Ναι μωρε, ποιοι Ripping Corpse. Άδικο.
Καλά πρώτο θα το έβαζα το Ripping Corpse, mind you
Α, αυτοί οι ατοποι αφορισμοί είναι ΟΚ, αρκεί να μην είναι για το ροκ/μέταλ…χμμμ
Είχαν τη διαύγεια να αποφασίσουν μόνοι τους ποια θέση αξίζουν
Μπα. Η βαθμολογία του άλμπουμ ήταν
Ο παρονομαστής μετράει περισσότερο απ’ τη βαθμολογία
E, ψιτ, ξέρω ότι το νο 1 είναι καπαρωμένο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο τελευταίος πολύ καλός δίσκος του ανθρώπου που παίζει φλάουτο στο ένα πόδι βγήκε το 1987:
Για να πεταχτω κι εγω, αφου διαβασα καμια 30αρια μνμ:
Και θα προσθεσω οτι ο Kory Clarke πρεπει να βλεπει τους GnR και να γελαει.
Φυσικα, κι αυτοι θα γελανε μαζι του μεσα απο το λουτρο τους με δολλαρια.
Αναπαράσταση του Axl όταν του λένε πως δεν είναι αληθινά rock n roll και το μόνο που μετράει είναι το underground και τα live στην Κωλέττη
Λογικά οι απολογητές (έκανα edit μην φανεί προσβλητικό - not my intention) για τα γκαφρα των Guns τα λέτε αυτά ενώ ακόμα ονειρεύεστε να τους είχατε δει στο Ritz το '88 αντί για κάποιο γήπεδο
Οι καιροί προχωράνε φίλε μου, 2023 έχουμε, στα 80s έλεγαν groupies και ήταν 100% rock n roll, τώρα “incels”(όποιος θέλει να προσβληθεί προσβάλλεται)/απολογητές
Εγώ ήμουν αγέννητος το '88, νόμιζω όμως το πρόβλημα δεν είναι το attitude, αλλά ότι δεν μπορεί να τραγουδήσει πια ο Axl
“πια”
Να διευκρινισω οτι λατρευω GnR. Αλλα νομιζα οτι η κουβεντα ηταν περι attitude, εξ’ ου και οι παραλληλισμοι με Kory ή κανεναν Henry Rollins. Αν ομως μιλαμε για γκαφρα, προφανως και δεν βλεπουν κανεναν μπροστα τους. Σορι ε;
EDIT: Δεν σας τα εξηγει ωραια ο Αποστολης παρακατω; Μαθετε μπαλιτσα.
Μωρέ, εγώ συμφωνώ μαζί σου, και ήμουν και αγέννητος, αυτό που θέλω να πω είναι πως από τη μία σε κάποια σχήματα τα έχουμε στο μυαλό ρομαντικοποιημένα/εξιδανικευμένα ως το καυτό, βρώμικο, χύμα attitude σε συνδυασμό με “αλητεία” σε κλειστά κλαμπάκια με οριακές συναυλίες κλπ, από την άλλη όταν μας λένε πως αυτή η εικόνα καταρρίπτεται ή δεν πολυστέκει πλέον, ανταπαντάμε με την εμπορική επιτυχία, αγνοώντας πως οι όποιοι συμβιβασμοί/αναθεωρήσεις κλπ που την έφεραν ήταν αυτοί που γκρέμισαν την ρομαντική εικόνα, άρα και ένα μέρος του μύθου τους.
Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας (ή και να μπορούμε, κλάιν, ο καθένας πιστεύει ό,τι θέλει), και επίσης να μην ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, έτσι για αλλαγή.
Εγω θα επαναδιατυπώσω αυτό που είπα αρχικά δίοτι βλέπω διάφορα σχόλια εκτός θέματος.
Λεω λοιπόν. Το “sex drugs and rock n roll” ως αφήγημα αυξάνει δραματικά τις πωλήσεις (δίσκων, εισιτηρίων, μουσικών οργάνων κλπ). Και πανω στους GnR εγινε μεγαλη επενδυση αυτου του αφηγηματος. Απο την βιομηχανία. Πουθενα δεν ειπα κατι κακο για την μπαντα, ε.
Έχει απαντήσει ο Παντελής σε όλο αυτό που λες, αλλά απ’ την ανάποδη
Κάποιες μπάντες, έχουν τόσο ταλέντο που δεν μπορούν να οριοθετηθούν γύρω τους μύστες του underground
Το θεωρώ τουλάχιστον αφελές, για να μην πω άτοπο, να συνδέουμε την εμπορική επιτυχία μονοσήμαντα με το ταλέντο, ή να θεωρούμε πως το underground σημαίνει “όχι εμπορική επιτυχία”.
Αν το αναπτύξω παραπάνω θα γίνω gatekeeper, και δεν ψήνομαι