η χρονια αυτή είναι απίθανη, ξεκινάω λέγοντας οτι αφήνω εξω τουλάχιστον 4-5 αριστουργηματα και αλλα 5 που αγγιζουν σε σημεια το αριστουργημα.
5 . Metallica - Master of Puppets
οταν το πρωτοακουσα μικρος μου φανηκε πολύ ξερό και ανευ μελωδίας, το εκτίμησα προς το τελος της εφηβειας. Τρομακτική παραγωγή, neck-breaker thrashers ανάμεσα σε Mid-tempo αριστουργήματα. Για εμένα το Magnum opus της μπάντας και ένας τέλειος δίσκος
4 . Heir Apparent - Graceful Inheritance
Ένα από τα παντοτινά διαμάντια του us power metal, με αρκετά Prog touches, ιδιαίτερες συνθέσεις, καταπληκτικό μπασίστα και ουράνιες μελωδίες.
3 . Fates Warning - Awaken The Guardian
μια από τις τρεις-τεσσερις πιο αγαπημένες μου μπάντες ever. Τρομερά ακροβατικά από τον Arch, με γεμάτους συμβολισμους και αφαιρέσεις στίχους. Ο Φίλιππος Matheos βρίσκει τον Ναθαναήλ Aresti και συνθέτουν έναν από τα πιο έξυπνα, δημιουργικά και εφευρετικά κιθαριστικά δίδυμα ever. Progressive metal . Όλα τερματισμένα
2 . Candlemass - Epicus , Doomicus, Metallicus
Μπορώ να επιχειρηματολογήσω για ώρες γιατι αυτός εδώ είναι από τους πιο σκοτεινούς metal δισκους που βγήκαν ποτέ, αν όχι ο σκοτεινότερος. Τα riffs του Τιτάνα Edling μέσα από τις θεόβαριες κιθάρες του Mappe δημιουργούν εικόνες και κόσμους στο μυαλό του ακροατή. Οι ερμηνείες του guest τοτε Johan Längquist στοιχειώνουν όποιον έχει τύχει να αφιερώσει χρόνο σε αυτό το αριστούργημα. Τα solos του ετερου guest Καππαδόκη Klas Bergwall είναι εκπληκτικά και τα drums του Mats Ekström δυναμικά και ταιριαστά σε όλο τον δίσκο. Ολα αυτά σε συνθέσεις με ύφος, ατμοσφαιρα και αντίληψη που δεν είχαμε ακούσει ποτέ ( ποτέ όμως) μεχρι τότε. Μπορεί τότε οι Candlemass να δέχτηκαν την χλέυη του τύπου και την εμπορική ανυποληψία, αλλά η δικαιώση ήρθε αργότερα που ο κόσμος κατάλαβε για τι μπάντα διαμάντι μιλάμε. Καθολικής αποδοχής από το κοινό και ολόκληρη τη μεταλ σκηνή.
1 . Iron Maiden - Somewhere In Time
ηρθα σε πρώτη επαφή με το υλικό αυτου του αριστουργηματος μέσα από το θρυλικό Live Maiden England . Σύντομα ο δίσκος έπεσε στα χέρια μου. Για χρόνια έλεγα πως αυτή η δισκάρα είναι το αγαπημενο μου album ever και ακόμη και σημερα ειναι καπου εκει στο κλειστο club των 5-10 δισκων που θα επαιρνα μαζι μου παντου. Ειναι η prog αυρα , τα guitar synths, το epicness, η ατμόσφαιρα, το όραμα, οι ερμηνειάρες του Bruce, η εκπληκτική απόδοση των υπολοίπων. Πάνω από όλα όμως είναι αυτες οι οχτω απίθανες κομματάρες , με τις εναλλαγες συναισθημάτων, με τη μοναδικότητα της καθεμιάς, τόσο διαφορετικές και όμως τόσο συναφείς. Η απολυτότητα του Stranger, οι ανατριχίλες του μεσαίου μέρους του Heaven Can Wait. Maiden τότε, τώρα και για πάντα.
