αχρηστη πληροφορία της μέρας… σιχαίνομαι τις συλλογές
5 Likes
Μαζί σου, αλλά στα δικά μου τα χρόνια ;p ;p έτσι δουλεύαμε!
2 Likes
Εντελώς όμως
Και ό,τι χειρότερο να ξεκινήσει κάποιος με συλλογή για κάποιο συγκρότημα
Ως παθών και μαθών μιλάω φυσικά
3 Likes
Ρε κερατάδες, μη με κάνετε να ψάξω για πόσες μπάντες κάνατε συλλογές στο γνωστό topic.
Ε καλά, ό,τι χειρότερο κιόλας γιατί; Ό,τι λειτουργεί γενικά, για άμαθα αυτιά μπορεί να είναι πολύ ομαλή μετάβαση ας πούμε. Zeppelin, whitesnake, def leppard, queen, saxon, cinderella, alice cooper από συλλογές άκουσα πρώτη φορά, δεν έχω παράπονο. Μόνο με queen δεν έχω καταφέρει να πάθω τσοτσο αλλά δε νομίζω ότι έφταιξε αυτό!
2 Likes
Να μάθετε να σέβεστε τις συλλογές:
6 Likes
Not necessarily true. Πρώτον στην επαρχία, προ ιντερνετ, μερικές φορές ήταν η μόνη επιλογή. Δεύτερον υπήρχαν κάποιες πολύ καλές για εισαγωγή σε κάποια μπάντα. Πχ…
3 Likes
Ναιιι και αυτό το είχα! Ναις.
2 Likes
μονο σε τρια-τεσσερα ονοματα πρεπει να αρχισα με συλλογες και δεν τις προτιμω ουτε εγω αλλα φανταζομαι ειναι καλες για καλλιτεχνες που εχουν αλλαξει πολλα στυλ ωστε να φιλτραρεις τι σου αρεσει και να πας μετα στα αντιστοιχα αλμπουμ
ή οταν συγκεντρωνουν μονο ενα στυλ τραγουδιων πχ οι καλυτερες μπαλαντες
2 Likes
Η μόνη συλλογή στη συλλογή μου… η πρώτη κασέτα που μου έγραψαν
εντάξει δεν είναι συλλογή…
το πρόβλημά μου νομίζω πως ήταν οι κασέτες που είχαν ας πούμε το nothing else matters ή το fear of the dark ή οτιδήποτε…
Και μη αντιπροσωπευτικό και επίπονο όταν πρέπει να ψάξεις ένα κομμάτι που ήθελες. Άντε το να έχεις δύο δίσκους από διαφορετικά συγκροτήματα, έναν σε κάθε πλευρά, ψιλονόστιμο.
Αν σε (με) βοηθάει, θα τις έπαιρνα πίσω όλες 
Προς τους υπόλοιπους:
Αράξτε λίγο ρε μαλάκες. Σας θίξαμε και τις συλλογές τώρα. Έλεος.
Αν με βαζεις στους υπολοιπους, εγω μιλησα ηρεμα.
2 Likes
Με live ομως;
Και μένα μου αρέσουν οι συλλογές για αυτό το λόγο πχ άκουσα μια φορά το Somewhere In Time και το Seventh Son και δε χρειάστηκε να βάλω κάτι άλλο ξανά από Maiden
1 Like
2 Likes
Και πάλι τάσσομαι υπέρ του να ακούσει κάποιος πρώτα τους δίσκους
Ακούστε, οι συλλογές να το δεχτώ ότι είχαν νόημα κάποτε. Σήμερα όμως με το YouTube, το bandcamp και όλα αυτά, τι εμποδίζει κάποιον από το να πάρει μια πρώτη γεύση κατευθείαν από τα άλμπουμς;
2 Likes
Τα πρώτα 5 αγαπημένα μου. Θα επανέλθω με δεκάδα.
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
17 Likes
Unleashed in the east priest
World wide live scorpions
Live after death maiden
Made in japan purple
Donigton acdc
To name a few 
Ασχετο αλλα νομιζω οτι το συγκεκριμενο lets play καταπιε ολα τα αλλα. Ισως πρεπει να σταματησουν και να αρχισουν μετα την ληξη του συγκεκριμενου για να μην απαξιωθουν.
2 Likes
@Silent_Winter προσκυνώ <3
Καιιι σχεδόν στα καπάκια
1980
Ή αλλιώς αντίο ζωή, τι έγινε εδώ δεν ξέρω, σαν παιδάκι στο παιχνιδάδικο ένιωσα όταν είδα τι έχει σε μια κατάσταση τα θέλω όλα, κι αυτό - κι αυτό - κι αυτό !! Μετά κόπων και βασάνων :
-
AC/DC – Back Ιn Black
-
Βruce Springsteen – The River
-
Iron Maiden – Iron Maiden
-
Black Sabbath – Heaven and Hell
-
Angel Witch – Angel Witch
Και κάπου εδώ είναι που αρχίζουν άλλες εσωτερικές συγκρούσεις, οι ροκ βς μεταλ, ολλ αραουντ πράγματα βς μεταλ κλπ και θα δούμε πώς θα πάει. Δεσμεύομαι πάντως να βάζω συνέχεια Maiden. ;p Εν προκειμένω, ακόμα μία εύκολη πρωτιά, μία δικαιωματική θέση στον Bruce της καρδιάς μας, ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ MAIDEN (καλώς ήρθες χιεβυ μεταλ ο ένας, καλώς ήρθες κλασικό χιεβυ μεταλ ο άλλος, καλώς ήρθες σοβαρό χιεβυ μέταλ ο τρίτος, ε, ξερωγω, καλωσήρθατε maiden με δίσκο, μην με προλάβει κανείς έξυπνος), ναι, Sabbath είναι οι Sabbath με Ozzy, αλλά η θέση του Heaven and Hell στην καρδιά μου και όλη η επιρροή του Dio διαχρονικά στην μουσική μου προσωπικότητα χτυπάει κάπως αλλιώς και ε, Angel Witch.
Για να χωρέσει τούτο άφησα έξω (= απάλλαξα τον εαυτό μου από το κονταροχτύπημα των) British Steel (πρώτος αγαπημένος Priest δίσκος έβερ, πλέον τάσσομαι κι εγώ με τα 70s -ασχέτως που δεν τίμησα- και με το τρίπτυχο stained/defenders/painkiller), δύο δισκαροδισκάρες των Τεράστιων Saxon (ένα τσακ παραπάνω το Strong Arm αν και το Wheels έχει περισσότερα αγαπημένα μου κομμάτια μέσα), ΤΟΝ δίσκο των Motorhead, το On Through the Night που, αν και όχι τόσο δυνατό όσο τα προαναφερθέντα, ή τα αμέσως επόμενα των Lepps, το αγαπώ και το Ready an’ Willing που με τα χρόνια έχει γίνει από τα αγαπημένα μου των πάλαι ποτέ αγαπημένων μου. Εδώ και με iconic line up. Θα μπορούσε να συνεχίσει η λίστα κατά πολύ, ας την αφήσω εδώ όμως κι ας πω ότι το μπάσιμο κλωτσιά-χαστούκι-έκρηξη στον εγκέφαλο-πες το όπως θες του Angel Witch (δίσκου και κομματιού) είναι ικανό να τα γκρεμίσει όλα αυτά. Χωρίς καμία λογική, καθαρό και ατόφιο συναίσθημα μόνο, δισκάρα.
Και με τούτα και με κείνα, πάμε στο Back Ιn Black. Σε συνέχεια των προηγούμενων λοιπόν, κατά το 2007, διάβασα ένα άρθρο στην κεντρική του ροκινγκ γραμμένο από την Μαρία Βουτυριάδου για το Back Ιn Black, το οποίο σίγουρα σίγουρα δεν είχα ακούσει – αν και δεν μπορώ να θυμηθώ το μέγεθος της επαφής μου με την μπάντα. Τύπου 1-2+ κομμάτια ή μηδέν τίποτα καθόλου; Άγνωστο. Τεσπα, διάβασα το κείμενο και κάπως μαγεύτηκα. Δεν θυμάμαι πολλά (και δεν φαίνεται να υπάρχει γαμώτο να το δω κιόλας) , αλλά έγραφε σίγουρα για τις καμπάνες του Hells Bells, αυτό μου έχει μείνει. Κι εγώ σκεφτόμουν πρέπει να το βρω αυτό, να το ακούσω, να ακούσω τις καμπάνες. Aυτές τις πένθιμες; αλλά κι αναστάσιμες; καμπάνες που με στοιχειώνουν έκτοτε. Αυτές και όλο το παρακάτω, που μπαίνει με τόση επιβλητικότητα και φόρα, που τσιτώνει και τρέχει και τα σαρώνει όλα στο πέρασμά του και που ήταν και παραμένει το αγαπημένο μου πόνημα των AC/DC. Hard, heavy, ultra sexy και προκλητικό (παραsexy βασικά και παραsexist/προβληματικό στιχουργικά σε σημεία αλλά πιάσ’το αυγό και κούρεφτο τώρα), ανεβαστικό, για χορό, για πάρτυ, για όλα – κι ας έρχεται μετά από μια τέτοια τραγική συγκυρία.
Εξώφυλλα θα μπορούσα πραγματικά να διαλέξω πολλά, από το British Steel ή το Μaiden μέχρι το Closer, αλλά έτσι που τα κοίταγα να αποφασίσω, μου άρεσε το μουντ από τις αγγελίνες (?!) που αράζουν, καπνίζουν και χαρτοπαίζουν, οπότε το έριξα εκεί.
25 Likes