Rocker ρε φίλε.Ποσο πίσω με πήγες.Πρωτη αγορά από κει Rust in Peace
2 Likes
Μιας κι έχω φτάσει την αναδρομή μου στο '88, να πω πως καλύτερη μπάντα της δεκαετίας για μένα είναι μάλλον οι REM.
Σόρυ για το άσχετο σχόλιο. Ευχαριστώ.
7 Likes
Έγινε φίλε μου.
2 Likes
Mην σου πω και της επόμενης.
4 Likes
Kατά 99% θα διαφωνήσω αλλά επιφυλάσσομαι να τοποθετηθώ όταν φτάσω εκεί.
4 Likes
Kαλά κι εγώ προφανώς το τράβηξα από τα μαλλιά αλλά, πέρα από την πλάκα, δεν ξέρω πόσα ακόμη συγκροτήματα υπάρχουν έχει έξω για τα οποία μπορείς να πεις πως τα πρώτα 10 άλμπουμ τους είναι αριστουργήματα και αυτό να μην είναι μια υπερβολική παπάτζα αλλά κάτι στο οποίο θα συμφωνήσει ένα πολύ σεβαστό κομμάτι ακροατών.
2 Likes
Kαλά, δεν το συζητάω. Ειδικά στα 80ς δεν πετάω σχεδόν κανένα τραγούδι. Στα 90ς μπορώ να ζήσω χωρίς κάποια (και το Up). Και έχω 1-2 μπάντες που λατρεύω ό,τι κάνανε στα 90ς οπότε θα είχε μάχη.
2 Likes
Θα συμφωνούσα μαζί σου αλλά τελευταία άρχισα να πιστεύω ότι είναι οι Maiden που έχουν άλλωστε και τα καλύτερα εξώφυλλα 
4 Likes
Αυτό σκεφτόμουν πριν λίγο. Το αντίπαλο δέος για μένα θα ήταν οι Maiden. Σίγουρα Νο.2 μου. Και παραδόξως, αν και στην παρούσα φάση της ζωής μου προτιμώ τους REM άνετα, δύσκολα θα έλεγα πως τους αγαπώ περισσότερο από Maiden. Φταίει και η προϊστορία σίγουρα, συναισθηματικά υπάρχει τρελό δέσιμο (πρώτη μπάντα που άκουσα και αγάπησα κτλ.).
1 Like
Καλα αυτο μπορει να το πει κανεις για οποιαδηποτε μπαντα αν ρωτησει ενα σεβαστο κομματι ακροατων που ειναι τρελοι φαν της μπαντας, σιγα το κατορθωμα.
Καλά, εγώ και το “Up” το θεωρώ και καλό και αδικημένο δίσκο αλλά καταλαβαίνω πως “it’s not not everyone’s cup of tea”.
1 Like
Ναι αυτό είπα. Μπραβο. 
1 Like
Δεν ειπα οτι αυτο ειπες, απλα εχτισα πανω σε αυτο που ειπες 
Ωραια μπαντα οι REM, τωρα για 10 αριστουργηματα… σιγουρα πλησιαζουμε περιοχη φανμποησμου.
Οχι οτι υπαρχει αντικειμενικη αληθεια βεβαια, οσο κι αν αυτο το θρεντ πασχιζει να μας πεισει για το αντιθετο.
1 Like
Πολύ θα ήθελα κάποια στιγμή να καταλάβω τους λόγους που αρνείσαι την ύπαρξη οποιουδήποτε αντικειμενικού κριτηρίου όσον αφορά την αισθητική. Για μένα, είναι αδιανόητος μηδενισμός να πιστεύει κανείς πως όλη η Τέχνη και η αντιΤέχνη και οι υποκουλτούρες και ό,τι άλλο τέλος πάντων έχει παράγει σε επίπεδο πολιτισμού ο άνθρωπος, μπορούν όντως να γίνουν αντιληπτές μόνο με βάση τα ατομικά κριτήρια του καθενός και να εξηγηθούν ή να αξιολογηθούν με βάση ένα δίπτυχο τύπου «μου άρεσει»/ «δεν μου αρέσει».
Τώρα, για τους REM, δεν ξέρω καν θα έμπαιναν σε λίστα με τα 30 αγαπημένα μου συγκροτήματα οπότε δεν θα με έλεγα και φανμπου. Τους θεωρώ όμως ένα από τα 4-5 σημαντικότερα συγκροτήματα των 80s και το συγκρότημα με το πιθανά καλύτερο σερί δίσκων γενικά, κάτι το οποίο βασίζεται σε υποκειμενικά κριτήρια που, κουβεντιάζοντας, μπορεί να έχουν και μια αντικειμενική αξία.Για όσους νοιάζονται τέλος πάντων.
7 Likes
Εξαιρετικό θέμα αυτό περί της σχέσης υποκειμενικότητας και αντικειμενικότητας στη μουσική και ευρύτερα στην τέχνη
5 Likes
Δεν ειπα ποτε οτι δεν υπαρχουν αντικειμενικα κριτηρια με τα οποια μπορει κανεις να κρινει την τεχνη, απλως ολα αυτα τα κριτηρια εχουν να κανουν κατα την γνωμη μου με παραγοντες οπως πρωτοπορια, τεχνοτροπια, λεπτομερεια, ιδιομορφια και εν τελει ενα σωρο παραμετρους που αφηνουν απεξω το υποκειμενικο συναισθημα που νιωθει ο οποιοσδηποτε απο εμας οταν κρινουμε καποιο κομματι τεχνης με τον τροπο που συμβαινει σε αυτο το τοπικ (και παντου δηλαδη).
Ακομα ενα strawman, καθως ουτε αυτο ειπα πουθενα… αλλα οκ. Το συμπερασμα βεβαια περι αριστουργηματων των REM και πως λογικα ολοι (Μπαμπης Σουγιας κτλ) συμφωνουν για τα 80ς και τους REM ειναι ακριβως αυτο που περιγραφεις, και αναγεται πληρως στο “δε μου αρεσει/μου αρεσει”.
Συμφωνω. Και αυτο που ειπα εγω, ειναι οτι ΑΚΡΙΒΩΣ το ιδιο πραγμα μπορει να δηλωσει καποιος αλλος για τους Pink Floyd και τα 70ς, και ενα σωρο αλλες μπαντες για οποιαδηποτε δεκαετια. Τωρα οκ, το πως τα υποκειμενικα κριτηρια μπορουν να εχουν αντικειμενικη αξια… δεν ξερω καν τι σημαινει ως προταση. Οκ, εσυ δεν καταλαβαινεις τους λογους για τους οποιους αρνουμαι την πληρη ισοπεδωση της ελευθεριας της τεχνης (γιατι ουσιαστικα η παραδοχη αντικειμενικης κρισης και αληθειας στην τεχνη ειναι που ισοπεδωνει τα παντα, κι οχι το αντιθετο)… αλλα κι εγω δεν καταλαβαινω τους λογους για τους οποιους αρκετος κοσμος νιωθει την αναγκη να πεισει ενα σωρο αλλον κοσμο οτι οχι μονο υπαρχει αντικειμενικη κριτικη και αξια, αλλα οτι αυτοι ειναι και οι Εκλεκτοι που την γνωριζουν.
Οποτε τι να σου πω, μπορουμε απλα να συμφωνησουμε οτι διαφωνουμε. Για σενα μια προταση τυπου “η μπαντα Χ εχει Υ δισκους που ειναι αντικειμενικα αριστουργηματα και το λενε σχεδον ολοι” εχει αξια, για μενα δεν εχει. Δεν εγινε και τιποτα.
Συμφωνώ απολύτως σε αυτό.
1 Like
Εγώ θα έλεγα το εξής, π.χ. αντικειμενικό είναι ότι οι πρώτοι δίσκοι των Metallica είναι κορυφαίοι, υποκειμενικό είναι να μην τους πολυγουστάρει κανείς, όπως εγώ ας πούμε
Και σίγουρα υπάρχουν κι άλλα τέτοια παραδείγματα
5 Likes
Δεν νομίζω πως υπάρχει ένας χρήστης εκτός από σένα βέβαια που θα διαβάσει αυτό που έγραψα για τους REM και θα θεωρήσει πως κέρασα αντικειμενική αλήθεια πουλώντας αυθεντία ή προσπάθησα να πείσω κανέναν για οτιδήποτε (sic). Τη γνώμη μου είπα με μια δόση υπερβολής μιας και δεν έχεις μόνο εσύ το μονοπώλιο της υπερβολικής αποψάρας.
Από εκεί και πέρα, σαφεστατα επιμένω πως τα 10 πρώτα άλμπουμ των REM είναι πολύ καλοί δίσκοι (να, δεν είπα αριστουργήματα, οκ;) και αυτό είναι ένα επίτευγμα που προσωπικά δεν ξέρω αν το έχουν πολλά άλλα συγκροτήματα ή και κανένα εδώ που τα λέμε. Τώρα, αν βρέθει ένας να πει «ε, εντάξει, το Out of Time εμένα με κούρασε» σημαίνει πως είναι κακός δίσκος ή ότι εγώ είπα κάτι που δεν ισχύει;
Για τα υπόλοιπα, αγνοώντας το ύπουλο παιχνίδι του «ε, δεν εννοούσα αυτό, λάθος κατάλαβες», μπορούμε να συμφωνήσουμε.
Πάντως, το ότι εμένα δεν μου αρέσουν οι Pink Floyd δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως αν με ρωτούσαν για τα 5-10 πιο σημαντικά συγκροτήματα των 70s δεν θα τους έβαζα μέσα.
2 Likes