Κάτσε να 'ρθουν τα '90s και όταν θα πιάσεις τον εαυτό σου εν αϋπνία, να κλαις σε εμβρυική στάση, τότε θα δεις δυσκολία…
7 Likes
Βασικά όλο το ‘85- 95.
Μετά λέω πολύ πιο εύκολα.
Πάντως για ‘85 έχω 40 άλμπουμ για 5αδα και 60 συνολικά που τα θεωρώ ΠΟΛΥ καλά.
Δράμα.
2 Likes
Ψήφισα και εγώ για πρώτη φορά και για συναισθηματικούς / συμβολικούς λόγους μιας και οδεύω στα 40, όσα τα χρόνια που μας χωρίζουν από το 1983 και κάπου πίσω στο 1995 μία γραμμένη κασέτα που είχε φέρει ο αδερφός μου στο σπίτι, άρχιζε, για κάποιον ανεξήγητο λόγο με το To Tame a Land. Εκεί άλλαξαν πάρα πολλά στον τρόπο που έμαθα να ακούω και να καταλαβαίνω την μουσική.
- Iron Maiden - Piece of Mind
- Metallica - Kill 'em all
- Dio - Holy Diver
- Marillion - Script for a Jester’s Tear
- Stevie Ray Vaughan - Texas Flood
21 Likes
Aπό περιέργεια, τα επόμενα με Fish σου αρέσουν?
Δυστυχώς δεν έχω απάντηση, δεν τα έχω ακούσει, γιατί η τακτική μου ειδικά την εποχή που έπεσε στα χέρια μου το “Script…” (που σημαίνει mid-00s, Metropolis 6.90) ήταν όχι να ξετινάζω δισκογραφίες (πλην εξαιρέσεων) αλλά να πηγαίνω από το ένα στο άλλο (μιλώντας για συγκροτήματα/δίσκους/ιδιώματα που μέχρι τότε δεν είχα επαφή).
Επίσης ενώ ξεκίνησα το downloading πολύ νωρίς, άργησα χαρακτηριστικά να ξεκινήσω να κατεβάζω ολόκληρα άλμπουμ (πόσο μάλλον δισκογραφίες) και όταν πια το έκανα, είχα συγκεκριμενοποιήσει σε μεγάλο βαθμό το τι ήθελα να ακούω.
2 Likes
Αυτα να τα πειτε αλλου. Αυτο το νημα μού κοστισε 100 ευρω χθες. Χωρια τα αλλα 2000 που χρειαζομουν για να αγορασω οσα θα ηθελα απο αυτα που βρηκα στο bazaar της Τεχνοπολης.
@anhydriis αν βλεπεις κινηση τα βραδια εξω απο το σπιτι σου, μην ανησυχεις. Να σε μυρισουν θελουν.
24 Likes
Χωρίς πολλά σχόλια, γίνεται το Inferno festival εδώ στο Όσλο κάθε Πάσχα (για το καθολικό Πάσχα), οπότε η μισή μέρα φεύγει εκεί κ η επόμενη στο να ξεκουράσω το γέρικο κορμί μου που διαμαρτύρεται…
Mercyful Fate - Melissa
Bringing the blood of a newborn child ιγιεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
Riff, riff, solo και άλλα riff και ξανά από την αρχή και η φωνάρα του Βασιλιά από πάνω…
Slayer - Show no Mercy
Λύσσα…
Warlord - Deliver Us
Μπήκα αργά στο παιχνίδι με δαύτους αλλά μιλάμε για συγκίνηση.
Manowar - Into Glory Ride
Από το κομμάτι Νο2 ξεκινάω, το πρώτο απλά δεν υπάρχει εδώ, σε όλη αυτή την πολεμική ατμόσφαιρα.
Sortilege - S/t
18 λεπτά γ@μημένης τελειότητας…
Καλύτερο Εξώφυλλο Blaspheme - S/t
Πέρα από Sortilege, η Γαλλία μπαίνει με φόρα αυτή την χρονιά με ντεμπούτα από Blaspheme, Satan Jokers και High Power. Επίσης μια μικρή αναφορά στο επόμενο διαμαντάκι, το οποίο το Discoqs μου έγραφε 1983 ενώ βγήκε το '81 κ εννοείτε φυσικά ότι θα είχε μπει κάπου.
Attentat Rock λοιπόν, με το ομώτιτλο άλμπουμ, το οποίο πιο πολύ κλίνει σε rock μονοπάτια με δόσεις heavy metal. @GRACCHUS_BABEUF δώσε βάση. @hopeto ίσως να σε ενδιαφέρει. Δεν ξέρω βέβαια πως σας φάνηκε το Voltz… 
17 Likes
'Ντάξει, μιλάμε ότι τίναξες την μπάνκα, κυριολεκτικά. Αν συζείς και η “γλυκύτητά” της για τη μουσική έχει μεγαλώσει και ωριμάσει, και δεν πήγατε και μαζί στην Τεχνόπολη, περαστικά φίλε.
Αλλά εδώ είμαστε για να ετοιμάσεις διαδραστικές εκπλήξεις με μουσική υπόκρουση των άνωθεν δίσκων, βασική πρωταγωνίστρια την ίδια, συμπρωταγωνιστές σημαντικούς ανθρώπους της ζωής της και θεματικές από στιγμές της ζωής της που τη συγκίνησαν και την γέμισαν εμπνεύσεις για το σημερινό μετέπειτά της.
Υ.Γ. Κάτι τέτοιο ετοιμάζομαι να κάνω κι εγώ στην έκθεση βιβλίου 4-7 Μαΐου, εδώ πάνω, Θεσσαλονίκη.
Αν έχεις τη διεύθυνσή του, πέρασέ την μου. Του έχω κι εγώ κάτι “συστημένα”. 
4 Likes
100 ευρω ολα αυτα τα καλουδια? Σε ποιο ουρανιο κ ποιο τοξο? Ευτυχως με προφυλαξε η ανοια κ ο έρωτας απο αυτα τα ξεπορτισματα!! Να πω ομως σε αυτο το σημείο πως η nuclear blast εχει 15% στα παντα ολα εως 11.4 
@Dr.Feelgood και λοιποί αγαπημενοι μου, εκλογες θα ασκω το εκλογικο τετοιο στην πρωτεύουσα του καμπου, νομιζω βολεύει νοτιους κ βόρειους… τα τσιπουρα κερασμένα!!
4 Likes
Βασικά αυτός που έπρεπε να ταγκάρεις είναι ο @Chaos, το γαλλόφωνο μέταλ είναι πιο πολύ δικό του στοιχείο.
Το Voltz για να είμαι ειλικρινής εγώ το άκουσα μια φορά και δε μου είπε πολλά, μπορεί βέβαια και να μην ήμουν στο κατάλληλο mood εκείνη τη στιγμή… Πάντως ετούτους τους Attentat Rock, που τους έχω βάλει τώρα, τους απολαμβάνω αρκετά προς το παρόν, they’re right up my alley.
2 Likes
@anhydriis 120 ευρω συνολο για την ακριβεια, αλλα καποια αρκετα ταλαιπωρημενα, οποτε ηθελαν παζαρι. Επισης, εφαγα περιπου 5 ωρες εκει(σε ενα πολυ busy ΣΚ) και σε δυο ημερες (σημερα μονο 1 ωριτσα). Ευτυχως ημουν με φιλους και περασαμε πολυ ομορφα.
Αγαπητε @Dr.Feelgood, εχεις pm με συντεταγμενες για το σπιτι του υπεροχου TS, συν φωτο για να μην μπερδευτει κανενας. Η συζυγος δεν ειχε ερθει, αλλα μερικα απο τα κομματια της φωτο ειναι και για εκεινη, δλδ της αρεσουν τα ακουσματα.
Σημερα μπορουσα να χαλασω αλλα 200 ευρω, ευτυχως απλως δεν ειχα αλλα χρηματα. Μπορεις να το πεις και καλο. Επισης, δεν μπηκα καν στη new wave/punk/post punk σκηνη, για να μετρησω ποσα χρηματα θα χρειαζομουν.
2 Likes
1983
10-06 (χωρίς κατάταξη):
Summary
The Chameleons - Script of the Bridge
Ανεπανάληπτο το πρώτο μισό του δίσκο με post-punk διαμάντια όπως τα Second Skin και Monkeyland. Φανταστικός δίσκος και μπάντα.
Rudimentary Peni - Death Church
Ο παλάβρας Nick Blinko έβγαλε στο φως ένα πολύ ιδιαίτερο σύνολο κακοφωνίας, το οποίο ακόμη και σήμερα παραμένει ελκυστικό και ζηλευτό. Μαζί με μια ακόμη Κακοφωνία που θα ακολουθήσει, πρόκειται για one of a kind ακροάσεις.
Wipers - Over the Edge
Το άφησα εκτός καθώς το Youth of America ήταν το νούμερο 1 το 1981. Δεν έχει τίποτα να ζηλέψει, μαζί με το Youth οι κορυφές τους, αλλά η επέλαση της metal το παραγκώνισε. Τέλειος δίσκος, τέλεια μπάντα.
The Mob - Let the Tribe Increase
Μαζί με το “The Curse of Zounds” αποτελεί ένα από τα πρώτα μου ακούσματα σε anarcho-punk μονοπατια, μελωδικό, μελαγχολικό, εθιστικό.
Mercyful Fate - Melissa
Love or hate φωνή, αλλά από τη στιγμή που άκουσα για πρώτη φορά το “Is that you, Melissa?” σε κάποια Hammer συλλογή (ευχαριστώ πάλι Χάκο) σίγουρα ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Σκοτεινή ατμόσφαιρα σε heavy metal με αξιοζήλευτες συνθέσεις. Δεν ξέρω πόσες φορές έχω ακούσει το “Evil”, αλλά και πάλι λίγες θα είναι. Πάμε πάλι.
05-01
Summary
5. Suicidal Tendencies - Suicidal Tendencies
Ο Cyko Miko και η (τότε) παρέα του έβγαλαν έναν από τους καλύτερους και επιδραστικότερους δίσκους για κάμποσα υποϊδιώματα. Πώρωση και θαυμασμός για τον ήχο που πέτυχαν.
4. Manilla Road - Crystal Logic
Το “Necropolis” ήταν αγάπη με την πρώτη ακρόαση, να είναι καλά ο Χάκος Περβανίδης για τη συλλογή “The Legend of Dragon Noir” που έφτιαξε για κάποιο παλιό τεύχος του Hammer. Παρά το immersion-breaking, εκτός τόπου και χρόνου Feeling Free Again, τα αυτιά μου απολαμβάνουν τακτικά έναν από τους πλέον αγαπημένους μου δίσκους και συγκροτήματα.
3. Manowar - Into Glory Ride
Αν κάποιος μου έλεγε πριν λίγα χρόνια πως σε μελλοντική κατάταξη με αγαπημένους δίσκους θα έβαζα Manowar, θα γελούσα. Είχα ακούσει το “Battle Hymn” στο γυμνάσιο, το οποίο μου άρεσε πολύ και γενικώς το θεωρώ από τα καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά μουσικά κομμάτια του ιδιώματος, αλλά το απωθητικό image της μπάντας και τα διάφορα νέα ή δηλώσεις που την περιτριγύριζαν με έκαναν να μην θέλω να δοκιμάσω ακρόαση δίσκου. Πολλά χρόνια μετά το γυμνάσιο, θέλοντας να δώσω ευκαιρία και γενικώς να ακούσω ένα κατά κοινή ομολογία κλασικό δίσκο, δεν περίμενα να φάω τέτοια κατραπακιά. Στην πρώτη ακρόαση του “Secret of Steel” ένιωσα δέος. Μοναδικό, τέλειο κομμάτι, και πραγματικά ιδιαίτερο συνθετικά. Ο Adams είναι ευλογημένος με μια από τις καλύτερες φωνές που γνώρισε η metal, και ο DeMaio θα πρέπει να νιώθει τυχερός μέρα και νύχτα για τις συγκυρίες που τους ένωσαν. Ανεπανάληπτος δίσκος, και για τους ίδιους, και για λοιπούς επικάδες.
2. Iron Maiden - Piece of Mind
Εδώ νιώθω πως οι Maiden γίνονται η μπάντα που δικαίως λατρεύεται εως σήμερα (και θα λατρεύεται μέχρι να σβήσει ο ήλιος). Εδώ νιώθω πως όλα κάνουν κλικ για πρώτη φορά. Καμία αδύναμη στιγμή σε αντίθεση με τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές τους, για αυτό το δίσκο και ειδικά για τους επόμενους 3, τα heavy metal 80’s τους ανήκουν.
1. Misfits - Earth A.D./Wolfs Blood
Φωνάρα Evil Elvis, σκοτεινά, εθιστικά hardcore punk hits που δεν βαριέμαι να ακούω ποτέ, image, attitude (γενικώς, όχι το κομμάτι), οι Misfits αποτελούν προσωπική αγάπη και αδυναμία μου.
Τραγούδια της χρονιάς (Ή αλλιώς προσωπικό compilation-σαλάτα):
Summary
Where Eagles Dare (2015 Remaster) - YouTube
Revelation (Death's Angel) - YouTube
Flaming Metal System (Alternate Mix) - YouTube
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
21 Likes
Κοβω σβήνω αλλά κάτω από 8 με πολύ αίμα δεν μπορώ να πέσω. Θα πάω με αλάνθαστη μέθοδο αμπεμπαμπλομ
4 Likes
Μονο εμενα μου φανηκαν πανακριβα τα παντα αυτη τη φορά? 2 σιντάκια για το καλό πήρα.
1 Like
Για πρώτη φορά κάνω έκκληση στον θεματοθέτη να καταμετρηθούν όλες μου οι ψήφοι, και οι 10, γτ δεν μπορώ να ξεχωρίσω -με εξαίρεση ίσως τα δύο πρώτα-κανένα ως καλύτερο από το άλλο!
- Wipers - Over the Edge
- Iron Maiden - Piece of Mind
- Def Leppard - Pyromania
- Dio - Holy Diver
- The Chameleons - Script of the Bridge
- Journey - Frontiers
- Metallica - Kill 'Em All
- Y&T - Mean Streak
- Manilla Road - Crystal Logic
- Savatage - Sirens
22 Likes
-
Metallica - Kill 'em All
Bang that head that doesn’t bang -
Def Leppard - Pyromania
Ενας δισκος γεμάτος singles -
Iron Maiden - Piece of Mind
Revelations, yeah - ναι εχει και trooper! -
Dio - Holy Diver
Traditional metal -
ZZ Top - Eliminator
Drag Racing
------‐------------------
- U2 - War
- Billy Idol - Rebel Yell
- Violent Femmes - Violent Femmes
- R.E.M. - Murmur
- David Bowie - Let’s Dance
Εξώφυλλο: U2 - War
14 Likes
Μαλακες δεν παω πια σχεδoν ποtε σε παζαρια, γιατι θα ξοδεψω ολα τα μετρητα που εχω πανω μου. Και το κακο ειναι οτι πλεον αρκετοι παιρνουν και καρτες 
. Οποτε, σας νιωθω ολους οσοι πατε.
10 Likes
Ηταν ακριβα. Και το συζητουσα με τους φιλους μου. Γενικως, το discogs εχει εξαφανισει καθε περιθωριο εκπληξης. Ολοι ξερουν ποσο μπορουν να βρουν κατι στο εξωτερικο, συνεπως τα λαθη εχουν εκμηδενιστει και πλεον η φαση ειναι “ναι το θελω” ή “ελα, θα σου κανω εκπτωση επειδη τοσο θα το βρεις και εξω”. Τα μεταφορικα του discogs μαλλον μετατρεπονται σε “εξοδα” των πωλητων, οποτε εξαρταται αν το θελεις εδω και τωρα ή αν δεν καιγεσαι, αρα περιμενεις να το παρεις απο εξω, καποτε στο μελλον.
Και λεγοντας αυτα, εξηγω οτι με εξαιρεση το σφραγισμενο Heavy Load της φωτο, που ειναι reprint και το πηρα με ενα 20αρικο, ολα τα αλλα ειναι ταλαιπωρημενα, πραγματικα second hand. Εννοειται οτι αυτο ειναι το ατου μου προς τον πωλητη (“κοιτα ποσο κουρασμενο ειναι, δεν μπορει να ζητας 10 ή 15 ευρω για αυτο, κοψε κατι, κοιτα ποσα παιρνω μαζι”) και επεσα στα 120 ευρω. Απο τη φωτο λειπει ενας Χαρι Κλιν (Πατατες), επισης πολυ ταλαιπωρημενο, με 5 ευρω.
Προφανως μπαινω σε αυτο το παιχνιδι διοτι ολοι ειναι ιδιωτες και δεν παιζει pos ή αποδειξη ουτε για πλακα. Εκει οπου υπαρχει δυνατοτητα πληρωμης με καρτα, ειμαι κυριος και πληρωνω κανονικα.
Εδιτ: επισης δεν υπαρχει “για το καλο”, στο προηγουμενο απο αυτο το παζαρι εχω μπει στον χωρο, εκανα μια γυρα, ειδα τιμες, εφυγα οπως μπηκα. Οπως λεει και ο Παντελης, δεν ειναι για να χαλαμε ολα τα λεφτα μας.
Τελος του σπαμ, παμε για ψηφοφορια. Εχω αρκετη δουλεια νυχτιατικα, μαλλον μια ξερη λιστα θα πεταξω εδω μεσα, ελπιζω να προλαβω να ψηφισω κιολας.
10 Likes
Ελα, tell us about it please. Δωσε μας τα φωτα σου (και τα 
που εφυγαν απο την τσεπη μου πλιζ).
1 Like
Manilla Road - Crystal Logic : Οι Manilla Road είναι από εκείνα τα ελάχιστα συγκροτήματα του επικού χώρου που έχουν την ηλικία και τις καταβολές ώστε να μην ομπρελιάζονται από τους Manowar ή τους Maiden. Ακούγοντας το προσεκτικά δε μου κάνει καθόλου εντύπωση που ο Fenriz τον παίζει με την πάρτυ τους εδώ και δεκαπέντε χρόνια, λίγο το πριμαριστό ξύσιμο στην κιθάρα, λίγο το σχεδόν Doom / Death του Dreams Of Eschaton(όπως πολύ σωστά επισήμανε ο Chrisp παραπάνω), λίγο τα ιδιόρυθμα φωνητικά του Shelton(λατρεία ακόμα και αν η μύτη του τραγουδάει περισσότερο και από αυτή του Mustaine) δεν το λες και το πιο Light πράγμα που κυκλοφορούσε εκεί έξω και καθόλου τυχαίο που και οι ίδιοι καφρέψαν τον ήχο τους μεταγενέστερα. Με εξαίρεση τη φιλεριά Feeling free again έχουμε 7 ύμνους αρχέγονου επικού metal ταξίδι στα σκοτεινά μπουντρούμια και της ερήμους του του Robert Howard με αποκορύφωμα το καρακλάσικ Necropolis, ομώνυμο, Veils Of Negative Existence και το έπος Dreams Of Eschaton.
Satan - Court In The Act : Το πόσο διαφορετικός γρήγορα μεταλλάσεται ο σκληρός ήχος από χρονιά σε χρονιά εκείνα τα χρόνια φαίνεται από δίσκους σαν αυτόν εδώ. Στη λίστα της προηγούμενης χρονιάς έγραψα ολόκληρο κατεβατό για το πως οι Raven προσπαθούν να γίνουν όσο πιο ακραίοι γίνεται με τον Old school τρόπο τσιτώνοντας όσο μπορούν τα hard rock υλικά τους και μια χρονιά μετά από εκείνο το δίσκο έχουμε αυτό. Δεν έχουμε αλλάξει καν το μουσικό Genre, δε μιλάμε για τα πρώτα ντεμπούτα του Thrash από Slayer ή metallica ή για πρωτο speed - thrash απόπειρες όπως αυτή των Exciter αλλά για ένα δίσκο κλασικού heavy metal και ήδη μιλάμε για άλλους κόσμους(όπως και σε άλλα παραδείγματα μέσα σε αυτή τη χρονιά όπως τα ντεμπόύτα Savatage και Queensryche) αφού από τον κόσμο των Priest και των Accept κοντεύουμε να φτάσουμε στον κόσμο των Testament και των Sanctuary.
Slayer - Show No Mercy : Θέμα χρόνου ήταν μέχρι να πάει παραπέρα αυτός ο ήχος και έγινε μέσα σε αυτή τη χρονιά. Από τη μια οι Metallica με το Kill Em All του δίνουν ένα αρχικό πουσάρισμα και από την άλλη οι Slayer του αλλάζουν τον αδόξαστο(Υπάρχουν και οι Hellhammer βέβαια οι οποίοι δεν ήταν μέσα στις εξελλίξεις αλλά μπροστά από αυτές και αντί για ένα ιδίωμα φρόντιζαν να φτιάξουν όλο τον ακραίο ήχο). H μελωδία των Maiden μέσα από Evil φίλτρο, το ξυράφι των Priest, η βρωμιά και η σατανίλα των Venom είναι τα βασικά υλικά του ντεμπούτου καθώς και η καθολική αφαίρεση της οποιαδήποτε υπόνοιας χαβαλέ. Όλα τα στοιχεία που τους έκαναν τιτάνες υπάρχουν εδώ, οι 500 λέξεις το λεπτό του Araya(και ας είναι καραάγουρη η φωνή του), οι ταχύτητες και το δίδυμο των Hanneman / King, ο βομβαρδισμός του Lombardo, τα αρχοντικά κοψίματα με την ατμόσφαιρα σαν να κατεβαίνει σιγά σιγά ο ουρανός για να σε πλακώσει και όλα αυτά με την ορμή και τον αυθορμητισμό της νιότης. Προσωπικά αγαπημένα Evil Has No Boundaries, The Antichrist, Tormentor και Black Magic
Manowar - Into Glory Ride : Σε αυτό το δίσκο και τον επόμενο οι Manowar κάναν ότι μπορούσαν για να είναι όσο πιο δυνατόν συνεπείς γίνεται, 7 τραγούδια είναι πόσο περιθώριο έχεις για να τα κάνεις μαντάρα; Επειδή Manowar αφού είπαν να απαντήσουν νωρίς νωρίς για να μην έχεις την αγωνία του πότε θα γίνει αλλά επειδή είναι και προβοκάτορες είπαν να σε δουλέψουν και λίγο με τον τίτλο με ένα καρμπινάτο Warlord για να φαντασιώνεσαι πεδία μάχης, σπαθιά και κόναν. Χωρίς να είναι και ότι χειρότερο έχει βγει ποτέ απλά σκιπάρουμε. Από εκεί και πέρα ο δίσκος είναι μια επική τελειότητα σε μια χρονιά που έβγαλε κάποιες από τις κορυφαίες δουλειές του επικού ήχου. Να βγάλω από στην άκρη ένα technicality, Τι τελειότητα είναι αυτός ο ήχος στα Drums και τι παίζει ο Colombus; Δεν είμαι το άτομο που θα απομνημονεύσει θέματα στα Drums(ποιο πολύ θα μου χτυπήσει στο αυτι αν αυτό που ακούσω είναι τόσο παράταιρο ή αδύναμο που να πηδάει το αποτέλεσμα) αλλά εδώ κάθε σκάσιμο χτυπάει μέσα μου σα σφυριά. Από τα κοψίματα στην κάθε ολοκλήρωση του Riff του Secret Of Steel, στα εμβατήρια του Gates Of Valhalla μέχρι τους καλπασμούς και τα γυρίσματα του Revelation καρφώνονται όλα σαν ταβανόπροκα στο μυαλό. Ο Adams τη στιγμή που θα τον ακούς είναι απλά ο καλύτερος τραγουδιστής του πλάνήτη(άμα περάσει κάνα μισάωρο ησυχίας ανοίγεις και σε εναλλακτικές προτάσεις), τις κραυγές που βγάζει στα Gates Of Valhall και hatred δε μπορεί να τις βγάλει κανείς άλλος. Όλος ο επικός μέταλ ήχος είναι μέσα σε αυτό το δίσκο, το είχαν κάνει ήδη εμφανές με τα 2 τελευταία τραγούδια του battle Hymns αλλά εδώ είπαν να το τονίσουν ακόμα περισσότερο. Ακόμα και το Gloves Of Metal που θεωρητικά είναι από τα αυτοαναφορικά τραγούδια τους εύκολα εντάσσεται στο επικό τους σύμπαν. προσωπικά αγαπημένα Gates Of Valhala και Revelation.
Iron Maiden - Piece of Mind : Το Piece Of Mind για πολύ καιρό ήταν ο αγαπημένος μου δίσκος των Maiden και ταυτόχρονα αυτός που μπορούσα να ακούσω λιγότερο εύκολα σε Casual επίπεδο. Μπορεί να φταίει η παραγωγή του που είναι σαφέστατα πιο θαμπή από του προκατόχου του αλλά και από του διαδόχου του ή τα τραγούδια που δεν είναι τόσο γηπεδικά όσο συνήθως ή η ατμόσφαιρα του που είναι πιο σκοτεινή και μυσταγωγική απότι είχαμε δει μέχρι τότε. Κλασικό δείγμα αυτής της ιδιαίτερης ταυτότητας του είναι το άνοιγμα με το Where Eagles Dare που σε αντίθεση με το μικρό, γρήγορο και επιθετικό τραγούδι που συνήθιζαν σαν Opener εδώ έχουμε ένα σύνθετο έπος με ατμοσφαιρικό break στη μέση του. Ναι υπάρχει και το Trooper που 40 χρόνια τώρα παραμένει το τραγούδι που δεν πρόκειται να βγεί από Setlist αλλά η ταυτότητα του δίσκου πιο πολύ αποτυπώνεται σε Revelations και Still Life παρά σε αυτό. Ακόμα και τα πιο Straight τραγούδια τους είναι πολύ πιο δυσκολοχώνευτα από το Run to the hills ή το Wrathchild πχ. Οι σπόροι του Seventh Son είναι ήδη μέσα σε αυτό το δίσκο. Η ταυτότητα του συγκροτήματος παραμένει η ίδια αλλά η φάση του είναι πολύ διαφορετική. Η αλητεία κάνει στην άκρη για να επέλθει η ωρίμανση και από τις αστικές αναζητήσεις η μπάντα πάει σε όπου την οδηγεί το φαντασιακό της και εδώ είναι που φαίνεται και 100% η μεταμόρφωση τους μέσα από τη συμβολή του Bruce Dickinson.
Honorable Mentions
Warlord - Deliver Us : Είχα περάσει πάνω από δεκαετία της μουσικής μου ζωής υποστηρίζοντας ότι αυτός ο δίσκος είναι υπερεκτιμημένος όπως και το ίδιο το συγκρότημα γενικότερα(λογικό καθώς μέχρι να τους ξαναβάλει μπρος μιλούσαμε για αυτό τον ένα δίσκο και 2-3 τραγούδια στο Cannons). Ο χρόνος με διέψευσε εκτιμώντας αναδρομικά τη μαγεία και τη μοναδικότητα της κιθάρας του Bill Tsamis. Επίσης αναδρομικά όταν έχεις δώσει το Riff του Dark Are The Veils Of Death δε μπορείς να μην είσαι παρά κορυφαίος.
Queensryche - Queensryche : Ακόμα και αυτό το EP να υπήρχε οι Queensryche θα ήταν σημαντικοί. Τα τελευταία πολλα χρόνια έχω αναθεωρήσει πολλά όσον αφορά την “έξυπνη” πλευρά των Queensryche(βοήθησε ο ίδιος ο Tate σε αυτό) με αποτέλεσμα να πέσει πολύ μέσα μου αλλά από την άλλη ανέβηκε πάρα πολύ η εκτίμηση μου στην πιο κλασσική τους πλευρά(η οποία είναι παραδόξως πολύ πιο έξυπνη από ότι της λογίζουν).
Mercyful Fate - Melissa : Ξέρω ότι θα είμαι ο περίεργος της παρέας αλλά ενώ σε King Diamond αγαπάω τα πάντα εκτός από τον ίδιο τον King Diamond. Ευτυχώς που σε Mercyful Fate δε συμβαίνει το ίδιο. Οι Venom δώσαν τη βρωμιά και τη σατανίλα, οι Slayer την επιθετικότητα, οι Hellhammer την ασχήμια και οι Mercyful Fate την Occultίλα.
Savatage - Sirens : Οι Savatage για μένα είναι το καλύτερο συγκρότημα του σύμπαντος και αν το δεύτερο μισό του δίσκου ήταν σαν το πρώτο τότε θα πήγαινε 5άδα. Αν On The Run, Twisted Little Sister και Out In The Streets είχαν στη θέση τους τις 3 κομματάρες του Dungeons Are Calling EP(Ομώνυμο, City Beneath The Surface και By the Grace Of The Witch) θα είχαμε καρφωτό δεκάρι.
Dio - Holy Diver : Μια από τις μεγαλύτερες πολυτέλειες της χρονιάς αυτής είναι και η δυνατότητα να έχω εκτός 5άδας αυτό το δίσκο. Προφανώς και δεν υπάρχει τίποτα στραβό σε αυτό το δίσκο, στα σίγουρα η καλύτερη σόλο δουλειά του με διαφορά και έχει επιρρεάσει πολλά αγαπημένα πράγματα μου(το μεγαλύτερο μέρος του US Power βασικά). Δε θα με κουράσει ποτέ και για κανένα λόγο και δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανατριχιάσω όσες φορές και να ακούσω Don’t Talk to Strangers και ομώνυμο.
19 Likes