Ρε μλκς, κοιμηθηκαμε με Sisters of Mercy και ξυπνησαμε με Celtic Frost; Τοσο μαγειρεμα ουτε ο Πετρετζικης (καλα, δεν ειναι και κανενα τεραστιο challenge, αλλα λεμε τωρα).
Συγκινηθηκα με @Dr.Feelgood και την αναφορα στον Midnight. ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΔΑ ΡΕ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΕΣ.
η χρονια αυτή είναι απίθανη, ξεκινάω λέγοντας οτι αφήνω εξω τουλάχιστον 4-5 αριστουργηματα και αλλα 5 που αγγιζουν σε σημεια το αριστουργημα.
5 . Metallica - Master of Puppets
οταν το πρωτοακουσα μικρος μου φανηκε πολύ ξερό και ανευ μελωδίας, το εκτίμησα προς το τελος της εφηβειας. Τρομακτική παραγωγή, neck-breaker thrashers ανάμεσα σε Mid-tempo αριστουργήματα. Για εμένα το Magnum opus της μπάντας και ένας τέλειος δίσκος
4 . Heir Apparent - Graceful Inheritance
Ένα από τα παντοτινά διαμάντια του us power metal, με αρκετά Prog touches, ιδιαίτερες συνθέσεις, καταπληκτικό μπασίστα και ουράνιες μελωδίες.
3 . Fates Warning - Awaken The Guardian
μια από τις τρεις-τεσσερις πιο αγαπημένες μου μπάντες ever. Τρομερά ακροβατικά από τον Arch, με γεμάτους συμβολισμους και αφαιρέσεις στίχους. Ο Φίλιππος Matheos βρίσκει τον Ναθαναήλ Aresti και συνθέτουν έναν από τα πιο έξυπνα, δημιουργικά και εφευρετικά κιθαριστικά δίδυμα ever. Progressive metal . Όλα τερματισμένα
2 . Candlemass - Epicus , Doomicus, Metallicus
Μπορώ να επιχειρηματολογήσω για ώρες γιατι αυτός εδώ είναι από τους πιο σκοτεινούς metal δισκους που βγήκαν ποτέ, αν όχι ο σκοτεινότερος. Τα riffs του Τιτάνα Edling μέσα από τις θεόβαριες κιθάρες του Mappe δημιουργούν εικόνες και κόσμους στο μυαλό του ακροατή. Οι ερμηνείες του guest τοτε Johan Längquist στοιχειώνουν όποιον έχει τύχει να αφιερώσει χρόνο σε αυτό το αριστούργημα. Τα solos του ετερου guest Καππαδόκη Klas Bergwall είναι εκπληκτικά και τα drums του Mats Ekström δυναμικά και ταιριαστά σε όλο τον δίσκο. Ολα αυτά σε συνθέσεις με ύφος, ατμοσφαιρα και αντίληψη που δεν είχαμε ακούσει ποτέ ( ποτέ όμως) μεχρι τότε. Μπορεί τότε οι Candlemass να δέχτηκαν την χλέυη του τύπου και την εμπορική ανυποληψία, αλλά η δικαιώση ήρθε αργότερα που ο κόσμος κατάλαβε για τι μπάντα διαμάντι μιλάμε. Καθολικής αποδοχής από το κοινό και ολόκληρη τη μεταλ σκηνή.
1 . Iron Maiden - Somewhere In Time
ηρθα σε πρώτη επαφή με το υλικό αυτου του αριστουργηματος μέσα από το θρυλικό Live Maiden England . Σύντομα ο δίσκος έπεσε στα χέρια μου. Για χρόνια έλεγα πως αυτή η δισκάρα είναι το αγαπημενο μου album ever και ακόμη και σημερα ειναι καπου εκει στο κλειστο club των 5-10 δισκων που θα επαιρνα μαζι μου παντου. Ειναι η prog αυρα , τα guitar synths, το epicness, η ατμόσφαιρα, το όραμα, οι ερμηνειάρες του Bruce, η εκπληκτική απόδοση των υπολοίπων. Πάνω από όλα όμως είναι αυτες οι οχτω απίθανες κομματάρες , με τις εναλλαγες συναισθημάτων, με τη μοναδικότητα της καθεμιάς, τόσο διαφορετικές και όμως τόσο συναφείς. Η απολυτότητα του Stranger, οι ανατριχίλες του μεσαίου μέρους του Heaven Can Wait. Maiden τότε, τώρα και για πάντα.
ολες οι παραπανω γραμμες γράφτηκαν υπό την επήρεια του Epicus, Doomicus, Metallicus που καθώς τελειώνει τώρα νομίζω πως χωρίς καμία δόση υπερβολής είναι από τα τελειότερα πράγματα που έχω ακούσει στη ζωή μου
Αν δεν κάνω λάθος λοιπόν, και μιας και βλέπω τον δίσκο των Cure με 5 λιγότερους πόντους στην τελική βαθμολογία, η πρωτιά που έδωσα στους Tears For Fears καταμετρήθηκε ως πρωτιά για τους Sisters Of Mercy από τον @anhydriis για κάποιον λόγο.
Ευτυχώς που έκανα το Shout Shout Let It All Out γιατί αλλιώς θα είχαμε άδικο νικητή! Συγγνώμη στους φανς των Sisters Of Mercy βέβαια, η αλήθεια είναι ότι κι εμένα μου αρέσουν πολύ περισσότερο από τους Celtic Frost.
Απείχα συνειδητά από την ψηφοφορία για το 1985. Τα περισσότερα από αυτά που ψηφίστηκαν στις πρώτες θέσεις, δεν τα έχω ακούσει ούτε μια φορά. Πολύ λίγους δίσκους της χρονιάς εκείνης γνωρίζω, ελάχιστους έχω ακούσει σε heavy rotation. Θα ήταν άδικο να ψηφίσω πέντε έξι δίσκους, έτσι για τη συμμετοχή.
Θα επανέλθω ενεργά πιστεύω για το 1986.
Καλα κανεις και ζητας συγγνωμη απο τους Cure, αλλα ζητα κι απο τους Sisters of Mercy που εχασαν την πρωτια.
Κλάμα κλαματων
Χαχαχ ναι αυτό εννοούσα… Είναι 9 το πρωί εδώ κι έχω ξυπνήσει από τις 6:30 κι έχω ακόμα 5 μαθήματα με πιτσιρίκια, λυπήσου με
Όχι, να πήξεις ρε αλήτη 
Βλεπω Tears βαζω αυτο που προκαλει ριγος και δακρυ… πολυ ευκολο… 
Ειχε κλειδωσει το Sisters στη μαλαισια δεν μπορουσα να κανω κατι… μετα το cash out επανηλθε η ταξις 
Βγήκε το εξώφυλλο των celtic frost με οριακά καθολική αποδοχή και τώρα δεν ψηφίζετε το καλύτερο μειντεν δηλαδή, ΟΚ!
1986
Cover Art
Metallica - Master Of Puppets
Slayer - Reign In Blood
Iron Maiden - Somewhere In Time
Metal Church - The Dark
Candlemass - Epicus Doomicus Metallicus
Saint Vitus - Born Too Late
Megadeth - Peace Sells… But Who’s Buying?
Somewhere in Time
Rage for Order
Master of Puppets
Reign in Blood
Crimson Glory
για εξωφυλλο το καλυτερο Maiden
1986
Η χρονιά του thrash metal (καμιά 20αριά αλμπουμάρες τουλάχιστον) αλλά και η χρονιά που αρχίζω ξανά να βρίσκω γαμάτους jazz fusion δίσκους. Κατά τ’ άλλα, πολλά metal αριστουργήματα που ψηφίζονται μάλλον τιμής ένεκεν, παρά γιατί τα ακούω ακόμα. Ναι, αναφερομαι σε Maiden και Metallica.
10. Saint Vitus - Born Too Late
They say my songs are much too slow, but they don’t know the things I know.
Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω.
09. Sonic Youth - Evol
Το τέρας των Sonic Youth ξυπνάει για τα καλά και μας χαρίζει τον πρώτο μεγαλειώδη τους δίσκο.
08. Iron Maiden - Somewhere In Time
Όπως έγραψα πριν μερικές εβδομάδες, αυτοί εδώ είναι οι καλλιτεχνικά κορυφαίοι Maiden. Όλο απολαυστικό - εκτός από τον μετριότατο Αλέξανδρο - και “Stranger In A Strange Land” για top 5 αγαπημένων Maiden τραγουδιών.
07. Candlemass - Epicus Doomicus Metallicus
Ένα ατόφιο γαμημένο Έπος. Το φοβερό είναι πως ξεπεράστηκε την επόμενη χρονιά…!
06. Megadeth - Peace Sells
Καλώς τους! Θηριώδες συγκρότημα, με το μαχαίρι στα δόντια.
TOP 5
05. Beastie Boys - Licensed To Ill
Επανάσταση! Ένα τεράστιο και ασύλληπτα επιδραστικό άλμπουμ. Παρεμπιπτόντως να πω ότι οι Beastie Boys είναι ένα αδιανόητο live γκρουπ, εκεί κατάλαβα περί τίνος πρόκειται…
04. Metallica - Master Of Puppets
Μάλλον γέρασα για να το βάλω στο νο 1 αλλά, οκ, ακούω την άποψη ότι μάλλον πρόκειται για το αρτιότερο metal άλμπουμ όλων των εποχών. Σίγουρα είναι το αρτιότερο των Metallica, τέλειο σε κάθε του δευτερόλεπτο.
03. Paul Simon - Graceland
Είχα γράψει και στο αφιέρωμα μας για τα 80s ότι το Graceland είναι από εκείνα τα μουσικά έργα που πρέπει να είναι σε κάθε δισκοθήκη, άσχετα από μουσικές προτιμήσεις. Πέραν την ασύλληπτης του ποιότητας, ο πολιτικός αντίκτυπος αυτού του δίσκου είναι επίσης μεγάλης σημασίας!
02. Queensryche - Rage For Order
Το 1985 ανέφερα ότι θεωρώ τους Celtic Frost και τους Bathory την κορύφωση του heavy metal σε ότι αφορά τα εσωτερικά του χαρακτηριστικά (τέχνη, ιδέες, αισθητική, συναίσθημα). Στα εξωτερικά χαρακτηριστικά (τραγούδια), στον δικό μου κόσμο οι τέλειες metal μπάντες έρχονται από το Seattle και λέγονται Queensryche και Nevermore. Οι Queensryche λοιπόν του 1986-1994 είναι απλησίαστοι. Πρώτο δείγμα αυτής της ανυπέρβλητης πορείας, το κολοσσιαίο κι αινιγματικό Rage For Order, και το power/progressive είναι ήδη τελειοποιημένο.
1. Slayer - Reign In Blood
Ο @kbil εγραψε αυτό που σκεφτόμουν, ας το επαναλάβω. Το Reign In Blood δεν είναι απλό άλμπουμ, είναι ένα ολόκληρο αισθητικό statement. Δεν είναι απλώς ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών, είναι ένα από τα πιο οριστικά, κάθετα και απόλυτα πράγματα που μπορεί να βγάλει η συγκεκριμένη υποκουλτούρα. Είναι ένα έργο απόλυτα σοβαρό σε αυτά που επιβάλλει και σε αυτά που υπονοεί. Επίσης να πω ότι έχω καταλήξει στο ότι ο Rubin εδώ έκανε την καλύτερη metal παραγωγή ever.
Εξαιρετικότατες δισκάρες επίσης από New Model Army, Crimson Glory, Coil, The Mission, Stephen Micus, Nick Cave, Fates Warning, Nomeansno, Tesla (εύγε που τους αναφέρατε ήδη για το πόσο σπουδαίοι ήταν!), Peter Gabriel, Virgin Prunes, A-Ha. Μια ιδιαίτερη μνεία στο ντεμπούτο του Arthur Russell, μια από τις πιο ιδιαίτερες περσόνες στην μουσική.
Εξώφυλλο: Slayer - Reign In Blood
Ναι ρε Silent!
Δεύτερη φορά που το διαβάζω αυτό
Ρε πώς αλλάζουν οι καιροί…
Τουλάχιστον εδώ αλλάζουν προς το καλύτερο.
Το έλεγα από πάντα. Με διαφορά το πιο αδύναμο από τα 80s έπη των Maiden.
Περίμενα εναγωνίως πότε θα ήταν η πρώτη φορά που δε θα έγραφες τη φράση-φετίχ σου “με αυτήν τη σειρά” (πραγματικά το έβαζες πάντα, λες και υπήρχε ο κίνδυνος ο anhydriis να στην αλλάξει). Προτείνω για παραδειγματισμό όντως ο anhydriis να τα κατατάξει όπως θέλει ΑΦΟΥ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΣ.
