Υποψιαστηκα ότι έγραψα μαλακία. Σόρι, διάβασα τις λίστες των παιδιών (καταλάθος, του '84) και το υιοθέτησα. 
1 Like
Σώπα μωρέ δεν πειράζει
1 Like
Μαύρη τρύπα για μένα το 1985
5. Celtic Frost - To Mega Therion
Μαυρίλα. Ατμόσφαιρα παρακμής. Ένα έπος για το σκοτάδι part 1.
4. Exodus - Bonded by Blood
Δύο χρόνια πριν δώσαμε έναρξη στο θρας. Εδώ το θρας παίρνει το μεταπτυχιακό του στον σκληρό ήχο. Ωμό, τραχύ, επιθετικό. Θρας διαμάντι.
3. Slayer - Hell Awaits
Εδώ το θρας παίρνει το διδακτορικό του στον σκληρό ήχο. Ξεπερνά τα όρια του και ενσωματώνει το heavy. Για μένα ο καλύτερος σφαγέας σαν σύνολο, σχεδόν βρέχει αίμα στην κόλαση.
2. Τρύπες - Τρύπες
Το μεγάλο μπαμ της ελληνόφωνης ροκ σκηνής ξεκινά από εδώ. Από τα γυναικεία φωνητικά της Βραδινής Πλάνης στο σαξόφωνο του Ακροβάτη δεν θέλουμε Θλιμμένους στη Γιορτή μας
1. The Sisters Of Mercy - First And Last And Always
Μαυρίλα. Ατμόσφαιρα σήψης. Ένα έπος για το σκοτάδι part 2.
Εξώφυλλο το διεστραμμένο
26 Likes
Το 1985 ηταν σκοτεινο και σατανικο …
Όχι επειδη γεννηθηκα εκεινη τη χρονια, αλλα γιατι ειχαμε τοσες πολλες κυκλοφοριες στο γενικοτερο φασμα της μουσικης που εσταζαν σκοτος και γενικα ατομσφαιρα: Slayer, Possessed, Destruction, Sodom, Celtic Frost αλλα και Sisters of Mercy, Nick Cave ακομα και Dead Can Dance.
Κάθε χρονος και πιο δυσκολος από δω και περα, αλλα και παραλληλα πιο ενδιαφέρων μιας και θα δουμε/ακουσουμε διαφορες επιλογες από τους χρηστες.
1. The Sisters of Mercy - First and Last and Always
Ένα αλμπουμ αριστουργημα, και χαιρομαι που τυχαίνει μεγαλης εκτίμησης από συμφορουμιτες, μιας κ με εχει συνοδεύσει σε παρα πολλες φασεις της ζωης μου.
Κάθε ακροαση με πηγαινει πισω χρονια τοτε που πρωτοβγαιναμε και ανακαλυπταμε το Dada στα Εξαρχεια ειτε το Dark Sun, ειτε τα καλοκαιρια που χορευαμε στο υπογειο του Kashmir στην Ικαρια.
Μια κυκλοφορια που εγκαθιδρυσε ένα ολοκληρο μουσικο ειδος με τον καλυτερο δυνατο τροπο: τη ρομαντικα σκοτεινη φωνη του Eldritch και τη post-punk κιθαρα και διάνοια του Mark Smith.
Το First and Last and Always είναι παντα εκει με όλους τους υμνους του – δεν υπαρχει κακο τραγουδι κανενα.
2. Nick Cave & The Bad Seeds - The Firstborn Is Dead
“2 Αυστραλοι, ενας Γερμανος και ενας Αγγλος walk into a bar …”
Ειμαι απλος ανθρωπος, βλεπω Nick Cave το βαζω στη λιστα.
Ένα αλμπουμ που όπως ειπε πολύ σωστα ο @kbil μονο για το Tupelo αξιζει να είναι στη 5αδα μας.
Στη δευτερη κυκλοφορια της μπαντας, ουσιαστικα ακουμε τη διαμορφωση του ηχου των Bad Seeds – αν το From Her to Eternity ηταν πιο κοντα στον ηχο των Birthday Party, εδώ η μπαντα αφομοιώνει blues ηχους και γενικα εναν πιο ατμοσφαιρικο και μελαγχολικο ηχο στα πλαισια παντως τα δικα τους. Μας ανοιξαν τα ματια και τα αυτια στο τι μπορει να κανει αυτή η παρεα και πηραμε μια ιδεα στο τι θα επακολουθησει.
Nick Cave, Mick Harvey, Blixa Bargeld, Barry Adamson συνταγη επιτυχιας …
3. Celtic Frost – To Mega Therion
Άλλο ένα αριστουργημα στη λιστα του 1985, αυτή τη φορα στον ακραιο ηχο.
Νομιζω ολοι μας θυμομαστε τη πρωτη φορα που επεσε στα χερια μας αυτό το αλμπουμ, και εγινε τουλαχιστον στο κυκλο μου η σημαια της εφηβικης μετσαλ αλητειας.
Ένα αλμπουμ (και μπαντα) που χρειαστηκε να επιστρεψω αργοτερα ξανα και ξανα για να συλλαβω το μεγεθος του μιας και μικρος δε το εκτιμησα με τη μια. Ένα ηχος σκοτεινα αρχεγονος και ένα επικο ταξιδι σε ηχους black, thrash, doom κανει αυτόν το δισκο ένα μνημειο στο μετσαλ.
Το Μεγα Θηριο ένα τρομερο παραδειγμα καθαρου σκοτεινου χαοτικου μεταλ οπου ακουμε τη μπαντα να παιρνει το δικο της ακραιο μονοπατι υπο τη καθοδηγηση του τιτανιου Tom G Warrior, οι μυστες του αναλογου φαμιλυ μπορουν να μιλανε για ωρες για το ποσο αυτή η κυκλοφορια και το Seven Churches αποτελεσαν την αρχη του Death Metal και γενικα ποσο επηρεασαν εκατονταδες επομενες μπαντες.
Ανατριχίλες απλα τωρα που το ξανακουω οσο γραφω αυτή τη παραγραφο…!
4. Slayer – Hell Awaits
Είναι δυσκολο να αφησω ΣΛΕΙΕ αλμπουμ ( όπως και Νικο Σπηλια…)
Μια μπαντα που με τον ακραιο της ηχο και σατανιλα με διαμορφωσε στο ρεμαλι που ειμαι.
Κολασμενο θρας που ουσιαστικα παντρεψε λιγο Venom, λιγο Judas Priest, το βουτηξε στο αιμα ενός θυσιασμενου τραγου και διέφθειρε γενιες μετσαλαδων.
FUCKING SLAYER στα ντουζενια τους με τα όλα τους!
Araya τρομερος και στη φωνη και στο μπασο (που ακουγεται καμπανα), Lombardo μας μαθαινει μπαλιτσα με τα δικασα ντραμς, King και Hanneman βρισκουν μια ανιερη χημεια και μας στελνουν στα ταρταρα.
DOWN TO THE FIRE PITS OF HEEEEEEEEEEEEEEEEEEELL
5. Bathory - The Return…
Δυσκολευτηκα να διαλεξω τη 5η κυκλοφορια για να κλεισω τη πενταδα, οποτε ακουσα τη μαυρη καρδια και τον πιτσιρικα εαυτο μου.
Ένα αλμπουμ ακραιο και διαολεμενο, που μαζι με τους Slayer, Possessed, Destruction, Sodom και Celtic Frost εβαψαν τον κοσμο μαυρο εκεινη τη χρονια.
Για πολλους ο πρωτος black metal δισκος οφισιαλι, γιατι όχι μονο επηρρεασε ολες της επομενες μπαντες αλλα διαολε ακουγεται και black.
Το ομωνυμο The Return of Darkness and Evil αποτελεσμε ασμα και ιαχη πολλες φορες σε εφηβικες αλητειες , μαζι με αλλα αριστουργηματα όπως Born for Burning, Reap of Evil, The Rite of Darkness… etc
QUORTHON ΛΕΙΠΕΙΣ.
Honorable Mentions
με πολυ δυσκολια
Τρυπες - Τρυπες
Exodus – Bonded By Blood
Possessed – Seven Churches
Destruction – Infernal Overkill
Possessed - Seven Churches
S.O.D – Speak English Or Die
Cover: To Mega Therion (γιατι το συζηταμε καν)
25 Likes
Δυστυχώς δεν προλαβαίνω να γραψω κουβέντα οποτε θα παίξει name-droping.
Δύσκολη επιλογή 5αδας. Είμαι σχεδόν σίγουρος για τις επιλογές μου αλλα περνάω μια φριχτή εβδομάδα και με αυτά και αυτά, φτάσαμε Κυριακή οπότε δεν με παίρνει να το σκεφτώ άλλο.
Hüsker Dü – New Day Rising
New Order – Low-Life
Celtic Frost – To Mega Therion
Tom Waits – Rain Dogs
The Replacements – Tim
Και τα άλλα 10 της χρονιάς.
The Jesus & Mary Chain – Psychocandy
Rites Of Spring - Rites Of Spring
Possessed – Seven Churches
Killing Joke – Night Time
Foetus - Nail
Amebix - Arise!
New Model Army - No Rest For The Wicked
Sisters Of Mercy – First And Last And Always
The Cult – Love
Kate Bush – Hounds Of Love
Kαι αν είχα κι άλλα 10 θα έβαζα αυτά.
Γενικά, πολύ ακραίο το 1985 για τα γούστα μου. Μάλλον με έχει τυραννήσει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χρονιά. Θεωρώ πως, αν έβαζα βαθμολογίες, και τα 25 άλμπουμ είναι καθαρά εννιάρια και δεκάρια.
Einstürzende Neubauten - Halber Mensch
Red Lorry Yellow Lorry - Talk About the Weather
The Fall – This Nation’s Saving Grace
The Ex - Pokkeherrie
Slayer – Hell Awaits
Bathory - The Return
The Pogues – Rum, Sodomy & The Lash
Sacrilege- Behind The Realms Of Madness
Naked Raygun - Throb Throb
The Cure – The Head On The Door
21 Likes
Δύο δίσκαροι που έμειναν εκτός πεντάδας/ πεντάδων μου …tough year (and tougher week indeed)
2 Likes
1985
Είχα γράψει κ σε προηγουμενο ποστ ότι, για μένα, τα πιο κομβικα σημεία της δεκαετίας του 80, μουσικά μιλώντας, ήταν το 83, το 85 κ το 88.
Έχοντας φτάσει, λοιπόν στα μισα της δεκαετίας ο ακραίος ήχος είναι πλεον σε πληρη ανάπτυξη, με το thrash να είναι μια ανάσα πριν απο το αποκορύφωμά του (το οποίο κατά γενικη, νομίζω, ομολογία είναι το 86), ενώ τα ακόμα πιο ακραία ιδιώματα θα αρχίσουν κάπου εδώ να παρουσιαζουν τις πρωτες τους ολοκληρωμένες παρουσιες.
Επίσης, αυτό ειναι ενα καλο σημειο για να πω πως θα αρχίσουμε να βλέπουμε, όλο κ πιο συχνα,από δω κ περα, διαφορετικες απόψεις για τις αφετηρίες διαφορων παρακλαδιων του ακραίου (κ οχι μόνο) ήχου. Ήδη διαφωνήσαμε πριν από λίγες εβδομάδες για το αν το extreme metal ξεκινά με τους Venom ή όχι (είμαι από αυτους που πάντοτε θα τοποθετουν το πραγματικο Σημειο Μηδέν του Extreme Metal σ εκείνη την 45λεπτη κασετουλα των Hellhammer που βγήκε σε διανομή την τελευταία μέρα του 83).
Από δω κ περα, θεωρώ πολυ πιθανο να επεκταθουν οι διαφωνιες σε θέματα τυπου “πρωτος δίσκος στο Death, στο Black κλπ”.
Προσωπικά, αυτό όχι απλά δεν το θεωρώ κακό, αλλά αντιθέτως βρίσκω ενδιαφέρον στο να δουμε τα διαφορετικά takes/απόψεις πανω σ όλα αυτά.
Όσο παγιωμενες κι αν είναι οι θέσεις μας (κ οι δικές μου), παντα θεωρώ ότι έχει ζουμί η παρουσιαση διαφορετικων αποψεων σε τέτοιες συζητήσεις (κ οχι μονο προφανως).
Πολυ συντομα κ επιγραμματικά, κάποια εμβληματικα albums του 85,
πριν από το δικό μου Τοπ 10:
Summary
Εκτός Συναγωνισμού:
Iron Maiden - Live After Death
Το διαχρονικά αγαπημένο μου Maiden άλμπουμ, κ αυτό που τους αποτυπώνει στην πιο εμβληματική, μυθική στιγμή τους.
Είχα πει ότι δεν θα συμπεριλάβω ξανά Live Album (ουτε Maiden) στις πεντάδες μου, κ σκοπεύω να το τηρήσω, αλλά το να μη γίνει αναφορά ειναι απλα αδυνατο.
Πλαισιωμενο απο:
Δυο αγαπημένες Heavy Metal κυκλοφορίες της χρονιάς:
Exciter - Long live the Loud
Accept - Metal Heart
Ένα άνισο, ακραία υποτιμημένο, αλλά κ ακραία ποιοτικο (στις αληθινά καλές στιγμές του) album κλασικου αμερικάνικου επικου metal:
Virgin Steele - Noble Savage
Κ ενα διαμαντάκι επικου rock της εποχής από τους τιμιους κ σεβασμιους Magnum, στην πιο εμπορικά πετυχημενη τους στιγμή:
Magnum - On a Storyteller’s Night
Πέντε δίσκοι που αλλαξαν/σφράγισαν/επαναπροσδιορισαν το ευρύτερο rock
(ο καθένας από τον χώρο του) :
The Cure - The Head on the Door
The Sisters of Mercy - First and Last and Always
The Jesus and Mary Chain - Psychocandy
Kate Bush - Hounds of Love
The Cult - Love
Τρεις αγαπημένες κ ιδιαίτερες κυκλοφοριες του ευρύτερα ακραίου χώρου από την Βρετανία:
Onslaught - Power from Hell
Amebix - Arise!
Sacrilege - Behind the Realms of Madness
Κ τέλος,μόλις εκτός της προσωπικης μου δεκάδας, αλλά μεγάλοι thrash δίσκοι, όπως κ να χει, τα:
Exodus - Bonded by Blood
Destruction - Infernal Overkill
Η αλήθεια είναι ότι όσο κ ν’ αγαπώ τους Destruction, καμιά μετέπειτα δουλειά τους δεν με συντάραξε όσο το θρυλικό, πρωτο τους EP (μην πω κ το demo κ τερματίσω τον δείκτη γραφικότητας). Για αυτό άλλωστε, το ειχα κ τόσο ψηλά στις αγαπημένες μου κυκλοφορίες του 84.
Ωστόσο, σεβασμός όπως κ να χει στο Infernal Overkill (κ στην ευρύτερη πορεια τους).
Όσο για Exodus, αιώνιος σεβασμός κ αγάπη για την εμβληματική αυτή δισκαρα, αν κ η καρδιά μου χτυπάει συνήθως περισσότερο για το πιο σκοτεινο/σατανιασμενο thrash της δώθε πλευρας του Ατλαντικού.
Top Ten
Θέσεις 10 - 6
Summary
10. Megadeth - Killing is my Business…
Λιγότερο σημαντικό, αλλά, για μενα, περισσοτερο αγαπημένο από το ντεμπούτο της πρωην μπάντας του, το πρωτο album του Mustaine με τους Megadeth συστήνει στον κόσμο τα ιδιότυπα love/hate φωνητικά του, με αυτη την τόσο χαρακτηριστικη ειρωνικη/καυστική χροιά, αποκαλύπτει το ξεχωριστο συνθετικό του υφος (για όποιον δεν είχε παρει ήδη το memo), κ μας χαρίζει κάποιους πρώτους υμνους, όπως τα Skull Beneath the Skin, Looking Down the Cross, κ το ομώνυμο (ναι, χωρίς να αναφερθώ καν στο The Four Horse…εε…Mechanix).
9. Helloween - Walls of Jericho
Κ εδώ ξεκιναει η μυθική πορεια της κορυφαιας μπάντας που έπαιξε ποτε (Ευρωπαϊκο) Power Metal (κ που το εφτιαξε κιόλας, εδώ που τα λεμε).
Εδώ βέβαια το ξαμολαει μεταμφιεσμένο πίσω από έναν από τους πιο εμβληματικους Speed Metal ήχους στην Ιστορία, κ με έναν συγκινητικο Hansen να σκουζει σα να μην υπάρχει αυριο.
Ωστόσο, οι μελωδιαρες, μέσα από έναν σκασμό υμνους, ΔΕΝ μπορουν να κρυφτούν. Οπως δεν μπορει να κρυφτεί η λάμψη του λατρεμένου κιθαριστικου διδυμου που φτιάχνει εδώ ο Χανσενακος μας με τον έτερο θεάρα Weikath (με το εξισου λατρεμένο rhythm section του Markus κ του Ingo να κερνάνε ανατριχιλες).
Κοινώς:
Η Ιεριχώ έχει μόλις πεσει κ ο Κλειδοκρατορας έρχεται.
8. Watchtower - Energetic Assembly
Οι απαρχές της παρανοιας, από την πιο ιδιαίτερη μπάντα του χώρου (μαζί με τους Voivod - για να μην ξεχνιόμαστε).
Πείτε το progressive, πείτε το υπερτεχνικο thrash, η ουσία είναι ότι η ενέργεια (όνομα κ πράγμα) που εγκλωβίζεται εδώ, ειναι αδιανόητη.
Αδυσωπητο, από την πρωτη μέχρι την τελευταία νότα.
7. Manilla Road - Open the Gates
(μιας που αρχικά το ειχα συμπεριλάβει, εκ παραδρομης, στα αγαπημένα του 84, μεταφέρω αυτουσια τα όσα είχα γράψει εκει)
Δευτερο συνεχόμενο classic από την μεγάλη αυτή μπαντα, κ η χρυσή της εποχή είναι ήδη εδώ.
Μεστός κατασταλαγμένος ήχος, αρχοντικος Shelton, μυσταγωγια, αρθουριανος κυκλος κ ενα Ninth Wave,να παραμενει έπος βγαλμένο από όνειρα κ εφιάλτες.
6. Agent Steel - Skeptics Apocalypse
Σχιζοφρενικό, καταιγιστικο κ γεμάτο υμνους, μια από τις κουρυφαιες στιγμές του US Metal, κ ο αγαπημένος μου (ok, μαζί με τον Midnight) vocalist του χώρου.
Και το Top 5:
Summary
5. Celtic Frost - To Mega Therion
Ακραίο στην ουσία του κ οχι μονο ηχητικα, για μένα εδώ ο Warrior ολοκληρώνει το αρχικο του όραμα, προτου προχωρησει σε πιο avant-garde αναζητήσεις κ μας χαρίζει ένα παντοτινο Τοτέμ για το Extreme Metal (κ για αμέτρητους εφιάλτες).
4. Slayer - Hell Awaits
Εδώ ενηλικίωνεται η - τόσο χαρακτηριστικη - Slayer (αντι)μελωδία κατοχυρωνοντας για παντα την ταυτότητα της μπάντας κ την ηγετικη της θεση, οχι μονο στο Thrash αλλά κ στον ευρυτερο ακραίο ήχο (εννοείται ότι το πρωτολειο death metal χρωστάει απειρα ΚΑΙ στην ατμόσφαιρα του συγκεκριμένου ηχητικου κτήνους).
Κ, ναι, φυσικά κ το ομώνυμο ειναι από τα κορυφαία Extreme Metal Έπη που γράφτηκαν ποτε.
3. Kreator - Endless Pain
Λυσσα, θειάφι κ πολεμος από μια από τις πιο αγαπημένες μου μπαντες όλων των εποχών, στο μανιασμενο ντεμπουτο της. Ατεχνο, χαοτικό κ με άγνοια κινδυνου, με αληθινά φωνητικά/κραυγές τρομου κ κάποια από τα πιο επιθετικα τραγουδια/υμνους του Αρχεγονου Extreme (κ όχι μόνο thrash) Metal.
2. Bathory - The Return
Αρχιζουμε, λοιπόν, τις οριοθετησεις - Part 1.
Ναι, για μένα εδώ αρχίζουν οι αληθινά τεράστιοι Bathory, κ εδώ αρχίζει το Black Metal.
Εδώ δεν υπάρχει τίποτα το ανάλαφρο. Το Σκοτάδι είναι αληθινο, απτο κ επικίνδυνο.
Κι αυτό αντανακλάται στον βαθυ, αφιλόξενο ηχο, στην πρωτη εξολοκλήρου Black Metal αποδοση των αποκοσμων φωνητικων που ντύνουν τις συνθέσεις, κ στην διακήρυξη του Ομώνυμου Ανοσιουργήματος.
The Hordes are marching…
1. Possessed - Seven Churches
Αρχιζουμε, λοιπόν, τις οριοθετησεις - Part 2.
Φυσικά, κ αυτός εδώ είναι ο πρώτος Death Metal δίσκος.
Οχι επειδή το έχει γράψει η Ιστορία.
Ουτε επειδή το έχει πει ο ίδιος ο Chuck.
Ουτε λογω του ποσο πιο εντονο κ ακραίο ηχουσε σε σχέση με τα περισσοτερα albums της εποχής του.
Ουτε λόγω του θηριωδους εναρκτήριου Εξορκισμου.
Ουτε καν λογω του Απόλυτου κ ισοπεδωτικου Death Metal που κλείνει αυτή την σαρανταλεπτη ηχητικη κτηνωδια.
Οχι.
Πάνω απ ολα, ειναι η ανελέητη Αίσθηση του Τελεσιδικου, που αφήνει ο δίσκος στον ακροατή με το περας της ακρόασης, το κριτήριο που επισφραγιζει το Seven Churches ως την πλεον κρίσιμη κυκλοφορία για την μεγάλη έκρηξη του Death Metal.
Αιώνια βλάσφημο, αθάνατα θανατερο.
So scream out in fright
Death Metal came in the wind
DEATH METAL
Eξωφυλλο της χρονιάς:
(Εντάξει, το συγκεκριμένο θα ήταν Εξώφυλλο της Χρονιάς, ακόμα κ αν δεν είχε δίσκο από πισω)
25 Likes
ζουμε το απόλυτο ντέρμπι…
ψηφίστε υπεύθυνα 
4 Likes
1985
κακή βδομάδα , χωρίς σειρά και χωρίς σχόλια λόγω έλλειψης χρόνου και διάθεσης 
HONOURABLE MENTIONS
- Slauter Xstroyes - Winter Kill
- Bathory - The Return……
- Dio - Sacred Heart
- Exodus - Bonded by Blood
- Fates Warning - The Spectre Within
- Kreator - Endless Pain
- Manilla Road - Open the Gates
- Megadeth - Killing Is My Business… and Business Is Good!
- Possesed - Seven Churches
- Ratt - Invasion of Your Privacy
- Savatage - Power of the Night
- Slayer - Hell Awaits
- Accept - Metal Heart
TOP 5
5 . Watchtower - Energetic Disassembly
4. Gary Moore - Run For Cover
3. WASP -The Last Command
2. Celtic Frost - To Mega Therion
1. Helloween - Walls Of Jericho
εξώφυλλο : To Mega Therion
21 Likes
Prepare yourselves! (Στα ελληνικά: Θα δείτε ρε!)
10 Likes
Αν κρίνω σωστά τη φωτό, νο1 το 1986 μύστες μου.
2 Likes
Ντάξει μωρέ
Καλό είναι
1 Like
1985
Η χρονιά του σκοτεινού Θράς και η χρονία που οι Πανκάδες το κάνουν καλύτερα απ’όλους !!!
Εχουμε και λέμε :
- Sacrilege - Behind the Realms of Madness
- Stormtroopers Of Death - Speak English Or Die
- Celtic Frost - To Mega Therion
- Slayer - Hell Awaits
- Watchtower - Energetic Disassembly
Συνεχίζω με Τοπ όσο πάει 
- Exodus - Bonded By Blood
- Fates Warning - The Spectre Within
- Carnivore - Carnivore
- Helloween - Walls Of Jericho
- The Cult - Love
18 Likes
Δεν νομίζω να λέμε το ίδιο άλμπουμ βέβαια…
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο Dr. Feelgood αναφέρεται στο πρώτο Crimson Glory
Εσύ τώρα ψιλοαγχώνομαι να ρωτήσω τι έχεις στο μυαλό σου
2 Likes
Αυτό έχει.
Εγώ είμαι της αφαιρετικής, και προτιμώ λίγο μάσκες θεάτρου…
Άντε βγάλτε αυτοδύναμο το Μέγα Θηρίο και στις δύο ψηφοφορίες να τα πούμε αναλυτικά.
Πάω να πιω καμία μπύρα.
1 Like
Να δεις που κάποια σχέση έχεις αυτός με τα μαθηματικά… κάτι πολυπαραγοντικό παίζει με την πάρτη του.
1 Like
1 Like
α, εγώ σε είχα για φαν του πορτραίτου του στράτου τζώρτζογλου
1 Like
