Εσυ είσαι κάτω δεξιά; 
4 Likes
που με έπιασες βρε άτιμε;
4 Likes
Ρε, μόνο στο εικονοστάσι της μάνας μου δεν έχω βάλει το συγκεκριμένο 
οτιδήποτε ξένο με το artwork χτυπάει αλάρμ με τη μια 
3 Likes
κανονικά βέβαια έπρεπε να πω ότι είμαι ο κροκόδειλος
συγγνώμη
7 Likes
0 βαθμοί για 
και 
μέχρι τώρα :
4 Likes
ε όχι και τραπ ο tus, ίσα ίσα έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον του… α όλα κι όλα
3 Likes
…και έχει εμφανιστεί στον καλύτερο ελληνικό μέταλ δίσκο του 2008
Έπεσε πολύ ξύλο μέσα μου ανάμεσα σε ροκ και μέταλ για το 93 και για να μην το κάνω σαν τον @QuintomScenario και να βάλω X γαμώ το κουρενάι μου γαμώ, αφήνω στην απέξω Get a Grip & In Utero…
5. Death - Individual Thought Patterns
4. Paradise Lost - Icon
3. Tool - Undertow
2. Sepultura - Chaos A.D.
1. Carcass - Heartwork
Εξώφυλλο
Κάπου στο Γκέτεμποργκ πλέον παίζει αυτό
20 Likes
Έπαιξε λίγο ξύλο για δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα, και συγκεκριμένα ανάμεσα σε αυτούς τους δύο, αλλά τους έβαλα τιμωρία για μία ώρα α - λα πελεκάνοι να κοιτάνε τον τοίχο, οπότε μετά ζητήσαν συγγνώμη ο ένας από τον άλλον και δέσαμε.
1. Cathedral - “The Ethereal Mirror”: Η αρχή τους έγινε. Η δήλωση γράφτηκε, “Δεν είμαστε ακόμη μία μπάντα για να εξαπλωθεί απλά η φήμη για το σκοτάδι της Αγγλίας. Ήρθαμε για να παίξουμε με τους δικούς μας όρους”. Περνάνε σε άλλο επίπεδο, δημιουργώντας μία πολύ προσωπική κορυφή, εισάγωντας, κατά μία έννοια, τα doom pop διαμαντάκια, τα οποία όμως ουδεμία σχέση έχουν με την εμπορική καταξίωση. Αντίθετα, τα πάντα εδώ μέσα έχουν ως βάση τη riffoλογία. Heavy as hearts σε μία άριστη παραγωγή. Και στο τέλος το “Phantasmagoria”, αυτός ο τιτάνας του δίσκου και ο προπομπός τόσο του “Monotheist”, όσο και των Triptykon.
2. Savatage - “Edge of Thorns”: Μία δήλωση του Jon γύρω από αυτόν το δίσκο τα ξεκαθάρισε όλα: “Οι RUSH είναι η καλύτερη μπάντα στον κόσμο και οι Savatage η καλύτερη power metal μπάντα”. Ποιοι είμαστε εμείς για να πάμε κόντρα σε αυτό ή μάλλον, είμαστε εμείς που θα το υποστηρίξουμε. Η εισαγωγή στο ομότιτλο είναι το σήμα κατατεθέν, σαν το εμβληματικό logo τους, ξεπερνώντας σε διάσταση τις εισαγωγές των “Gutter Ballet” και “When the Crowds Are Gone”. Υπέροχος δίσκος με πολύ RUSH μέσα και με προσωπικό αποκορύφωμα, για μένα, το “Miles Away”. Καλώς ήρθες Zak.
3. Carcass - “Heartwork”: Οι Carcass είναι μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση και μία ξεχωριστή οντότητα στην προοδευτική σκέψη της μουσικής κάποιων ανθρώπων, που θέλουν να προχωράνε και να μη μένουν στάσιμοι. Επιπλέον, τους ανήκει δικαιωματικά το προσωνύμιο “Αγγλικό ατσάλι”, αφού τόσο ο τεράστιος Bill Steer, όσο και ο Amott ώθησαν το σχήμα, μέσα από τον συγκεκριμένο δίσκο, ακόμα περισσότερο προς αυτό. Δεν έπαιζαν απλά μελωδικό death metal, βασικά δάνειο είναι αυτό για την περίπτωσή τους. Έπαιζαν και παίζουν death n’ roll μ’ έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Στα του δίσκου, είμαι βαμμένος με το “This Mortal Coil”, αλλά και γενικότερα με το παίξιμο του Owen, χάρις στον οποίο λιώνω με το air-drumming.
4. Gamma Ray - “Insanity and Genius”: Τρίτο σερί απαράμιλλης δύναμης και συνθετικής ακμής, που δείχνει να μην έχει τελειωμό. Εδώ παίζουν ακόμα πιο τρελά και η επιρροή που ασκήθηκε στον Kai από μέρους των Sweet σε όλα τα επίπεδα των συνθέσεων είναι εμφανέστατη και άκρως επιτυχημένη. Μέγα σφάλμα που κόψαν το ολοκλήρωμα του “Brothers” με το σόλο, κάτι που ωστόσο δε μειώνει το βεληνεκές της αξίας του συνόλου και την υπερδύναμη αρχή που ακούει στ’ όνομα “Tribute to the Past”. Αυτό το τραγούδι είναι τα πάντα όλα στους Rays, όπως φυσικά και η έμπνευση του “Land of the Free”. Τέλος, παρά το ότι ο Charlie τα τελευταία χρόνια “ακρωτηριάζει” τις παραγωγές της Γερμανικής σχολής και οι μουσικοί δε λένε να καταλάβουν, εντούτοις εδώ έχει κάνει καταπληκτική δουλειά.
5. Death - “Individua Thought Patterns”: Αν υπήρχε ο όρος γύρω από αυτόν το δίσκο cyber-hyper space-uber technical death metal, δε θα μου έκανε καμία απολύτως εντύπωση. Το αγαπημένο μου Death με μία ομαδάρα και φυσικά τον Andy να μπαίνει και να δίνει μία αναγεννησιακή νότα στις συνθέσεις. Ιδιαίτερη μνεία όλα τα leads, όπως φυσικά και τα drums. Ο ορισμός του tech death κυρίες και κύριοι.
Εξώφυλλο. Για λίγο δεν μπήκε το “Counterparts”:
25 Likes
Τρύπες βλέπω ψηφίζετε, για το πόσο επίκαιρο είναι το τσιφτετέλι δεν λέτε
9 Likes
Βρες μου ενα πραγμα στα 9 πληρωμενα τραγουδια που δεν ειναι ακομα επικαιρο
6 Likes
Το τραίνο με αι
25 Likes
τιμιος
- Savatage - Edge Of Thorns - And i don’t think about you anymore…
4.Paradise Lost - Icon - Πόσες μπάντες μπορούν να πουν ότι εξελίσσονται τόσο?
3.Μazzy Star - So tonight that i might see - Υπνωτιστική καθαρτική μελαγχολία.
2.Conception - Parallel Minds - Δε χρειάζεσαι μεγάλες διάρκειες για το τέλειο prog.
1.Τρύπες - 9 πληρωμένα τραγούδια - Πιο επίκαιρο από ποτέ.
Εξώφυλλο το Cathedral που έμεινε με πόνο εκτός 5αδας.
19 Likes
Συνειδητοποιώ ότι η δεκάδα θα είναι τίγκα στους (καλούς, δίχως δεύτερη κουβέντα) metal δίσκους και ήδη από τώρα φαίνεται ότι θα κυριαρχήσουν (λογικά) Paradise Lost, Savatage και Death. Από κοντά ίσως και Carcass/Coroner. Χαμός γίνεται, πραγματικά παραγωγική χρονιά και μάλλον από εδώ και πέρα σε όλα τα 90’s έτσι θα είναι. Να δούμε αν και οι Τρύπες θα βαρέσουν κορυφή για ελληνόφωνο δίσκο.
4 Likes
Δυστυχώς δεν μου έχει βγει καθόλου χρονικά να γράψω κάτι (πόσω μάλλον όσα ήθελα) για 91-92, ευελπιστώ να γράψω κάτι για το 93 πάντως.
Μέχρι να σκεφτώ 5αδα όμως, ας ακούσω πάλι στο ριπιτ για 4735 φορές ένα από τα πλέον αγαπημένα μου τραγούδια αυτής της μουσικής.
My dream was my way
So precious, so plain
A lifetime in vain
The tide is on time
And water confines
The dream of my life
13 Likes
Πληρωμένη απάντηση ;p
2 Likes
1993
Honourable Mentions
Summary
1.Aerosmith - Get a Grip
2.Billy Joel - River of Dreams
3.Blur - Modern Life Is Rubbish
4.David Bowie - Black Tie White Noise
5.Coverdale-Page - Coverdale-Page
6.Deep Purple - The Battle Rages On…
7.Depeche Mode - Songs of Faith and Devotion
8.Duff McKagan - Believe in Me
9.Duran Duran - Duran Duran (The Wedding Album)
10.Guns N’ Roses - The Spaghetti Incident?
11.INXS - Full Moon, Dirty Hearts
12.Lynyrd Skynyrd - The Last Rebel
13.Motorhead - Bastards
14.Paul McCartney - Off the Ground
15.Primus - Pork Soda
16.Paradise Lost - Icon
17.Rush - Counterparts
18.Sting - Ten Summoner’s Tales
19.U2 - Zooropa
10-6
Summary
10)Smashing Pumpkins - Siamese Dream
Απ τους πιο εκρικτικούς δίσκους στον χώρο του alt rock
9)Sepultura - Chaos A.D.
Ότι λέει ο τίτλος. Οι Βραζιλιάνοι σκορπούν πραγματικό χάος (και) εδώ
8)The Cranberries - Everybody Else Is Doing It, So Why Can’t We?
Γλυκό ντεμπούτο απ τους Ιρλανδούς. Καλωσορίζω την αγαπημένη μου γυναικεία φωνή τvν 90’s
7)Radiohead - Pablo Honey
Σέβομαι τους Radiohead αλλά ποτέ δεν υπήρξα μεγάλος φαν. Μάλλον ότι πιο κοντινό φτάσουν σε 5αδα λόγω grunge επιρροών
6)Savatage - Edge of Thorns
Κύκνειο άσμα του Criss Oliva. Συνεχίζουν να είναι η επιτομή του Αμερικάνικου heavy/power metal
Top 5
5)Lenny Kravitz - Are You Gonna Go My Way
Funk ρυθμοί, 70’s επιρροές και smooth φωνητικά το τρίπτυχο της επιτυχίας του απόλυτου rock star Lenny Kravitz. Θα ήθελα να τον χώσω σε μια 5αδα και βρήκα την ευκαιρία με τον καλύτερο του δίσκο. Συνιστάται φουλ για αμάξι σε road trip.
4)Tool - Undertow
Είναι δύσκολο να βρεις μπάντα που το σημείο αναφοράς είναι το μπάσο και τα ντράμς πάνω απ την κιθάρα. Να που όμως υπάρχει αυτή η ιδιόρρυθμη (και λίγο ψωνισμένη ) μπάντα που κάνει full length ντεμπούτο το 93. Η πανέμορφη και μοναδική φωνή του MJK, το διαπεραστικό μπάσο , τα ιδιαίτερα ντραμς και οι ριφάρες είναι εδώ απ την πρώτη κυκλοφορία. Όπως και οι κομματάρες (Sober, prison sex κλπ).
3)Pearl Jam - Vs.
Καταλαβαίνεις για τι μπάντα μιλάμε όταν έχουν βγάλει TO ντεμπούτο και έρχονται 2 χρόνια μετά εξελεγμένοι και με όρεξη να μην επαναπαυθούν στην επιτυχία του Ten. Και αυτό (μαζί με το προφανές μουσικό ταλέντο του Vedder και της παρέας του) είναι που τους κάνει τεράστιους. Τα πρώτα 5 τραγούδια απ τα καλύτερα εναρκτήρια σερί κομματιών σε δίσκο.
2)Τρύπες - 9 Πληρωμένα τραγούδια
Για μένα πρόκειται για το κορυφαίο ελληνόφωνο ροκ συγκρότημα και με αυτόν τον δίσκο τους γνώρισα. Τραγούδια διαχρονικά και επίκαιρα ακόμα και σήμερα από μουσικούς μπροστά απ την εποχή τους και εκτός Ελληνικής λογικής αλλά με άψογο σχολιασμό της Ελληνικής πραγματικότητας. Θα ήθελα να τους έχω ζήσει στην ακμή τους…
1)Nirvana - In Utero + εξώφυλλο
Και μιας και λέω για συγκροτήματα που μακάρι να είχα ζήσει… Επιστροφή των Nirvana για 2 χρόνια μετά το Nevermind και όπως οι PJ είχαν να παρουσιάσουν τον διάδοχο ενός δυναμίτη. Και οι Nirvana ανταποκρίνονται πιο ώριμοι αυτή τη φορά και με μειωμένους ρυθμούς κάτι που θεωρώ τους ταιριάζει επίσης. Γιατί έχουν να παρουσιάσουν Heart Shaped Box, All Apologies, Serve The Servants μεταξύ άλλων όπως και μια δυνατή γροθιά στο στομάχι το Rape Me που έκανε κάθε live εκπομπή να τρέμει μήπως το παίξουν live. Σας ευχαριστώ Nirvana που αν και υπήρξατε για τόσο λίγο με επηρεάσατε όσο ελάχιστοι.
27 Likes
Πάμε στο 1993 λοιπόν. Πάλι 5 + 5 εκτός βαθμών γιατί με 5 δε βγαίνει…
1) Sepultura - Chaos AD
Με το δίσκο αυτό οι Sepultura ξεφεύγουν από ιδιοκτησία των θρασάδων και πλέον ανήκουν σε όλους μας. Η παρέα του Max επενδύει περισσότερο πλέον στην groove πλευρά της και φτιάχνει μουσική που φοριέται με κλασσικό παραδοσιακό πάνω κάτω headbanging.
Παρέα μεταλλάδων, αυτός που βάζει μουσική λέει μετά θα βάλω refuse resist, ε από κάποιον θα ακουστεί ένα πωωω και θα αρχίσει να κοπανιέται παρά το ότι δεν έχει μπει ακόμα…
Αλλάξανε το 1993 και ευτυχώς γιατί αλλιώς μπορεί να μην ερχότανε το 1996 που δεν αλλάξανε οι Sepultura αλλά όλο το Metal.
2) Angra - Angels Cry
Εκπληκτικό, επικό, υπερτεχνικό, συγκινητικό power metal. Ο δίσκος ξεκινάει και μετά την εισαγωγή μπαίνει μια πανδαισία ενορχηστρώσεων σε ένα κομμάτι που θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο του πιο power κομματιού που δεν έβγαλε Γερμανός. Τα μελωδικά, συναισθηματικά περάσματα αυτού του δίσκου είναι απλησίαστα στο είδος παρά μόνο από τους ίδιους λίγα χρόνια μετά. Αυτή η μαγική φωνή του Matos, αυτή η κορύφωση στη μέση του ομώνυμου κομματιού, το κλάμα στο stand away το κοπάνημα και το ασταμάτητο sing along στο streets of tomorrow… Ειχα πάει και είχα πάρει και δίσκο της Kate Bush με αφορμή αυτό το δίσκο. Α και μην ξεχάσω παίζει έντονα ο ο Λουκάς ο Τουρίλης και ο άλλος ο Αλέξανδρος ο Αστροπελέκης να αποφασίσανε να μη γίνουν cover band στους Manowar αλλά ραψωδοί όταν άκουσαν το Evil Warning για πρώτη φορά…
3) Savatage - Edge Of Thorns
Πατάς το paly, ξεκινάει το πιάνο, σε πιάνει κάτι, μα πως γίνεται να μην έβαλα αυτό πρώτο της χρονιάς? Ωπα φίλε μπάστα γιατί έτσι δε θα τελειώσεις ποτέ τη λίστα.
Ο δίσκος πάει από κομματάρα σε κομματάρα, ο Zach φωνάρα τρελή, οι κιθάρες μια τελευταία κατάθεση του Chris στην ιστορία της μουσικής μας με ριφάρες και τεράστια σόλο που και ποτέ να μην τα έχεις ξανακούσει (δεν είναι δουλειά μου να κρίνω τον τρόπο ζωής που έχει διαλέξει ο καθένας για τον εαυτό του) καταλαβαίνεις αμέσως ποιανού είναι.
Όλος ο δίσκος είναι φοβερός αλλά εγώ έχω σε ξεχωριστή θέση το follow me, και σε μία ακόμα το all that I bleed (να τόσο φλώρος και περισσότερο μη σου πω…)
4) Paradise Lost - Icon
Για πολλούς γνωστούς μου ο καλύτερος τους δίσκος, για μένα στο τοπ 3 τους. Embers Fire, Widow, True Belief, Dying Freedom, Forging Sympathy και το αγαπημένο μου Rememberance. Το είχα αγοράσει την ίδια μέρα με το Silent Enigma οπότε καταλαβαίνετε τα σκοτεινά μονοπάτια που ανοίχθηκαν μπροστά μου και τις αντιθέσεις με τα βασικά μου ακούσματα που ήταν στο power στο proggresive και στο grunge μέχρι τότες.
5) Radiohead - Pablo Honey
Τι δισκάρα, ω θεοί. Πρόσφατα κοιτάγαμε με τον κολλητό μου τι λένε τα στατιστικά του Spotify και οι Radiohead ήταν πολύ ψηλά. Ακούς Radiohead ρε συ? Δύο δίσκους βασικά αλλά αυτούς τους ακούω πολύ. Ο δίσκος, αν εξαιρέσεις το Creep, δεν έχει κομμάτια που να ξεχωρίζουν είναι όμως πάρα πολύ ωραίος σα σύνολο και μου αρέσει να τον ακούω πάντα από την αρχή ως το τέλος (το ίδιο συμβαίνει και με τον άλλο τους που μου αρέσει πολύ αλλά δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα του, εντάξει?).
6) Dissection - The Somberlain ( Ο παλαιότερος black metal δίσκος που επισκέπτομαι ακόμα).
7) Carcass - Heartwork (υποδεχόμαστε τον καινούριο μας φίλο, τον λένε μελωδικό ντεθ και σε πρώτη φάση νομίζει ότι είναι Αγγλος).
8) Conception - Parallel Minds ( κάπου κάπως κάποτε όλοι άκουσαν το Roll the fire αλλά το αγαπημένο μου εμένα είναι το επόμενο το And I close my eyes).
9) Annihilator - Set The World On Fire (ένα πρώτο riff τόσο μεγάλο και τόσο βαρύ που με το ζόρι χωράει σε bag of holding, γενικά πολλές κομματάρες ο δίσκος μέχρι που φτάνεις στο τελευταίο κομμάτι, το Brain dance, το βάζεις καμια 10αρια φορές στο repeat και μέτα από κάθε φορά λες ε? τί?. Εξτρα καλτοπόντους για τον μοναδικό τραγουδιστή που θυμάμαι να ψευδίζει.)
10) Aerosmith - Get A Grip (Αυτό με το Cryin’ και το Crazy μωρέ!)
Τα καλύτερα live της χρονιάς ήταν δύο (ναι δύο ήταν γιατί εγώ δύο πλήρωσα τότε) A real Dead και A Real Live One.
Το 1993 σε EP βγήκε και το Hammer Smashed Face που ποτέ δεν παραδέχθηκα ότι μου άρεσε γιατί γενικά δε χόνευα τους Canibal Corpse.
Τέλος το 1993 βγήκε και Sex and Religion του Vai που δε μου πολυαρέσει αλλά είναι η πρώτη εμφάνιση του Αυτού…
20 Likes