Και φοβερά ολοκληρωμένη μπάντα ήδη από το ντεμπούτο της.
Δεν ξέρω αν έχεις τσεκάρει και τους Firehose. Αν όχι αξίζει. Βέβαια δεν είμαι αντικειμενικός καθώς ο Mike ο Watt είναι personal music hero υψηλής κλάσης έτσι κι αλλιώς.
1 Like
Οχι αλλα θα τους βαλω κι αυτους στην λιστα. Γενικα απο “τα χωραφια σας” με αφορμη το παιχνιδι, εχω κρατησει ενα σωρο ονοματα να τσεκαρω. 
2 Likes
δεν περίμενα να πάρουν τέτοιο κρεντιτ οι Βενομ.
άντε να τελειώσει το 81 που ήταν αρκετά πεσμένη χρονιά σε σχέση με τις προηγούμενες 3 που ψήφισα να πάμε στο 82 , να ξεκινήσει σιγά σιγά το γλέντι.
3 Likes
Εγω να πω με την σειρά μου ένα τεράστιο ευχαριστώ σε 2-3 (τον @Ironman1 θυμάμαι μόνο 
και ίσως @martian ? ) εδώ μέσα που ανέφεραν αυτή την δισκάρα που δεν είχα ακούσει και δεν υπήρχε περίπτωση να ακούσω ποτέ
Εντυπωσιακός δίσκος, από εκεί που δεν το περιμένεις.
Proto-epic ότι και αν σημαίνει αυτό ( 
), λόγω θεματολογίας και echo στην φωνή.
Φοβερές ιδέες, φοβερές κιθάρες, μπάσο και τύμπανα ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΑ (Brann Dailor πριν την εποχή του??) και ένα σύνολο που το ακους μονορούφι.
Η φωνή και λόγω της παραγωγής (πολύ μπροστά σε σημεία), ίσως ξαφνιάσει στην αρχή, αλλά διάολε έχει μέσα αυτό το folk στοιχείο στις φωνητικές μελωδίες που είναι σαν να σου περιγράφει επικές ιστορίες, σε πάει σε άλλους κόσμους. To “Weird Dreams” των Guardian ήδη φαντάζομαι ότι έχει πάρει δάνεια στις (ηχητικές) ιδέες από το “Τhe confrontation” , το ψυχαδελικό κόψιμο του “Against the Gods” ειλικρινα δεν χορταίνω να το ακούω, όταν μπαίνει ο Wizard στο “Τhe Wizard Vengeance” το ήδη απογειωμένο κομμάτι, αποκτάει ταχύτητα διαφυγής, το πιο punk/rock (ή αλλιώς χύμα r’n’r)του R.A.R.Z αλλού θα ακουγόταν παράταιρο, εδώ όμως όχι. Δεν έχω λόγια.
ΑΨΟΓΟ.
12 Likes
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε! Εγώ τον είχα τρίτο στην πεντάδα μου, ναι. Εκτός από εμένα και τον ironman, νομίζω πως τον είχε και σαν honorable mention ο Γράκχος.
4 Likes
Επανέρχομαι στο θέμα της φόρμας για κάποιες προσωπικές παρατηρήσεις. Τις καταθέτω, δεν χρειάζεται κανείς να συμφωνήσει και προχωράμε.
-
Στο θέμα “αντί-μελωδία”, το metal είναι πολύ νέο σαν genre κι είναι πίσω πολλές δεκαετίες. Atonal και δυσαρμονικα πράγματα γίνονται από το 1910, για τον δε θόρυβο ας μην μιλήσουμε, η πειραματική μουσική των 60s είναι αφόρητη ακόμη και σήμερα… Στο μεταλ πάντως, οι Venom είναι οι πρώτοι βαβουριαρηδες!
-
Στο θεμα “φόρμα” (δομικά στοιχεία, εξωτερικά χαρακτηριστικά της μουσικής): νομίζω πως πολλοί σπάνε την φόρμα σε διάφορες στιγμές, λίγο ή πολύ, συνειδητά ή όχι - κι αναφέρατε κάποιους.
Έχω την αίσθηση όμως ότι οι πρώτοι που την σπάνε εντελώς (ένα τραγούδι γίνεται δομικα αγνώριστο και φουλ ελεύθερο) είναι η grindcore σκηνή στα τέλη των 80s, για να πάρει το μήνυμα ο κύριος Zorn και οι Naked City και να αλλάξει όλο το τοπίο.!
Αυτή είναι άποψη μου, αν έχει ασχοληθεί κανείς πολύ με το grind των 80s,ας μας διαφωτίσει!
5 Likes
Εγώ το grindcore είχα στο μυαλό μου αρχικά όταν ανέφερα τους κροσοβεράδες. Ας με συγχωρέσουν οι πάνκηδες του φόρουμ που κατέχουν περισσότερο το ιστορικό του πράγματος σε περίπτωση που λέω κάτι λάθος, αλλά στα αυτιά μου το hardcore punk (discharge, gbh κτλ) κάπου στις αρχές προς μέσα 80ς άρχισε να ανοίγει και να τροφοδοτεί δύο παρακλάδια, το thrash (δηλαδή το crossover, αν μιλάμε για πάντρεμα των δύο ήχων) και το “υπερακραίο” hardcore, δηλαδή το grindcore. Για αυτό και δεν ξέρω αν θα ήταν σωστό να πούμε πως πρώτα με το grindcore έσπασε την φόρμα, όταν είχε προηγηθεί π.χ. αυτό:
ή (ίσως ακόμα περισσότερο) αυτό
Η φόρμα έχει γίνει αγνώριστη ήδη πριν σκάσει το grindcore, όπως το εκλαμβάνω εγώ τουλάχιστον.
5 Likes
Οκ, καταλαβαίνω το είδος του σπασίματος φόρμας που εννοεί ο @martian , δηλαδή το να μην υπάρχει η κλασσική δομή σε ένα κομμάτι, η επανάληψη ενός μοτίβου (για όσο χρόνο διαρκεί) - είναι κάτι διαφορετικό για την ροκ μουσική ως τότε (βέβαια το ίδιο κάνανε και οι Killing Joke ως ενα βαθμό), αλλά ήταν για την μουσική γενικότερα? Δεν θα πάω σε κλασσικούς, γιατί δεν έχω γνώση. Τangerine Dream, Vangelis, Jarre, Oldfield μου φαίνεται εχουν διαβεί ήδη αυτό το μονοπάτι. Προφανώς δεν αναφέρω καν επίσης αυτά που είπε ο @Aldebaran περί atonal κλπ.
1 Like
Κι εγω συζηταω για το metal αποκλειστικά, επειδη αναφερθηκαν οι Venom.
Πολυ ωραια τα λες.
Ήταν μια εποχή διαμόρφωσης κ εξερευνησης ηχητικων τάσεων, προτου μπουν σε στεγανά κάποια είδη.
Κ τέτοιες εποχές, συχνά παράγουν διαμαντάκια.
Ένας ακόμη λόγος που τα σπάει το συγκεκριμένο τοπικ.
Μας μαθαίνει/υπενθυμίζει/ξεθάβει διαμαντάκια, όσα κ αν (νομίζουμε πως) γνωρίζουμε ήδη.
Κ είναι παντα τέλειο, όταν συμβαίνει αυτό, είτε είμαστε 15, είτε 40.
Πολυ ωραια τα λες κ συ.
Η μόνη δική μου προσθηκη/παρατηρηση είναι πως βρίσκω την προσέγγισή σου έντονα μουσικολογική (απόλυτα ευλογο κ θεμιτό προφανως).
Με λίγα λόγια, εσυ ψοφας να το πας μονίμως στο avant-garde (“σπάσιμο φόρμας κ αυτοσχεδιασμοί”) , ο @apostolisza8 στο punk (“κάθετη αυτοαναιρεση”), κι ο @GRACCHUS_BABEUF στο (Heavy) Metal 
(εξ ου κι η θεώρησή του - όπως την ερμηνευσα εγώ - ότι η αντι-μουσική προσεγγιση ξεκινά από τους Venom, οι οποίοι, θα επιμεινω, προσωπικα, πως σε καθαρά μουσικό επίπεδο, όσο ακραίοι κι αν ακουστηκαν, παρεμειναν μέσα στα πλαισια του Heavy Metal).
Εγω, που πασχιζω για την αυτονόμηση του Extreme Metal (
), αντιλαμβάνομαι το αντι-μουσικο ζήτημα περισσοτερο με θρησκειολογικους, φιλοσοφικους, αφηγηματικους κ κοινωνικοπολιτικους όρους (τους οποίους μπορεί να τους υπηρετήσει ακόμα κ η δομή κουπλέ/ρεφρέν, μιλώντας για φορμα), κ κάτω από αυτό το πρισμα δεν θεωρώ καν προαπαιτουμενη την έλλειψη μελωδίας κ την υπαρξη atonal/δυσαρμονικου πλαισίου, προκειμενου να επιτευχθεί ο στόχος.
Επίσης, με βρίσκουν συμφωνο (οχι όλα, αλλά) αρκετα από τα ενδιαφεροντα που λέει κι ο @martian , ωστόσο θεωρώ το “'σπάσιμο της φόρμας”, όπως αναλύεται εδώ, διαφορετικη συζήτηση από αυτήν που αφορά στην αντι-μουσικη στάση/δηλωση/διακήρυξη (τουλάχιστον μέσα στα πλαισια του ακραίου ηχου).
Αλλά, όπως κ να χει, το αφήνω, κ ίσως να αναφερθώ ξανά όταν έρθει η ώρα των Hellhammer, όπου τοποθετω την αφετηρία αυτής της προσεγγισης.
2 Likes
Νομίζω ότι παιδεύεστε λίγο άσκοπα με ψιλοφευγαλέες έννοιες όπως φόρμα, σπάσιμο φόρμας και δε συμμαζεύεται, θα πω όμως ότι όντως οι Discharge και οι GBH που ανέφερε ο Κώστας αποτέλεσαν πολύ δυνατές επιρροές για το υπό διαμόρφωση ακραίο μέταλ, ακόμα κι εγώ το ακούω αυτό. Ίσως μάλιστα να έβρισκαν και θέση σε λίστες μου, αν οι χρονιές αυτές δεν ήταν τόσο ασφυκτικά γεμάτες.
3 Likes
Ξέρεις, το συζητάω ακριβώς επειδή εγώ είμαι “κουρδιισμένος” να σκέφτομαι με όρους “ιστορίας της τέχνης” και με ενδιαφέρουν οι άλλες προσεγγίσεις, αυτές που ίσως δεν πιάνω. Δεν πάω να το παίξω ξερόλας!
1 Like
Ούτε εγώ έθεσα τη δυσαρμονία ως προϋπόθεση πάντως
Αυτό είναι εντελώς άλλη ιστορία
Όπου προσωπικά καλύπτομαι από τους Καναδούς προφήτες, τα λέμε σε λίγες βδομάδες
1 Like
Καλα, προφανως κ εννοείται αυτο.
Ουτε για μια στιγμή δεν σκέφτηκα το αντίθετο.
Ισα ισα που για θετικο το είπα.
Βρισκω πολυ πιο ενδιαφέρον το να το προσεγγίζουμε ο καθένας μας μέσα απο το δικο του modus vivendi, κ ναι, φυσικά κ δινει κ τροφη για σκεψη κ στους άλλους αυτό.
Τουλάχιστον εγω ετσι το βλεπω.
Κάπως έτσι κ για μενα, οσον αφορά τουλάχιστον τους GBH, αλλά οι Discharge ΔΕΝ υπαρχει περιπτωση να λείψουν απο την πενταδα μου της ερχόμενης εβδομάδας!
Άλλωστε οι Discharge ειναι Metal!
( κατα το: οι Venom ειναι Punk )
1 Like
Τα έχουμε πει αυτά, όσο κι αν δεν αρέσει, όταν “οι από κει” πάνε να up their game, θέλοντας και μη γίνονται πιο μέταλ
1 Like
Δεν πολυισχύει αυτό πάντως Όλα τα είδη τέχνης το έχουν ως χαρακτηριστικό αυτό κάποια στιγμή. Και περιλαμβάνει σπάσιμο νόρμας, τέλος πάντων νομίζω χαώνεται χωρίς νόημα η συζήτηση.
εξαιτίας των Discharge, GBH κλπ είναι ασφυκτικά γεμάτες
όσο και αν δεν ισχύει θες να πεις, αλλά δεν θα χαλαστούμε, φόρουμ είναι, αποψάρες κετς.
1 Like
Μαρεσει παντως που μιλαμε για απουσια μελωδίας και atonal/δυσαρμονικου πλαισιου, και δεν εχω δει καμια αναφορα στον Ξενακη που ξεκινησε ενα ολοκληρο κινημα math απο το '53 ξερω γω.
1 Like
Εννοείται ότι περίμενα πρώτα από σένα αντίδραση 
Σορι, το ανεφερα πως το atonal-δυσαρμονια ειναι αρχαια ιστορια ΕΚΤΟΣ ΜΕΤΑΛ. Παει στις αρχες του 20ου αιωνα.
5 Likes