Ναι, ειναι στην κατηγορια που δεν εχω ακουσει τοσο. So much music, so little time…
1 Like
Στο πάνθεον της δεκαετίας ρε
1 Like
1993
Δεν εχω πολυ χρονο αυτην την εβδομαδα, οποτε θα ειμαι συντομος.
-
Depeche Mode - Songs Of Faith and Devotion
I Feel You, Walking In My Shoes, Judas, Condemnation, In Your Room, Higher Love. Ακομα ενας τελειος δισκος για την μπανταρα. Πριν αρκετα χρονια δε θα ειχε μπει στην κορυφη, αλλα πλεον ακουω αυτες τις μουσικες πολυ περισσοτερο απο ροκ και μεταλ, οποτε η επιλογη ειναι μονοδρομος.
-
Paradise Lost - Icon
Ο πρωτος τεραστιος δισκος απο μια απο τις μεγαλυτερες μου αγαπες, τριαντα επιπεδα πιο πανω απο το προηγουμενο. Οι Paradise Lost αφαιρεσαν ολα τα στοιχεια που κανουν την ακροαση του Shades Of God αδυνατη για μενα, και δημιουργησαν εναν δισκο που δικαιοτατα εκανε τον κοσμο να αρχισει να μιλαει για τους Metallica της Ευρωπης. Τσεκουρι στα 7λεπτα μακροσυρτα τραγουδια, μαχαιρι στα καφρικα φωνητικα που δεν εξυπηρετουσαν σε τιποτα και εν τελει ηταν εντελως παραταιρα με την μουσικη, και εστιαση σε πιο κλασικες και πιασαρικες δομες… και η μεταμορφωση εγινε. Το Icon ειναι απο αυτους τους δισκους που δεν υπαρχει τιποτα στραβο. Υπαρχει βεβαια ενα λαθος. Το οτι το Sweetness δεν μπηκε στον δισκο. Τεραστιο εγκλημα. Κατα τα αλλα Widow, Embers Fire, Christendom, True Belief και Weeping Words μεχρι να σβησει ο ηλιος.
-
Savatage - Edge Of Thorns
Μετα απο το Crown Of Thorns, ας περασουμε στο Edge Of Thorns. Η μπαντα αναβαθμιζεται στα φωνητικα με την προσληψη του Zak, ενω ολα τα αλλα βασικα κομματια παραμενουν στις θεσεις τους. Το αποτελεσμα ειναι ενας απο τους πιο πληρεις δισκους των Savatage, και ενας απο τους αγαπημενους μου. Μπορει να μην εχει τον λυρισμο των Gutter Ballet και Streets, αλλα εχει την δυναμη των Degrees Of Sanity, Conversation Piece και He Carves His Stone, ενω οι κορυφες των Follow Me, Miles Away και Edge Of Thorns ανεβαζουν πολυ ψηλα τον πηχη. Ουτε μετρια στιγμη στον δισκο.
-
The Cranberries - Everybody Else Is Doing It, So Why Can’t We?
Ας ειχε και μονο τα Dreams και Linger, παλι εδω θα εμπαινε. Δισκαρα απο μια απο τις πιο αγαπημενες μου μπαντες, με την φωναρα της Ντολορες και τις τραγουδαρες των Χογκανς.
-
X Japan - Art Of Life
Αν πηγαινα με βαση τα προσωπικα βιωματα, η επιλογη θα επρεπε να ειναι ξεκαθαρα το The Sign των Ace Of Base. Χιτακια και αναμνησεις απο την αρχη ως το τελος. Αν πηγαινα με βαση αυτον που θεωρω μαλλον τον πιο καλο (και ποιοτικα και ποσοτικα) δισκο αναμεσα στις επιλογες που ειχα, θα επρεπε να επιλεξω το Duran Duran απο τους Duran Duran, το οποιο βγηκε δωδεκα χρονια μετα απο το Duran Duran. Αν πηγαινα με βαση το ποια μπαντα εχω ακουσει περισσοτερο και εχω πιο ψηλα στα ακουσματα μου, θα επρεπε να παω με το Counterparts των Rush. Επειδη δεν θελω να κατσω να διαλεξω αναμεσα στα τρια αυτα, θα το παιξω Kelly Taylor οταν επρεπε να διαλεξει αναμεσα σε Μπραντον και Ντυλαν και δεν διαλεξε κανεναν τους. Αντιθετα, θα παω με το τραγ… εεε εννοω αλμπουμ των X-Japan με τιτλο Art Of Life. Ο θεουλης με το ονομα Yoshiki Hayashi εγραψε ενα συγκλονιστικο τραγουδι διαρκειας ακριβως 29 λεπτων, το οποιο μιλαει για την ζωη, και το οποιο εγραψε για να πεισει τον εαυτο του οτι δεν πρεπει να αυτοκτονησει. Η συνθεση ειναι καταπληκτικη, οι στιγμες ανατριχιλας σε αυτα τα 29 λεπτα ξεπερνανε τις δυο ντουζινες, και αν και πρεπει να βρισκομαι σε πολυ συγκεκριμενη διαθεση για να το ακουσω, οποτε το ακουω βρισκομαι σε μια αλλη διασταση. Οποτε το βαζω εδω για να εκπροσωπηθει σε μια χρονια που εχει μεσα της παναγιας τα ματια.
25 Likes
X-ja-pan X-ja-pan X-ja-pan 
1 Like
1993
Ή αλλιώς, η χρονιά που το βρετανικό ατσάλι ήταν ανίκητο και η ελληνική σκηνή έδειξε τα δόντια της!
Honourable mentions:
Σε hard rock μονοπάτια, σταθερά πολύ δυνατοί οι Aerosmith και εξαιρετικό ντεμπούτο για ένα από τα αγαπημένα μου γκρουπ αυτής της δεκαετίας, τους The Tea Party.
Στον χώρο του ευρύτερου προοδευτικού rock, πρέπει να αναφερθούν οι Saviour Machine, Sylvian/Fripp και Rush.
Στο heavy metal, έχουμε εκπληκτικά άλμπουμ από Conception, Anacrusis, Rage (το καλύτερο τους), My Dying Bride και Savatage (καλός ο Zachary αλλά Oliva δεν έγινε κανείς ποτέ). Από κοντά οι Believer, Count Raven και οι Angra.
Σε πιο extreme ήχους φοβεροί οι Sepultura, Demilich (μόλις πρόσφατα το έμαθα, thanks @apostolisza8 ) , Morbid Angel, Darkthrone, Carcass, Atheist, Entombed, Satyricon, Suffocation και Pestilence.
Πολύ καλά άλμπουμ από Nirvana, Fugazi, Morphine, The Ex/Tom Cora (σχεδόν όσο και το προηγούμενο), Motorpsycho. Φοβεροί ξανά οι Neurosis, ενώ οι Earth αλλάζουν τον χάρτη του σκληρού ήχου.
Out of rock, μυθικά ντεμπούτα από Bjork και Jamiroquai. Τρομερή συνεργασία Glass/Wilson, οι Naked City κι ο Ali Farka Toure το βιολί τους.
Η ελληνική σκηνή ζει μάλλον την καλύτερη (ως τότε) χρονιά της. Πισσα και Πουπουλα και Χαοτικο Τέλος σε δύο από τα καλύτερα ελληνόφωνα άλμπουμ ever. Μια σειρά από εξαιρετικές δουλειές (και εξαιτίας Molon Lave records) στο metal, προτείνω περισσότερο Varathron, Horrified και Acid Death.
Πραγματικά όμως μια extra ιδιαίτερη μνεία στο “Thy Mighty Contract” των Rotting Christ. Όσοι το έζησαν, φαντάζομαι πως θα συμφωνούν αν πω ότι αυτή ήταν, είναι και θα είναι η πιο σημαντική στιγμή του εγχώριου metal, σε ιστορικότητα και σε συμβολισμούς.
Κι ένα soundtrack που πρέπει να σας υπενθυμίσω: Danny Elfman - Nightmare Before Christmas!
TOP 15
15. Melvins - Houdini
Όποιος sludge δίσκος βγήκε ποτέ, είναι καταδικασμένος να αναμετράται με αυτούς εδώ τους Melvins.
14. Cop Shoot Cop - Ask Questions Later
Φυσικά τους έμαθα λόγω Devin και “Room 429”, τους αγάπησα όμως για πάντα. Μοναδικό και πολύ παραγνωρισμένο γκρουπ.
13. Death - Individual Thought Patterns
Για μένα οι Death γίνονται όλο και καλύτεροι όσο περνάνε τα χρόνια. Μυθικό άλμπουμ!
12. Anekdoten - Vemod
Άλλος ένας λόγος που το prog των 90s είναι αξεπέραστο.
11. Einstürzende Neubauten - Tabula Rasa
Νομίζω πως πρόκειται για το πιο ισορροπημένο άλμπουμ τους, αν και οι Neubauten είναι λατρεία ότι κι αν κάνουν, τί να κάνουμε τώρα.
10. Dead Can Dance - Into The Labyrinth
Επιστροφή στις λίστες με το καλύτερο από τα πιο “ethnic” άλμπουμ τους. Τους έμαθα εδώ, ίσως για αυτό έχω και μια επιπλέον αδυναμία.
09. Mind Over Four - Half Way Down
Μπορεί το prog να είναι punk, vol. 1.087. Δεν καταλαβαίνω τι πήγε στραβά με αυτή την γκρουπάρα, ακόμα και στιλιστικά ήταν τέλειοι για την εποχή τους. Το “Half Way Down” είναι ένα μεγάλο διαμάντι, από ένα από τα μεγαλύτερα what if…? στο metal.
08. Pearl Jam - Vs
Με τα χρόνια έμαθα να εκτιμώ το Vs τόσο, ώστε να το θεωρώ πάρα πολύ κοντά στο ντεμπούτο. Θεωρώ επίσης πως εδώ μας αποκάλυψαν τί πραγματικά είναι οι Pearl Jam: rock n roll!
07. Cynic - Focus
Το πιο αρχετυπικό sci-fi prog death άλμπουμ. Είναι εκνευριστικό το πόσες μπάντες προσπάθησαν να το μιμηθούν. Ααα, κι ένα από τα κορυφαία rhythm section, ετσι;
06. Τρύπες- Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια
Αν μετανιώνω για ένα πράγμα είναι που κατάφερα να μην δω live τις Τρύπες. Ο ήχος της γενιάς μας. Επίσης, μια ερώτηση: είναι η μπλόφα - “τελείωμα” του Δεν Χωράς Πουθενά ένα από τα πιο πορωτικα πράγματα στο rock;
TOP 5
05. Coroner - Grin
Η κορυφή των Coroner είναι ταυτόχρονα και μια από τις κορυφές του metal που τόλμησε να είναι κλινικό, κλειστοφοβικό, ιδιοφυές. Το Grin σήμερα είναι άλμπουμ που ακόμα δίνει πράγματα στον σύγχρονο ακροατή.
04. Blood Covered - An Anthem For The Brave Ones
Μια που οι λίστες μας αποτελείται από αγαπημένα, δεν μπορεί να λείπει αυτό εδώ το demo.
Σεντονάκι.
Τέλη του 1992, εγώ και μερικοί κολλητοί είχαμε χωθεί χοντρά στην ελληνική σκηνή και αποφασίσαμε να κάνουμε fanzine, πήγε καλά για λίγο αλλά πεθάναμε στην δουλειά. Τέλος πάντων, μέχρι την άνοιξη του 93 αλληλογραφούσαμε με όλους. Ηταν μια τρομερή εποχή. Με κάποιους ανθρώπους, ακόμα και μέσα από τα γράμματα, μπορούσες πραγματικά να αλληλοεπηρεαστείς. Εμένα λοιπόν με επηρέασε πολύ ο Cabeza των Blood Covered, σε αρκετούς τομείς. Χωρίς ποτέ να γίνουμε πραγματικοί φίλοι. Λόγω της επικοινωνίας που είχαμε, μου είχε στείλει το “Wounded Knee” πολλούς μήνες πριν βγει το demo.
Το “Anthem…” βγήκε τον Απρίλιο, νομίζω. Απλά τα πράγματα. Ένα μαγικό intro. Το επικό black/thrash του “Dawn Of The Fire Age”, με συμμετοχές από Magus και Gunther από Ancient Rites, το “The Other View” σε πιο traditional metal υφος και το “Wounded Knee”, δηλαδή το μεγαλύτερο έπος που έβγαλε ποτέ το ελληνικό metal.
Οι Blood Covered δεν έγλειψαν ποτέ κανέναν και δεν έβαλαν ποτέ νερό στο κρασί τους. Ήθελαν να παντρέψουν τον επικό ήχο με το thrash, γούσταραν και τους Sodom και τον Dio, σε μια χώρα που ακόμα οι μεταλλάδες ήταν πιο οπαδικοί και περιχαρακωμένοι. Προσωπικά, η στάση τους και η ματιά τους στο heavy metal με ενέπνευσε, τότε και τώρα. Τους θεωρώ ότι πιο κοντά στους Έλληνες Bathory, μιλάω αναλογικα φυσικά.
03. Paradise Lost - Icon
Ξέρω πως η πλειοψηφία προτιμάει Draconian Times, για μένα όμως το απόλυτο αριστούργημα των Paradise Lost είναι το “Icon”. Ένα άλμπουμ σαφές, σοβαρό και κατάμαυρο από την αρχή ως το τέλος, μια συλλογή από πικρά αλλά καθαρτικά έπη. Ήμουν τυχερός που τους είδα σε αυτή την περιοδεία, η αφίσα του βινυλίου έμεινε στον τοίχο μου για πολλά χρόνια και ο Holmes έγραψε εδώ κάποιους από τους καλύτερους metal στίχους που γράφτηκαν ποτέ. Οι Paradise Lost το 1993 ήταν θεοί επί γης.
02. Skyclad - Jonah’s Ark
Οι Skyclad στο τρίτο τους άλμπουμ ανοίγουν πια τα δημιουργικά τους φτερά και πετούν σε ουρανούς ανεξερεύνητους, μέχρι πρότινος. Αντικειμενικά μιλώντας, το “Jonah’s Ark” είναι το τέλειο Skyclad άλμπουμ. Έχει ξεκάθαρο προσωπικό ήχο, έχει χιτάρες αλλά και διάθεση για ευρύ πειραματισμό, εμπεριέχει όλα τους τα στυλ - τα πριν και τα μετά - , έχει καλή παραγωγή και διαολεμένη συνθετική έμπνευση. Όλη η μπάντα μοιάζει απολύτως απελευθερωμένη, οι ανατριχίλες έρχονται απανωτά, ο Walkyier γράφει ιστορία, και είναι πια επίσημο όταν αν ακολουθείς αυτό το γκρουπ, thinking is allowed!
1. Cathedral - The Ethereal Mirror
Χωρίς πολλά-πολλά, για μένα αυτό είναι το καλύτερο doom metal άλμπουμ όλων των εποχών. Αντρίκιο, γκρουβάτο, με attitude, αισθητική, καλά παιξίματα. Με κάθε riff να κάνει τον πλανήτη να γυρνάει λίγο καλύτερα. Ακόμα, 30 χρόνια μετά, κάθε φορά που θα το ακούσω χοροπηδάω σαν το κατσίκι.
Best Cover:
34 Likes
Ian δεν το θυμάμαι καθόλου αυτό που λες. Ακόμα όμως κι αν τα πράγματα έγιναν έτσι, ελάχιστη σημασία έχει. Το Thy Mighty ήταν το πιο πολυαναμενόμενο άλμπουμ στο παγκόσμιο underground εκείνη την χρονιά. Και θυμάμαι και τί έγινε σε εκεινο το live τους στο Αγκάθι… Όλη η ελληνικη σκηνη ηταν απο κατω. Κι οχι μονο.
Τα 5 καλύτερα άλμπουμ του 1993
Sepultura - Chaos A.D.
Nirvana - In Utero
Τρύπες - Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια
Smashing Pumpkins - Siamese Dream
Scorpions - Face the Heat
20 Likes
1993
1. Paradise lost - Icon: δισκος-βιωμα, αναλλοιωτος απο το χρονο. Ο Greg με τον Aaron κεντανε, ο Nick εχει “καθαρισει” ακομα περισσοτερο τον τροπο που χρησιμοποιει η τη φωνη του, αναδεικνυοντας την καταπληκτικη χροια του σε αυτα τα γρεζατα φωνητικα που χρησιμοποιει εδω, οι συνθεσεις ειναι μια και μια (ναι, και sweetness εννοειται!) και το πρωτο τους αριστουργημα ειναι στη θεση του. Διαχρονικο, σε περιμενει καθε φορα που θες να βυθιστεις στον κοσμο του.
2. Τρυπες- Εννια Πληρωμενα τραγουδια: Τους το χρωσταγα. Για τον παιδικο φιλο- πλεον κουμπαρο και νονο του γιου μου- που η φιλια μας ξεκινησε απο τις Τρυπες που ακουγαμε και οι δυο. Για εκεινες τις 6 ή 7 φορες που τους ειδα live και ηταν η μια καλυτερη απο την αλλη (απο τις μπαντες που live ηταν παντα 5 φορες καλυτεροι απ οτι στο studio). Για την πρωτη ροκ συναυλια που ειδα ποτε. Για ενα μεγαλο κομματι του soundtrack των γυμνασιολυκειακων μου χρονων. Αλλα φυσικα και περισσοτερο απ’ ολα για τις τεραστιες κομματαρες που εχει μεσα ο ενδεχομενως καλυτερος- και σιγουρα πιο συμπαγης για εμενα- δισκος τους. Για τους στιχους, που μεγαλωσαμε λιγο για να τους καταλαβουμε καλυτερα, και για πολλα αλλα.
3. Darkthrone - Under a funeral moon: διαφορετικο απο τον προκατοχο, εξισου τεραστιο. Ποικιλομορφο, περιεχοντας απο σαπια doom-ιζοντα μερη (ναι η αγαπη των darkthrone για το doom φαινοταν απο πολυ νωρις), ξεσπασματα, υπνωτιστικη επαναληψη θεματων, επικη αυρα, ενας δισκος που ενω ηταν απο αυτους που καθορισαν το BM ταυτοχρονα στεκεται και σαν one of a kind περιπτωση. Το ομωνυμο του ειναι ενα απο τα πιο αγαπημενα μου BM κομματια. Και καταπληκτικα τυμπανα, καταπληκτικα φωνητικα και παρα πολλα τρομερα ριφ.
4. Savatage - Edge of Thorns: H εισοδος στο συγκροτημα του Stevens, ο οποιος διαθετει μια πιο “στρωτη” αλλα εξισου κορυφαια φωνη με το Jon, ενα ματσο τρομερες συνθεσεις που ειτε πανε προς τη λυρικη τους κατευθυνση ειτε στην πιο straight χεβιμεταλλαδικη, μεγαλη αγαπη απο τα παιδικα χρονια, και δυστυχως το κυκνειο ασμα του Chris. Τεραστιο.
5. Mercyful Fate- In the shadows: Υπερεπιτυχημενο reunion album, ο δισκος ξεχειλιζει εμπνευση, ριφαρες, απιστευτα leads, ατμοσφαιρες, τρομερα φωνητικα απο τον KD και μερικα απο τα καλυτερα τραγουδια που εγραψαν ποτε.
Κοπηκαν στο νημα- δευτερη πενταδα ολα δισκαρες:
Sepultura- Chaos AD
Coroner- Grin
Immortal- Pure Holocaust
Fight- War of Words
Type O Negative- Bloody kisses
Εξωφυλλαρα:
28 Likes
1993
Savatage-“Edge of Thorns”
Rush-“Counterparts”
Conception-“Parallel Minds”
Sepultura-“Chaos A.D.”
Paradise Lost-“Icon”
24 Likes
1993
Paradise Lost-Icon περιμένατε κάτι άλλο; ας είμαστε σοβαροί, η μπάντα συνεχίζει να εξελίσσει τον ήχο της, τέταρτος δίσκος και σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει τι έπαιξαν πριν.
Savatage-Edge Of Thorns ο Jon κάνει στην άκρη (από τις φωτογραφίες του booklet) αλλά είναι πάντα εκεί. Ο πρώτος δίσκος με την υπέροχα ζεστή φωνή του Stevens
Sepultura-Chaos AD το βραζιλιάνικο τρένο συνεχίζει ακάθεκτο, αυτή τη φορά με πιο έντονα hardcore στοιχεία.
Death-Individual Thought Patterns Chuck, Andy LaRocque, Steve DiGiorgio, Gene Hoglan, να πω κάτι άλλο;
Type O Negative-Bloody Kisses ο αγαπημένος μου δίσκος τους, φοβερή ποικιλία στις συνθέσεις, ατμόσφαιρα, ξύλο, κατάμαυρο χιουμορ, δισκάρα
εξώφυλλο
κάθε φορά ταξιδεύω σε αυτό το ποταμάκι
27 Likes
Τον κροκοδειλο προσεχε 
13 Likes
Εντυπωσιακή δουλειά, οργάνωση (…και όρεξη!)!
Προσωπικά μου μοιάζει αδιανόητη η απουσία των Pantera από το top5 και η ύπαρξη των Blind Guardian σε αυτό, αλλά όπως είπες κι εσύ: ερχόμαcτε.
4 Likes
Ρε, ποιος τον χεζει τον κροκόδειλο; 
5 Likes
Nirvana - In Utero
Depeche Mode - Songs of Faith and Devotion
Paradise Lost - Icon
Death - Individual Thought Patterns
Coroner - Grin
Εξώφυλλο της χρονιάς
23 Likes
Εσυ είσαι κάτω δεξιά;
4 Likes
που με έπιασες βρε άτιμε;
4 Likes
Ρε, μόνο στο εικονοστάσι της μάνας μου δεν έχω βάλει το συγκεκριμένο 
οτιδήποτε ξένο με το artwork χτυπάει αλάρμ με τη μια 
3 Likes
κανονικά βέβαια έπρεπε να πω ότι είμαι ο κροκόδειλος
συγγνώμη
7 Likes
0 βαθμοί για 
και 
μέχρι τώρα :
4 Likes