Πληρωμένη απάντηση ;p
1993
Honourable Mentions
Summary
1.Aerosmith - Get a Grip
2.Billy Joel - River of Dreams
3.Blur - Modern Life Is Rubbish
4.David Bowie - Black Tie White Noise
5.Coverdale-Page - Coverdale-Page
6.Deep Purple - The Battle Rages On…
7.Depeche Mode - Songs of Faith and Devotion
8.Duff McKagan - Believe in Me
9.Duran Duran - Duran Duran (The Wedding Album)
10.Guns N’ Roses - The Spaghetti Incident?
11.INXS - Full Moon, Dirty Hearts
12.Lynyrd Skynyrd - The Last Rebel
13.Motorhead - Bastards
14.Paul McCartney - Off the Ground
15.Primus - Pork Soda
16.Paradise Lost - Icon
17.Rush - Counterparts
18.Sting - Ten Summoner’s Tales
19.U2 - Zooropa
10-6
Summary
10)Smashing Pumpkins - Siamese Dream
Απ τους πιο εκρικτικούς δίσκους στον χώρο του alt rock
9)Sepultura - Chaos A.D.
Ότι λέει ο τίτλος. Οι Βραζιλιάνοι σκορπούν πραγματικό χάος (και) εδώ
8)The Cranberries - Everybody Else Is Doing It, So Why Can’t We?
Γλυκό ντεμπούτο απ τους Ιρλανδούς. Καλωσορίζω την αγαπημένη μου γυναικεία φωνή τvν 90’s
7)Radiohead - Pablo Honey
Σέβομαι τους Radiohead αλλά ποτέ δεν υπήρξα μεγάλος φαν. Μάλλον ότι πιο κοντινό φτάσουν σε 5αδα λόγω grunge επιρροών
6)Savatage - Edge of Thorns
Κύκνειο άσμα του Criss Oliva. Συνεχίζουν να είναι η επιτομή του Αμερικάνικου heavy/power metal
Top 5
5)Lenny Kravitz - Are You Gonna Go My Way
Funk ρυθμοί, 70’s επιρροές και smooth φωνητικά το τρίπτυχο της επιτυχίας του απόλυτου rock star Lenny Kravitz. Θα ήθελα να τον χώσω σε μια 5αδα και βρήκα την ευκαιρία με τον καλύτερο του δίσκο. Συνιστάται φουλ για αμάξι σε road trip.
4)Tool - Undertow
Είναι δύσκολο να βρεις μπάντα που το σημείο αναφοράς είναι το μπάσο και τα ντράμς πάνω απ την κιθάρα. Να που όμως υπάρχει αυτή η ιδιόρρυθμη (και λίγο ψωνισμένη ) μπάντα που κάνει full length ντεμπούτο το 93. Η πανέμορφη και μοναδική φωνή του MJK, το διαπεραστικό μπάσο , τα ιδιαίτερα ντραμς και οι ριφάρες είναι εδώ απ την πρώτη κυκλοφορία. Όπως και οι κομματάρες (Sober, prison sex κλπ).
3)Pearl Jam - Vs.
Καταλαβαίνεις για τι μπάντα μιλάμε όταν έχουν βγάλει TO ντεμπούτο και έρχονται 2 χρόνια μετά εξελεγμένοι και με όρεξη να μην επαναπαυθούν στην επιτυχία του Ten. Και αυτό (μαζί με το προφανές μουσικό ταλέντο του Vedder και της παρέας του) είναι που τους κάνει τεράστιους. Τα πρώτα 5 τραγούδια απ τα καλύτερα εναρκτήρια σερί κομματιών σε δίσκο.
2)Τρύπες - 9 Πληρωμένα τραγούδια
Για μένα πρόκειται για το κορυφαίο ελληνόφωνο ροκ συγκρότημα και με αυτόν τον δίσκο τους γνώρισα. Τραγούδια διαχρονικά και επίκαιρα ακόμα και σήμερα από μουσικούς μπροστά απ την εποχή τους και εκτός Ελληνικής λογικής αλλά με άψογο σχολιασμό της Ελληνικής πραγματικότητας. Θα ήθελα να τους έχω ζήσει στην ακμή τους…
1)Nirvana - In Utero + εξώφυλλο
Και μιας και λέω για συγκροτήματα που μακάρι να είχα ζήσει… Επιστροφή των Nirvana για 2 χρόνια μετά το Nevermind και όπως οι PJ είχαν να παρουσιάσουν τον διάδοχο ενός δυναμίτη. Και οι Nirvana ανταποκρίνονται πιο ώριμοι αυτή τη φορά και με μειωμένους ρυθμούς κάτι που θεωρώ τους ταιριάζει επίσης. Γιατί έχουν να παρουσιάσουν Heart Shaped Box, All Apologies, Serve The Servants μεταξύ άλλων όπως και μια δυνατή γροθιά στο στομάχι το Rape Me που έκανε κάθε live εκπομπή να τρέμει μήπως το παίξουν live. Σας ευχαριστώ Nirvana που αν και υπήρξατε για τόσο λίγο με επηρεάσατε όσο ελάχιστοι.
Πάμε στο 1993 λοιπόν. Πάλι 5 + 5 εκτός βαθμών γιατί με 5 δε βγαίνει…
1) Sepultura - Chaos AD
Με το δίσκο αυτό οι Sepultura ξεφεύγουν από ιδιοκτησία των θρασάδων και πλέον ανήκουν σε όλους μας. Η παρέα του Max επενδύει περισσότερο πλέον στην groove πλευρά της και φτιάχνει μουσική που φοριέται με κλασσικό παραδοσιακό πάνω κάτω headbanging.
Παρέα μεταλλάδων, αυτός που βάζει μουσική λέει μετά θα βάλω refuse resist, ε από κάποιον θα ακουστεί ένα πωωω και θα αρχίσει να κοπανιέται παρά το ότι δεν έχει μπει ακόμα…
Αλλάξανε το 1993 και ευτυχώς γιατί αλλιώς μπορεί να μην ερχότανε το 1996 που δεν αλλάξανε οι Sepultura αλλά όλο το Metal.
2) Angra - Angels Cry
Εκπληκτικό, επικό, υπερτεχνικό, συγκινητικό power metal. Ο δίσκος ξεκινάει και μετά την εισαγωγή μπαίνει μια πανδαισία ενορχηστρώσεων σε ένα κομμάτι που θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο του πιο power κομματιού που δεν έβγαλε Γερμανός. Τα μελωδικά, συναισθηματικά περάσματα αυτού του δίσκου είναι απλησίαστα στο είδος παρά μόνο από τους ίδιους λίγα χρόνια μετά. Αυτή η μαγική φωνή του Matos, αυτή η κορύφωση στη μέση του ομώνυμου κομματιού, το κλάμα στο stand away το κοπάνημα και το ασταμάτητο sing along στο streets of tomorrow… Ειχα πάει και είχα πάρει και δίσκο της Kate Bush με αφορμή αυτό το δίσκο. Α και μην ξεχάσω παίζει έντονα ο ο Λουκάς ο Τουρίλης και ο άλλος ο Αλέξανδρος ο Αστροπελέκης να αποφασίσανε να μη γίνουν cover band στους Manowar αλλά ραψωδοί όταν άκουσαν το Evil Warning για πρώτη φορά…
3) Savatage - Edge Of Thorns
Πατάς το paly, ξεκινάει το πιάνο, σε πιάνει κάτι, μα πως γίνεται να μην έβαλα αυτό πρώτο της χρονιάς? Ωπα φίλε μπάστα γιατί έτσι δε θα τελειώσεις ποτέ τη λίστα.
Ο δίσκος πάει από κομματάρα σε κομματάρα, ο Zach φωνάρα τρελή, οι κιθάρες μια τελευταία κατάθεση του Chris στην ιστορία της μουσικής μας με ριφάρες και τεράστια σόλο που και ποτέ να μην τα έχεις ξανακούσει (δεν είναι δουλειά μου να κρίνω τον τρόπο ζωής που έχει διαλέξει ο καθένας για τον εαυτό του) καταλαβαίνεις αμέσως ποιανού είναι.
Όλος ο δίσκος είναι φοβερός αλλά εγώ έχω σε ξεχωριστή θέση το follow me, και σε μία ακόμα το all that I bleed (να τόσο φλώρος και περισσότερο μη σου πω…)
4) Paradise Lost - Icon
Για πολλούς γνωστούς μου ο καλύτερος τους δίσκος, για μένα στο τοπ 3 τους. Embers Fire, Widow, True Belief, Dying Freedom, Forging Sympathy και το αγαπημένο μου Rememberance. Το είχα αγοράσει την ίδια μέρα με το Silent Enigma οπότε καταλαβαίνετε τα σκοτεινά μονοπάτια που ανοίχθηκαν μπροστά μου και τις αντιθέσεις με τα βασικά μου ακούσματα που ήταν στο power στο proggresive και στο grunge μέχρι τότες.
5) Radiohead - Pablo Honey
Τι δισκάρα, ω θεοί. Πρόσφατα κοιτάγαμε με τον κολλητό μου τι λένε τα στατιστικά του Spotify και οι Radiohead ήταν πολύ ψηλά. Ακούς Radiohead ρε συ? Δύο δίσκους βασικά αλλά αυτούς τους ακούω πολύ. Ο δίσκος, αν εξαιρέσεις το Creep, δεν έχει κομμάτια που να ξεχωρίζουν είναι όμως πάρα πολύ ωραίος σα σύνολο και μου αρέσει να τον ακούω πάντα από την αρχή ως το τέλος (το ίδιο συμβαίνει και με τον άλλο τους που μου αρέσει πολύ αλλά δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα του, εντάξει?).
6) Dissection - The Somberlain ( Ο παλαιότερος black metal δίσκος που επισκέπτομαι ακόμα).
7) Carcass - Heartwork (υποδεχόμαστε τον καινούριο μας φίλο, τον λένε μελωδικό ντεθ και σε πρώτη φάση νομίζει ότι είναι Αγγλος).
8) Conception - Parallel Minds ( κάπου κάπως κάποτε όλοι άκουσαν το Roll the fire αλλά το αγαπημένο μου εμένα είναι το επόμενο το And I close my eyes).
9) Annihilator - Set The World On Fire (ένα πρώτο riff τόσο μεγάλο και τόσο βαρύ που με το ζόρι χωράει σε bag of holding, γενικά πολλές κομματάρες ο δίσκος μέχρι που φτάνεις στο τελευταίο κομμάτι, το Brain dance, το βάζεις καμια 10αρια φορές στο repeat και μέτα από κάθε φορά λες ε? τί?. Εξτρα καλτοπόντους για τον μοναδικό τραγουδιστή που θυμάμαι να ψευδίζει.)
10) Aerosmith - Get A Grip (Αυτό με το Cryin’ και το Crazy μωρέ!)
Τα καλύτερα live της χρονιάς ήταν δύο (ναι δύο ήταν γιατί εγώ δύο πλήρωσα τότε) A real Dead και A Real Live One.
Το 1993 σε EP βγήκε και το Hammer Smashed Face που ποτέ δεν παραδέχθηκα ότι μου άρεσε γιατί γενικά δε χόνευα τους Canibal Corpse.
Τέλος το 1993 βγήκε και Sex and Religion του Vai που δε μου πολυαρέσει αλλά είναι η πρώτη εμφάνιση του Αυτού…
Το έβαλες με λευκό πλαίσιο και μας τυφλωσες…
Πάρε το κανονικό εξώφυλλο, έφτιαξα και τα χρώματα λίγο.
Εξώφυλλο ξέχασα… Billy Joel - River Of Dreams (και πολύ ωραίος δίσκος).
1. Τρύπες - 9 Πληρωμένα τραγούδια
Επίπεδο: μια φορά στα 100 χρόνια. Μετά δε χωράς πουθενά. Από αυτό τον δίσκο και μετά η φάση της μπάντας ξέφυγε στο διάστημα.
2. Carcass - Heartwork
Οι Carcass εδώ έπαιξαν ακραία μουσική που ποτέ κανένας δε θα μπορέσει να ακουμπήσει. Προσκυνώ το μυαλό του Bill Steer. Πιθανότατα ο αγαπημένος μου death metal δίσκος. Η παράγωγη στις κιθάρες είναι όλο το μοντέρνο metal.
3. Sepultura - Chaos A.D.
Όταν έχεις τερματίσει το thrash με το Arise, φτιάχνεις άλλη πίστα δική σου και μάλλον το γυρνάς σε groove από τον Αμαζόνιο.
4. Nirvana - In Utero
Οι τελευταίες μέρες της αθωότητας.
5. Entombed - Wolverine Blues
Για 'μένα εδώ είναι το death n roll και όχι στους Carcass του 1993.
Εξώφυλλο: Sepultura - Chaos A.D.
1993
The Smashing Pumpkins - Siamese Dream
Φασαριόζικο, κουλ και εναλλακτικό στο μέγιστο. Με την πιο τέλεια 90ς έννοια. Ενέργεια και μελωδίες χωρίς σταματημό. Hooks και ξεσπάσματα σκέτη μούρλια. Το νου σας ρεμάλια.
My Dying Bride - Turn Loose The Swans
Κατάμαυρο. Αργό. Bασανιστικό. Καταραμένο. Τα έγχορδα σπέρνουν. Ίσως ο πιο ατμοσφαιρικός από τους ατμοσφαιρικούς δίσκους του death doom*. Σημείο αναφοράς.
Slowdive - Souvlaki
Ονειρικό με όλη τη σημασία της λέξης, όπως κι αν το κοιτάξεις. Από τα άλμπουμ που μπορεί όσο παίζουν να κοιτάς τα παπούτσια σου, αλλά να νιώθεις σα να βρίσκεσαι σε άλλο γαλαξία.
The Cranberries - Everyone Else Is Doing It, So Why Can’t We?
And if our dreams get broken along the way, we have to make new ones from the pieces.
Wu-Tang Clan - Enter The Wu-Tang (36 Chambers)
Νετί.
* Απαραίτητη αναφορά σε Disembowelment εδώ.
Σκληρός παίκτης όπως πάντα.
Όταν τελειώσει το παιχνίδι θα μπορούσε όλο αυτό να γίνει σε έντυπη μορφή, σε τόσα αντίτυπα ανάλογα και με όσους συμμετέχουν και να το μοιραστούμε… μια πολυτελής έκδοση για καυλωμένους. Πετάω απλά μια ιδέα, την τεχνογνωσία για να το σελιδοποιήσω ψηφιακά (η δουλειά μου είναι) την έχω, αλλά και να ψάξω κόστος για την παραγωγή του. Θα είχε ενδιαφέρον.
Μέσα, αλλά χωρίς τα hot takes ε!
Έχει ξαναειπωθει, αυτό και μου φαίνεται είμαστε αρκετοί που ψηνομαστε, να προσθέσω στο παραπάνω, ότι ωραίο θα είναι να υπάρχει είτε έστω και ένα κειμενο για τον δίσκο του χρόνου, είτε για όλη την πεντάδα. Αυτό βέβαια θέλει κόπο, αλλά υπα χουν ήδη αρκετά κείμενα που πραγματικά να φχαριστιεσαι να τα διαβάζεις, οπότε είναι και ψιλοετοιμο. Απλά αυξάνουν μετά οι σελίδες πολύ.
Πιο εύκολο top5 του παιχνιδιού so far, επίσης πιο εύκολη 20άδα συνολικά μάλλον
Πολύ χαίρομαι που τα 5 πρώτα τα έχω ακόμα σε cd/κασέτα αγορασμένα μεταξύ 1997 και 1999, ενώ τα Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια τα έχω και σε βινύλιο, αγορασμένο και αυτό κάπου 1997-1999. Αμφιβάλλω αν δουλεύει τίποτα πλην των κασετών, still ομως… Θα μπορούσα να γράψω ένα χείμαρρο λέξεων για την πρώτη 5άδα, τα 3 πρώτα άνετα σε ένα top20 όλων των εποχών για εμένα, αλλά ίσως μια άλλη φορά σε κάποιο αντίστοιχο topic.
1. Τρύπες - Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια
Θυμάμαι ένα σπίτι που γιάτρευε την θλίψη μου
στη στοιχειωμένη του σιωπή
μα δε θυμάμαι, δε θυμάμαι
αν πέρασα ποτέ μου από `κει
Δε θυμάμαι, δε θυμάμαι
αν έζησα ποτέ μου μέσα εκεί
2. Ξύλινα Σπαθιά - Ξεσσαλονίκη
Εδώ είν’ ωραία Mister…
3. Στέρεο Νόβα - Ντισκολάτα
Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες…
4. Magic De Spell - Διακοπές Στο Sarajevo
Τι κάνεις, καλά, πώς πάει σκατά
αγχολυτικά, αγχολυτικά
5. Αρνάκια - Στο Στόμα Του Λύκου
Πώς να ξεφύγεις και που να κρυφτείς
Είσαι δεσμώτης μίας κοινής λογικής
Άχαρη τύχη και ματαιότης
Άδοξο τέλος μιας ένδοξης νιότης
6.Siamese Dream - Smashing Pumpkins
7.Midnight Marauders - A Tribe Called Quest
8.Enter the Wu-tang (36 Chambers) - Wu-Tang Clan
9.Doggystyle - Snoop Doggy Dogg
10.Black Sunday - Cypress Hill
11.Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Αγία Νοσταλγία
12.Emergency on Planet Earth - Jamiroquai
13.Houdini - Melvin
14.2Pac - Strictly 4 My N.I.G.G.A.Z.
15.Pablo Honey - Radiohead
16.Undertow - Tool
17.Lethal Injection - Ice Cube
18.Carcass - Heartwork
19.Paradise Lost - Icon
20.Cathedral - The Ethereal Mirror
Soundtrack χρονιάς δικαιωματικά το The Piano του Michael Nyman
Summary
The Heart Asks Pleasure First | From the Soundtrack to "The Piano" by Michael Nyman - YouTube
Eξώφυλλο
Όχι μόνο χρησιμοποιεί τη σύμβαση ΆΛΜΠΟΥΜ-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ, και δεν ακολουθεί το ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ - ΑΛΜΠΟΥΜ αποκλειστικά, αλλά στην ίδια λίστα τα έχει και μπερδεμένα, πότε το ένα πότε το άλλο.
χαχ, το παρατήρησα πριν πατήσω το reply (γιατί το διορθώνω σχεδόν πάντα, μιας και κάνω copy paste μια εδώ, μια εκεί) αλλά είπα ένα “δε γαμιέται, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΤΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΤΩΡΑ??!!”
Ίδια κατηγορία με αυτούς που βάζουν κάλτσα και παπούτσι πρώτα στο ένα πόδι και μετά στο άλλο
Υπάρχει τέτοια κατηγορία ανθρώπων; Σοβαρά τώρα;;
Ναι, είχα διαβάσει το έκανε ο Ριβάλντο για γούρι, πρώτα το αριστερό και μετά το δεξί, και σκέφτηκα κατευθείαν ο τύπος είναι ψυχοπαθής
Φαντάζομαι δεν θεωρείται εξίσου ηθικά κολάσιμο (μια στις τόσες! όχι συστηματικά!) να βγάζεις την πρώτη κάλτσα πριν από το δεύτερο παπούτσι, έτσι;