφέρει τρομερή ηλεκτρονική μουσική με ιδιαίτερη ταυτότητα για ακόμη μια φορά.
3. Sacred Outcry – Damned for All Time
Τεράστια φωνή και επικό power που εντυπωσιάζει.
4. Spectres – Nostalgia
Κορυφαίο ποστ πανκ.
5. Steelwitch – Steelwitch (EP)
Φανταστικό μεταλ που προσεγγίζει χρυσές 80’s στιγμές.
Λοιπές Μουσικάρες:
Hekàtē – Μέρες Οργής
Synth πανκ με τη χαρακτηριστική αύρα της εγχώριας σκηνής.
Dephosphorus – Sublimation
Ναι, πάλι φοβερό (astro)grind.
PLIVII – ΠΛΗΒΕΙΟΙ
Πολύ ενδιαφέρουσα μίξη χαρντκορ και ποστ πανκ.
Black Sword Thunder Attack – March Of The Damned (EP)
Επικό, Warlord-ικο, εξαιρετικό.
Century – Demo MMXX
Πολλά υποσχόμενο μέταλλο.
Eternal Champion – Ravening Iron
Δεν είναι σαν το ντεμπούτο, αλλά δυνατή συνέχεια.
Possessed Steel – Aedris
Ιδιαίτερο, ωραίο επικό μέταλλο.
White Magician – Dealers of Divinity
Αν οι Blue Oyster Cult έπαιζαν μεταλ.
Dropdead – Dropdead 2020
Τελειοποιημένο powerviolence από τους καλύτερους.
Tau Cross – Messengers of Deception
Απολαυστικό σχήμα παρά τις μαλακίες του Baron.
Syndrome 81 – Loubards Sensibles
2 κομμάτια του τρομέρου oi!/ποστ πανκ ήχου τους αρκούν.
Gulch – Impenetrable Cerebral Fortress
Βρώμικο, δυνατό χαρντκορ.
Deftones – Ohms
Δεν με έπιασε ιδιαίτερα όπως και το προηγούμενο, αλλά η αγαπημένη μπάντα έχει πάντα μια δεδομένη ποιότητα.
Meurtrières – Meurtrières (EP)
Δυνατό μέταλλο.
Initiate – Lavender
Δυνατό χαρντκορ, μπάντα που μπορεί να μας εκπλήξει στο μέλλον.
Wytch Hazel – III: Pentacost
Αν και δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το χαρντ ροκ, ωραίος ο συνδυασμός με πιασάρικες συνθέσεις και μεταλ.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
35 Likes
To Inamorata δεν είναι καν στα δύο καλύτερα τραγούδια του 72 Seasons.
1 Like
Ευχαριστω πολυ.
Ειναι η επισημη τοποθετηση ολης της οικογενειας;
Αλλο θυμαμαι απο μελος του φαμιλυ. Λαθος μου.
1 Like
Καλήν εσπέραν άρχοντες,
2020
-
Myrkur - Folkesange
Ξεκάθαρα
-
Phoebe Bridgers - Punisher
Το τέλος μας προσπέρασε. Ίσως και όχι. Ό,τι performance video κυκλοφόρησε εκείνη την περίοδο μία τελειότητα, από L.A. Memorial και Seth Myers κάτι παραπάνω. -
Creeper - Love, Death & The Infinite Void
Νυχτερίδες κι αηλάινερ γλυκιά μου. Ήταν ήρωες ήδη από το ντεμπούτο, εδώ πήγαν ένα βήμα παραπέρα. -
Emma Ruth Rundle & Thou - May Our Chambers Be Full
Συνεργασία καταδικασμένη για νίκη. Το ότι δε στρίμωξαν ως μπόνους τη διασκευή σε Cranberries δεν θα πάψει ποτέ να με πονάει. -
Hayley Williams - Petals For Armor
Η σόλο στροφή που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμασταν, την κατάλληλη στιγμή. Τραγούδια, στίχοι, στυλ, τα πάντα όλα.
+5(*2):
-
Anna Von Hausswolff - All Thoughts Fly
Κάτι ανάμεσα στο πιο όμορφο όνειρο και τον πιο τρελό εφιάλτη.
Ή: Ólafur Arnalds - Some Kind Of Peace – Χωρίς εκπλήξεις, αλλά με όλο το συναίσθημα που μας έχει μάθει. -
Black Foxxes - Black Foxxes
Πώς να διαλύσετε όποια ελπίδα είχε η alt-rock μπάντα σας να αγγίξει ευρύ ακροατήριο, σε εννιά εύκολα βήματα.
Ή: Spanish Love Songs - Brave Faces Everyone – It won’t be this bleak forever; yeah right. -
Loathe - I Let It In And It Took Everything
Από τις ναυαρχίδες του νέου nü. Βαρύ, σύγχρονο, με pony silhouette tattoo και το βλέμμα μπροστά.
Ή: Bring Me The Horizon - Post-Human: Survival Horror – * φάτσα Oli Sykes να πίνει τσαγάκι χαμογελώντας * -
Oranssi Pazuzu - Mestarin Kynsi
Η κατάμαυρη, αποπνικτική, ακραία, στριφνή ψυχοτρόπη ουσία σε νέα συσκευασία.
Ή: Igorrr - Spirituality And Distortion – Το αγαπημένο χάος με ένα τσικ περισσότερο μέταλ στη δοσολογία. -
Run The Jewels - RTJ4
Μόνο αλήθειες. Κανένα χρύσωμα. Πέρασμα Zack στο Ju$t εκεί πάνω με τους θρύλους.
Ή: Higher Power - 27 Miles Underwater – Μην τα ξαναλέμε:
Μπόνους:
-
The Killers - Imploding The Mirage
Πολύ σοβαρή υποψηφιότητα comeback της χρονιάς. Οι μελωδίες, το ύφος, η παραγωγή, η χροιά του Flowers, όλο ένα μικρό θαύμα. -
Machine Gun Kelly - Tickets To My Downfall
Νετι – pop-punk’s not dead λέμε. -
Sophie Lies - Μία Πέτρα Σαν Σπίτι
Τι ευτυχία, τι ευλογία, να ξεχωρίζεις τον εαυτό σου απο τα θηρία.
Εξώφυλλο:
32 Likes
Τριτο σερι ποστ απο νννκκκ με το οποιο γελασα δυνατα, εχεις τρελο σερι 
Ναι, σκέφτεται το ενδεχόμενο να βάλεις Λόγος Απειλή κάποια στιγμή.
2020
1. Ulver - Flowers Of Evil
Ο Garm ειναι μολις 47 χρονων, το οποιο σημαινει πως πιθανοτατα εχει να μας δινει αριστουργηματικες μουσικες για τουλαχιστον κανα δυο δεκαετιες ακομα. Αλλα αν για καποιον λογο αποφασιζε να δωσει ενα τελος στους Ulver με το Flowers Of Evil, οπως πιθανοτατα θα μπορουσε καποιος να ερμηνευσει τον τιτλο του ανοιγματος του δισκου (One Last Dance) , τοτε θα μιλουσαμε για ενα εκπληκτικο κυκνειο ασμα. Το Machine Guns and Peacock Feathers μπηκε αυτοματως στα τοπ 5 τραγουδια απο UIver για μενα με το που το ακουσα κανα 2-3 φορες, αφου συνοδευεται και απο τελειους στιχους, περαν της τελειας μουσικης. Τεσπα για να μην πολυλογω, κατ’εμε αυτο ειναι το στυλ της μουσικης στο οποιο θα επρεπε να “κολλησει” ο Garm για τουλαχιστον 2-3 δισκους ακομα, πριν εξερευνησει κατι αλλο. Ειχαμε ηδη ακουσει ποσο πολυ του παει αυτο το υφος απο το 1999 και καποια ψηγματα electronica σε αρκετα τραγουδια του Perdition City, αλλα με τον Καισαρα και τα Λουλουδια το πηγε στο επομενο επιπεδο. Ανυπομονωντας πλεον για τον επομενο δισκο με το Ghost Entry μεσα.
2. Sons Of Apollo - MMXX
O Mike Portnoy ειναι ο καλυτερος ντραμερ που ειχαν ποτε οι Dream Theater με διαφορα απο τον δευτερο. Ειναι επισης ο καλυτερος ντραμερ που ειχε ποτε οποιοδηποτε απο τα 10-15 projects τα οποια δημιουργησε ή στα οποια συμμετειχε. Ο Derek Sherinian ειναι ο καλυτερος πληκτράς που ειχαν ποτε οι Dream Theater, σε ισοπαλια με τον Kevin Moore. Εχει επισης μια καταπληκτικη σολο καριερα με μουσικαρες που δυστυχως πολλοι φανς του prog ηχου δεν εχουν εξερευνησει ιδιαιτερα. Ο Bumblefoot ειναι ενας επισης φοβερος κιθαριστας, με δικο του στυλ και με τεραστιες τεχνικες ικανοτητες. Κατι παρομοιο ισχυει και για τον Billy Sheehan στο μπασο. Ο μοναδικος σχετικα “αδυναμος” κρικος σε αυτο το super group ειναι ο Jeff Scott Soto, του οποιου η φωνη δεν με τρελαινει ομολογω. Οπως και να χει, ο δευτερος δισκος (και φαινομενικα τελευταιος) του super group αυτου ειναι ενα επιπεδο πιο πανω απο τον ηδη εξαιρετικο πρωτο δισκο τους, και τραγουδια οπως Desolate July, Fall To Ascend και Goodbye Divinity δεν τα γραφει καμια αλλη πενταδα στον πλανητη.
3. Igorrr - Spirituality and Distortion
Η πρωτη μου επαφη με τον τρελαρα Γαλλο (ισως και πλεονασμος αυτο) ηταν αυτο εδω το βιντεοκλιπ , και λατρεψα αμεσα τοσο την μουσικη οσο και την αισθητικη του. Στη συνεχεια πηγα πισω και ανακαλυψα ενα σωρο αλλες καφριλες που εχει βγαλει, και δεν απογοητευτηκα, ωσπου εβγαλε κι αυτο εδω το επος απο τον τελευταιο του δισκο μολις 2 εβδομαδες μετα την αρχη του lockdown, και ευτυχως ειχαμε μουσικαρες να μας συντροφευουν στις μοναξιες.
4. Paradise Lost - Obsidian
Ειπαμε, οι παλιες αγαπες ειναι παντοτε στην καρδια, εστω κι αν προσωρινα (ή και μονιμα ενιοτε) πρεπει να μπουν σε ενα κλειδωμενο ντουλαπακι και να πεταξεις και το κλειδι. Καπως ετσι λοιπον και οι Paradise Lost ενω ειχαν μπει στο ντουλαπακι αυτο, σιγα σιγα αρχισαν να χτυπανε απο μεσα δειλα μπας και ανοιξει λιγο η πορτα και ξεμυτισουν. Το Οψιντιαν μας εδωσε 4 δειγματα παλιων καλων εξαιρετικων Paradise Lost με τα Ghosts, Forsaken, Ending Days και Hope Dies Young, ενω εχουμε και τραγουδια οπως Darker Thoughts και Fall From Grace, τα οποια ακουγονται πολυ ευχαριστα και σε εναν καλυτερο συνολικα δισκο θα τα εκτιμουσα ισως και περισσοτερο. Δυστυχως κατι εφηβικες κραυγες απελπισιας οπως στο ανοιγμα του Fall From Grace ή κατι εντελως παραταιρα καφροφωνητικα οπως αυτα στο Darker Thoughts, μου χαλανε την ατμοσφαιρα μερικως και απορω πως κατι τετοια τα βρηκαν καλες ιδεες οι PL, αλλα μαλλον οι κακες παρεες αυτα κανουν. Και μετα εχεις και αποβδελυγματα οπως το Ravenghast και το Serenity, που θα προτιμουσα να μην εχω ακουσει ποτε. Απο την αλλη τα b-sides (για μια ακομα φορα) ειναι και τα δυο πωρωτικες τραγουδαρες (Hear The Night & Defiler), και θα ηθελα να εχουν μπει στον δισκο, που δεν ηταν και γεματος με μολις 9 τραγουδια και 45 λεπτα διαρκεια.
5. Lady Gaga - Chromatica
Περιεργος δισκος. Σιγουρα δε μου αρεσει οσο κανενας απο τους προηγουμενους της δισκους, αλλα ανηκει σε αυτες τις κυκλοφοριες που πρεπει να ακουσω αρκετα περισσοτερο αφου δεν ημουν σε φαση να ακουσω Lady Gaga τα τελευταια 2-3 χρονια. Το cyberpunk futuristic sci-fi υφος ειναι ενα τεραστιο θετικο, αλλα δεν εχω πειστει ακομα απο την μουσικη, και αναπολω τις μουσικαρες των Artpop και Born This Way. Να μια εκκρεμμοτητα για το 2024, να δωσω περισσοτερες ευκαιριες στο Κροματικα.
ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ, ΜΕΡΙΚΑ ΓΙΑ ΚΛΟΜΠ ΑΠΟ ΜΠΑΤΣΑΡΙΑ, ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΔΕΚΤΑ
Taylor Swift - Folklore (Τωρα τελευταια αρχιζω και εκτιμω την Τεηλορ, παω να βρω θερμομετρο)
Bad Bunny - Yo Hago Lo Que Me Da La Gana (Απο τους ελαχιστους ρεγκατον τυπους που αντεχω)
The Ocean - Phanerozoic II: Mesozoic / Cenozoic (αν ελειπαν τα μεταλκορ φωνητικα 
θα ηταν τριαδα)
Testament - Titans Of Creation (οριακα και λιγο απογοητευση, αλλα καλο ειναι μωρε)
Deftones - Ohms (δεν μπορουσα να αντισταθω)
Sepultura - Quadra (φοβερος και υποτιμημενος δισκος, δεν μας λειπει κανενας Καβαλερα)
ΕΞΩΦΥΛΛΟ
23 Likes
Τα υπόλοιπα 5 δεν βλεπω όμως ε, χιχιχιχιιχιχ
(δες παρακάτω για καμιά καλή ιδέα )
2 Likes
Να πω εδω οτι τους Ocean τους ανακαλυψα μεσω του Album Exchange και αν θυμαμαι καλα ηταν προταση του @eviL . Τους οποιους μουσικα τους βρισκω αψογους, και θα μπορουσαν να ανεβουν αρκετα ψηλα στην λιστα με τις αγαπημενες μου μπαντες απο τα 2010ς αν δεν ειχαν αυτα τα μεταλκορ φωνητικα.
2 Likes
Είχα ψηφίσει. Θα ψηφίσω και στην πλατφόρμα.
1 Like
Βάλε και το ABIGOR να μην έχω τύψεις.
1 Like
ααααα που τα λεγαμε πέρσι… δικαιο εχεις αφου
Αει για σένα, κάτι θα κάνω!
1 Like
Άκουσες το φετινό; Είναι όλα όσα θέλεις!
1 Like
Οχι ακομα, δεν εχει φτασει η ωρα του, αλλα αυτο μαλλον δεν ισχυει, εκτος αν το τελευταιο των Ocean ερχεται με μισο δισεκατομμυριο δολλαρια, ενα αεροπορικο εισιτηριο απεριοριστων διαδρομων για οποιαδηποτε εταιρια στον κοσμο, και με το μυστικο για την αθανασια.
1 Like
Η καραντίνα για εμένα ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα με τη δεύτερη μου κόρη και έτσι η παραμονή στο σποτι για εμένα ήταν έτσι κι αλλιώς επιβεβλημένη. Μάλιστα η εξ αποστάσεως εργασία βοήθησε αρκετά να έχω επαφή με τις μικρές.
Εντάξει είναι πολύ κοντά μουσικά το 2020 αλλά όπως και να έχει η πεντάδα μου είναι αγαπημένα και πολυακουσμενα άλμπουμ.
Πρώτα απ’ όλα η Dua lipa είναι θεά και έχει ωραία τραγουδάκια
15 Sölicitör-Spectral devastation. Ποιοτικό speed/thrash με καλά ριφ. Δεν σου μένει κάποιο τραγούδι εύκολα αλλά κυλάει ωραία ο δίσκος.
14 Traveler - Termination shock
13 Mystras - Castle conquered and reclaimed. Προτιμώ το επόμενο, αλλά κι αυτό με λίγο καλύτερο ήχο δεν πάει πίσω.
12 Butcher - 666 goats carry my chariot.
11 Stälker - Black majik terror. Aussie’s heavy/speed. Εξαιρετικό.
10 Hazzerd - Delirium. Thrash metal οριακά τεχνικό.
9 Harlott - Detritus of the final age. Slayer thrash metal με φοβερά τραγούδια.
8 Lord vigo - Danse de noir
7 Cryptic shift - Visitations from enceladus. Progressive tech/thrash με μπόλικο death metal. Το 25λεπτο έπος που ανοίγει το άλμπουμ είναι τρομερό.
6 Armored saint - Punching the sky
6 Warbringer - Weapons of tomorrow. Το έχω ξαναπεί η πιο σταθερά ποιοτική μπάντα του thrash revival. Εδώ έχουν και τη “μπαλάντα” τους.
5 Fates warning - Long day good night.
4 Haken - Virus. Από τα καλύτερα progressive album που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Εδώ έχουν αφομοιώσει περισσότερο όλες τις επιρροές τους και βγάζουν μια απίστευτη φρεσκάδα.
3 Hellripper - The affair of the poisons. Όχι όπως το ντεμπούτο αλλά εξίσου γκαζιαρικο. Παράδεισος από ριφ.
2 Wytch hazel - III : Pentecost. Λυρικοί, εξυψωτικοι καταλήγουν κολλητικοι. Ο ζεστός ήχος αναδεικνύει το μεσαιωνικό τους στοιχείο. Άψογο.
1 Demoniac - So it goes. Το πιο εύκολο νούμερο 1 μεχρι τώρα. Είναι από τους δίσκους που όταν τους επισκέπτομαι τόσο ανέβαινει στην υπόληψη μου.
Εξώφυλλο:
29 Likes
αυτο με προβληματισε λιγο αν θα το ψηφιζα γιατι αυτο που θεωρω εγω κορυφαιο ειναι το complete edition με τα 5 εξτρα τραγουδια του Moral Panic II (2021)