Και για μένα το προσωπικό αγαπημένο του δίσκου.
Υπάρχει και μία πολύ καλή μεταγενέστερη διασκευή των Lady Besery’s Garden.
Κάτω από φυσιολογικες συνθήκες, αυτή την εβδομάδα θα είχα ακουσει αρκετά τα νέα άλμπουμ των Obituary κ Thy Darkened Shade, κ θα είχα λιώσει (για άλλη μια φορά) την δισκογραφια των αγαπημένων Embrace of Thorns κ Agnes Vein, ως μέρος του προσωπικού μου ritual για το πρώτο μου - κ πολυαναμενομενο - λάιβ του 23.
Ωστόσο, το - ενθουσιωδως καταστρεπτικό - σκηνικό που έχει ξεκινήσει στο τοπικ τουτο ο φίλος @anhydriis, με επηρέασε/ενέπνευσε περισσοτερο απ όσο συνειδητοποιησα αρχικά, με αποτέλεσμα να περασω ποοολυ χρόνο ακουγοντας βαθιά 70ς.
(τουλάχιστον όταν δεν ακουγα τις παραπανω καφρίλες)
Η προσέγγιση μου δεν ήταν απαραίτητα τοσο τερματισμενη ποσοτικα όσο του φίλου @JTN με τα 41 άλμπουμ (αν κ σιγουρα άκουσα πολλους δίσκους).
Ωστόσο, εστιασα περισσότερο στο να περασω πολυ χρόνο με δίσκους που είτε ξεθαψα από παλια, είτε ξεχώρισα μεταγενέστερα. Το σκεπτικο ήταν να τους προσεγγισω όπως όταν πρωτοανακαλυπτα την μουσική.
Επίσης, μια προσωπικη προκληση, που βρήκα ενδιαφέρουσα, ειναι να προσεγγισω τους δίσκους με τα μουσικά κριτήρια που έχω σημερα, κ οχι συναισθηματικα/ βιωματικά, ουτε με βαση την ιστορική αξία του κάθε δίσκου.
Έτσι, νομίζω, ότι αναδεικνύεται η διαχρονικότητα κάποιων δίσκων, ειδικά σε ανθρώπους με αρκετά (εως πολυ) πιο συγχρονα ακούσματα.
Αυτός θεωρώ ότι είναι ένας ακομα λόγος για την πρωτοκαθεδρια των Sabbath στα του 70 της περασμένης εβδομάδας, μιας που το είχε σχολιάσει κι ο anhydriis.
Πέρα από τα αυτονόητα του ειδικού βάρους των Sabbath, μουσικα/ιστορικά/επιδραστικα κλπ, κάτι άλλο που δεν είμαι σίγουρος ποσο συχνα μνημονεύεται, ειναι το ποσο εξωφρενικά διαχρονικοι ηχουν, λειτουργώντας ως ambassadors μιας εποχης που, δίχως τα Riffs του Iommi, θα ξενιζε πολλους ακροατές μεταγενέστερων ηχων/ιδιωματων. Αυτό από μόνο του (δηλαδή ο Ήχος τους, για να το θέσω απλά), ακόμα κι αν δεν είχαν τα θρυλικα τραγουδια που έχουν, νομίζω ότι θα αρκουσε για να συγκεντρώσουν την προτιμηση πολλων ακροατων ετεροκλητων ακουσματων.
Για το Paranoid, που επίσης ανέφερε ο anhydriis, δεν ξέρω ποση περισσότερη αγαπη θα μπορουσε να συγκεντρώσει (ειχε να παλεψει κ μ αλλά μεγαθήρια κ παρ ολ αυτα βγήκε μόλις τρίτο), εμένα πάντως είναι το αγαπημένο μου της χρονιάς, κ από τα πιο αγαπημένα μου αλμπουμ συνολικά των 70s.
Ωστόσο, το έβαλα δευτερο (οριακά κάτω από το ομώνυμο), κυρίως λόγω της συνολικής ατμόσφαιρας/αισθητικης που αναδύεται στο ντεμπούτο των Sabbath (το οποίο επίσης έχει μουσικάρες που μαγευουν ακόμα, προφανώς).
Κ ενα μικρο σχόλιο για Zeppelin που αναφέρθηκαν επίσης παραπανω.
Προσωπικά, εχω γνωρίσει κόσμο που δεν τους παλευει καθολου, οποτε δεν μου ακουγεται τόσο παραλογο ή πρωτοφανές το να μην κατανοεί καποιος/καποια την αναγνώριση που απολαμβάνουν απ ολο το συμπαν, αλλά, προσωπικα, χωρίς να έχω υπάρξει ποτε φανατικος τους οπαδός ή κάτι τέτοιο, κ χωρίς να με ενθουσιάζει καν ιδιαίτερα η κλασικη rock/hard rock πλευρα τους (whole lotta love, black dog κλπ), έχουν μια δεκαριά τραγουδια που τα λατρευω μέχρι εκεί που δεν παει.
Κ μονο αυτά να είχαν κυκλοφορησει, για μένα θα άξιζαν την θέση που εχουν στο μουσικό στερέωμα.
Επίσης, η αισθητική τους, ο ήχος τους, οι παραγωγές τους, η συνολική τους προσεγγιση, είχαν παντα μια πολυ ιδιότυπη ταυτότητα, η οποία, στα δικά μου αυτιά, ηχουσε πολυ πιο ξεχωριστή/μαγευτική/κρυπτικη, από την αντίστοιχη των Deep Purple πχ (οι οποίοι είναι μια απο τις μεγάλες μπάντες του χώρου που εγώ δεν παλεψα ποτέ).
Κ μια μικρή υποσημείωση, άσχετη με ο,τιδήποτε άλλο.
Οι Steel Mills, που αναφέρθηκαν παραπάνω, κ το υπέροχο δισκάκι τους Green Eyed God, έχουν μια κάπως μπερδεμένη ιστορία, όσον αφορά την χρονολογία κυκλοφορίας του συγκεκριμένου δίσκου, μιας που λόγω προβληματων με την εταιρεία τους, το άλμπουμ κυκλοφόρησε αρχικα μόνο στην Γερμανία το 71 (κάποια sites αναφέρουν το 72 ως χρονολογία κυκλοφορίας), ενώ στην Αγγλία, τον Καναδά (κ ουσιαστικά οπουδήποτε αλλού), κυκλοφόρησε με τρία χρόνια καθυστέρηση, το 1975. Ίσως αυτός να ειναι ενας απο τους λόγους που παρέμεινε τόσο obscure το αγαπημένο αυτό άλμπουμ.
Κ φυσικά, το αναφέρω μόνο κ μόνο γιατί με βολευει, μιας που ξεκαθαρα σκοπεύω να το συμπεριλάβω στην αντιστοιχη λιστα για το 75, οποτε είπα να προειδοποιησω από τώρα!
Κλείνω αυτό το κυριακάτικο σεντονακι με την λίστα που μόλις κατάφερα - επιτέλους- να στείλω κ στον anhydriis.
1. Black Sabbath - Master of Reality
Σκοτεινό, βαρυ, ασυμβίβαστο κ στοιχειωτικο, το τρίτο τους άλμπουμ στέκει μισό αιώνα μετά τοσο αγερωχο όσο κ στην εποχή του.
K ναι, το Children of the Grave, θα ηχεί εξίσου συντριπτικο ακομα κ οταν θα έχουν περασει άλλα πενηντα χρονια απ όταν πρωτακουστηκε (αν έχουμε αφήσει τον πλανητη ζωντανο μέχρι τότε).
2.Jeronimo - Jeronimo
Οι -σχετικά άγνωστοι- Γερμανοί που ντεμπουταρισαν στην δισκογραφια με ένα split με τους λαοφιλεις -κ εδώ στο φορουμ- Creedence Clearwater Revival, εδώ καταθέτουν τον πιο σημαντικό από τους τρεις συνολικά δίσκους τους με το ιδιαίτερο, αρχοντικό, αντάρτικο Heavy Rock τους παιγμενο τόσο παθιασμένα ώστε να ασκησουν, έστω κ έμμεσα, επιρροη στις μετέπειτα κραταιες μπάντες του γερμανικού thrash (ειδικά στον Unkel Tom κ το ασκέρι του).
3. Flower Travelin’ Band - Satori
Αυτός ο δίσκος, πρεπει να ακουστεί για να γίνει κατανοητη η τόσο μα τόσο ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του. Υπέρβαρο για τα δεδομένα της εποχής, Sabbathικων διαστάσεων αριστουργημα, με φωνητικά ίσως πιο ιδιαίτερα ακόμα κι απο του ίδιου του Ozzy, από μια Ιαπωνική μπάντα που χαίρει εκτίμησης εως κ σημερα από τους γνωστες, κ που με χαρά διαπιστωσα ότι έχει κ εδώ μέσα αγαπη.
4. Jethro Tull - Aqualung
Το πρωτο από ένα σύνολο 6 - 7 δισκων των Jethro Tull που πραγματικα αγαπώ. Συγκινητικό από το πρωτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο (όπως συμβαίνει με αρκετους μεγάλους δίσκους της εποχής). Το έβαλα να το ακουσω αυτές τις μέρες για πρωτη φορα μετά από πολλα πολλα χρονια (ισως κ εικοσι) κ με χαρά μπορω να πω ότι δεν έχει χάσει τιποτα από την μαγεία του στα δικά μου αυτιά.
5. Led Zeppelin - IV
Το ότι στην δική μου λίστα μπαίνει πεμπτο δεν αλλάζει το γεγονός ότι ανήκει σ εκείνη την πολυ μικρή κατηγορία δισκων για την οποία μπορεί να εκστομηθει φωναχτά κ ξεδιάντροπα “Αυτός ειναι ο καλυτερος δίσκος όλων των Εποχών”…
Κ όπως έγραψε πιο πανω κ ο @nikosPL ,
κ μόνο το Battle of Evermore κ το Stairway to Heaven να είχε, θα αρκουσε για να μείνει στην Ιστορία.
Honorable mentions:
Socrates Drank the Conium - Socrates Drank the Conium
Van Der Graaf Generator – Pawn Hearts
MC5 - High Time
Leonard Cohen - Songs of Love and Hate
The Who - Who’s Next
Για κλείσιμο, να πω ενα sorry στον anhydriis για την καθυστέρηση.
Οι επόμενες λίστες θα έρθουν πολυ γρηγορότερα.
Α, κ να ξανατονισω οτι το παιχνίδι/τοπικ/δημοψήφισμα τα σπάει, ξεθάβει μουσικάρες κ γεννάει συζητησουλες ομορφες!
11 Likes
Εσένα θα σε κάνω honorable mention στους δίσκους του 72…!
2 Likes
Περασαν 5 λεπτα, θα αργησουν τα αποτελεσματα ή το εριξες στα μαγειρεματα;
2 Likes
Κλείσανε οι κάλπες, καταμετρήθηκαν οι ψήφοι, ώρα ανακοινώσεων.
2η εβδομάδα - 1971
34 συμμετέχοντες 
- 43 albums
Απουσιολόγιο 
:
Παρακάτω όλες οι προτάσεις και η βαθμολογία :
| ΔΙΣΚΟΣ | ΒΑΘΜΟΙ |
|---|---|
| Led Zeppelin - Led Zeppelin IV | 98 |
| Black Sabbath - Master of Reality | 79 |
| Pink Floyd - Meddle | 36 |
| Jethro Tull - Aqualung | 28 |
| The Who - Who’s Next | 27 |
| Deep Purple - Fireball | 20 |
| The Rolling Stones - Sticky Fingers | 19 |
| Marvin Gaye - What’s Going On | 18 |
| Uriah Heep - Look at Yourself | 16 |
| Leonard Cohen - Songs of Love and Hate | 15 |
| Uriah Heep - Salisbury | 12 |
| David Bowie - Hunky Dory | 12 |
| Joni Mitchell - Blue | 11 |
| Flower Travellin Band - Satori | 10 |
| The Doors - L.A. Woman | 10 |
| John Lennon - Imagine | 8 |
| Budgie - Budgie | 7 |
| Van Der Graaf Generator - Pawn Hearts | 6 |
| Yes - Fragile | 6 |
| Neil Young - Harvest | 5 |
| Can - Tago Mago | 4 |
| Ton Steine Scherben - Warum geht es mir so dreckig? (Why am I so miserable?) | 4 |
| Brainticket - Cottonwoodhill | 4 |
| Alice Cooper - Killer | 4 |
| Alice Cooper - Love it to death | 4 |
| Jeronimo - Jeronimo | 4 |
| Genesis - Nursery Cryme | 4 |
| Traffic - The Low Spark of High Heeled Boys | 3 |
| John Prine - John Prine | 3 |
| Janis Joplin - Pearl | 3 |
| Emerson, Lake & Palmer - Tarkus | 2 |
| Gene Clark - White Light | 2 |
| Spirogyra - St. Radigunds | 2 |
| Sly & The Family Stone - There’s a Riot Goin’ On | 2 |
| Rory Gallagher - Rory Gallagher | 2 |
| Dust - Dust | 2 |
| First Utterance - Comus | 1 |
| Funkadelic - Maggot Brain | 1 |
| Socrates - Drank the conium | 1 |
| Steel Mill - Green Eyed God | 1 |
| Faces - A Nod Is as Good as a Wink… To a Blind Horse | 1 |
| Black Widow - Black Widow | 1 |
| Focus - Moving Waves | 1 |
Το νού σας ε, από τούδε και για μια βδομάδα ζούμε στο 1972
credits and love to all 
22 Likes
Εισαι θεος ρε ανθρωπε.
3 Likes
Και εξαιρετικός στα σοσιαλ. Μπραβο, τρομερη δουλεια.
1 Like
Είσαι τεράστιος.-
1 Like
Κάνει και τσαχπινιές, ντέρμπι έλεγε, 20 βαθμούς μπροστά το IV. Τουλάχιστον ανέβασα τους Rolling Stones λίγο, κάτι είναι κι αυτό…
2 Likes
Μπορεί οι 20 βαθμοί μεταξύ πρώτης και δεύτερης θέσης να φαντάζουν αρκετοί αλλά δεν είναι. 23 συμμετοχές σε λίστες το IV 21 το Masters. 9 πεντάρια το ένα 7 το δεύτερο. Διαφορά 2ου και 3ου κοντά 40 πόντοι. Και 2 albums στην 3η θέση οι Black Sabbath και μία πρωτιά. Τι άλλο να κάνουν. Μεγάλη αγάπη στο Meddle με 5 πρώτες θέσεις και επικό ντεμαράζ σήμερα από Jethro Tull και Rolling Stones. Φοβερές επιλογές, άκουσα σχεδόν 10 νέα albums, τι να πω δεν μπορώ να φανταστώ τι θα ακολουθήσει. Άργησα λίγο λόγω ψήφων προς το τέλος αλλά ναι, από εδώ και πέρα και εγώ θα δίνω λίγο χρόνο μέσα στην εβδομάδα γιατι σκάνε διάμαντια αππό παντού.
Όλα τα παραπάνω υπό τους ήχους του πρόσφατα ανακαλυφθεντος Tapestry της Carole King, που δεν έκανε την εμφάνισή του στις παραπάνω λίστες αλλά αυτή την εβδομάδα το ερωτεύτηκα…
5 Likes
Ψήφισα κιόλας! Με τον πρωινο καφε θα τα γραψω και δημοσια.
3 Likes
ενημερώθηκε και το εξελακι ε
Η αλήθεια είναι πως εκείνη την ώρα που είπα για ντέρμπι nnnkkk η ψαλίδα είχε κλείσει επικίνδυνα. Μετά βέβαια έσκασαν κάποιοι περίεργοι τύποι και έδωσαν τον αέρα του πρώτου στο IV.
Αγάπη μόνο ε
@38aris
@Aldebaran
@Alejandro.m
@antonis86antoniadis
@Apostolisza8
@Chaos
@ChrisP
@Clairvoyant
@Criss_Burton
@Curehead
@generationx
@Hopeto
@Ian_Metalhead
@Ironman1
@jonkyr
@JTN
@kbil
@Leper_Jesus
@Leviathan
@Lupin
11 Likes
@Martian
@nnnkkk
@osfp7
@pantelis79
@QuintomScenario
@RiderToUtopia
@Sevek
@Sh_Wo_f @Sofa_King
@SvenN
@The_Black_League
@Tom7
5 Likes
ένα ευχαριστώ για αυτήν την πρόταση. Υπέροχο απλά…
3 Likes
το εγραψα στα honorable mentions αυτο! καπου το ειχε αναφερει η She Wolf και το ακουσα και μ’ αρεσε
4 Likes
1972
1. Black Sabbath - Vol 4.
Ο αγαπημενος μου δισκος απο τους Σαμπαθ, τα λογια περιττευουν.
2. Aphrodite’s Child - 666
Λατρεμενος δισκος στην εφηβεια, μονο Βαγγελης.
3. Genesis - Foxtrot
Οχι απο τις καλυτερες τους κυκλοφοριες, αλλα μπαινει στην λιστα
4. Pink Floyd - Obscured By Clouds
Οτι εγραψα και στο αποπανω
7 Likes
1.Deep Purple - Machine Head
Για μένα η κορυφή των “βαθύ μοβ”
2.The Rolling Stones – Exile On Main St.
3.Pink Floyd - Obscured by Clouds
4.David Bowie – The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars
5.Black Sabbath - Vol 4
Σταθερά μέσα οι Sabbath κ οι Floyd, ήρθε η ώρα να βάλω και Stones, Bowie & Deep Purple
8 Likes
Λοιπον… το 1972 είναι η πρώτη χρονιά στα 70s που το πράγμα αρχίζει να σκοτεινιάζει αισθητά και να βγαίνουν τάσεις οι οποίες υπάρχουν ακόμα, στην ιδια ακριβως μορφη.
1. Neu! - Neu!
Ένας από τους πιο ρηξικέλευθους και προοδευτικούς δίσκους όλων των εποχών. Ακούγεται σαν να βγηκε σήμερα. Και κάθε μπάντα που παιζει kraut-psych είναι καταδικασμένη να τον αντιγράφει.
2. David Bowie - The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spider From Mars
Τι να πω γι αυτό το έπος, ο άνθρωπος ήδη έσπαγε τον τέταρτο τοίχο.
3. Aphrodite’s Child - 666
Δεν υπάρχουν λόγια, επίσης. Από τα άλμπουμ της εποχής πουακούω ακόμα πολύ συχνά.
4. Jethro Tull - Thick As A Brick
Αυτο ειναι το αριστούργημα των Tull, ε;
5. Nick Drake - Pink Moon
Δίσκος ευαγγέλιο για κάθε επίδοξο singer-songwriter, μισο αιώνα μετά.
Αφήνω έξω ίσως τον personal favourite Sabbath δίσκο. Λατρεία για την πιο doom στιγμή τους! Αφήνω έξω τα μνημειώδη Harvest και Transformer από Young και Reed. Αναπόφευκτα, μενει έξω και το Argus των Wishbone Ash, δισκαρα στην οποία με μύησε κάποτε ο @Ironman1 - κι έκτοτε τον σκέφτομαι όποτε το ακούω. Και καμια 20αρια ακομα άλμπουμ του 9 με 9.5!
12 Likes