…κατά τα άλλα, κομμάτι της χρονιάς
Ε ναι ρε γαμώτο.
Πωπω, τι δισκάρα, με έκαψες και το είχα ξεχάσει πως βγήκε τότε. Το αγαπημένο μου από APP.
1981
Maiden Report :
Summary
Όπως καλά θυμόμουν, ναι, το Killers είναι πάνω από τον προκάτοχό του. Προσωπική άποψη πως τα κομμάτια είναι πιο ενιαία και θεματικά πιο ενταγμένα, έχοντας το καθένα τον ρόλο του μέσα στο δίσκο. Υπέροχο intro, μικρός μέσος όρος στις διάρκειες των κομματιών, δυνατές στιγμές μέσα στα τραγούδια, αδύναμες στιγμές τα prodigal son, drifter, τζεγκις. Παραγωγή καμία σχέση, another life αγαπημένο μου. Κάποιες στιγμές μου έβγαλε το drumming οτι ο Clive Burr ήταν μεγάλη έμπνευση του Lar$. Το έψαξα λίγο αλλά δεν βρηκα κάτι. Μέσα στην πεντάδα μου από Maiden δίσκους.
Το 1981 το punk είναι σε διπολική φάση. Το παλιό punk κάνει στροφή προς την pop, ενώ το νέο punk διαχωρίζει την θέση του και τραβάει πιο πολύ στα άκρα τη φάση. Γεννοβολάει το hardcore (Black Flag - Damaged και Minor Threat - First Two Seven Inches) ενώ στρώνει τον δρόμο για το θρας ή και το ανάποδο (The Exploited - Punk’s Not Dead). Πειραματίζεται (Wipers - Youth of America) και καταφέρνει να γίνει και post (The Sound - From the Lions Mouth). Παραμένει στον δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενοι (The Gun Club - Fire of Love και Adolescents - Adolescents) ή γαμεί τα πάντα αλλάζοντας κάθε κανόνα (Crass - Penis Envy).
Σεβόμενος όλα τα υπόλοιπα είδη που έχουμε ήδη τιμήσει (Ozzy πολυτελείας, Rush αριστουργημα, κλαίω για τους BoC) ή θα τιμήσουμε στα επόμενα χρόνια (Maiden, Priest), η χρονιά είναι punk…
5. The Exploited - Punk’s Not Dead
4. Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
3. Black Flag - Damaged
2. Minor Threat - First Two Seven Inches
1. Crass - Penis Envy
Σιγά μην άφηνα το αριστούργημα εκτός…
Καλύτερο εξώφυλλο : Black Sabbath - Mob Rules
Η υπερπροσφορά. Σκέψου τι κοσμογονική αλλαγή έφερε το streaming. Με περίπου 10€ το μήνα, έχεις σχεδόν τα πάντα όλα στη διάθεση σου. Αλλά δυστυχώς, ο χρόνος καθότι πεπερασμένος, ποτε δεν είναι αρκετός. Ευκολότερο δεν είναι λοιπόν να ακούσω το this is maiden του Spotify για να αποφασίσω αν αξίζει να επενδύσω περισσότερο χρόνο στο μέλλον σε αυτό το ελπιδοφόρο συγκρότημα, από το να πιάσω το Number of the Beast, και να αδικήσω έτσι το συγκρότημα, μη ακούγοντας υλικό με τον καλύτερο τραγουδιστή που είχαν ποτε;;
Κανε τωρα ενα φλασμπακ στις αρχές των 90s (δεν σε κόβω για gen z ε;), λίγο καλύτερα τα πράγματα από χρόνο (λόγω ηλικίας βεβαίως) αλλά με ένα πεντοχίλιαρο έπαιρνες 1 cd. Και αν σου έβγαινε μάπα, θα έκλαιγες 1 μήνα. Άρα πως μειώνεις το ρίσκο; Με συλλογές. Απλά, αντί να στις φτιάξει ο αλγόριθμος, στις έφτιαχνε ο μεγάλος αδερφός/ξάδερφος/κολλητός.
Πολύ μπλαμπλα όμως για αυταπόδεικτα πράγματα. Οι συλλογές, ως simulation αληθινών μουσικών πτήσεων, γαμάνε!
Στο θέμα των συλλογών, συμφωνώ με Γράκχο. Είμαι φανατικός ακροατής μουσικών άλμπουμ και της συνολικής εμπειρίας της ακρόασης.
Οι συλλογές μπορούν να επιτελούν ένα σωρό σκοπούς αλλά όχι την πρώτη γνωριμία με έναν καλλιτέχνη, ιμο.
Ουτε καν, προσωπικα δεν σκεφτομουν ποτε ετσι για να σκεφτομαι τωρα. Ουτε θεωρω πως υπαρχει τιποτα σπεσιαλ στο να μη μου αρεσει μια θρυλικη μπαντα στην ιστορια της μουσικης, απλα δε με εκφραζουν καθολου και με κανεναν τροπο, και βρισκω την μουσικη τους χλιαρη και αδιαφορη στην καλυτερη, κακιστη και cringy στην χειροτερη.
Δεν ειμαστε ολοι υποχρεωμενοι να ριχνουμε λιτανειες και προσευχες στα ιερα κειμηλια της μουσικης, ειτε αυτοι ειναι οι Beatles, ειτε ειναι οι Black Sabbath, ειτε ειναι οι Metallica και οι Iron Maiden. Διατηρω το δικαιωμα να θεωρω την οποιαδηποτε μπαντα εντελως κακιστη, και δε με πολυ ενδιαφερει αν συμφωνει μαζι μου ακομα ενα ατομο (ή και κανενα) στο φορουμ ή αν καποιοι θεωρουν οτι πρεπει να υπαρχει ενα ρεμα προς μια κατευθυνση, κι οποιος διαφωνει παει αντιθετα στο ρευμα ή δεν εχει μεγαλωσει ακομα. Γενικα η φαση μπατσαρια στην μουσικη ειναι αρκετα τοξικη και δειγμα ελλειψης σεβασμου, αλλα δεν πειραζει.
Δεν μπορώ να σε αντικρούσω στα περί streaming, γιατί δεν ασχολούμαι με το άθλημα (με Spotify και λοιπά εννοώ). Γενικά για το θέμα της υπερπροσφοράς θα πω ότι όποιος είναι λίγο στα συγκαλά του προσαρμόζεται και αργά ή γρήγορα συνειδητοποιεί ότι ΔΕΝ γίνεται να ακούσει τα πάντα. Θέλοντας και μη “κόβεις” πράγματα από την ατζέντα και κεντράρεις σε αυτά που είναι πιο πιθανό να σε αφορούν. Μπορείς να το κάνεις και μέσα από συλλογές; Μπορείς, απλά η προσωπική μου εμπειρία είναι ότι η συλλογή σού χαλάει λίγο και το άλμπουμ όταν (αν) πας τελικά να το ακούσεις. Θα μου πεις ψιλά γράμματα για τη σημερινή νεολαία των playlists και της λογικής τύπου σκοτιστήκαμε πώς το είχε στο μυαλό το άλμπουμ ο καλλιτέχνης. Ναι αλλά εγώ ως (σχετικά) παλιότερος εξακολουθώ να υπερασπίζομαι το φόρματ του άλμπουμ, και επιμένω ότι η συλλογή δεν του ταιριάζει.
Μ’ αρέσει που απαντάς σε αυτό λες και (νιώθεις ότι) απευθύνεται σε σένα?!
Δεν θέλω να μπλεχτώ σε κάτι που δεν θα βγάλει πουθενά, αλλά μιας και γράφεις πάνω σε δικό μου ποστ, να πω ότι όλα δικαίωμα είναι και ότι συμφωνώ μαζί σου στο θέμα του ελιτισμού και του “να μην πιάνουμε στο στόμα μας τις ιερές αγελάδες”. Ούτε υποχρεώσεις έχει κανείς ούτε τίποτα, τέχνη είναι, στο τέλος της μέρας καθαρό προσωπικό γούστο και συναίσθημα, κλαιν. Ταυτόχρονα, για μένα είναι άλλο το δεν μου αρέσει/δεν με αφορά/δεν με νοιάζει - δεν το θεωρώ καλό/το θεωρώ υπερεκτιμημένο-υποτιμημένο και άλλη η υπερπροσπάθεια αποκαθήλωσης και ντιςς προς πάσα κατεύθυνση, αλλά δατς τζαστ μι.
Αυτό θεωρώ ότι ισχύει γενικά ως κίνδυνος. Απλά επειδή προσωπικά, οταν αποφασίσω να επενδύσω σοβαρά χρόνο σε ένα συγκρότημα, αυτό γίνεται με ακρόαση ολόκληρων των δίσκων + μελέτη στίχων και ποτε αποσπασματικά, δεν μου έχει συμβεί μέχρι τώρα.
Μπορούμε λοιπόν να συμφωνήσουμε ότι κάποιοι είναι περισσότερο και άλλοι λιγότερο ευάλωτοι στις παγίδες της ακρόασης μουσικών συλλογών
ΓΙΕΣ, ΓΟΥΙ ΚΑΝ
Από το ραδιόφωνο ή από κάποιο single δε μάθατε κανένα συγκρότημα; Μην είστε ψευτοπιουρίστες . Εγώ είμαι μεγάλος αλμπουμάκιας, αλλά μια χαρά είναι και οι συλλογές, έχουν και σκοπό και λόγο ύπαρξης. Το να μου “χαλάσει” λίγο το album είναι πταίσμα σε σχέση με το μην είχα αναζητήσει ποτέ το album.
Πρέπει να διευκρινίσω ότι αναφερόμουν κυρίως σε επίσημες συλλογές συγκροτημάτων που βγαίνουν από τις δισκογραφικές. Αυτές είναι κυρίως που δε θέλω ούτε να τις βλέπω. Αν απέρριπτα και ερασιτεχνικού τύπου συλλογές θα ήμουν μέγιστος υποκριτής, καθώς παλιά είχα γράψει δεκάδες κασέτες με εκπομπές στο ραδιόφωνο! Βέβαια τις είχα για καθαρά προσωπική χρήση ε.
Ελπίζω να μη με ρωτήσει κανένας σε τι αναφέρομαι, btw.
Συγνώμη, είναι πάνω από τις δυνάμεις μου.
Σε τι αναφέρεσαι;
Κι εγώ σε αυτές αναφερόμουν ρε.
Εσύ γέρο μου δεν με ξεγελάς…
Ναι ρε Παντέλο δεν απάντησα σε σένα, γενική αναφορά ήταν
Νταμν! Δεν υπάρχει κανένας ζουμερ να ρωτήσει ρε;;
Επίσης, στα τελευταία ποστς παίζει να υπάρχουν περισσότερες αναφορές από όσες έκανα στις Καλυθιές Δωδεκανήσου μέσα σε ένα χρόνο
Όσο ΑΝαφορά στις ιστορικές Καλυθιές, άποψη δεν έχω. Γενικά δεν έχω πολλά σημεία αναφοράς σε ό,τι ΑΝαφορά τα Δωδεκάνησα, θα έλεγα.