-ΝΤΡΙΝ
-Καλημέρα?
-Φιλαράκι σου χω πει ότι κάποτε έδωσα ραντεβού για ξύλο με Manowar ΚΑΙ Hanoi Rocks?
-Dee…εσύ?
-Μπράβο ρε έχεις μάθει απέξω όλες τις σεζόν RuPaul και για εμάς τους προπάτορες του drag meets heavy metal κουβέντα ε?
-Με αδικείς Deeκούλη μου, καταρχάς RuPaul μόνο μέχρι 7η σεζόν βαριά, μετά την Bianca Και την Katya το χάος. Επίσης το '85 βγάλατε τον καλύτερο δίσκο σας, θα δεις θα γράψω πολλά.
-Για να δούμε…
1985
BLUE
1. Magnum - on a storyteller’s night
Όπως τα είπε ο @martian . Προσυπογράφω κάθε λέξη. Η κορυφαία δουλειά ενός γκρουπ μοναχικού και βαθύτατα ποιοτικού. Επικό χαρντ ροκ, AOR όσο πρέπει, 80ς εκτός “μανιέρας”, άποψη, στιχάρες. Φυσικά και δεν θα “πούλαγε” καθότι εκτός “γραμμής παραγωγής” αν και τότε γνώρισαν ένα σύντομο heyday.
2. Twisted Sister - come out and play
Για μένα, η αγαπημένη δουλειά τους. Πιο μεταλλικό από το ultra-selling previous one, δεν λείπουν οι προσβάσιμες στιγμές, guest cameo Αλίκης πριν την μεγάλη του επιστροφή την επόμενη χρονιά (Kane Roberts ρε!), και κάποια απίστευτα heavy αριστουργήματα (τα γνωστά, μην σας κουράζω αλλά αξίζει μία αναφορά στο υπαρξιακό και αγέρωχο “Out on the streets”) που καταλήγουν (δια μέσω και της έτερης μπαλαντάρας “I believe in you”) στο υπέρτατο “King of the fools”, έναν ΥΠΕΡΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ κόμματο που κλείνει τον δίσκο και την (σωστή!) δισκογραφία τους. Dee σε ερμηνεία και στίχους ζωής και όποιος αντέξει.
3. WASP - Last command
Ναι το εντάσσω στα “χαρντ” αντί για “χέβι” όπως και το προηγούμενο, πάντα κινούνταν στην αμφίσημη γραμμή. Εδώ πάντως ποιοτικά το αποτέλεσμα μόνο αμφίσημο δεν είναι. Κομματάρες πορωτικές και ανάμεσά τους το “Cries in the night” με Blackie να τα δίνει όλα. Τσόγλανος αλλά με έμπνευση (τότε).
4. KISS - Asylum
Γυαλισμένο, μερακλίδικο, με υπέροχα απαράδεκτη “γκαρνταρόμπα” (θέλω όλα τα outfits). Who wants to be lonely? Well not me, Queen. Κατ ουσίαν σόλο δίσκος του Παύλαρου, δεν μας χάλασε.
5. Ratt - Invasion of your privacy
Yas, Bitch. Γκλαμουράτο, εντός “γραμμής παραγωγής” but here the hairspray rawks hard. Pass me the zebra now.
RED
1. Celtic Frost - To Megatherion
Philosopher-kings? Madmen of avant-garde noise? The new metal in the making? Deranged geniuses? All of the above? All of the above!
2. Slayer - Hell Awaits
Αν η μετάβαση των Metallica από το 1ο στο 2ο άλμπουμ είναι “προς τα έξω” (spherical) , η μετάβαση των Slayer είναι “προς τα κάτω” (vertical). Metal from hell, and it feels like it all the way through.
3. Overkill - feel the fire
Γιατί η Νέα Υόρκη δεν πήγε μόνο προς το epic ή προς το drag queen heavy, αλλά και προς βεντουζάτο σπινταρισμένο ντελιριακό μεταλ-θρας!
4. Dio - Sacred Heart
Σίγουρα δεν είναι στο σκαλί των δύο προηγούμενων και σίγουρα υπήρχαν φιλερς και cracks in the wall. Μα το ομώνυμο έπος, το πιασάρικο Rock and Roll Children και η αθάνατη παρουσία του Μεγάλου είναι εδώ και αυτό δεν αναιρείται.
5. Accept - Metal heart
Και κάτι πιο κλασικό. Ατελείωτο, υπέροχο, στις επάλξεις του οδοστρωτήρα του τευτονικού 80ς, αν και ένα σκαλί πιο κάτω από το προηγούμενο (κοινώς αποδεκτή άποψη), αλλά και από το επόμενο (αιρετική άποψη αλλά θεωρώ υπέρτατο το Russian…)
Near the finish line:
Warlock - Hellbound → Catch my heart έπος τιτάνιο. Συνολικά, ένα κλικ πιο κάτω από το επόμενο αριστούργημα.
Razor - Evil invaders → Northern Invasion, βεντουζάτο και razor-sharp (you got it).
Exodus - bonded by blood → οριακά εκτός πεντάδος, ανελέητο.
Anthrax - spreading the disease–> Another milestone of NYC’s thrashiest (and finest).
BLACK
1. The Sisters of Mercy - First and Last and Always
“Well it’s a grim world. Even in Belgium, it’s a grim world. So we feel the need to point that out and use it as a basis for everything else”. Αν θέλετε την καλύτερη τεκμηρίωση του τι και γιατί ήταν το “gothic rock”, παραπέμπω σε δύο πηγές (1) συνεντεύξεις του Robert τον Απρίλιο-Μαϊο 1982 και (2) συνεντεύξεις του Andrew τον Απρίλιο-Μαϊο 1985.
2. Christian Death - Ashes
Η ενδόρρηξη συνέβη. Σε αντίθεση με το σφικτό Catastrophe εδώ ο Rozz και ο Valor, λίγο πριν την πρώτη συγκρουση, δημιουργούν ένα χαοτικό ντανταϊστικό μεγαλειώδες-θεατρικό death/wave/rock αριστούργημα. Και η παλαβή Gitane τα δίνει όλα.
3. Fields of the Nephilim - Burning the fields
EP? Μάλλον το πρώτο σκαλί προς την αστρική μέθεξη. Trees Come Down και τα ρέστα , με την πρώτη (συγκρατημένη) εμφάνιση του φαινομένου McCoy που θα σάρωνε τα σκοτεινά 80ς στο διάβα του πριν γράψει τον σκοτεινότερο μεταλ δίσκο όλων των εποχωνε (ΜΕΓΑΛΕ).
4. Clan of Xymox - Clan of Xymox
Και εγένετω το ολλανδικό darkwave group που τόσο έχει αγαπηθεί στην ημεδαπή. Ronny Moorings front of house μα όλη η δουλειά μα όλη ανήκει στον μεγάλο Pieter Nooten. Οκτώ υπέροχες συνθέσεις που με το καλημέρα εδραίωσαν αυτό το συγκρότημα, που ξεκίνησε τόσο όμορφα.
5. Tuxedomoon - Holy Wars
Στην τέταρτη δουλειά τους, ακουμπάνε πλέον την εμπορική αναγνώριση. Όλοι παραπέμπουν στο υπέροχο “In a manner of speaking” , but the track that cuts (and deep) is “Some Guys”.
Άρα γράψε λάθος για την υπόθεσή μου.
