Και το δικό σου πρόσωπο να βάλεις , ταιριάζει ταμαμ, ε; 
2 Likes
απ΄την μία στηρίζω, από την άλλη να αλλάξεις εσύ ή κανας κρισπ!!, πάει, κλείστε το μαγαζάκι
Είναι η πρώτη φορά που κοιτάζω προσεκτικά το avatar σου, νόμιζα τόσα χρόνια ήταν ιρλανδέζικο τριφύλλι.
By the way, όποτε post-άρει εδώ ο Curehead (καλά και άλλοι, αλλά τώρα έτυχε να διαβάσω αυτόν τελευταίο -μην παρεξηγηθείτε οι υπόλοιποι “σεντονάδες”) σκέφτομαι ότι όλα αυτά αξίζουν να βγουν σε μορφή e-book στο τέλος ξέρω 'γώ. Μιλάμε ψυχεδελικό στυλ ο τύπος, ιστορικές λεπτομέρειες, χειμαρρώδης περιγραφικός λόγος, και το κερασάκι στην τούρτα οι αγγλικές φράσεις που εμφανίζονται στο ξεκάρφωτο και δεν ξέρεις αν θα περιοριστούν σε μία λέξη ή (για κάποιον απροσδιόριστο λόγο -δεν έχω καταφέρει να βρω το pattern του ακόμη) θα συνεχίσουν για 2-3 προτάσεις. 
11 Likes
αν το αλλάξεις το άβαταρ όντως κόλλα ένα “Υπαλληλάκι του ΠΟΚ” τουλάχιστον δίπλα στο username να 'χουμε να θυμόμαστε
Κουίζ. Ποιος/α θυμάται το παλιό άβαταρ του Παντελή;
Δε νομίζω ότι είχα μόνο ένα ρε.
2 Likes
Είχε Grateful Dead και Hetfield
1 Like
ε το προηγούμενο εννοούσα
1981
- Foreigner - 4
- Blue Oyster Cult - Fire of Unknown Origin
- Rolling Stones - Tattoo You
- Ozzy Osbourne - Diary Of A Madman
- Journey - Escape
- Phil Collins - Face Value
- AC/DC - For Those About to Rock We Salute You
- Def Leppard - High ‘n’ Dry
- Whitesnake - Come An’ Get It
- ZZ Top - El Loco
Εξώφυλλο της χρονιάς: Black Flag - Damaged
17 Likes
Με προβληματιζει οτι απο τον προφ πηγες στον χετ. Κατι πηγε στραβα σε ολο αυτο, αλλα ενιγουει.
1 Like
Είναι ο Νόμος της Υπερδιόρθωσης
1 Like
Upgrade λεγεται, το θεμα ειναι γιατι εχει σκουπιδοαβαταρ τωρα?
Βαλε κανα Τοσιρο Μιφουνε κι εσυ ρε Παντελη να γουσταρουμε ολοι.
1 Like
K κάπου εδώ, διακόπτω την ροή του προγράμματος για να μιλήσω για VENOM.
Ακολουθεί ανερματιστη σεντοναρα (με plot twist),
κ γραμμένη σε υφος εξίσου χοντροκομμένο, υπερβολικο κ βλάσφημο (ελπίζω), όσο το μουσικό έργο για το οποίο καλείται να ξεδιπλωθει.
Κ επειδή κάπου παρα-απλωθηκε, αλλά δεν ήθελα να την εντιταρω/αυτολογοκρινω κιόλας, είπα να την αφήσω εδω, ξεχωρα από την λίστα μου, που ουτως ή άλλως θα έχει τον δίσκο σε περιοπτη θέση (ναι, ξέρω, σοκ)
Summary
This text will be hidden
Venom - Welcome to Hell
Εδώ, λοιπόν, σοβαρευουν τα πράγματα.
Ωστόσο θα πρεπει να πουμε πως οι ίδιοι οι Venom τίποτα σοβαρό δεν είχαν. Μαλακες κ καραγκιόζηδες ήταν. Κ όχι, δεν θα πω το κλισέ ότι τους αγαπάμε γι αυτο. Θα πω (όπως θα έλεγε κι ο ίδιος ο Κρόνος αν ειχε απέναντί του κάποιον τόσο παπαρα όσο ο ίδιος) να πανε να γαμηθουν.
Ενα μεγάλο μέρος της (τζαμπα) μαγκιας κ της τοξικής μαλακίας που συνοδεύει μεγάλο μέρος του metal έκτοτε, ξεπηδα από δω.
Αλλά, ταυτόχρονα, από δω αρχίζει κ ανοίγει η κερκόπορτα για τα αληθινά άκρα που θα έρθουν πολυ συντομα πλεον.
Από δω αρχίζει η Αψήφιση.
Από δω αρχίζουν τα κωλοδάχτυλα στο metal που είχε προηγηθεί
(αλλά κ στο punk - σιγά τους ακραίους που ήταν κ αυτοί μέχρι τότε, με τις τζουφιες κιθάρες κ τα φωνητικά μεθυσμένης παπιας που είχε υιοθετήσει η πλειοψηφια τους - there I said it!).
Κ από δω αρχίζει, για καλό κ για Κακό (το χειροτερο pun στην Ιστορία αλλά δεν κρατήθηκα),
ο Σατανισμος στο Metal.
Κ ναι, αυτή είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά τους στον χώρο. Οχι γιατι δεν είχαν ανυπερβλητες κομματάρες (που ειχαν, κ αυτό μας κάνει να τους λέμε εσαεί Βενομαρα όσο παπαρες κι αν ήταν), ουτε γιατί η συνολικη τους προταση δεν ήταν εκστατικη (που ήταν).
Αλλά η μουσικη τους ΔΕΝ ήταν αναγκαία για ο,τι επακολουθησε. Γαμάτη ήταν (κ είναι). Οχι αναγκαία.
Οι Motorhead, ξεκινώντας από πολυ πιο ταπεινες, μη φιλοδοξες, κ αυθεντικά αλητικες βάσεις, χωρίς ποζες κ λοιπες παπαριες, τα είχαν πει ήδη. Κ τα είχαν πει εκκωφαντικα.
Πάνω στο οικοδόμημα των Sabbath
(κ των Priest) κ την τονωτική πρεζα των Motorhead, μπορουσαν να στηθουν όλα όσα ακολουθησαν.
Κ θα γινόταν ουτως ή άλλως, πιστεύω.
Οι Venom ουτε μουσικά αναγκαίοι θεωρώ ότι ήταν, για ότι επακολουθησε, ουτε οι πρωτοι του ακραίου ήχου (θέλουμε λιιιιγο ακόμα για να φτάσουμε στο πραγματικο extreme metal).
Μάλλον οι τελευταίοι του “παλιου ήχου” ηταν, κι από εκείνους που τον ξεθεμελιωσαν εκ των έσω (γεγονός που το πουλησαν μέχρι εκεί που δεν πηγαινε βέβαια).
Ο λόγοι, λοιπόν, που παρολαυτα χαρακτήρισα πριν από λίγες μέρες το Welcome to Hell ως ηφαιστειο ειναι δυο.
Αφενός, όσο κι αν θεωρώ τον ερχομό του ακραίου ήχου αναπόφευκτο, με βάση τα όσα είχαν προηγηθει, όσο κράξιμο κι αν (φάνηκε πως) εριξα στην μπάντα, όσο κι αν ΔΕΝ παίρνουν απο μενα τον τίτλο της πρωτης extreme metal μπάντας (θα πρεπει να περιμένουμε την μεθεπόμενη χρονια γι αυτό), παραμενουν ο,τι πιο ακραίο μέχρι την στιγμή της εμφάνισης τους.
Κ το ότι αυτό συνοδευτηκε απο πραγματικα Διαολεμενους Υμνους (κ τα κακά puns συνεχίζονται για κάποιο λόγο), δίνει ακόμα μεγαλυτερη Βαρυτητα (ρε μλκ σταματα επιτέλους!) στα πεπραγμενα τους.
Το να μνημονεύσω συνθέσεις σαν το ομώνυμο (πιο κυριολεκτικη ηχητικη αναπαράσταση του ΕΡΧΟΜΑCΤΕ δεν μπορώ να σκεφτώ 
), ή το statement του In League with Satan, νομίζω ότι περιττευει.
Αλλά μια ιαχη θριάμβου για το γαμημενο το Witching Hour θα την βγάλω
(περασαν σχεδόν πέντε χρόνια από το Dissident Aggressor, αλλά το κάλεσμά του εκπληρωθηκε κ το Thrash, επιτέλους, είναι εδω - ως τραγούδι. Για full length θα χρειαστουμε αλλά δυο χρονάκια).
Ωστόσο, έγραψα ότι οι λόγοι που θεωρώ ηφαιστειακο τον δίσκο ειναι δυο.
Περα λοιπόν , από τις ο,τι-πιο-ακραιο-μεχρι-στιγμης κομματάρες του δίσκου, οφείλω να επανέλθω στην παραπανω αποψαρα μου περι Σατανισμου.
Ναι, αυτή θεωρώ ως την μεγαλυτερη συνεισφορά της μπάντας σε ο,τι επακολουθησε. Κ το εννοω - όσο γραφικό, άκυρο, αστείο, υπερβολικο κλπ κι αν ακουγεται.
Οχι γιατι αποφάσισα ξαφνικά να κάνω σατανικη προπαγάνδα, αλλά γιατί αναγνωρίζω τους δρόμους έμπνευσης που άνοιξε αυτή η επιλογή, κ την εσωτερική φλόγα που ξυπνησε.
Ναι, μπορεί να είχαν υπάρξει νυξεις κ αναφορες (κ οχι μόνο) μέχρι τότε, από τους Black Widow έως τους Witchfynde, κι από τον Roky Erikson κ τους εσωτερικους του δαίμονες, μέχρι τους ίδιους τους Σάμπαθ, αλλά κανένας ποτε μέχρι τότε δεν το είχε κάνει τόσο απροκάλυπτα κ έντονα, κ ΚΥΡΙΩΣ, κανενας μέχρι τότε δεν είχε πάρει τόσο ξεκάθαρη ΠΟΛΕΜΙΚΗ θέση ΥΠΕΡ του Εωσφόρου.
Αυτή η θέση, λοιπόν, έφερε ένα ολόκληρο ολοκαίνουργιο οπλοστάσιο στον χώρο της μουσικής της εποχής κ άνοιξε τον δρόμο για τοποθετήσεις που ξεκινουν από τις πιο καινοφανείς, shock value just for the sake of it , απολιτίκ προσεγγίσεις που χαρακτηρισαν μέρος του Metal έκτοτε, μέχρι αληθινά ρηξικέλευθες, φλογισμένες, επαναστατικές, αν θέλετε να το πουμε κι έτσι, προτασεις, των οποίων τα καύσιμα, ξαφνικά πηγαιναν τώρα πιο βαθιά (προς πασα κατεύθυνση, καλώς ή κακώς).
Από το αυθεντικα λαϊκο, αντιεξουσιαστικο Non Serviam του δικου μας Necromayhem, μέχρι την σχεδόν μιλιταριστικη προσεγγιση των Revenge, κ κάπου ανάμεσα σ αυτά, συσσωμο το Black κ το Death, κυρίως στις βλασφημες εκδοχές τους, είχαν τώρα ανοιχτο το μονοπάτι για συνδεση με ένα πιο μεταφυσικο υπόβαθρο, το οποίο στην μακρινή του κατάληξη φτάνει μέχρι κ στον αναπόφευκτο απογαλακτισμο από τον Σατανισμο (τουλάχιστον της πρωτολειας εκδοχής του), κ την καταβύθιση σε ετερες δοξασίες παλαιοτερων εποχών (η πορεια του Quorthon κ τα Υψη/Βάθη στα οποια εφτασε, ειναι από τα πλεον χαρακτηριστικά παραδείγματα γι αυτό που προσπαθώ να πω εδώ).
Η εξέλιξη/ανάπτυξη, λοιπόν, του ακραίου ήχου, ίσως κ να ήταν αναπόφευκτη πλεον, δεδομένου του πλαισίου κ των συνθηκών της εποχής, κ κρίνοντας από το τι είχε προηγηθει ήδη μουσικά.
Ωστόσο, η τόσο έντονη, πολεμικη πρόθεση ενασχόλησης με την σκοτεινη πλευρα του μεταφυσικου, δεν ήταν δεδομένη άνευ των ανεκδιήγητων Venom.
Κ ναι, η δική τους προσεγγιση μπορεί να ήταν τόσο επιφανειακή, τυχοδιωκτική κ αριβιστικη όσο των Kiss, πχ
Αλλά το έργο τους αυτό καθαυτό, κ η επίδραση που άσκησε, κέρδισε το δικαίωμα να κριθεί αυτονομα (κ οχι, δεν μιλάω για Διαχωρισμό Δημιουργου κ δημιουργίας εδώ - εχουμε καιρό μέχρι να χρειαστεί, ίσως, ν αγγίξουμε τέτοια ζητήματα).
Κέρδισε αυτό το δικαίωμα γιατί η μουσική του πληρότητα κ η κρισιμότητα των θεματικων του συμβολισμων υπερβαίνει τις προθέσεις κ την σοβαρότητα των δημιουργων του.
Κ όλο αυτό, θα το επαναλάβουν - εξίσου έντονα κ εμβληματικα- κ την ακριβώς επόμενη χρονιά, χωνοντας το απαίσιο τραγοκεφαλο τους ανάμεσα σε κάποιες από τις κορυφαίες στιγμές του κλασικου Heavy Metal.
Tldr; Θα ήταν καταδικασμενοι να μείνουν στην Ιστορία κ μονο για τον Ορυμαγδό μεσα απο τον οποίον κραυγασαν αυτές τις Ιαχές Πολεμου:
Kiss the Flames,
Scorn Defeat
Kill, We Kill Death
WELCOME TO HELL
14 Likes
Ωραίος.
Παίρνω τη σκυτάλη και τοποθετούμαι:
Για μένα όντως οι Venom αντιπροσωπεύουν την απαρχή του ακραίου metal. Για έναν βασικό λόγο: Επειδή, εξ όσων γνωρίζω, ήταν οι πρώτοι - πρώτοι στο metal που ακολούθησαν μία καίρια αντι-μουσική προσέγγιση. Όπως έχει ειπωθεί, εύστοχα κατ’ εμέ, μόνο οι Motorhead είχαν πλησιάσει κάτι τέτοιο μέχρι τότε, ακόμα κι αυτοί όμως διατηρούσαν ψύγματα μελωδίας, ενώ οι Venom έδειχναν να αδιαφορούν επιδεικτικά για τέτοια πράγματα.
Και αυτή θεωρώ προσωπικά ότι είναι η πεμπτουσία του ακραίου metal, η υιοθέτηση της anti-music λογικής.
9 Likes
Αυτά είναι τα ωραία, χαχαχα
Ωραίος, συμφωνώ με πολλά, αλλά εντάξει, καλό ήταν και αυτό ως side-effect της κάθετης αυτοαναίρεσης που έφεραν στην υποκουλτούρα, κάτι σαν το παρακάτω
αμέ, αλλά όχι απλώς με όρους μελωδίας, με το οποίο συμφωνώ όμως. Θα το έλεγα γενικότερα αντι-τέχνη, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Τα άλλα, από μένα, και για αυτό, στο 1982 που έχουμε σεμνή τελετή.
4 Likes
1981 Top 5
- Λένα Πλάτωνος - Σαμποτάζ
- Art Bears - The World as It Is Today
- Buddy Guy - Stone Crazy!
- Yoko Ono - Season of Glass
- Serú Girán - Peperina
συγγνωμη αν σας απογοητευσα
13 Likes
Καλά κάνεις, αλλά εγώ δεν μπορώ να το γενικεύσω σε τέτοιο βαθμό, δεν θεωρώ ότι έχω τα προσόντα 
Ή μάλλον όχι ακριβώς τα προσόντα, το υπόβαθρο ας πούμε, κατάλαβες
2 Likes
Πρώτο το είχα κ ξαφνικά μου βγήκε 11ο στη λίστα, εύγε 
1 Like