Ακουω τωρα ποιος ειναι ο Κακοφωνιξ ομως
Αυτό είναι ανοιχτό σε ερμηνεία
Και μια έξτρα λαρτζ για το ρεφερενς στην κομιξαρα!
ps. Το θέμα ειναι ποιος νιωθει Παλαιοντολογιξ/Μαθουσαλιξ
Εδώ ρε μλκ το Thriller πήρε 20 πόντους ξέρω γω, το ψήφισες ή ψήφισες αυτά που σου αρέσουν?
Εμένα πιο πολύ με συναρπάζει αυτό
όταν κάθε 3 ποστ που κάνει είναι τέτοιου ύφους, εκτός αν το τραγούδι-τραγούδι είναι το πρόβλημα, τότε πάσο.
Επίσης να υπενθυμίσω ότι το να πω γαμώ το σπίτι των Iron Maiden ή ότι ο Bruce είναι μία τρίχα απ’ τα αρχίδια του James, είναι πολύ διαφορετικό από το να απευθύνομαι ή να χαρακτηρίζω ένα πλήθος ατόμων που συναναστρέφομαι τακτικά ως τσίρκο ή να κάνω ολόκληρο post προς ένα υποσύνολο χρηστών (κοτεύοντας να κάνω και quote) επειδή “εδώ δεν είναι το topic των Metallica” ή επειδή μου έκατσε άσχημα το να διαβάζω για αληθινή και παραμυθένια μουσική. Κατανοώ ότι είναι πολύ δύσκολο στην αντίληψη αυτό, αλλά κάντε μια προσπάθεια όσοι αναγνωρίζεται τον εαυτό σας στις παραπάνω γραμμές.
Τέλος, κύριοι μπούμπερς, αν δε σας αρέσει ή σας (παρ)ενοχλεί κάποιος χρήστης, υπάρχει και το ignore/mute button, πατήστε το, αλλά μεταξύ μας, ξέρουμε ότι σας αρέσει το καφενείο, όσο κι αν ακούτε ανώτερη μουσική που είναι μόνο για τους εκλεκτούς και εκλεκτικούς.
ΥΓ. 6η ώρα έχουμε κενό το Γ1, να το ξεκαθαρίσουμε στις βρύσες από πίσω
1987 εχουμε κυριες και κυριοι μην το ξεχναμε.
Ολα μπορουν να ξεκαθαριστουν με δηλωση συμμετοχης στο μπασκετικο νημα του φορουμ για την ερχομενη Κυριακη.
Ωχ, θέλει να δείρει κόσμο αυτός
Ολους τους βαραμε, και τους μεταλλικα και τους μεηντεν και τους τζουντας πριστ και τους μανογουορ και ολους ομως
Σε αθλητικα πλαισια παντα, ξερει ο γιγαντας αποπανω
Ο τίμιος γίγαντας μας έχει ξεχάσει, αυτό έχω να πώ.
και γω ξέρω -και επιβεβαιώνω και στηρίζω πρόταση επίλυσης “διαφορών” εντός παρκέ
Επειδη μαλλον δεν παρακολουθεις τα ποστς και πολύ καλα κανεις οι χαρακτηρισμοί ξεκινησαν απο το φαμιλυ και δεν αφορουσαν τον χαρις ή τον μαλακα τον μπρους. Θα ηθελα την ιδια ευαισθησια και εδω. Αλλα οπως ειπα μαλλον δεν διαβαζεις ολα τα ποστς.
Και επισης σιγα μην ψηφισω δισκο που οταν τον βαζω τον βγαζω στα επομενα 10 λεπτα.
Εγώ, για να καταλάβω, όσους δεν πολυψηφίζουμε Maiden και Metallica μας θέλετε στο παιχνίδι; Ή χαλάμε την πιάτσα;
Θελω να δω ποσο θα κρατησει αυτο το θρεντ, πριν κοσμος βαρεθει να διαβαζει τα ιδια ξεκατινιασματα και οχι για αυτο που μπηκε απο τον τιτλο.
κι εσάς και το συνειρμικό γκεημ γκουχ γκουχ
Εγώ δεν σε θέλω πάντως
Αν είναι έτσι, από δω και πέρα θα σε ταγκάρω σε καθε μου λίστα!
'91 εχω 15 αλμπουμ πενταδατα, δεκαροδεκαρα. Jesus Christ.
πάρε το ένα και χτύπα το άλλο. Και μετά βάψ’τα μπλε και πέτα τα στη θάλασσα.
Εγώ σας είπα εξαρχής πως δεν θα σχολιάσω μέχρι το '88.
Αν το 2003 συνεχίσετε να ψηφίζετε τίποτα DoD και το 2023 τίποτα 72 Seasons, τότε θα τοποθετηθώ.
1987
Helloween - Keeper Of The Seven Keys Part I
Το Ευρωπαικό power metal σήμερα,είναι για τους περισσότερους αρκετά παρωχημένο και μάλλον αδιάφορο είδος.Ένας από τους λόγους είναι πως δεν πλησιάζεται εύκολα αυτή εδώ η αρχή του, τα περισσότερα που βγήκαν μετά δε μπορούν να μπουν ούτε στο ίδιο δωμάτιο με τo Keeper.Άφθονος λυρισμός, Κίσκε σε ερμηνείες ζωής, σπουδαία δουλειά από τον Κάι στις κιθάρες.Δεν επηρέασε απλά, ΓΕΝΝΗΣΕ ολόκληρο ιδίωμα.
Candlemass - Nightfall
Οι Σουηδοί θεοί αποδεικνύουν ότι μπορούν να έχουν ξεχωριστές κορυφές.Σε διαφορετικό στυλ από το Epicus, ο θρήνος μένει κάπως πιο πίσω, και εκμεταλλευόμενος την εκπληκτική φωνή (αλλά και το cult στυλ - με την καλή έννοια) του Messiah, ο Edling βάζει περισσότερα epic στοιχεία μέσα.Επαναπροσδιορίζει το doom και βγάζει μάλλον το ανώτερο άλμπουμ του είδους που έχει περπατήσει σε επικά μονοπάτια.
Guns and Roses - Appetite for Destruction
Πιθανότατα το πιο overground ντεμπούτο όλων των εποχών.Δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν της μπάντας (ουσιαστικά μόνο αυτόν τον δίσκο ακούω) αλλά δε μπορείς να μην τους βγάλεις το καπέλο (όχι του Slash) όταν έχουν το Appetite σαν πρώτο άλμπουμ.Jungle-Sweet Child και Paradise είναι ουσιαστικά αθάνατα, θα ακούγονται και σε εκατό χρόνια από τώρα, Axl δίνει το κάτι διαφορετικό στα φωνητικά, η αλητεία ζέχνει.
Anthrax - Among The Living
Εδώ οι Αμερικανοί thrashers του πολύ συμπαθή Scott Ian, πιάνουν το top της απόδοσης τους, με συνθέσεις πιο περίπλοκες από τα υπόλοιπα τους, αλλά χωρίς να χάνουν την απαραίτητη επιθετικότητα.Είναι μακράν το καλύτερο τους, του έχω και μια αδυναμία επειδή αναφέρεται στον villain του βιβλίου The Stand του Stephen King, και βασικά είναι ο λόγος που θεωρούνται κομμάτι των Big4.Όσο και αν ενοχλεί αρκετούς το γεγονός.
Savatage - Hall Of The Mountain King
Αναγνωρίζεις πως ακούς ένα συγκρότημα που βρίσκεται ένα κλικ πριν την απογείωση του.Αυτή θα έρθει λίγο αργότερα, αλλά στο Hall υπάρχουν τα πολύ ξεκάθαρα δείγματα.Απελευθέρωση και αποθέωση για το μεγάλο ταλέντο του Criss στην κιθάρα, ο άνθρωπος είχε απίστευτη αίσθηση της μελωδίας.Ο δε αδερφός του, βρίσκει την ισορροπία που έψαχνε στο προηγούμενο σε σχέση με τα φωνητικά του.Είπαμε ένα βήμα πριν το μπαμ και την αθανασία.
1991 το τελος του κοσμου… χρονια που διαβαζεται και αναποδα…