Σαν άσχετη σκέψη-παρατήρηση, μου παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον το πώς μεταξύ μας, ενώ κάποιοι έχουμε κατά βάση διαφορετικά ακούσματα (και προσλαμβάνουσες ενδεχομένως;), συγκλίνουμε με φόρα σε κάποιους καλλιτέχνες.
και τελικά όλοι συμφωνούμε στους Bathory
Πείτε πείτε, είναι της παρούσης.
Πολύ θα με ενδιέφερε να δω τι εννοείτε με αυτό.
E από μένα δεν έχει και πολλή ανάλυση
Η δυτική μουσική βασίζεται εδώ και αιώνες σε συγκεκριμένους κανόνες αρμονίας, σύνθεσης κλπ, τους οποίους οι Venom γράψανε σταρχίδιατους
Αυτό
Με απογοήτευσες που ξέχασα την Πλάτωνος.
Ισως δεν είμαι παρατηρητικός - κάτι τέτοιο δεν άκουσα.
Δηλαδή ακούς Venom και λες α, να ένα ωραίο κλασικό άκουσμα με μελωδίες, αρμονία κλπ;
Μπορεί να έχει ακούσει Crass κλπ πιο νωρίς 
Εγώ απ’ αυτά δεν κατέχω
Για μέταλ μίλησα
Οι Venom είναι πανκ
ροκ εν ρολλ 
Χαχαχαχα
Καλή προσπάθεια
Ξεκαθαρα, ειδικα αν αλλαξεις θηκη στο cd/δισκο/γουατεβερ με οποιοδηποτε punk δισκο 2 χρονια πριν αναθεμα και αν σου πει καποιος ακραιο metal. Προσωπικη αποψη 
Θα ήθελα κι εγώ λίγο να εξηγήσεις τί εννοείς αντί-τέχνη στους Venom.
Καλά, αν θέλουμε - όρεξη να έχουμε- μπορουμε να το συνδέσουμε ως concept, μέχρι κ με τον Ντανταϊσμο κ το cabaret voltaire.
Προς το παρον, εγώ θα κρατησω το πλαισιο της “αντιμουσικης” που έθεσαν ο Γρακχος κ ο Αποστολης, κ μπραβο γιατί όλα αυτά ειναι “τυράκι” κ για μελλοντικες συζητήσεις.
Το μόνο που θα πω εγω τωρα, ειναι οτι αποσιωπησα την - πολυ σημαντικη κ για μένα - διάσταση της αντιμουσικης στους Venom, γιατί απλούστατα, προσωπικα ΔΕΝ την διακρίνω σ αυτους.
Πολλά μπορώ να δεχτώ ως ατυχημα στην τέχνη, αλλά κάτι τέτοιο όχι.
Άλλο να δημιουργήσει καποιος/ κάποια Αντιμουσικη (κ να κυρηξει ουσιαστικά πολεμο απεναντι στο κυριαρχο αφήγημα με όρους σημειολογίας) από ένστικτο κ χωρίς να καταλαβαινει τι κανει ( όπως θα δουμε απο κατι κωλοπειραγμενους Ελβετους πολυ συντομα), κι άλλο οι Kiss του Metal (ναι, τους Venom εννοω).
Στην τλκ, ότι χαβαλέ κ να εκανα μιλώντας περι punk, εννοείται ότι σέβομαι τον ρόλο που έπαιξε εκείνα τα χρόνια.
Οπότε, περα απο τους ίδιους τους Motorhead, την Αντιμουσικη Προσέγγιση, στο βαθμό που θα την εντοπιζα στους Venom, ναι, εννοείται ότι θα την αναγνώριζα κ σε αρκετά punk σχήματα ήδη.
Οχι, προσωπικα, θα επιμεινω ότι για να μιλήσουμε με τέτοιους όρους θα πρεπει να περιμενουμε την μεθεπόμενη εβδομάδα (χρονιά).
Εννοείται βέβαια ότι τέτοιες διαφωνίες μόνο θετικές ειναι, κ έχουν κ τρελό ενδιαφέρον ε
Εγώ δεν μπορώ να δω πουθενά τους όρους “αντί-μουσική” και “αντί-τέχνη” στους Venom, όπως και σε πάρα πολλούς άλλους μάλλον, αλλά θα ήθελα να δω τί εννοείτε. Ίσως δεν διαφωνούμε.
Και γενικώς, κατά την γνώμη μου, δεν μπορούμε να μιλάμε για “αντί-μουσική” χωρίς σπάσιμο της φόρμας. Οι Venom μια χαρά εντός rock/metal φόρμας βρίσκονται.
Κι ερωτώ: ποια είναι η πρώτη metal μπάντα που έσπασε την φόρμα, κατά την γνώμη σας;
Στο ευρύτερο σημειολογικο πλαισιο που αντιλαμβάνομαι οτι το εννοεί ο Αποστολης (ώστε να μιλάει γενικότερα περι Αντιτεχνης), εγώ θα απαντουσα τους Hellhammer.
Με την μουσικολογική έννοια που κατανοώ ότι θέτεις εσυ την ερώτηση (περι σπασιματος φόρμας) θα πηγαινα αρκετά πιο μπροστά στον χρόνο κ θα ονοματιζα τους Godflesh.
Στους Hellhammer και στο Triumph Of Death συγκεκριμένα; Δεν διαφωνώ καθόλου.
Από την άλλη, οργανωμένο σπάσιμο της φόρμας βρίσκω εκεί που μπαίνει ο αυτοσχεδιασμός (ο καθένας με τον πόνο του!).
Καλά, ας πει κι ο Αποστόλης πως το εννοεί.
Νομίζω είμαι πιο κοντά σε αυτό που γράφει ο @Aldebaran καθώς και εγώ το θέμα της “αντιμουσικής” θα το προσέγγιζα μέσω της φόρμας.
Για να απαντήσουμε όμως στο ερώτημα “ποιος έσπασε πρώτος την φόρμα”, πρέπει να ορίσουμε τι είναι η φόρμα, έτσι; Αν είναι το τετράλεπτο κομμάτι με κουπλε/ρεφρεν/κουπλε/ρεφρεν/σολο/ρεφρεν, την έσπασε είτε κάποιος προγκρεσιβας (π.χ. Fates Warning ήδη από εποχές Awaken) είτε κάποιος κροσοβερας κουβαλώντας τις πάνκικες επιρροές του. Βέβαια αυτές είναι περιπτώσεις που περισσότερο επανακαθόρισαν την φόρμα και γέννησαν απογόνους, αν ψάχνουμε περίπτωση που ο κανόνας θρυμματίστηκε αμετάκλητα, τότε απλά ψάχνουμε τους λίγους τρελούς που είχαν εντελώς avant garde φιλοσοφία και όραμα (και για εμένα ήρθαν λίγο αργότερα). Αυτοί όμως ήταν πάντα οι εξαιρέσεις.
Αν μιλάμε αισθητικά πάντως για αντιτέχνη ή έστω “κόντρα-τέχνη” στο μέταλ, τότε Venom, μετά Hellhammer. Αν το καταλαβαίνω καλά δηλαδή. Και αν μιλάμε αισθητικά αλλά και μουσικά για μπάντες που πραγματικά το πήγαν στα άκρα πριν καλά καλά εδραιωθεί το ακραίο μέταλ, η τριπλέτα που σκέφτομαι πάντα είναι Under The Sign of the Black Mark - Deathcrush - INRI.
Όλοι αυτοί πάντως στους Venom πάτησαν ρε παίδες.
Και στην πρωταρχική, αυτών, “άρνηση της μελωδίας” αν θέλετε να το θέσω έτσι.