1987
Helloween - Keeper Of The Seven Keys Part I
Το Ευρωπαικό power metal σήμερα,είναι για τους περισσότερους αρκετά παρωχημένο και μάλλον αδιάφορο είδος.Ένας από τους λόγους είναι πως δεν πλησιάζεται εύκολα αυτή εδώ η αρχή του, τα περισσότερα που βγήκαν μετά δε μπορούν να μπουν ούτε στο ίδιο δωμάτιο με τo Keeper.Άφθονος λυρισμός, Κίσκε σε ερμηνείες ζωής, σπουδαία δουλειά από τον Κάι στις κιθάρες.Δεν επηρέασε απλά, ΓΕΝΝΗΣΕ ολόκληρο ιδίωμα.
Candlemass - Nightfall
Οι Σουηδοί θεοί αποδεικνύουν ότι μπορούν να έχουν ξεχωριστές κορυφές.Σε διαφορετικό στυλ από το Epicus, ο θρήνος μένει κάπως πιο πίσω, και εκμεταλλευόμενος την εκπληκτική φωνή (αλλά και το cult στυλ - με την καλή έννοια) του Messiah, ο Edling βάζει περισσότερα epic στοιχεία μέσα.Επαναπροσδιορίζει το doom και βγάζει μάλλον το ανώτερο άλμπουμ του είδους που έχει περπατήσει σε επικά μονοπάτια.
Guns and Roses - Appetite for Destruction
Πιθανότατα το πιο overground ντεμπούτο όλων των εποχών.Δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν της μπάντας (ουσιαστικά μόνο αυτόν τον δίσκο ακούω) αλλά δε μπορείς να μην τους βγάλεις το καπέλο (όχι του Slash) όταν έχουν το Appetite σαν πρώτο άλμπουμ.Jungle-Sweet Child και Paradise είναι ουσιαστικά αθάνατα, θα ακούγονται και σε εκατό χρόνια από τώρα, Axl δίνει το κάτι διαφορετικό στα φωνητικά, η αλητεία ζέχνει.
Anthrax - Among The Living
Εδώ οι Αμερικανοί thrashers του πολύ συμπαθή Scott Ian, πιάνουν το top της απόδοσης τους, με συνθέσεις πιο περίπλοκες από τα υπόλοιπα τους, αλλά χωρίς να χάνουν την απαραίτητη επιθετικότητα.Είναι μακράν το καλύτερο τους, του έχω και μια αδυναμία επειδή αναφέρεται στον villain του βιβλίου The Stand του Stephen King, και βασικά είναι ο λόγος που θεωρούνται κομμάτι των Big4.Όσο και αν ενοχλεί αρκετούς το γεγονός.
Savatage - Hall Of The Mountain King
Αναγνωρίζεις πως ακούς ένα συγκρότημα που βρίσκεται ένα κλικ πριν την απογείωση του.Αυτή θα έρθει λίγο αργότερα, αλλά στο Hall υπάρχουν τα πολύ ξεκάθαρα δείγματα.Απελευθέρωση και αποθέωση για το μεγάλο ταλέντο του Criss στην κιθάρα, ο άνθρωπος είχε απίστευτη αίσθηση της μελωδίας.Ο δε αδερφός του, βρίσκει την ισορροπία που έψαχνε στο προηγούμενο σε σχέση με τα φωνητικά του.Είπαμε ένα βήμα πριν το μπαμ και την αθανασία.
