Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

Αν η καλύτερη μπάντα που έχει να δείξει είναι οι Nirvana μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουμε όλοι μας

Να αναθεωρήσετε όλοι σας λοιπόν! :stuck_out_tongue_winking_eye:

Ακούω ότι έχει ειπωθεί για τους Nirvana και το Nevermind εκτός από αυτό. Οι Nirvana το 91 κόντραραν στα ίσα και τους 2. Δεν μιλάω ποιοτικά (που και αυτό για κάποιους είναι υποκειμενικό έτσι κ αλλιώς) αλλά ως αποτύπωμα στην pop κουλτούρα. Και οκ η μουσική καθαυτή είναι το σημαντικό αλλά δεν μπορεί να αναιρεθεί ο παροξυσμός που προκάλεσε αυτό το άλμπουμ

2 Likes

Κανείς :stuck_out_tongue:

Ο δίσκος τους θα παλέψει σκληρά για την πεντάδα μου. Όσο κι αν πονέσει ο @kbil αν τελικά μείνει εκτός.

2 Likes

Για αυτό είπα για μένα :stuck_out_tongue:

Ποιοί είναι οι υπόλοιποι υποψήφιοι??

Θα μάθεις σε 2,5 μήνες :stuck_out_tongue:

1 Like

Κατι τετοιες θεσεις να ξερεις τις διαβαζω μονο απο μετσαλαδες παλαιας κοπης, οι οποιοι πονεσαν τοσο πολυ απο το πως οι Νιρβανα (και ολο το υπολοιπο grunge) ασελγησαν στο πτωμα του κλασικου μεταλ στις αρχες των 90ς, που το κρατανε ακομα και σημερα μανιατικο.

Παρα ταυτα, μπαντες οπως Nirvana, Alice In Chains, Soundgarden και μερικες ακομα, εκαναν τοσα μα τοσα εκατομμυρια ανθρωπων να νιωσουν τα πιο δυνατα συναισθηματα που μπορει να νιωσει κανεις ακουγοντας μουσικη, που η edgy αποψαρα σου περναει απαρατηρητη, οπως εχει περασει απαρατηρητη οποιαδηποτε τετοια αποψη τα τελευταια 30 χρονια :stuck_out_tongue:

Οσο διαβαζω παντως αυτα που γραφονται για το 1991, τοσο περισσοτερο οριστικοποιειται η πενταδα μου για την χρονια αυτη:

  1. Metallica - Metallica
  2. Queen - Innuendo
  3. Nirvana - Nevermind
  4. Roxette - Joyride
  5. Pearl Jam - Ten

Τα δυο των GNR με το ζορι χωρανε 20αδα

Για Παντελη?

Τα Pearl Jam, Temple Of The Dog, Soundgarden ειναι 100% μεσα, και μετα θα μπει σιγουρα κι ενα απο τα δυο των GNR, αν οχι και τα δυο. Μπορει να βαλει και τιποτα Primal Scream ή Primus, τετοιος ειναι.

1 Like

Sounds more like a you problem

Ευτυχώς που έχεις δικιά σου άποψη :stuck_out_tongue:

1 Like

Έχουμε ντεμπούτο Malevolent Creation το 91, τι Νιρβάνες και Μπλακ Αλμπουμς μου τσαμπουνάτε.

5 Likes

Fixxxed

4 Likes

Εβλεπα με την γυναίκα μία κορεάτικη σειρα με απίστευτα μαχαιρωματα κ αιμα κ μπηκα πριν κοιμηθώ να διαβασω λιγο το καλυτερο τοπικ του φορουμ κ ενιωσα σαν να τρωω μαζεμένες όλες τις μαχαιριες της σειρας ενω σιγουρα μολις κοιμηθω κ απορροφήσει ο εγκέφαλος αυτα που διαβασα θα τρεξει αιμα απο τα ματια κ θα λερωθουν και οι μαξιλαροθηκες.

Τι θελω να πω; σας γαμανε οι GNR.

3 Likes

Δικια μου ειναι η αποψη ακομα :stuck_out_tongue:

Δεν ειναι καν προβλημα, δωρεαν διασκεδαση ειναι!

Ουτε την χουφτα τους!

Ενδιαφέρουσα επιλογή. Το Look Sharp! που βγήκε to 1988 επίσης πολύ δυνατό, από τους αγαπημένους μου pop δίσκους.

1 Like

Έρχομαι με λευκή σημαία να πω ότι μιλάμε για 3 μυθικούς δίσκους για το rock/metal και κάθε προσπάθεια να απαξιωθεί οποιοσδήποτε από τους 3 είναι καταδικασμένη να αποτύχει! Φυσικά βέβαια, όλοι εχουμε τα γούστα μας. Εγώ λατρεύω και τους 3.

Για την ιστορία να πω ότι και οι 3 δίσκοι έχουν πουλήσει εκεί γύρω στα 30 εκατομμύρια κομμάτια και, αν δεν κάνω λάθος, σε πωλήσεις προηγείται το Black Album, έπεται το Nevermind και τρίτα είναι τα Illusions. Μιλάμε για τεράστιες πωλήσεις όλα τους.

Από εκεί και πέρα, η λαική rock μυθολογία δίνει μεγαλύτερη αίγλη/υστεροφημία στο Nevermind. Νομίζω δικαίως. Σαν ακροατής - και μάλιστα που έζησε εκείνους τους μήνες που έβγαιναν τα άλμπουμ αυτά - θα πρότεινα την εξης συλλογιστική: (φυσικά το γενικεύω αρκετά αλλά κρατήστε την εμπορική ουσία)

  1. Το Black Album είναι το άλμπουμ που ενηλικιώνει ένα ολόκληρο είδος (heavy metal).
  2. Τα Illusions αποτελούν την κορύφωση και το τέλος ενός είδους (το παλαιο glam/hard rock)
  3. Το Nevermind σηματοδοτεί το νέο rock, μια νέα εποχή κι αισθητική.

(Να υπενθυμίσω εδώ και το “βιωματικό οδοιπορικό” που γράψαμε με τον @pantelis79:

8 Likes

Wtf εγώ άφησα το thread στο Heaven and Hell > Ozzy και εδώ βλέπω τρέξαμε στα 90ς
Ανεφερε ο @QuintomScenario το Lounge act, δικαιως.

Truth covered insecurity
I can’t let you smother me
I’d like to but it couldn’t work
Trading off and taking turns
I don’t regret a thing

And I’ve got this friend, you see who makes me feel
And I wanted more than I could steal
I’ll arrest myself, I’ll wear a shield
I’ll go out of my way to prove I still
Smell her on you

Don’t tell me what I wanna hear
Afraid of never knowing fear
Experience anything you need
I’ll keep fighting jealousy
Until it’s fucking gone

Βρείτε μου έναν cool rawker που τα ξεστόμιζε αυτά άνετα (πόσο μάλλον να τα “συλλάβει”).

Για κάποιους οι Nirvana ξεστόμισαν όσα οι άλλοι δεν ήθελαν ή ντρέπονταν ή έκρυβαν πίσω από μπουρμπουληθροσολα (Slash χεσε μας υπερτιμημενε μπαφλοτσα που ουτε καν το καπελο ηταν δικη σου ιδεα).

Φυσικα ηταν κομματι του β’ κυματος αμερικανικου Punk/alt αλλα ξεπερασαν πολυ τα στεγανα και εγιναν (χωρις να το επιδιωξουν) η φωνη απειρων οσων δεν καλυπτοταν απο “baby” και “let’s make love” και τα τοιαυτα βλακωδη του corporate rock που κατηντησε το hard/heavy στα early 90s.

“There’s only one Nirvana, and there’s only one Manowar” (Joey, 1996).

4 Likes

Καλή φάση. Εγώ κανέναν :innocent:

Με διαμόρφωσαν ρε. Εκείνο τον Σεπτεμβρη μπήκα στο rock/metal, με αυτα τα αλμπουμ.

1 Like

Καλή φάση vol. 2, εγώ τότε αν δεν κάνω λάθος άκουγα “Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες”

:metal:

3 Likes

Χωρις Dangerous δηλαδη;

2 Likes