Οκ, λόγω βιασύνης το είχα παραβλέψει τελείως αυτό, με συγχωρείς.
Ελα ρε, σιγα, αυριο μεθαυριο μπορει να γινουμε sympetherions
30 εως τώρα ζωή να έχουν (33 μετά και τον @ChrisP)
Title
Alice Cooper - School’s out
Aphrodite’s Child - 666
Big Star - Number 1 Record
Black Sabbath - Vol 4.
Blue Öyster Cult - Blue Öyster Cult
Brainbox - To You
Brainticket - Psychonaut
Can - Ege Bamyası
Captain Beyond - Captain Beyond
Chick Corea - Return To Forever
David Bowie – The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars
Deep Purple - Machine Head
Epitaph - Stop, Look and Listen
Genesis - Foxtrot
Gentle Giant - Octopus
Grand Funk - Phoenix
Hölderlin - Hölderlin’s Traum
Jethro Tull - Thick As A Brick
Khan - Space Shanty
Klaus Schulze - Irrlicht
Kraftwerk - Kraftwerk 2
Lou Reed - Transformer
Neil Young - Harvest
Neu! - Neu!
Nick Drake - Pink Moon
PFM - Storia di un Minuto
Pink Floyd - Obscured By Clouds
Santana - Caravanserai
Scorpions - Lonesome Crow
The Rolling Stones – Exile On Main St.
Uriah Heep - Demons and Wizards
Wishbone Ash - Argus
Yes - Close To The Edge
Λογικά μόλις γίνανε 33.
ξεκάθαρα, όσα τα χρόνια του ζεσους
Πλάκα έχει αυτή η δεκαετία, μιας και είναι τόσο εύκολες οι επιλογές -μιλώντας πάντα για αγαπημένους δίσκους, δηλαδή για δίσκους που να έχουν παίξει πολύ και να έχουν αφήσει πράγματα.
1. BLACK SABBATH “Vol. 4”
To “Vol. 4” απλά, λιτά και απέριττα συνεχίζει το σερί (το οποίο έχει δρόμο ακόμα) και παίρνει ένα ποντάκι παραπάνω λόγω “Changes” και Big Mouth.
2. KRAFTWERK “Kraftwerk 2”
Krauft rock, pt I. Οι KRAFTWERK θα με (μας) απασχολήσουν πολύ σοβαρότερα πιο βαθιά στη δεκαετία, αλλά και η πρώιμη εκδοχή τους είναι αρκούντως περιπετειώδης. Κλινγκ Κλανγκ!
3. KLAUS SCHULZE “Irrlicht”
Klaut rock, pt II. Καλά όχι rock εδώ που τα λέμε αλλά μια ωραιότατη, στοιχειωτική ambient/experimenta/drone-ίλα που εμένα προσωπικά με συνεπαίρνει σε επικίνδυνο βαθμό. Ebene Γιούτσο!
4. BLUE ÖYSTER CULT “Blue Öyster Cult”
Μετά τους Zeps, αυτοί εδώ είναι η αδυναμία μου, τουλάχιστον γι’ αυτήν την δεκαετία. Το ντεμπούτο μπορεί να υστερεί των επόμενων, ωστόσο η μαγεία και ο μυστικισμός είναι στοιχεία παρόντα εξαρχής.
5. GRAND FUNK “Phoenix”
Κανονικά έπρεπε να αφήσω κενή την 5η θέση, αλλά πρόκειται για ένα από τα λίγα βινύλια που κληρονόμησα από μικρός και ως εκ τούτου έπαιξα αρκετές φορές σε ένα αρχαίο πικάπ που είχαμε στο σπίτι.
Honorable mentions δεν υπάρχουν, μένει εκτός το “Obscured by Clouds”, για να μην τσιρίξει άλλο η @Sh_Wo_f και γιατί εδώ που τα λέμε δεν σκίζει κιόλα από έμπνευση.
Το έχω ξαναβάλει σίγουρα. Μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις της Aretha Franklin είναι αυτή:
Η Aretha τραγούδησε πρώτη το κομμάτι της King και το 2016 που βραβεύσανε την King, πήγε και το τραγούδησε ζωντανά. Το μόνο που δεν έκανε ήταν να πετάξει στο τέλος το μικρόφωνο κάτω, έπρεπε!
1972
τι μαγική χρονιά. Χωρίς να θεωρώ εαυτόν τον σούπερ-ντούπερ γνώστη 70ς, μπορώ να βρω 10-15 δίσκους εδώ που έχουν κερδίσει με χαρακτηριστική άνεση το στοίχημα του χρόνου στα προσωπικά μου charts και τους θεωρώ λίγο πολύ αριστουργήματα.
έχουμε και λέμε:
-
Black Sabbath - Vol 4
Σοκ και δέος . Από τους αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών, πολλές φορές ερίζει με τα υπόλοιπα τέρατα (με Ozzy φυσικά) για το αγαπημένο Sabbath. Σολιστικά ίσως ο καλύτερος Iommi που είδαμε στη δεκαετία ( ~ Wheels of Confusion ). Snowblind μπορεί άνετα να παίζει στο repeat για μέρες. -
Wishbone Ash - Argus
Από τους πιο όμορφους δίσκους της δεκαετίας. Δεν θέλουν ούτε προσπαθούν να είναι heavy, ούτε ιδιαίτερα proggy. Είναι λυρικοί, είναι σε σημεία επικοί. Φανταστικός δίσκος. Δεν περισσεύει δευτερόλεπτο. Μαγικό performance και από τους τέσσερις τους σε όργανα και φωνές. -
Genesis - Foxtrot
Τρομερά αγαπημένος δίσκος. Ένας ερμηνευτής μοναδικός στα χρονικά, μερικοί απίστευτοι παίχτες, η μπαγκέτα του μαέστρου Banks να δίνει το σήμα σε όλους, ένας μαγικός Hackett. Πιθανά το αγαπημένο μου Genesis σε μια δεκαετία-θρίαμβο για τους ίδιους. -
Epitaph - Stop, Look and Listen
Ένα διαμάντι του underground, δύο Γερμανοί και δύο Άγγλοι με έδρα τη Γερμανία. Heavy, prog , λυρισμός, εκπληκτική δουλειά στις δύο κιθάρες που κοιτάζει στα ίσα την αντίστοιχη του Argus. Τέλειος δίσκος -
PFM - Storia di Un Minuto
Από τους πιο λυρικούς και ονειρεμένους δίσκους που έχω ακούσει ποτέ. Έχοντας σημεία αναφοράς διάφορα βρετανικά σχήματα και με σύμμαχο την κλασική παιδεία, που όλοι οι μουσικοί παίρνουν στην χώρα, δημιούργησαν έναν από τους πιο όμορφους δίσκους που βγήκαν ποτέ.
Honorable mentions για να τα έχω καλα με τον εαυτό μου αλλά και ταυτόχρονα δίσκοι που τους θεωρώ απαραίτητο να ακουστούν από κάθε φίλο της δεκαετίας
classics : Alice Cooper - Schools Out, Blue Öyster Cult - Blue Öyster Cult, Yes - Close To The Edge, Jethro Tull - Thick as a brick, Uriah Heep - The Magician’s Birthday, Uriah Heep - Demons and Wizards
πιο underground
Captain Beyond - Captain Beyond ( τα λέει τέλεια ο @hopeto ) , Gomorrha - I turned to See whose Voice it was ( τεράστιο underground διαμάντι), Birth Control - Hoodoo Man, Jericho - Jericho ( Justin and Nova από τα καλύτερα τραγούδια της δεκαετίας ), Khan - Space Shanty ( από τα πιο όμορφα Prog/canterbury albums Που ηχογραφήθηκαν ποτέ ), Nektar - A tab in the ocean ( μαγικός δισκος)
Υπάρχουν και πολλά άλλα , αλλα ήδη φλερτάρουμε με το … name dropping
Πάρα πολύ δυσκολεύτηκα αλλά τελικά τα κατάφερα και το ρίχνω για να μην ξαναλλάξω γνώμη.
David Bowie - The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars
Αδιαμφισβήτητο #1. Δίσκος που άλλαξε τα πάντα και 50 χρόνια μετά δεν λεέι να γεράσει.
Curtis Mayfield - Superfly
Πόση αλητεία χωράει σε εννιά τραγούδια; Η απάντηση στο “Superfly” του Mayfield το οποίο, δικαίως, θεωρείται ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ όλων των εποχών.
Lou Reed - Transformer
Μετά τους VU, ο θείος Lou το 1972 κυκλοφόρησε 2 άλμπουμ, εκ των οποίων το ένα σε παραγωγή David Bowie και Mick Ronson. Άλμπουμ τόσο άγριο, σαν να σε χτυπάνε με ένα λουλούδι.
Bill Withers – Still Bill
Συχνά μιλάμε για τον Al Green, για τον Hayes ή για τον Stevie Wonder και ξεχνάμε τον τρόπο με τον οποίο ο Withers όρισε τον soul/ funk ήχο στα 70s. Το “Still Bill” είναι σίγουρα το αριστουργημά του κι ένα essential άλμπουμ για κάθε μουσικόφιλο.
Wishbone Ash - Argus
Ένα από τα καλύτερα (και από τα λίγα στην πραγματικότητα που μπορώ να ακουσω χωρίς να βαρεθώ) hard rock άλμπουμ της δεκαετίας. Αδιανόητη τεχνική, ακραίος λυρισμός, άπειρη έμπνευση, πανέξυπνες ενορχηστρώσεις, φανταστική παραγωγή, και, φυσικά, riff-άρες.
Με αξιολογική κατάταξη, αυτά είναι τα υπόλοιπα της 15αδας μου για το 1972.
Can - Ege Bamyası
Yes - Close to the Edge
Roxy Music - Roxy Music
Terry Callier - What Color Is Love
Black Sabbath - Vol.4
Neil Young- Harvest
Al Green - Let’s Stay Together
Steely Dan - Can’t Buy a Thrill
Randy Newman - Sail Away
The Temptations – All Directions
πω πω πραγματικα το 1972 ειναι πραγματικος πονοκέφαλος… μόνο για το νουμερο 1 έχω κλείσει και κανεις δεν μπορει να κουνήσει τον ziggy απο εκει
για το 1973 έχω βγάλει 40 albums λίστα, εκ των οποίων οποιαδήποτε 5 και αν διαλέξω στη τύχη, θα μπορούσαν να μπουν στο εν λόγω τοπ5… δεν ξέρω καν πως θα διαχειριστώ το δεύτερο μισό των 70ς έτσι που πάμε
Μου το παιζατε υπερανω οταν ελεγα “καντε τα 10” και ψηφισα μονο εγω υπερ. Να σας δω γατακια
Πέντε. Να δούμε ποιοι είναι τα γατάκια .
Πολύ σκληρό γενικά το 5 guys…
- Deep Purple - Machine Head
- Black Sabbath - vol 4
- David Bowie - Ziggy et al.
- Yes - Close to the edge
- Nick Drake - Pink Moon
Θα καώ στο πυρ το εξώτερον με αυτά που άφησα απ’ έξω
- Black Sabbath - Vol.4 (θα το έβαζα και στις 4 επόμενες θέσεις, αλλά συγκρατήθηκα)
- Aphrodite’s Child - 666
- Miles Davis - On the Corner
- Bang - Bang
- Dust - Hard Attack (So many times I’ve heard your hundred stories So many times
I’ve heard you say goodbye)
Εξτρα καρδουλα για το Bang!
Πίστευα οτι θα ημουν ο μόνος καμένος που θα το ειχα στην πενταδα
( το no 2 μου - σαμπαθικη δισκαρα)
Βσκ, κ για το Dust.
3/5 κοινα!
Δεν μου συμβαίνει συχνα μ αυτα που βαζω!
David Bowie - The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars : Πείτε το pop, πείτε το glam rock, πείτε το shock rock, αυτό το album του David Bowie γράφτηκε το 1972 και ήρθε να μείνει για παντα.
Deep Purple – Machine Head , η τρίτη και πιο κορυφαία hard rock κυκλοφορία των Purple στα 70’s.
Wishbone Ash – Argus , ίσως οι Wishbone Ash δεν είναι για όλους, το Argus όμως είναι ένας δίσκος για να τους ανακαλύψετε. Στα συν ο Martin Birch σε ρόλο τεχνικού ήχου (όπως και στο Machine Head πιο πάνω)
Uriah Heep - Demons and Wizards , το Demons and Wizards των Uriah Heep, μπορεί να θεωρηθεί ο πρόγονος του progressive και power metal.
Black Sabbath - Black Sabbath Vol . 4, ο τέταρτος δίσκος τον Sabbath με το εικονικό εξώφυλλο και το πρώτο κακό τραγόυδι (FX). Σίγουρα αξίζει μια θέση στην ιστορία του metal.
Θεσεις 6-10
Dust- Hard Attack
Jethro Tull – Thick as a brick
Yes – Close to the Edge
Lou Reed- Transformer
Neil Young- Havrest
Κινδυνευουν να μεινουν εκτος λιστας μου οι Dust, Heep, Tull, Young, Bowie, ΔενΞερωΤιΑλλο.
@anhydriis ξερω που παρκαρεις.
αχαχαχαχαχ… ωραία πενταδα η παραπάνω, δεν χρειάζεται άλλα, κομπλέ είσαι… όταν έρθουν τα χρόνια του NWOBHM θα χαλαρωσουμε χααχαχχααχ