Να σου πω ότι το ανίχνευσα μέσα στην εβδομάδα και το έχω κατεβάσει ήδη στο spotify στα προσεχώς. Δύο φορές το άκουσα είναι αρκετά καλό.
1 Like
Βασικά, παίξε αυτό:
Αν και το “Final Words” είναι κορυφή, επειδή κοιτάει και σε Fates.
4 Likes
Κατι μαλακες καθομασταν και πληρώναμε 50ευρα σε δημοπρασιες στο ebay για τέτοια σπάνια cd… Τι μαλακιες εχουμε κάνει, θεε μου…
1 Like
Καλά έτσι την έχουμε πάτησει όλοι λίγο πολύ.
1 Like
21η εβδομάδα - 1990
54 συμμετέχοντες
Παρουσιολόγιο:
Παρακάτω όλες οι προτάσεις και η βαθμολογία:
| Judas Priest - Painkiller | 143 |
|---|---|
| Megadeth - Rust In Peace | 130 |
| Bathory - Hammerheart | 54 |
| Psychotic Waltz - A Social Grace | 54 |
| Slayer - Seasons in the Abyss | 40 |
| Depeche Mode - Violator | 37 |
| Pantera - Cowboys from Hell | 24 |
| Queensrÿche - Empire | 18 |
| Fields of the Nephilim - Elizium | 16 |
| Bad Religion - Against The Grain | 15 |
| Fugazi - Repeater | 13 |
| Alice in Chains - Facelift | 13 |
| Entombed - Left Hand Path | 12 |
| Τρύπες - Τρύπες στον Παράδεισο | 11 |
| Public Enemy - Fear of a Black Planet | 11 |
| Blind Guardian - Tales From the Twilight World | 10 |
| Sanctuary - Into the Mirror Black | 10 |
| Obituary - Cause Of Death | 10 |
| Gamma Ray- Heading For Tomorrow | 9 |
| Death - Spiritual Healing | 9 |
| Black Sabbath - Tyr | 8 |
| Héroes del Silencio - Senderos de traición | 7 |
| Lethal – Programmed | 7 |
| Pixies - Bossanova | 7 |
| Sonic Youth - Goo | 7 |
| Annihilator - Never Neverland | 6 |
| Danzig - Danzig II : Lucifuge | 6 |
| Primus - Frizzle Fry | 6 |
| Ride - Nowhere | 6 |
| Trouble - Trouble | 6 |
| A Tribe Called Quest - People’s Instinctive Travels and the Paths of Rhythm | 5 |
| Blasphemy - Fallen Angel of Doom… | 5 |
| Dead Can Dance - Gothic Spleens | 5 |
| Iced Earth - Iced Earth | 5 |
| Scorpions - Crazy World | 5 |
| Ween - GodWeenSatan: The Oneness | 5 |
| Neil Young & Crazy Horse - Ragged glory | 4 |
| Poison Idea - Feel the Darkness | 4 |
| Thunder - Back Street Symphony | 4 |
| Paradise Lost - Lost Paradise | 4 |
| Artillery - By Inheritance | 3 |
| Deep Purple - Slaves and Masters | 3 |
| Firehouse - Firehouse | 3 |
| Naked City - Naked City | 3 |
| Nick Cave & The Bad Seeds - The Good Son | 3 |
| Nightmare - Give Notice of Nightmare | 3 |
| Sacred Reich - The American Way | 3 |
| Sun City Girls - Torch of the Mystics | 3 |
| The Sisters of Mercy - Vision Thing | 3 |
| Uncle Tupelo - No Depression | 3 |
| Deicide - Deicide | 3 |
| Count Raven - Storm Warning | 2 |
| Head - The Jesus Lizard | 2 |
| Jellyfish - Bellybutton | 2 |
| John Hiatt - Stolen Moments | 2 |
| Steve Vai - Passion & Warefare | 2 |
| Warrior Soul – Last Decade Dead Century | 2 |
| The Black Crowes - Shake Your Money Maker | 2 |
| Angelo Badalamenti - Soundtrack From Twin Peaks | 1 |
| Anthrax - Persistence Of Time | 1 |
| Cocteau Twins - Heaven or Las Vegas | 1 |
| Gary Moore - Still Got the Blues | 1 |
| Iron Maiden - No Prayer for the Dying | 1 |
| LARD – The Last Temptation of Raid | 1 |
| MC Hammer – Please Hammer Don’t Hurt ‘Em | 1 |
| Nocturnus - The Key | 1 |
| Riot – Privilege of Power | 1 |
| The Allman Brothers Band - Seven Turns | 1 |
| The Legendary Pink Dots - The Crushed Velvet Apocalypse | 1 |
| V - Saint Vitus | 1 |
κατανομή πόντων στον νικητή βάσει των διαθέσιμων ψήφων :
| Artist | Album | ΠΟΣΟΣΤΟ | |
|---|---|---|---|
| 1970 | Black Sabbath | Black Sabbath | 54,81% |
| 1971 | Led Zeppelin | Led Zeppelin IV | 57,65% |
| 1972 | Deep Purple | Machine Head | 39,43% |
| 1973 | Pink Floyd | The Dark Side Of The Moon | 51,67% |
| 1974 | Blue Öyster Cult | Secret Treaties | 33,33% |
| 1975 | Pink Floyd | Wish You Were Here | 53,33% |
| 1976 | Judas Priest | Sad Wings of Destiny | 50,95% |
| 1977 | Pink Floyd | Animals | 39,02% |
| 1978 | Judas Priest | Stained Class | 36,67% |
| 1979 | Pink Floyd | The Wall | 40,85% |
| 1980 | Black Sabbath | Heaven and Hell | 40,43% |
| 1981 | Rush | Moving Pictures | 37,60% |
| 1982 | Iron Maiden | The Number Of The Beast | 46,12% |
| 1983 | Iron Maiden | Piece Of Mind | 45,00% |
| 1984 | Metallica | Ride The Lightning | 61,13% |
| 1985 | Celtic Frost | To Mega Therion | 25,88% |
| 1986 | Metallica | Master Of Puppets | 51,85% |
| 1987 | Helloween | Keeper of the Seven Keys Pt 1 | 36,73% |
| 1988 | Queensrÿche | Operation: Mindcrime | 40,73% |
| 1989 | Savatage | Gutter Ballet | 45,96% |
| 1990 | Judas Priest | Painkiller | 52,96% |
τίτλοι τέλους για το 1989
και εξελάκι
credits and love to all 
ΠΟΛΕΜΟΣΣΣΣΣ!!
25 Likes
@Sevek σορρυ μαν που δεν προλαβα να βάλω την 5αδα… θα τα ανανεώσω αύριο συμπεριλαμβομένης της ψήφου σου, αφού δεν αλλάζει κάτι δραματικά 
1 Like
Γιατί όχι και το 1995;
Ούτε το δικό μου όνομα βλέπω στη λίστα συμμετοχής. Την έστειλα τη φόρμα.
1 Like
Μπα όχι την εχω περάει τη δική σου… που λες?
Έλα σορυ απλά δεν είδα το όνομα μου. Εκεί είναι τελικά
1 Like
Για 1991 τα δικά μου αγαπημένα albums είναι:
- Savatage - Streets: a rock opera
- Fates Warning - Parallels
- Loreena McKennitt - The Visit
- Metallica - Metallica
- Pearl Jam - Ten
27 Likes
καλορίζικη!!!
ελπίζω η βια και η νοθεια εδω μέσα να μην σε αλλοτριώσει και εσένα… 
10 Likes
Εκανε δυναμικη intrance στο παιχνιδι!
11 Likes
πω ρε γαμώτο πως το ξέχασα αυτό; Δισκάρα απίστευτη, το peak μιας φοβερής μπάντας.
Από εμένα το πήρε το μάτι σου, στο Archives βλέπω 1990 (edit: όπως και στο discogs)
1 Like
Με αυτό στο Νο2 της, δεν την πειράζει κανείς και τίποτα.
2 Likes
1991
Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για τον έντονα προσωπικό τόνο του 1991…
Η καλύτερη χρονιά της μουσικής και η καλύτερη μουσική χρονιά της ζωής μου. Ήταν τότε που ως 13χρονος, έμαθα το rock και το metal, με την ζωή μου να παίρνει μια νέα και απρόβλεπτη πορεία. Την σημασία δε εκείνης της εποχής την βιώνω ποικιλοτρόπως κάθε μέρα που περνάει. Για το πόσο απίστευτη χρονιά είναι μουσικά, αρκεί να πω ότι ως την θέση νούμερο 11 βρίσκονται άλμπουμ που θεωρώ 10άρια, άλμπουμ που άνετα μπορούσαν να είναι νο1 σε άλλες χρονιές. Ακόμα και πολλοί δίσκοι που δεν μπήκαν στην λίστα είναι, ας πούμε, δίσκοι του 9.5. Όλοι οι δίσκοι της 15αδας μου είναι δίσκοι που μου άνοιξαν πολλούς και απροσδόκητους δρόμους. Όσο για το νο1, πρώτη φορά θα γράψω σεντονάκι.
Πριν ξεκινήσω καν τα honourable mentions, σκύβω ταπεινά και προσκυνώ:
Guns N Roses - Use Your Illusion I&II + Metallica - Black Album
Στο σήμερα, δεν νομίζω ότι μπορώ να τα ακούσω πια, έχουν καεί εντελώς. Στο ημερολόγιο της ζωής μου όμως, αυτοί είναι οι δύο πιο σημαντικοί δίσκοι, κάτι σαν τους μουσικούς γονείς μου. Δεν μπορώ ούτε να τους ψηφίσω, ούτε να τους κατατάξω, ούτε να τους κρίνω, ούτε τίποτα. Θα τους λατρεύω για πάντα. Το να ακούω για πρώτη φορά το “Civil War”, το τεράστιο GnR ραφτό που γέμισε την πλάτη του τζιν μπουφάν μου, το “Wherever I May Roam”, αυτά είναι στιγμές που αφήνουν πολύ βαθιές χαρακιές.
Honourable Mentions
Καταρχάς, το 1991 βγήκε το καλύτερο metal live album of all time: Slayer - Decade Of Aggression
Στο hard rock: αδιανόητοι Skid Row και Tesla, οι Warrior Soul σε κατάσταση μανίας, οι Last Crack κυκλοφορούν ένα από τα καλύτερα obscure metal άλμπουμ των 90s, οι The Cult λίγο πιο κάτω αλλά και πάλι σε τρομερή φόρμα και οι Almighty εξαιρετικοί, αν και λίγο αργοπορημένοι. Έξτρα αγάπη στον ανεπανάληπτο blues κύριο John Campbell και το “One Believer”, μια 15άδα για πάρτη σου αρχηγέ μου.
Στο metal: Solitude Aeturnus, Anacrusis, The Obsessed και Confessor συναρπάζουν. Ο Ozzy είναι άνισος αλλά και με μεγάλες στιγμές. Οι Crimson Glory ΤΑ ΣΠΑΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΜΠΟΥΜΑΡΑ ΠΟΥ ΕΚΡΑΞΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΟΥΦΟΙ. Οι Crows μας χαρίζουν ένα από τα καλύτερα δείγματα Γερμανικού power metal και οι Armored Saint παραδίδουν, κατά γενική ομολογία, ένα από τα πιο ποιοτικά και ώριμα traditional metal άλμπουμ εβερ.
Κάποιοι λένε πως είναι η καλύτερη χρονιά του death metal: Death, Atheist, Carcass, Pestilence, Gorguts, Suffocation, Morbid Angel, Massacre, Grave, Unleashed. Όλα φανταστικά. Όλα σε μία χρονιά, το διανοείσαι;
Επίσης, οι Sepultura είναι ολοκληρωτικοί άρχοντες. Οι Master’s Hammer, οι Samael, οι Darkthrone και οι Rotting Christ (με την πιο ατμοσφαιρική τους κυκλοφορία) γράφουν ιστορία. Από κοντά, οι Paradise Lost και οι άγουροι Type O Negative.
Στις σκληρές εκτός metal μουσικές. Οι Slint και οι The Jesus Lizard κυκλοφορούν δύο αριστουργήματα που οριοθετούν ολόκληρα genres. Οι NoMeanNo μας δίνουν ένα από τα καλύτερα τους άλμπουμ, οι Oxbow, οι Primus και οι Nation Of Ulysses τα σπάνε αγρίως και, τέλος, οι Mr Bungle σκάνε μύτη. Οι. Mr. Bungle.
Σε πιο mainstream ήχους, οι Queen κυκλοφορούν ένα συγκλονιστικό κύκνειο άσμα. Ο Tom Petty με τους Heartbreakers σαρώνουν, οι REM βρίσκουν την τεράστια επιτυχία με ένα πολύ όμορφο άλμπουμ και οι U2 γίνονται επιτέλους άντρες και κυκλοφορούν τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους. Κάποια άλλη χρονιά, το “Achtung Baby” μπορεί να ήταν στην πεντάδα.
Δεν είμαι πολύ του hip-hop, το 1991 όμως σκάνε με δισκάρες δύο από τα αγαπημένα μου acts, οι Cypress Hill κι ο MC Solaar. Υπερφυσικό ντεμπούτο επίσης από τους θεούς Massive Attack. Να πω επίσης ότι τότε, πριν τον Σεπτέμβριο του 1991 που έγιναν όλα τα κοσμογονικά στο walkman μου, αγαπημένο άλμπουμ της χρονιάς ήταν το “White Room” των KLF. Μιλάμε για κόλλημα. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι αν δεν είχα γίνει “μέταλλο”, ίσως να συνέχιζα να ψάχνομαι προς την ηλεκτρονική μουσική.
Ας κλείσω με λίγες προοδευτικές προτάσεις. Εξαιρετικές δουλειές από The Bill Frisell Band, Shub Niggurath και Miriodor αλλά και Rush σε αρκετά ψηλή πτήση!
TOP 15
15. Painkiller - Guts of a Virgin
Στο λεξικό δίπλα στην λέξη Ακραίος, ο John Zorn προσθέτει και νέα ερμηνεία. Ακραίο jazz grindcore, ακόμα και με σημερινούς όρους.
14. Red Hot Chili Peppers - Blood Sugar Sex Magic
Αριστούργημα, μια μπάντα-φωτιά, μία από τις καλύτερες 90s παραγωγές, το απόλυτο Peppers άλμπουμ με χαοτική διαφορά από οτιδήποτε άλλο έκαναν ποτέ.
13. The Ex and Tom Cora - Scrabbling At The Lock
Υπάρχει προοδευτικό punk, vol. 666. Ολλανδοί αλήτες, νεουρκέζος avant τσελίστας, άλμπουμ 30 χρόνια μπροστά από την εποχή του.
12. Tiamat - The Astral Sleep
Κατά την γνώμη μου, πάρα πολύ παραγνωρισμένο άλμπουμ. Ένας από τους καλύτερους μαθητές του Into The Pandemonium και το πρώτο από τα τέσσερα σερί αριστουργήματα των Tiamat.
11. Nirvana - Nevermind
Έχει το Nevermind το καλύτερο songwriting σε rock άλμπουμ από την εποχή των Beatles; Από εμένα είναι ναι.
10. Fates Warning - Parallels
Σε αντίθεση με πάρα πολλούς από εσάς, δεν δέθηκα ποτέ πολύ με τους Fates Warning των 80s, εδώ όμως μάλιστα. Ο prog metal λυρισμός παίρνει νέα τροπή.
9. Skyclad - The Wayward Sons Of Mother Earth
Ντεμπούτο για την αγαπημένη μπάντα της εφηβείας μου, τους λατρεμένους μου Skyclad. Φανταστικό ντεμπούτο που ακόμα όμως δεν προμηνύει αυτά που έπονται. Ακόμα κι έτσι όμως, κάτι “Sky Beneath My Feet” και δεν συμμαζεύεται μένουν για πάντα.
8. Savatage - Streets
Αποθεώσαμε εν χορώ το “Gutter Ballet” - και πολύ καλά κάναμε - όμως την αδυναμία που έχω στο “Streets” έχω για πολύ λίγα πράγματα. Ακόμα θυμάμαι όταν άκουσα το “Believe” σε εκπομπή του Ριχάρδου… Ένα από τα πιο συγκινησιακά φορτισμένα άλμπουμ για μένα, αιώνιες ανατριχίλες. Μαλάκες, “Tonight He Grins Again”, είμαστε σοβαροί τωρα;
7. Coroner - Mental Vortex
Αν κι έχουν βγάλει μόνο διαμάντια, εδώ οι Coroner φεύγουν πάνω από την στρατόσφαιρα. Για μένα είναι το πρώτο γκρουπ που δικαιούται το επίθετο intellectual - πριν το πάρουν μονότερμα οι Νορβηγοί - και το Mental Vortex είναι το ασύλληπτο κατασκεύασμα που, βασικά είναι ότι λέει ο τίτλος του.
6. Pearl Jam - Ten
Πονάει που δεν είναι το Ten στην πεντάδα αλλά αυτά είναι ψυχαναγκασμοί. Για μένα ΑΥΤΟ είναι το καλύτερο rock ντεμπούτο όλων των εποχών. Κρίμα που δεν επανέλαβαν ποτέ την τόσο μελαγχολική και ψυχεδελική του ατμόσφαιρα. Δίσκος-παντοτινός σύντροφος.
TOP 5
5. Entombed - Clandestine
Το καλύτερο death metal άλμπουμ όλων των εποχών. Βασικά, εξαιτίας του, στο μυαλό μου χτίστηκε το εξής αξίωμα: για να είναι καλό ένα death metal άλμπουμ πρέπει να αισθάνεσαι κάτω από τις παραμορφώσεις του ότι ροκάρει. Αν δεν το αισθάνεσαι, δεν είναι καλό. Οι καλές death μπάντες ροκάρουν. Entombed σας ευχαριστώ για το μάθημα αξιών.
4. Sieges Even - A Sense Of Change
Ένας δίσκος που είναι μια κατηγορία μόνος του. Ένα από τα πιο λυρικά prog κατασκευάσματα, αινιγματικό, εσωστρεφές αλλά γεμάτο φως και πνευματική καθαρότητα. Κάποιοι από τους καλύτερους στίχους που διάβασα ποτέ και αδιανόητα παιξίματα από όλους τους μουσικούς -προσοχή, με καθαρές χροιές στα όργανα, όχι κρυμμένα κάτω από παραμορφώσεις. Ένας δίσκος-μπατονέτα: ακούς χίλιες δυο μαλακίες, μετά βάζεις αυτό και καθαρίζουν τα αυτιά σου. Μάθημα αισθητικής.
3. Cathedral - Forest Of Equilibrium
Μόνο το μεταλλικό underground θα μπορούσε να ξεράσει κάτι τόσο τρελό: οι πιο αργές ταχύτητες που είχαν ακουστεί ποτέ, άσχημα φωνητικά και δυσαρμονίες, άρρωστη ατμόσφαιρα και πινελιές από obscure μουσικές των 60s. Το doom metal αλλάζει επίπεδο κι εμπλουτίζει το λεξιλόγιο του… Δεν έχουν υπάρξει πολλές μπάντες στην ιστορία με τα άντερα και το όραμα των Cathedral. Οι πολλοί λένε “θεό του metal” τον έναν και τον άλλον, πειράζει που εγώ βάζω και τον Lee Dorian σε αυτή την κατηγορία; Cathedral σας ευχαριστώ για την φαντασία και το attitude.
2. Soundgarden - Badmotorfinger
32 χρόνια τώρα κι αυτή η ρημάδα η φονική μηχανή του εξωφύλλου δεν λέει να σκουριάσει ή να στομώσει. Κάτι συμβαίνει κάθε φορά που ξεκινάει το “Rusty Cage” - κι ενώ ανάβεις καπνογόνο: είναι παράξενη η ποσότητα και το είδος της ενέργειας που έχει αιχμαλωτιστεί στο “Badmotorfinger”, απορρίπτει τους νόμους της φυσικής, δεν φθίνει. Ίσως δεν άκουσα ποτέ stoner γιατί κανένα stoner riff δεν μπορεί να είναι καλύτερο από το “Slaves & Bulldozers” ή το “Outshined”. Η λογική πάντα δέχεται επίθεση στο “Jesus Christ Pose”, πάντα θες να ουρλιάξεις στο “Somewhere”, κοκ. Άλλα πράγματα σβήνουν, αυτό εδώ παραμένει ένα από τα καλύτερα rock άλμπουμ που βγήκαν ποτέ. Κι αν κάποιος πει ότι οι 90s Soundgarden είναι το καλύτερο γκρουπ όλων των εποχών, well, πρόκειται για άποψη που συζητάω!
1. Bathory - Twilight Of The Gods
Έχετε ίσως καταλάβει ότι ακούω όλα τα είδη μουσικής, ας πούμε ότι ακούω 50% metal (σαν ήχο αλλά και σαν αισθητική/πνευματική επιλογή) και 50% όλα τα υπόλοιπα genres. Αυτό βασικά σημαίνει ότι το αγαπημένο μου metal άλμπουμ έχει τεράστια βαρύτητα, σωστά; Ε, λοιπόν, το Twilight Of The Gods είναι ίσως το αγαπημένο μου metal άλμπουμ, έχοντας κάποια στοιχεία που δεν μπόρεσα ποτέ να βρω αλλού, είτε εντός είτε εκτός metal.
Νομίζω ότι είναι το στοιχείο της φαντασίας (πρωτίστως στιχουργικής) που διαχωρίζει το metal από άλλα είδη. Αυτό που μου έκανε πάντα εντύπωση στο Twilight Of The Gods είναι ότι είναι ένα Μετά-Έπος. Γνωρίζει τα όρια του, ότι είναι ελλιπές και πεπερασμένο. Όλα αυτά λέγονται μέσω του ομώνυμου τραγουδιού: ο δίσκος ξεκινάει και σου λέει “όλα αυτά εδώ, θρησκείες και συστήματα σκέψης, είναι ήδη νεκρά” και στην συνέχεια παραδίδεται σε ηχητική και στιχουργική…λατρεία στην viking κοσμοθέαση. Είναι λοιπόν σαν να σου λέει ότι ο ίδιος ο δίσκος δεν είναι παρά ένα φαντασιακό παιχνίδι ή μια επιλογή κοσμοθεωρίας που λειτουργεί σε συμβολικό επίπεδο. Εμένα μου κάνουν και τα δύο.
Και σαν να μην έφτανε το ομώνυμο υπέρ Έπος, ο δίσκος έχει ακόμα να σου μάθει πως να προσεύχεσαι “Through Blood By Thunder”. Σου μαθαίνει το μυστικό του ατσαλιού αλλά και μεταφέρει το μέλλον της ανθρωπότητας στα αστέρια στο “Blood And Iron”. Σου διδάσκει ότι μπορείς να περάσεις μια ζωή ψάχνοντας το Βουνό σου. Και κυρίως, σου χαρίζει το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ RIFF ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ στο ανυπέρβλητο “Under The Runes”. Τραγούδι που δεν σε βάζει στην θέση κάποιου ήρωα ή βασιλιά αλλά στην θέση του ανώνυμου “πολεμιστή”. Γενικώς ο δίσκος διακατέχεται από ένα έντονο “Ζήσε σε αρμονία με τα πιστεύω σου” αίσθημα.
Για χρόνια το άκουγα σε κασετα, κατά συνέπεια δεν καταλάβαινα σε ποιο κομμάτι ανήκουν υα φανταστικά ακουστικά ιντερλούδια που έγραψε ο Thomas. Έτσι η ροή του άλμπουμ έγινε στην συνείδηση μου ακόμα πιο μαγική. Καταλαβαίνω γιατί οι πιο πολλοί θεωρούν αυτο το άλμπουμ ότι είναι πιο χαμηλά από τους προκατόχους του, για μένα όμως είναι πιο ψηλά. Ο τύπος εδώ έκανε κι έφτιαξε πολλά πράγματα και σε πάρα πολλά επίπεδα, ηχητικά, λεκτικά, νοηματικά. Πρόκειται για ένα τέλεια φιλοσοφικό-επικό άλμπουμ που αποτελεί για μένα ένα ολικό μάθημα ζωής. Του συγχωρώ και το άστοχο (και ύποπτο) κλείσιμο με το “Hammerheart”, κρατάω μόνο τους στίχους του.
Γενικώς, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι:
There’ s a snake in every Eden, slick as grease and cold as ice
There’s a lie in every meaning, rest assured to fool you twice
Best Cover: Cathedral - Forest of Equilibrium
Θεός Dave Pratchett!
33 Likes
Εκεί που είχα βάλει τα πιτσιρίκια για ύπνο, είχα κατασταλάξει στην σειρά και λέω άντε ώρα να τα βάλω στην φόρμα (22:30 κάπου), το φόρουμ δεν μου άνοιγε με τίποτα, μέχρι δεν ξέρω και γω τι ώρα(για την ακρίβεια μέχρι σήμερα το πρωί). Έγινε και σε άλλους αυτό? Την φόρμα την έψαξα από το browser history, κάηκα 
2 Likes
Μεγάλη καρδούλα 
3 Likes