Μπορεί οι 20 βαθμοί μεταξύ πρώτης και δεύτερης θέσης να φαντάζουν αρκετοί αλλά δεν είναι. 23 συμμετοχές σε λίστες το IV 21 το Masters. 9 πεντάρια το ένα 7 το δεύτερο. Διαφορά 2ου και 3ου κοντά 40 πόντοι. Και 2 albums στην 3η θέση οι Black Sabbath και μία πρωτιά. Τι άλλο να κάνουν. Μεγάλη αγάπη στο Meddle με 5 πρώτες θέσεις και επικό ντεμαράζ σήμερα από Jethro Tull και Rolling Stones. Φοβερές επιλογές, άκουσα σχεδόν 10 νέα albums, τι να πω δεν μπορώ να φανταστώ τι θα ακολουθήσει. Άργησα λίγο λόγω ψήφων προς το τέλος αλλά ναι, από εδώ και πέρα και εγώ θα δίνω λίγο χρόνο μέσα στην εβδομάδα γιατι σκάνε διάμαντια αππό παντού.
Όλα τα παραπάνω υπό τους ήχους του πρόσφατα ανακαλυφθεντος Tapestry της Carole King, που δεν έκανε την εμφάνισή του στις παραπάνω λίστες αλλά αυτή την εβδομάδα το ερωτεύτηκα…
Η αλήθεια είναι πως εκείνη την ώρα που είπα για ντέρμπι nnnkkk η ψαλίδα είχε κλείσει επικίνδυνα. Μετά βέβαια έσκασαν κάποιοι περίεργοι τύποι και έδωσαν τον αέρα του πρώτου στο IV.
1.Deep Purple - Machine Head
Για μένα η κορυφή των “βαθύ μοβ”
2.The Rolling Stones – Exile On Main St.
3.Pink Floyd - Obscured by Clouds
4.David Bowie – The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars
5.Black Sabbath - Vol 4
Σταθερά μέσα οι Sabbath κ οι Floyd, ήρθε η ώρα να βάλω και Stones, Bowie & Deep Purple
Λοιπον… το 1972 είναι η πρώτη χρονιά στα 70s που το πράγμα αρχίζει να σκοτεινιάζει αισθητά και να βγαίνουν τάσεις οι οποίες υπάρχουν ακόμα, στην ιδια ακριβως μορφη.
1. Neu! - Neu!
Ένας από τους πιο ρηξικέλευθους και προοδευτικούς δίσκους όλων των εποχών. Ακούγεται σαν να βγηκε σήμερα. Και κάθε μπάντα που παιζει kraut-psych είναι καταδικασμένη να τον αντιγράφει.
2. David Bowie - The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spider From Mars
Τι να πω γι αυτό το έπος, ο άνθρωπος ήδη έσπαγε τον τέταρτο τοίχο.
3. Aphrodite’s Child - 666
Δεν υπάρχουν λόγια, επίσης. Από τα άλμπουμ της εποχής πουακούω ακόμα πολύ συχνά.
4. Jethro Tull - Thick As A Brick
Αυτο ειναι το αριστούργημα των Tull, ε;
5. Nick Drake - Pink Moon
Δίσκος ευαγγέλιο για κάθε επίδοξο singer-songwriter, μισο αιώνα μετά.
Αφήνω έξω ίσως τον personal favourite Sabbath δίσκο. Λατρεία για την πιο doom στιγμή τους! Αφήνω έξω τα μνημειώδη Harvest και Transformer από Young και Reed. Αναπόφευκτα, μενει έξω και το Argus των Wishbone Ash, δισκαρα στην οποία με μύησε κάποτε ο @Ironman1 - κι έκτοτε τον σκέφτομαι όποτε το ακούω. Και καμια 20αρια ακομα άλμπουμ του 9 με 9.5!
Captain Beyond - Captain Beyond
Ο αγαπημένος μου heavy rock δίσκος. Συνεχής ροή riff και κιθαριστικών θεμάτων, φοβερές κιθάρες και rhythm section, o Evans να αποδεικνύει πως μπορεί να τραγουδήσει και σε “σκληρές” συνθέσεις, στα όρια του prog, ψήγματα ψυχεδέλειας, κάποια θέματα που επαναλαμβάνονται και δίνουν την αίσθηση του κόνσεπτ άλμπουμ. Απίστευτος δίσκος.
Rolling Stones - Exile on Main St.
Αν με ρωτούσαν ποιο άλμπουμ πιάνει το πνεύμα της μπάντας, θα απαντούσα το Exile… Κανένα skip. Βlues/ rock/ hard rock/ country, εν τέλει απλά rock ‘n’ roll. Όλα στην εντέλεια.
Jethro Tull - Thick as a Brick
Στα 2-3 αγαπημένα μου προγκ άλμπουμ και συνεχώς αναριχώμενο στην λίστα με τα αγαπημένα μου άλμπουμ έβερ. Ανατριχιαστικά θέματα.
Neil Young - Harvest
Τα ξαναείπα, όχι ο καλύτερός του δίσκος αλλά γεμάτος κλασσικά τραγούδια. Και βιωματικά 20 στα10.
Big Star - Number 1 Record
Αλλαγή της τελευταίας στιγμής. Ίσως το άλμπουμ που παίζει πιο συχνά πλέον από αυτά που αναφέρω. Σε πρώτη ανάγνωση power pop. Αλλά θα βρείς και country/ folk στοιχεία, φοβερές ερμηνείες, ένταση στο παίξιμο. Μπάντα που επηρέασε πολλούς αλλά δεν γνώρισε την επιτυχία που άξιζε από το κοινό.
Κάθε χρόνο και πιο επίπονο. “Ευτυχώς” στην πορεία γίνεται πιο εύκολο.
:
