Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

[anhydriis]

16η εβδομάδα - 1985
51 συμμετέχοντες
@Moonchild92

Παρουσιολόγιο:

ανατροπή στο παρα ένα… και ενα… κάπου εκεί… ανατροπή… ελβετικό τυρί

Παρακάτω όλες οι προτάσεις και η βαθμολογία:

Celtic Frost - To Mega Therion	66-6
The Sisters Of Mercy - First And Last And Always	63
Helloween - Walls of Jericho	58
Slayer - Hell Awaits	47
Exodus - Bonded by Blood	41
Watchtower - Energetic Disassembly	25
Τρύπες - Τρύπες	24
Marillion - Misplaced Childhood	24
Accept - Metal Heart	18
Anthrax - Spreading the Disease	16
Slauter Xstroyes - Winter Kill	15
Bathory - The Return…	14
The Cult - Love	14
The Cure - The Head On The Door	13
Magnum - On a Storyteller’s Night	12
Malmsteen - Marching out	12
Possessed - Seven Churches	12
New Order - Low-Life	11
Jesus and the Mary Chain - Psychocandy	10
Amebix - Arise!	9
Fates Warning - The Spectre Within	9
Kate Bush - Hounds of Love	9
Savatage - Power of the Night	9
Simple Minds - Once Upon A Time	9
Sodom - In the Sign of Evil	9
Virgin Steele - Noble Savage	9
Bryan Ferry - Boys and Girls	8
Dead Can Dance - Spleen and Ideal	8
Iron Maiden - Live After Death	8
Nick Cave and the Bad Seeds - The Firstborn is Dead	8
A-Ha - Hunting High and Low	6
Omen - Warning of Danger	6
Sacrilege - Behind The Realms Of Madness	6
Λένα Πλάτωνος - Γκάλοπ	5
Camera silens - Realite	5
Chumbawamba-Revolution EP	5
Gary Moore - Run For Cover	5
Hüsker Dü – New Day Rising	5
R.E.M. - Fables of the Reconstruction	5
Rush - Power Windows	5
Savage Grace - Master of Disguise	5
Stormtroopers Of Death - Speak English Or Die	5
The Pogues - Rum Sodomy & the Lash	5
The Replacements - Tim	5
Tears For Fears - Songs From The Big Chair	5
Tom Waits – Rain Dogs	5
Χωρίς Περιδέραιο - Χορός Για Μουσική	4
Christian Death - Ashes	4
Einstürzende Neubauten - Halber Mensch	4
Killing Joke - Night Time	4
Kreator - Endless Pain	4
Oingo Boingo - Dead Man’s Party	4
Pentagram - Relentless	4
Rocky IV OST	4
Twisted Sister - Come out and Play	4
ZZ Top - Afterburner	4
WASP - The Last Command	4
Manilla Road - Open The Gates	3
Megadeth - Killing Is My Business… and Business Is Good!	3
New Model Army-No rest for the wicked	3
Overkill - Feel the fire	3
Sade - Promise	3
The Waterboys - This Is The Sea	3
Trouble - The Skull	3
White Lion - Fight to Survive	3
Allan Holdsworth - Metal Fatigue	2
Armored Saint - Delirious Nomad	2
Dire Straits - Brothers in Arms	2
Electric Sun - Beyond the Astral Skies	2
Omega - The Prophet	2
The Smiths - Meat Is Murder	2
John Cougar Mellencamp - Scarecrow	2
Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας-Ζεστά ποτά	1
Black Night - Master of Disaster	1
Dokken - Under Lock and Key	1
Heart - Heart	1
Loreena Mckennitt - Elemental	1
RUN-D.M.C - King of Rock	1
Shy - Brave The Storm	1
Skinny Puppy - Bites	1
Stress – Ηχος της Ανασφαλειας	1
Universe - Universe	1

κατανομή πόντων στον νικητή βάσει των διαθέσιμων ψήφων :

	Artist	Album	ΠΟΣΟΣΤΟ
1970	Black Sabbath	Black Sabbath	54,81%
1971	Led Zeppelin	Led Zeppelin IV	57,65%
1972	Deep Purple	Machine Head	39,43%
1973	Pink Floyd	The Dark Side Of The Moon	51,67%
1974	Blue Öyster Cult	Secret Treaties	33,33%
1975	Pink Floyd	Wish You Were Here	53,33%
1976	Judas Priest	Sad Wings of Destiny	22,93%
1977	Pink Floyd	Animals	17,95%
1978	Judas Priest	Stained Class	36,67%
1979	Pink Floyd	The Wall	40,85%
1980	Black Sabbath	Heaven and Hell	40,43%
1981	Rush	Moving Pictures	37,60%
1982	Iron Maiden	The Number Of The Beast	46,12%
1983	Iron Maiden	Piece Of Mind	45,00%
1984	Metallica	Ride The Lightning	61,13%
1985	Celtic Frost	To Mega Therion	25,88%

ΑΙ ούτε σε 1000 χρόνια

τίτλοι τέλους για το 1985

1986…

1986

και εξελάκι

52 Χρόνια σε 52 Εβδομάδες

credits and love to all

[Curehead]

Εκπληκτική και μερακλίδικη πρωτιά για το First and Last and Always

[GRACCHUS_BABEUF]

Αυτό θα πει αξιοποίηση των ενδομεταλλικών αντιθέσεων

[hopeto]

Κριμα που κανεις δεν εγραψε τπτ για τον δισκο της χρονιας

[GRACCHUS_BABEUF]

@anhydriis, καταπληκτικό το εξώφυλλο του Marillion ε

Δεν ήξερα βέβαια ότι ήταν κι αυτοί σατανοαποκρυφιστές

Νόθα των Genesis νόμιζα ο αδαής

Ν’ ακούσουμε άμα είναι

[anhydriis]

χααχχααχχ…σορρυ… ο ΔΑΙΜΩΝ

[hopeto]

Τι εννοεις? Για την διασπορα των ψηφων?

[jonkyr]

@anhydriis

τίτλοι τέλους για το 1984

85

[Sh_Wo_f]

Το πρώτο, το τελευταίο και το παντοτινό. ;p (Από τις εύκολες πρωτιές μου, ελπίζω να ήμουν στις καθοριστικές ψήφους ιχιχι)

[jonkyr]

Δυο ποντακια διαφορα για τους Sisters. Δυο ποντους απο τη λιστα μου, παροτι πρωτη φορα ακουσα τον δισκο αυτη την εβδομαδα. Τοσο πολυ μου αρεσε, αξιζε και παραπανω. Eβαλα κι εγω το χερακι μου σε αυτη την πρωτια

[Chaos]

Εσένα που ψήφισες Allan Holdsworth σε συμπαθώ πολύ

[DarthVader]

Στις προηγούμενες χρονιές μεγάλωνε ο κορμός εκείνου του δέντρου που θα διακλαδίζοταν στην πορεία και το 1985 είναι εκείνη η χρονιά που τα περισσότερα κλαδιά του είτε θα φύτρωναν είτε θα σχηματοποιούταν πλήρως.

5 .Helloween - Walls of Jericho : 1985 σημείο μηδέν για το τευτονικό power metal το πρώτο album των Helloween. Από τη μια οι Maiden / Priest / Rainbow, από την άλλη εκείνο το νέο φρούτο του Speedmetal και τέλος εκείνη η δημιουργική ιδιαιτερότητα των Handen / Weikath που τα χωνεύουν πλήρως και τα κάνουν Helloween από την πρώτη στιγμή. Μπορεί αργότερα ο ήχος τους να έγινε πιο μελωδικός, η φωνή να άλλαξε από την αγουρίλα του Hansen στην αρτιότητα του Kiske, η παραγωγή να έγινε πιο καθαρή αλλά αυτό που παρουσιάζοταν εδώ ήταν πλήρως συνειδητοποιημένο και ολοκληρωμένο. Κάποιες από τις καλύτερες στιγμές των Helloween είναι μέσα σε αυτό το δίσκο.

4 .Celtic Frost - To Megatherion : Οι Hellhammer / Celtic Frost είχαν βάλει τις βάσεις για όλο τον ακραίο ήχο ήδη πριν προλάβουν να κυκλοφορήσουν επίσημα ολοκληρωμένη δουλειά(εννοώντας LP γιατί κατά τ’ αλλα οι δουλειές τους πληρέστατες ήταν). Το To Megatherion από τη μια είναι η εξαργύρωση όλων των χιλιομέτρων που είχαν ρίξει αυτά τα 3 χρόνια(και μιλάμε για πολλά χιλιόμετρα) και από την άλλη δίναν την σκυτάλη στον εαυτό τους για να τρέξουν άλλα τόσα χιλιόμετρα σε άλλες πίστες αφού από τη μια έχουμε τον κλασσικό ήχο που χτίζαν όλο αυτό τον καιρό με τα Ugh και τον κλασσικό κιθαριστικό ήχο του thrasher που είναι Doomster σε άρνηση(ή το ανάποδο δεν είμαι εντελώς σίγουρος) τον οποίο ξεσηκώσαν και γω δεν ξέρω γω πόσοι και από την άλλη έχουμε ήδη τα πρώτα ψήγματα αυτού που θα ακολουθούσε με τις διάσπαρτες επιλογές τους στα φωνητικά, τους ρυθμούς και την προσθήκη του κόρνου. πάντως Όσο και να εκτιμώ το τι κάνανε στο αμέσως επόμενο δίσκο τους ο αγαπημένος μου δίσκος τους όσον αφορά την πρώιμη περίοδο τους παραμένει αυτός.

3 .Possessed - Seven Churches : 1985 Σημείο μηδέν για το Death Metal το ντεμπούτο των Possessed. Στις προηγούμες χρονιές μπορεί ο ακραίος ήχος να γεννιόταν μέσα από την άνοδο του Punk κινήματος και τη σύμπλευση του Metal, τη δημιουργία του Thrash και πάνω από όλα το σάλεμα των Hellhammer / Celtic Frost αλλά όταν μιλάμε για Death Metal εδώ έχουμε την πρώτη επίσημη Death Metal κυκλοφορία του είδους. Τα διαπιστευτήρια των Death, Morbid Angel, Deicide και βασικά όλου του αμερικάνικου death metal είναι αρκετα από μόνα τους αλλά ακόμα και να μην υπήρχαν όλα αυτά φτάνει και μόνο να πούμε ότι αυτό που πρωτοστατεί μέσα σε αυτό το δίσκο δεν είναι το ξύλο και η επιθετικότητα(που προφανώς και υπάρχει με το τσουβάλι) αλλά ο ΨΟΦΟΣ.

2 .Watchtower - Energetic Disassembly : Σημείο μηδέν για το Progressive Metal αυτά τα 37 λεπτά υπερβολικής δόσης καφείνης. Από την αρχή μέχρι το τέλος δεν υπάρχει ούτε ένα σπαταλημμένο δευτερόλεπτο από κανένα από τα 4 μέλη του συγκροτήμματος είτε μιλάμε για την υπερβολική όσο δεν πάει φωνή του McMaster, είτε τις ολόμαυρες παρτιτούρες του White είτε για το Rhythm Section που δε σταματάει ούτε στιγμή(πάρε όποιο Prog Death Rhythm Section μπορείς να σκεφτείς, πολλαπλασίασε του την τεχνική και έχεις τους Watchtower καθώς αυτοί ήταν οι βασική επιρροή όλων αυτών). Το παράδοξο μέσα σε όλο αυτό είναι ότι παρά το χάος των δομών τους και την τεχνικότητα τους εγώ προσωπικά τους λέω και πιασάρικους.

1 .Slayer - Hell Awaits: Τα περισσότερα πρώιμα thrash ντεμπούτα απείχαν πάρα πολύ από τα δεύτερα Albums του εκάστοτε συγκροτήμματος κυρίως επειδή οταν έχουμε ένα νεογέννητο είδος αυτό σιγά σιγά απογαλακτίζεται από τις αφαιτηρίες του, έτσι και εδώ οι πρώιμες κλασικομεταλλάδικες που χαρακτήριζαν σε μεγάλο βαθμό το ντεμπούτο τους και πλέον έχουμε τον καθαρό Thrash ήχο των ηγετών του χώρου. Το Hell Awaits είναι ο πιο περιπετeιώδης και σκοτεινός δίσκος των Slayer, οι maiden - priest μελωδίες μπαίνουν στην άκρη και υπάρχει η ξεκάθαρη, ολοκληρωμένη σατανική μελωδία των Slayer ενώ τολμούν μεγαλύτερα απλώματα και αναπτύξεις στα τραγούδια τους(πρώτη και τελευταία φορά οι διάρκειες των τραγουδιών τους φτάνουν και ξεπερνουν τα 6 λεπτά). θα πρέπει να προσπαθήσω πάρα πολύ να σκεφτώ ανάπτυξη εισαγωγής σας αυτή του ομώνυμου ενώ το At Dawn They sleep προσωπικά το θεωρώ το πληρέστερο τραγούδι τους γενικότερα τα οποία είναι και τα 2 υποψήφια για καλύτερα τραγούδια Slayer Ever.

Honorable Mentions :
Bathory - The Return… : 1985 Σημείο μηδέν και για το Black Metal με το δεύτερο Album των Bathory, πολλά γεννητούρια γενικά αυτή η χρονία
Agent Steel - Skeptics Apocalypse : Το US Metal είναι η εφηβεία της πορείας των περισσότερων στο σκληρό ήχο. Οι περισσότεροι στην μουσική μας ενηλικίωση απλωθήκαμε και αλλού(όπου και αν είναι αυτό το αλλού). Αν για κάποιο λόγο θες να δείς αν αυτός ο ήχος παραμένει κομμάτι σου ακόμα αυτός ο δίσκος είναι ίσως το καλύτερο τεστ
Kreator - Endless Pain : Πρώτος δίσκος του κορυφαίου ίσως thrash συγκροτήμματος της Ευρώπης. Βία και ξύλο ΜΟΝΟ.
New Model Army - No Rest For The Wicked: Το αγαπημένο μου συγκρότημμα από τον ευρύτερο χώρο του Post Punk, oi βάρδοι της επικής αναρχίας ένα κλικ πριν τους καλύτερους δίσκους τους.
Trouble - The Skull: Δεύτερο Album της πρώτης φάσης της καριέρας του που ολοκληρώνεται με τον επόμενο δίσκο. Στέκεται ανάμεσα σε 2 ογκόλιθους σαν ίσο.

Ειδική κατηγορία 1
Fates Warning - The Spectre Within
Savatage - Power Of The Night

Και οι 2 είναι από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες(στο προσωπικό μου top 5 όλων των εποχών έχουν και οι 2 τους από ένα δίσκο). Οι Fates Warning δεν έχουν φτάσει ακόμα σε εκείνο το σημείο(αυτό γίνεται την επόμενη χρονιά) αλλά μέσα εδώ υπάρχουν ανατριχίλες(πιο συγκεκριμμένα από Apparition και μετά είναι κορυφή ενώ πριν από αυτό χωρίς να είναι κακοί θέλουν ακόμα). Οι Savatage από την άλλη κυκλοφορούν έναν άνισο δίσκο που ενώ έχει δυνατές στιγμές όπως το ομώνυμο, το Warriors ή το Fountain Of Youth από τη μια πάσχει από Fillers και από την άλλη φαίνεται ελαφρώς ξεδοντιασμένο.

Ειδική κατηγορία 2
Kate Bush - Hounds Of Love
Marillion - Misplaced Childhood
Magnum - On a Storyteller’s Night

και τα 3 κορυφές στο χώρο τους(ειδικά Kate Bush είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους γενικότερα) αλλά απο τη στιγμή που απέχουν από το σκληρό ήχο απλά μου κάνει περίεργο να τους έχω εκεί.

Εξώφυλλο χρονιάς:

[stammargg_v2]

Κι εγώ καθώς είχα ψηφίσει σατανίλα την Μεγάλη βδομάδα (Mercyful fate) για no1 είπα να προωθήσω λίγο Sisters για την επόμενη χρονιά αφήνοντας τους έτερους διαβόλους (Celtic Frost) στo 2…χαχα μέσα έπεσα τελικά!

[Leviathan]

χαχαχ να 'σαι καλά

φτωχή χρονιά γενικά για μένα, πέρα απ’ το ίσως πιο κουλό top 5 μου ως τώρα:

1. Marillion - Misplaced Childhood
2. Rocky IV OST (ναι ρε, γαμάει!)
3. Slayer - Hell Awaits (+ εξώφυλλο)
4. Allan Holdsworth - Metal Fatigue
5. Heart - Heart

Τρύπες και Megadeth τα συμπαθώ αλλά έχουν (πολύ) καλύτερα παρακάτω.

[QuintomScenario]

@anhydriis

ΑΙ ούτε σε 1000 χρόνια

Φτιαχνω 20 εξωφυλλα καλυτερα απο αυτην την χαζομαρα μεσα σε 0.3 δευτερολεπτα με το ΑΙ

[anhydriis]

χααχαχαχαχ ε οχι δα… υπάρχει τοση παράνοια στο εξωφυλλο αυτό (40 χρονια πριν) που και επιτηδευμένα, δεν την μπορείς να την σχηματοποιήσεις

[QuintomScenario]

Η ουσια ειναι η εξης… τις ψηφους μου τις μετρησες?!?

Ειμαι σιγουρος οτι τα εβαλαα στην φορμα, και δεν βλεπω πουθενα Tears For Fears στην βαθμολογια. Αλλα βλεπω Sade και βλεπω και a-ha.

[anhydriis]

πωωωωω πως εγινε αυτο!!! πφφφφφ!!! καλά που το είδες… ανατροπή… κάτσε να κάνω τις απαραίτητες διορθώσεις!!

[hopeto]

Πολύ δύσκολη χρονιά γιατί από το 2 ως το 5 γινόταν μάχη και έπαιζαν 8 άλμπουμ για αυτές τις θέσεις. Αύριο η σειρά θα ήταν διαφορετική.

1) Iron Maiden - Somewhere in Time
To πρώτο άλμπουμ που αγόρασα. Μέχρι και σήμερα είναι το αγαπημένο μου Maiden album. Το έχω ακούσει όσο λίγα άλμπουμ στη ζωή μου. Θυμαμαι στην αρχή είχα κολλήσει με το Deja vu, πρέπει να έπαιζε στο repeat δεκάδες φορές κυριολεκτικά. Κ μετά το Caught και το Loneliness. Και το απίστευτα αδικημένο Heaven Can Wait. Αυτή τη μλκια των Maiden να μη γράφουν ματζορίλες, σχεδόν 30 χρόνια, δεν μπορώ να την καταλάβω. Όπως και να 'χει, είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω και να εκφράσω τα συναισθήματά μου για έναν δίσκο που αγαπώ ακόμα και είναι από τους βασικούς λόγους που ασχολήθηκα με τη μουσική και βρίσκομαι εδώ σήμερα να πω τις μαλακίες μου.

2) R.E.M. - Lifes Rich Pageant
“Ναι, γεια σας, είμαστε οι REM και σας κάνουμε πλάκα με 4η σερί δισκάρα.” Mε διαφορά ο πιο rock δίσκος τους ως τότε. Η μπάντα ακούγεται πιο έντονη, πάντα όμως στα πλαίσια του ήχου που έθεσαν με τα προηγούμενα τρία άλμπουμ τους. Οι κιθάρες ακούγονται πιο σκληρές και πολλά τραγούδια είναι up tempo. Underneath the Bunker το πετάω καθώς δεν κολλάει ηχητικά με τα υπόλοιπα, τα οποία όμως είναι όλα top class REM songs. Για μια ακόμα φορά αλλάζουν κάποια στοιχεία του ήχου τους αλλά είναι τόσο ξεκάθαρα REM που δεν χαλιέται κανείς. Ίσα ίσα…

3) Dwight Yoakam - Guitars, Cadillacs, Etc., Etc.
Θεϊκό ντεμπούτο από τον Dwight Yoakam. Δύο πράγματα με κάνουν να τον αγαπώ τόσο. Πρώτον, φοβερός storyteller, δεύτερον είχε αυτό το στυλ σύνθεσης παρόμοιο με τους country γίγαντες, Merle Haggard ή Waylon Jennings, που νιώθεις πως έχουν ακούσει το rock ‘n’ roll τους και βγαίνει αυτό στην μουσική. Και δώσ’ του κιθαριές φοβερές, και βιολιά και συναισθηματικά φορτισμένες κομματάρες σαν το South of Cincinnati ή το φοβερό ομώνυμο τραγούδι. Πιθανόν αν μου ζητούσε κάποιος ένα country album για τη δεκαετία, να του πρότεινα αυτό.

4) XTC - Skylarking
Όταν άκουσα το Skylarking, ένιωσα πως αυτός ήταν ο προορισμός των XTC (επιφυλάσσομαι φυσικά γιατί δεν έχω εικόνα της μετέπειτα δισκογραφίας τους). Ο ήχος τους είναι τόσο μεστός, οι ενορχηστρώσεις τόσο πλούσιες, οι εκτελέσεις φανταστικές, δεν μπορώ να φανταστώ πολλούς pop δίσκους αντάξιούς του, στάζει ποιότητα. Όταν ακούω τον όρο art για τη μουσική σκέφτομαι κομμάτια σαν το 1000 Umbrellas, το Ballet for a Rainy Day, το Earn Enough For Us (θα έλεγα και το controversial Dear God αλλά ήταν και δεν ήταν μέρος του άλμπουμ…). 14 κομψοτεχνήματα pop μουσικής.

5) Megadeth - Peace Sells… but Who’s Buying?
Όποιος δεν κατάλαβε με το ντεμπούτο τι έρχεται, πρέπει να στάθηκε σαν χάνος ακούγοντας αυτό το τέρας. Πέρα από ομώνυμο και Wake Up Dead (τι γκρουβάρα είχαν οι Megadeth), κάτι Conjuring, Good Morning/ Black Friday, my Last Words ισοπεδώνουν το σύμπαν. Μιλάμε για διεστραμμένα riff, υπερτεχνικά, έκαναν πλάκα σε όλους. Συν την ομαδάρα που είχε μαζέψει ο Dave για το άλμπουμ, συν την ειρωνική ερμηνεία του, ένα ονειρώδες άλμπουμ.

6) Robert Cray - Strong Persuader
Και ξαφνικά γεννιέται ο αστέρας Robert Cray. Ήδη καλλιτεχνικά είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του, αλλά εδώ κατάφερε να στρέψει τα βλέμματα όλων πάνω του. H πιο soul δουλειά του μέχρι στιγμής, με μια πεντακάθαρη παραγωγή, εξαιρετικές εκτελέσεις και πολύ όμορφες μελωδίες, τόσο μουσικά όσο και φωνητικά. Πιθανόν εδώ να πέτυχε για πρώτη φορά την κατάλληλη αναλογία μεταξύ blues και soul και τα τραγούδια είναι πολύ πιασάρικα αναγκάζοντας και μη μυημένους να ασχοληθούν. Αριστούργημα. Απίστευτο πως το αφήνω 6ο…

7) Steve Earle - Guitar Town
Φοβερό ντεμπούτο από έναν καλλιτέχνη που ποτέ δεν κυκλοφόρησε μέτριο άλμπουμ, ως και τις μέρες μας. Στο ντεμπούτο του, ακούγεται σαν ο Springsteen να συνάντησε τον Gram Parsons των 70s. Που σημαίνει heartland rock (στην straightforward εκδοχή του) και φοβερές country συνθέσεις. Σε ανεβάζει στις μεν, σε συγκινεί στις δε, μια ιδανική εισαγωγή στην μουσική του κυρίου Earle. Και τα καλύτερα έπονται.

8) Tesla - Mechanical Resonance
Αυτό μάλιστα! Αυτό είναι hard rock! Χωρίς να γίνεται cheesy, με σοβαρά riff, με ρεφρενάρες, με ωραία solo, χωρίς ανούσιο shredding. Είναι απορίας άξιο πώς αυτή η μπάντα δεν έγινε τεράστια, έστω κ στη ζούλα (μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα). Tesla debut > L.A. hair metal σκηνή, απλά και όμορφα.

9) Georgia Satellites - Georgia Satellites
Επιτέλους να ακούσουμε λίγο “σοβαρό” αμερικανικό rock ‘n’ roll στα 80s. Georgia Satellites λοιπόν. Μπορεί να με κοροϊδεύουν οι φίλοι μου για το όνομα της μπάντας αλλά αυτή σπέρνει κανονικά. Rock συγκροτηματάρα που σέβεται το παρελθόν (blues) αλλά και τις ρίζες της (south). Attitude, βρωμιά, ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, κιθάρες που παίρνουν φωτιά, ένα ξέφρενο rock ‘n’ roll πάρτυ. Παράξενο για την εποχή αλλά προτιμάμε τις slide κιθάρες παρά τα επιμεταλλωμένα pop hooks, for sure. Πολλοί επηρεάστηκαν, πολλοί έπαιξαν παρόμοια, κυρίως από την επόμενη δεκαετία και δώθε.
Κάνανε το δικό τους μπαμ με το συγκεκριμένο άλμπουμ και κυρίως το hit “Κeep your Hands to Yourself” αλλά τα καλύτερα θα έρχονταν λίγα χρόνια πιο μετά.

10) Accept - Russian Roulette
Δεν ξέρω αν φταίει που ήταν το πρώτο άλμπουμ τους που πήρα και δεν είχα καλή εικόνα τι παίζει με την δισκογραφία τους και υπάρχει ένα συναισθηματικό δέσιμο. Αλλά και τώρα που το βάζω να παίξει γουστάρω φουλ. Μπορεί να μην φτάνει την αγία τριάδα αλλά είναι πολύ καλό. Heavy, με υπεραγαπημένα τραγούδια σαν το TV War, Aiming High, It’s Hard to Find a Way (ΕΠΟΣ), Man Enough to Cry, το σκοτεινό Heaven is Hell. Ίσως μου φαίνεται λίγο πιο μελαγχολικό αλλά δεν χάνει τίποτα σε πόρωση. Και γενικά τι να λέμε, οι Accept είναι κάποια σκαλιά πάνω από τους περισσότερους, ακόμα και όταν δεν είναι στα καλύτερά τους. Δισκάρα.

[Chaos]

@hopeto

Tesla debut > L.A. hair metal σκηνή, απλά και όμορφα.

Από τα λίγα πράγματα στα οποία το Sacramento κερδίζει το LA. Τρομερά παιχτρονια ( μεγάλη αδυναμία το κιθαριστικο δίδυμο)