Οφτοπικ οκ αλλά
Μεγάλη κουβέντα αυτή 
αλλά συμφωνώ, στις κορυφαίες σίγουρα - το ακούω και το «κορυφαία»
Summary
Ουφ, επιτέλους μια αναφορά σε σανδαλοταινίες, η πρέζα μου είναι κάθε Πάσχα να τις βλέπω με το τσουβάλι ξανά κ ξανά
2 Likes
Ποια άλλη; Μόνο Μπεν Χουρ αποδέχομαι. Που δεν είναι και 100% βιβλική, την παίρνει ξώφαλτσα τη Βίβλο.
Το βέβαιο είναι ότι η καλύτερη βιβλική ταινία είναι κάποια με Τσάρλτον Ίστον μέσα.
Σημείωση: Εννοείται ότι δεν υπολογίζουμε κάτι Jesus Christ Superstar, Τελευταίο Πειρασμό κλπ έτσι;
3 Likes
Χέστον 
2 Likes
I’m aware, but NO
4 Likes
Όχι δεν τα υπολογίζουμε αυτά, γιατί μετά έχουμε κ Παζολίνι κ σια και ανοίγει πολύ η φάση σε άλλα μέτωπα κ θεματικές, ενώ ξεφεύγουμε και από το αμιγώς Βιβλικό κομμάτι ως χλαμυδο-σανδαλο-έπος που συζητάμε.
Όμως φίλε Μάνο, την πρωτιά τη δίνω σε μια μη-Βιβλική ταινία, η οποία άτυπα περνάει ανά διαστήματα στην κλίκα των Βιβλικών ταινιών λόγω κάποιων ελάχιστων αναφορών αυτής στο ευρύτερο genre - ενώ δίνω σε 10 Commandments, Βαραβά με Άντονι γαμημένο Κουήν, Χιτών και Ben Hur, την δυνατότητα να χτύπηθούν 2η, 3η, 4η και 5η θέση:
Summary
7 Likes
Κορυφαία peplum ταινία, σίγουρα.
Αλλά όχι και βιβλική μια ταινία με θέμα έναν από τους μεγαλύτερους επαναστάτες όλων των εποχών!
Καλό τρολάρισμα πάντως, στο δίνω.
1 Like
Έπαιξα στα άκρα
Εν τω μεταξύ Kirk fuckin’ Douglas, μόνο το πηγούνι του έχει πιο πολύ ερμηνευτικό ταλέντο από τα περισσότερα σημερινά τσουτσέκια 
4 Likes
Δυνατή κίνηση.
Ήταν δίκαιο και θα γίνει πράξη.
1 Like
Ευχαριστώ για την σκέψη, προβληματίστηκα να σου πω γιατί δεν θέλω να αγνοώ κόσμο αλλά δεν μου βγάζει και οψιόν για πριβέ… Τεσπά, περνάω ιδιαίτερη φάση στην ζωή μου γενικά, ενώ συντρέχουν και οι ίδιοι λόγοι με το ER, οπότε αυτά.
Απλά μεγάλωσα και κατάλαβα ότι το ίντερνετ δεν είναι αεροδρόμιο αλλά ούτε χρωστάω και εξηγήσεις για να γελάει ο κόσμος, καταλαβαίνεις 
.
Κατά τα άλλα, την αγάπη μου σε όλες τις καρδούλες και την αγκαλιά μου!
ΥΓ: Παπετς, Ντουμσντέι, Ρέιν, Πόρτρετ τα σίγουρα και μετά θέλει σφαγή και σκέψη. Έξτρα σιρόπι αν ανέφερε κανείς το Power and Pain.
12 Likes
Ούτε δεύτερο δε θα βγει
2 Likes
Πάντως φίλτατε @Vic εδώ συντελείται μια αδικία. Προ 20ετίας, ζήταγες λίστες ακόμα και τηλεφωνικά, κι εδώ που γίνεται ο κακός χαμός, απουσιάζεις;;
5 Likes
“Judah-Ben Hur! You’ve come back to us like a returning faith! Oh Judah, I should like to laugh again. Let us laugh!There will be joy again in this house! We will celebrate! Among the dust and cobwebs…”
1 Like
You have the spirit to fight back but the good sense to control it. Your eyes are full of hate, Forty-One. That’s good. Hate keeps a man alive. It gives him strength.
1 Like
6 Likes
1986 λοιπόν
5. Flotsam and Jetsam – Doomsday For The Deceiver
Groove με το κιλό, τεχνική που ζηλεύουν progsters, υπέροχα φωνητικά, εξαιρετικές συνθέσεις, αδυσώπητα επιθετικό, έξυπνα μελωδικό, όλα τα χαρακτηριστικά ενός καταπληκτικού άλμπουμ. Η ιστορική αδικία είναι πως η πλειοψηφία αγνόησε το Doomsday μέχρι την ένταξη του Jason στους Metallica. Αξίζει την αναγνώριση ως ένα υπερκλασικό thrash μνημείο και όχι απλά σαν η πρώην μπάντα του (πρώην) μπασίστα των Metallica.
4. Crimson Glory - S/T
Αυτός ο δίσκος θα είναι πάντα στις λίστες μου, όσο κωμικά μικρές κι αν είναι (άκου τοπ-5 το 1986…) γιατί ΠΑΝΤΑ θα μου θυμίζει το ΣΟΚ που ένιωσα όταν τον άκουσα για πρώτη φορά. Από αυτές τις εμπειρίες που ακόμα κι αν δε θυμάσαι νότα (πράγμα που επουδενί δεν ισχύει εδώ), η ανάμνηση της στιγμής και μόνο έχει χαραχτεί τόσο βαθιά που κάνει το δίσκο μοναδικό.
3. Ιron Maiden - Somewhere In Time
O αγαπημένος μου Maiden δίσκος. Φουτουριστικό και νοσταλγικό, ένα Blade Runner της μουσικής. Από τα ανθεμικά Wasted Years και Heaven Can Wait μέχρι το εγκληματικά παραγνωρισμένο (και παραγκωνισμένο - από τους ίδιους τους Maiden πρώτιστα) Loneliness, αυτός ο δίσκος έχει μόνο* μνημεία (*έχει και το Deja Vu γιατί οι παραδόσεις των filler είναι για να τις τιμάμε).
2. Slayer - Reign in Blood
Προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου την πρώτη φορά που άκουσα αυτό το δίσκο. Τον είχα ανταλλάξει με το Burnt Offerings με ένα συμμαθητή μου. Πήγα σπίτι γεμάτος ανυπομονησία. Βάζω το CD, μπαίνει το Angel of Death και νοιώθω ότι έφαγα ένα γεμάτο μπουκέτο στο πηγούνι, από αυτά που αισθάνεσαι τη ζαλάδα να ανεβαίνει με ρυθμούς ιλιγγιώδεις σαν τα ριφ και να κατευθύνεται στο κέντρο του εγκεφάλου σου. Ακολουθούν διαδοχικά δίλεπτα σφηνάκια που είναι σα συνεχόμενο, μανιώδες γρονθοκόπημα. Δεν καταλαβαίνω πότε αρχίζει το ένα και τελειώνει το άλλο. Δεν προλαβαίνω να σηκώσω κεφάλι. Είμαι στο έλεος του. Μπαίνει το Raining Blood. Λίγο groove. Μια ανάσα. Σκάρτα 29 λεπτά. Πότε πέρασαν; Τι έγινε;
Το 1986 οι Slayer δεν παίρνουν ομήρους. Αγνοούν οτιδήποτε συμβατικό. Μόνο ωμή δύναμη. Διάβολοι, ναζί, ιεροκήρυκες, σατανιστές, πολεμοχαρείς, είναι όλοι εδώ και παρελαύνουν σαν εφιαλτική συνάθροιση του κακού μέσα στα αυλάκια του. Η στεγνή του παραγωγή, τα χαοτικά lead breaks και τα σφιχτά αλλά groovy ντραμς συνδυάζονται για το τέλειο thrash άλμπουμ. Τόσο ακραίο που έθεσε νέα πρότυπα και άλλαξε ριζικά το metal. Last but not least, το τρομακτικό έργο τέχνης (κι εξώφυλλο της χρονιάς για μένα) από τον Larry Carroll, που εξακολουθεί να είναι σοκαριστικό σχεδόν 40 χρόνια μετά.
1. Metallica - Master of Puppets
Τι να πεις για αυτό το δίσκο που να μην έχει γραφτεί; Μια μπάντα που ακούμπησε την καλλιτεχνική κορυφή. Κάθε δευτερόλεπτο σε αυτό το δίσκο έχει ουσία, σημασία, έμπνευση.
Από το λυσσασμένο Battery, φόρο τιμής στους περιθωριακούς τύπους της Battery street του Σαν Φρανσίσκο με τα μακριά μαλλιά και τα δεκάδες ραφτά, το επικό Master, το βαρύ και ασήκωτο Thingy, το Sanitarium που δημιούργησε σχολή στο πως να χτίζεις ένα τραγούδι μέχρι την κορύφωση, το Disposable Heroes με το εξωφρενικό downpicking και την παραμόρφωση να σείουν τις τεκτονικές πλάκες (αυτά τα transition, αχ αυτά τα transition), το Leper Μessiah που είναι ένα γαμημένο masterclass στο πως να γράψεις mid tempo thrash, μέχρι το καλύτερο θρας κομμάτι όλων των εποχών που κλείνει τον–για μένα–καλύτερο δίσκο όλων των εποχών.
Ξέχασα κάτι; Α, ναι. 8’27”. Δεν ξέρω πως να περιγράψω το Orion. Δε μπορώ να αποτυπώσω τα συναισθήματα που μου γεννάει κάθε φορά που το ακούω. Απλά κλείνω τα μάτια εκεί, λίγο πριν το 4ο λεπτό του κομματιού και αφήνω αυτή τη γλυκόπικρη αίσθηση να με κυριεύσει. Πως το είπε ο Fenriz;
This Metallica album meant a whole lot more for us Darkthrone kids than you probably believe.We all bought it when it came out. Roaming around Kolbotn with this on the walkman was another soundtrack of our youth.
And the shock of hearing about Cliff’s tragic death that year was and still is devastating. A great 30 year anniversary album and Ted and me are still sad that more bands didn’t seek out to explore the style of the ORION instrumental a bit more.
Δεν είσαι ο μόνος, Gylve μου.
Η χρονομηχανή με άφησε σε ένα κλαμπάκι με sticky πατώματα στο Berkeley της Καλιφόρνια το 1985, βλέποντας τους Exodus σε μια βραδιά γεμάτη ιδρώτα, ξύλο, οσμή μπύρας να γεμίζει τα ρουθούνια. Επόμενη στάση θα ήταν το Solnahallen της Σουηδίας, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1986. Πιθανώς σε μια βραδιά που δε διέφερε καθόλου με αυτή στο Berkeley. Στο σανίδι μια μπάντα που είχε κατακτήσει τον κόσμο και τίποτα δε φάνταζε ικανό να τη σταματήσει…
Το καθιερωμένο +5 για τη δεκάδα
6. Megadeth – Peace Sells…But Who’s Buying?
7. King Diamond - Fatal Portrait
8. Queensryche - Rage for Order
9. Metal Church – The Dark
10. Candlemass – Epicus, Doomicus, Metallicus
Πόσο καλή χρονιά ήταν το 1986 για το Θρας;
Summary
Nuclear Assault – Game Over
Whiplash – Power and Pain
Onslaught – The Force
Voivod – Rrröööaaarrr
Kreator – Pleasure To Kill
Possessed – Beyond The Gates
Destruction –Eternal Devastation
Sacrifice – Torment In Fire
Sepultura – Morbid Visions
Tankard – Zombie Attack
Exumer – Possessed By Fire
Possessed – Beyond The Gates
Sodom – Obsessed By Cruelty
Mortal Sin – Mayhemic Destruction
νοτ μπαντ
και όταν συνειδητοποιείς πως δεν έχεις κάνει καν αναφορά σε Priest, Cirith Ungol, Saint Vitus, Helstar, Angel Dust, Heir Apparent, David Lee Roth, Ozzy, Malmsteen, Motorhead, Fates Warning, τότε ναι, είναι μια αρκετά καλή χρονιά.
27 Likes
Nice, δεν το 'ξερα αυτό
2 Likes
Not a filler bro
8 Likes
one man’s garbage is another man’s treasure
edit: βασικά δεν είναι filler, όντως. Μου αρέσει πολύ. Είναι απλώς ένα κλικ κάτω από τα υπόλοιπα.
3 Likes
1)Metallica - Master Of Puppets (Και εξώφυλλο)
2)Iron Maiden - Somewhere in Time
3)Queen - A Kind of Magic
4)Megadeth - Peace Sells… but Who’s Buying?
5)Bon Jovi - Slippery When Wet
Honourable Mentions
Beastie Boys - Licensed to Ill
Madonna - True Blue
Peter Gabriel - So
R.E.M. - Lifes Rich Pageant
The Smiths - The Queen Is Dead
Kreator - Pleasure to Kill
Ozzy - The Ultimate Sin
Slayer - Reign in Blood
Europe - The Final Countdown
Depeche Mode - Black Celebration
21 Likes