Στις προηγούμενες χρονιές μεγάλωνε ο κορμός εκείνου του δέντρου που θα διακλαδίζοταν στην πορεία και το 1985 είναι εκείνη η χρονιά που τα περισσότερα κλαδιά του είτε θα φύτρωναν είτε θα σχηματοποιούταν πλήρως.
5 .Helloween - Walls of Jericho : 1985 σημείο μηδέν για το τευτονικό power metal το πρώτο album των Helloween. Από τη μια οι Maiden / Priest / Rainbow, από την άλλη εκείνο το νέο φρούτο του Speedmetal και τέλος εκείνη η δημιουργική ιδιαιτερότητα των Handen / Weikath που τα χωνεύουν πλήρως και τα κάνουν Helloween από την πρώτη στιγμή. Μπορεί αργότερα ο ήχος τους να έγινε πιο μελωδικός, η φωνή να άλλαξε από την αγουρίλα του Hansen στην αρτιότητα του Kiske, η παραγωγή να έγινε πιο καθαρή αλλά αυτό που παρουσιάζοταν εδώ ήταν πλήρως συνειδητοποιημένο και ολοκληρωμένο. Κάποιες από τις καλύτερες στιγμές των Helloween είναι μέσα σε αυτό το δίσκο.
4 .Celtic Frost - To Megatherion : Οι Hellhammer / Celtic Frost είχαν βάλει τις βάσεις για όλο τον ακραίο ήχο ήδη πριν προλάβουν να κυκλοφορήσουν επίσημα ολοκληρωμένη δουλειά(εννοώντας LP γιατί κατά τ’ αλλα οι δουλειές τους πληρέστατες ήταν). Το To Megatherion από τη μια είναι η εξαργύρωση όλων των χιλιομέτρων που είχαν ρίξει αυτά τα 3 χρόνια(και μιλάμε για πολλά χιλιόμετρα) και από την άλλη δίναν την σκυτάλη στον εαυτό τους για να τρέξουν άλλα τόσα χιλιόμετρα σε άλλες πίστες αφού από τη μια έχουμε τον κλασσικό ήχο που χτίζαν όλο αυτό τον καιρό με τα Ugh και τον κλασσικό κιθαριστικό ήχο του thrasher που είναι Doomster σε άρνηση(ή το ανάποδο δεν είμαι εντελώς σίγουρος) τον οποίο ξεσηκώσαν και γω δεν ξέρω γω πόσοι και από την άλλη έχουμε ήδη τα πρώτα ψήγματα αυτού που θα ακολουθούσε με τις διάσπαρτες επιλογές τους στα φωνητικά, τους ρυθμούς και την προσθήκη του κόρνου. πάντως Όσο και να εκτιμώ το τι κάνανε στο αμέσως επόμενο δίσκο τους ο αγαπημένος μου δίσκος τους όσον αφορά την πρώιμη περίοδο τους παραμένει αυτός.
3 .Possessed - Seven Churches : 1985 Σημείο μηδέν για το Death Metal το ντεμπούτο των Possessed. Στις προηγούμες χρονιές μπορεί ο ακραίος ήχος να γεννιόταν μέσα από την άνοδο του Punk κινήματος και τη σύμπλευση του Metal, τη δημιουργία του Thrash και πάνω από όλα το σάλεμα των Hellhammer / Celtic Frost αλλά όταν μιλάμε για Death Metal εδώ έχουμε την πρώτη επίσημη Death Metal κυκλοφορία του είδους. Τα διαπιστευτήρια των Death, Morbid Angel, Deicide και βασικά όλου του αμερικάνικου death metal είναι αρκετα από μόνα τους αλλά ακόμα και να μην υπήρχαν όλα αυτά φτάνει και μόνο να πούμε ότι αυτό που πρωτοστατεί μέσα σε αυτό το δίσκο δεν είναι το ξύλο και η επιθετικότητα(που προφανώς και υπάρχει με το τσουβάλι) αλλά ο ΨΟΦΟΣ.
2 .Watchtower - Energetic Disassembly : Σημείο μηδέν για το Progressive Metal αυτά τα 37 λεπτά υπερβολικής δόσης καφείνης. Από την αρχή μέχρι το τέλος δεν υπάρχει ούτε ένα σπαταλημμένο δευτερόλεπτο από κανένα από τα 4 μέλη του συγκροτήμματος είτε μιλάμε για την υπερβολική όσο δεν πάει φωνή του McMaster, είτε τις ολόμαυρες παρτιτούρες του White είτε για το Rhythm Section που δε σταματάει ούτε στιγμή(πάρε όποιο Prog Death Rhythm Section μπορείς να σκεφτείς, πολλαπλασίασε του την τεχνική και έχεις τους Watchtower καθώς αυτοί ήταν οι βασική επιρροή όλων αυτών). Το παράδοξο μέσα σε όλο αυτό είναι ότι παρά το χάος των δομών τους και την τεχνικότητα τους εγώ προσωπικά τους λέω και πιασάρικους.
1 .Slayer - Hell Awaits: Τα περισσότερα πρώιμα thrash ντεμπούτα απείχαν πάρα πολύ από τα δεύτερα Albums του εκάστοτε συγκροτήμματος κυρίως επειδή οταν έχουμε ένα νεογέννητο είδος αυτό σιγά σιγά απογαλακτίζεται από τις αφαιτηρίες του, έτσι και εδώ οι πρώιμες κλασικομεταλλάδικες που χαρακτήριζαν σε μεγάλο βαθμό το ντεμπούτο τους και πλέον έχουμε τον καθαρό Thrash ήχο των ηγετών του χώρου. Το Hell Awaits είναι ο πιο περιπετeιώδης και σκοτεινός δίσκος των Slayer, οι maiden - priest μελωδίες μπαίνουν στην άκρη και υπάρχει η ξεκάθαρη, ολοκληρωμένη σατανική μελωδία των Slayer ενώ τολμούν μεγαλύτερα απλώματα και αναπτύξεις στα τραγούδια τους(πρώτη και τελευταία φορά οι διάρκειες των τραγουδιών τους φτάνουν και ξεπερνουν τα 6 λεπτά). θα πρέπει να προσπαθήσω πάρα πολύ να σκεφτώ ανάπτυξη εισαγωγής σας αυτή του ομώνυμου ενώ το At Dawn They sleep προσωπικά το θεωρώ το πληρέστερο τραγούδι τους γενικότερα τα οποία είναι και τα 2 υποψήφια για καλύτερα τραγούδια Slayer Ever.
Honorable Mentions :
Bathory - The Return… : 1985 Σημείο μηδέν και για το Black Metal με το δεύτερο Album των Bathory, πολλά γεννητούρια γενικά αυτή η χρονία
Agent Steel - Skeptics Apocalypse : Το US Metal είναι η εφηβεία της πορείας των περισσότερων στο σκληρό ήχο. Οι περισσότεροι στην μουσική μας ενηλικίωση απλωθήκαμε και αλλού(όπου και αν είναι αυτό το αλλού). Αν για κάποιο λόγο θες να δείς αν αυτός ο ήχος παραμένει κομμάτι σου ακόμα αυτός ο δίσκος είναι ίσως το καλύτερο τεστ
Kreator - Endless Pain : Πρώτος δίσκος του κορυφαίου ίσως thrash συγκροτήμματος της Ευρώπης. Βία και ξύλο ΜΟΝΟ.
New Model Army - No Rest For The Wicked: Το αγαπημένο μου συγκρότημμα από τον ευρύτερο χώρο του Post Punk, oi βάρδοι της επικής αναρχίας ένα κλικ πριν τους καλύτερους δίσκους τους.
Trouble - The Skull: Δεύτερο Album της πρώτης φάσης της καριέρας του που ολοκληρώνεται με τον επόμενο δίσκο. Στέκεται ανάμεσα σε 2 ογκόλιθους σαν ίσο.
Ειδική κατηγορία 1
Fates Warning - The Spectre Within
Savatage - Power Of The Night
Και οι 2 είναι από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες(στο προσωπικό μου top 5 όλων των εποχών έχουν και οι 2 τους από ένα δίσκο). Οι Fates Warning δεν έχουν φτάσει ακόμα σε εκείνο το σημείο(αυτό γίνεται την επόμενη χρονιά) αλλά μέσα εδώ υπάρχουν ανατριχίλες(πιο συγκεκριμμένα από Apparition και μετά είναι κορυφή ενώ πριν από αυτό χωρίς να είναι κακοί θέλουν ακόμα). Οι Savatage από την άλλη κυκλοφορούν έναν άνισο δίσκο που ενώ έχει δυνατές στιγμές όπως το ομώνυμο, το Warriors ή το Fountain Of Youth από τη μια πάσχει από Fillers και από την άλλη φαίνεται ελαφρώς ξεδοντιασμένο.
Ειδική κατηγορία 2
Kate Bush - Hounds Of Love
Marillion - Misplaced Childhood
Magnum - On a Storyteller’s Night
και τα 3 κορυφές στο χώρο τους(ειδικά Kate Bush είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους γενικότερα) αλλά απο τη στιγμή που απέχουν από το σκληρό ήχο απλά μου κάνει περίεργο να τους έχω εκεί.
Εξώφυλλο χρονιάς:
.
