Εντυπωσιακή δουλειά, οργάνωση (…και όρεξη!)!
Προσωπικά μου μοιάζει αδιανόητη η απουσία των Pantera από το top5 και η ύπαρξη των Blind Guardian σε αυτό, αλλά όπως είπες κι εσύ: ερχόμαcτε.
4 Likes
Ρε, ποιος τον χεζει τον κροκόδειλο; 
5 Likes
Nirvana - In Utero
Depeche Mode - Songs of Faith and Devotion
Paradise Lost - Icon
Death - Individual Thought Patterns
Coroner - Grin
Εξώφυλλο της χρονιάς
23 Likes
Εσυ είσαι κάτω δεξιά; 
4 Likes
που με έπιασες βρε άτιμε;
4 Likes
Ρε, μόνο στο εικονοστάσι της μάνας μου δεν έχω βάλει το συγκεκριμένο 
οτιδήποτε ξένο με το artwork χτυπάει αλάρμ με τη μια 
3 Likes
κανονικά βέβαια έπρεπε να πω ότι είμαι ο κροκόδειλος
συγγνώμη
7 Likes
0 βαθμοί για 
και 
μέχρι τώρα :
4 Likes
ε όχι και τραπ ο tus, ίσα ίσα έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον του… α όλα κι όλα
3 Likes
…και έχει εμφανιστεί στον καλύτερο ελληνικό μέταλ δίσκο του 2008
Έπεσε πολύ ξύλο μέσα μου ανάμεσα σε ροκ και μέταλ για το 93 και για να μην το κάνω σαν τον @QuintomScenario και να βάλω X γαμώ το κουρενάι μου γαμώ, αφήνω στην απέξω Get a Grip & In Utero…
5. Death - Individual Thought Patterns
4. Paradise Lost - Icon
3. Tool - Undertow
2. Sepultura - Chaos A.D.
1. Carcass - Heartwork
Εξώφυλλο
Κάπου στο Γκέτεμποργκ πλέον παίζει αυτό
20 Likes
Έπαιξε λίγο ξύλο για δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα, και συγκεκριμένα ανάμεσα σε αυτούς τους δύο, αλλά τους έβαλα τιμωρία για μία ώρα α - λα πελεκάνοι να κοιτάνε τον τοίχο, οπότε μετά ζητήσαν συγγνώμη ο ένας από τον άλλον και δέσαμε.
1. Cathedral - “The Ethereal Mirror”: Η αρχή τους έγινε. Η δήλωση γράφτηκε, “Δεν είμαστε ακόμη μία μπάντα για να εξαπλωθεί απλά η φήμη για το σκοτάδι της Αγγλίας. Ήρθαμε για να παίξουμε με τους δικούς μας όρους”. Περνάνε σε άλλο επίπεδο, δημιουργώντας μία πολύ προσωπική κορυφή, εισάγωντας, κατά μία έννοια, τα doom pop διαμαντάκια, τα οποία όμως ουδεμία σχέση έχουν με την εμπορική καταξίωση. Αντίθετα, τα πάντα εδώ μέσα έχουν ως βάση τη riffoλογία. Heavy as hearts σε μία άριστη παραγωγή. Και στο τέλος το “Phantasmagoria”, αυτός ο τιτάνας του δίσκου και ο προπομπός τόσο του “Monotheist”, όσο και των Triptykon.
2. Savatage - “Edge of Thorns”: Μία δήλωση του Jon γύρω από αυτόν το δίσκο τα ξεκαθάρισε όλα: “Οι RUSH είναι η καλύτερη μπάντα στον κόσμο και οι Savatage η καλύτερη power metal μπάντα”. Ποιοι είμαστε εμείς για να πάμε κόντρα σε αυτό ή μάλλον, είμαστε εμείς που θα το υποστηρίξουμε. Η εισαγωγή στο ομότιτλο είναι το σήμα κατατεθέν, σαν το εμβληματικό logo τους, ξεπερνώντας σε διάσταση τις εισαγωγές των “Gutter Ballet” και “When the Crowds Are Gone”. Υπέροχος δίσκος με πολύ RUSH μέσα και με προσωπικό αποκορύφωμα, για μένα, το “Miles Away”. Καλώς ήρθες Zak.
3. Carcass - “Heartwork”: Οι Carcass είναι μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση και μία ξεχωριστή οντότητα στην προοδευτική σκέψη της μουσικής κάποιων ανθρώπων, που θέλουν να προχωράνε και να μη μένουν στάσιμοι. Επιπλέον, τους ανήκει δικαιωματικά το προσωνύμιο “Αγγλικό ατσάλι”, αφού τόσο ο τεράστιος Bill Steer, όσο και ο Amott ώθησαν το σχήμα, μέσα από τον συγκεκριμένο δίσκο, ακόμα περισσότερο προς αυτό. Δεν έπαιζαν απλά μελωδικό death metal, βασικά δάνειο είναι αυτό για την περίπτωσή τους. Έπαιζαν και παίζουν death n’ roll μ’ έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Στα του δίσκου, είμαι βαμμένος με το “This Mortal Coil”, αλλά και γενικότερα με το παίξιμο του Owen, χάρις στον οποίο λιώνω με το air-drumming.
4. Gamma Ray - “Insanity and Genius”: Τρίτο σερί απαράμιλλης δύναμης και συνθετικής ακμής, που δείχνει να μην έχει τελειωμό. Εδώ παίζουν ακόμα πιο τρελά και η επιρροή που ασκήθηκε στον Kai από μέρους των Sweet σε όλα τα επίπεδα των συνθέσεων είναι εμφανέστατη και άκρως επιτυχημένη. Μέγα σφάλμα που κόψαν το ολοκλήρωμα του “Brothers” με το σόλο, κάτι που ωστόσο δε μειώνει το βεληνεκές της αξίας του συνόλου και την υπερδύναμη αρχή που ακούει στ’ όνομα “Tribute to the Past”. Αυτό το τραγούδι είναι τα πάντα όλα στους Rays, όπως φυσικά και η έμπνευση του “Land of the Free”. Τέλος, παρά το ότι ο Charlie τα τελευταία χρόνια “ακρωτηριάζει” τις παραγωγές της Γερμανικής σχολής και οι μουσικοί δε λένε να καταλάβουν, εντούτοις εδώ έχει κάνει καταπληκτική δουλειά.
5. Death - “Individua Thought Patterns”: Αν υπήρχε ο όρος γύρω από αυτόν το δίσκο cyber-hyper space-uber technical death metal, δε θα μου έκανε καμία απολύτως εντύπωση. Το αγαπημένο μου Death με μία ομαδάρα και φυσικά τον Andy να μπαίνει και να δίνει μία αναγεννησιακή νότα στις συνθέσεις. Ιδιαίτερη μνεία όλα τα leads, όπως φυσικά και τα drums. Ο ορισμός του tech death κυρίες και κύριοι.
Εξώφυλλο. Για λίγο δεν μπήκε το “Counterparts”:
25 Likes
Τρύπες βλέπω ψηφίζετε, για το πόσο επίκαιρο είναι το τσιφτετέλι δεν λέτε
9 Likes
Βρες μου ενα πραγμα στα 9 πληρωμενα τραγουδια που δεν ειναι ακομα επικαιρο
6 Likes
Το τραίνο με αι
25 Likes
τιμιος
- Savatage - Edge Of Thorns - And i don’t think about you anymore…
4.Paradise Lost - Icon - Πόσες μπάντες μπορούν να πουν ότι εξελίσσονται τόσο?
3.Μazzy Star - So tonight that i might see - Υπνωτιστική καθαρτική μελαγχολία.
2.Conception - Parallel Minds - Δε χρειάζεσαι μεγάλες διάρκειες για το τέλειο prog.
1.Τρύπες - 9 πληρωμένα τραγούδια - Πιο επίκαιρο από ποτέ.
Εξώφυλλο το Cathedral που έμεινε με πόνο εκτός 5αδας.
19 Likes
Συνειδητοποιώ ότι η δεκάδα θα είναι τίγκα στους (καλούς, δίχως δεύτερη κουβέντα) metal δίσκους και ήδη από τώρα φαίνεται ότι θα κυριαρχήσουν (λογικά) Paradise Lost, Savatage και Death. Από κοντά ίσως και Carcass/Coroner. Χαμός γίνεται, πραγματικά παραγωγική χρονιά και μάλλον από εδώ και πέρα σε όλα τα 90’s έτσι θα είναι. Να δούμε αν και οι Τρύπες θα βαρέσουν κορυφή για ελληνόφωνο δίσκο.
4 Likes
Δυστυχώς δεν μου έχει βγει καθόλου χρονικά να γράψω κάτι (πόσω μάλλον όσα ήθελα) για 91-92, ευελπιστώ να γράψω κάτι για το 93 πάντως.
Μέχρι να σκεφτώ 5αδα όμως, ας ακούσω πάλι στο ριπιτ για 4735 φορές ένα από τα πλέον αγαπημένα μου τραγούδια αυτής της μουσικής.
My dream was my way
So precious, so plain
A lifetime in vain
The tide is on time
And water confines
The dream of my life
13 Likes