Στο νήμα εκτός το Among The Living, πάμε να δούμε πενταδούλα. Σίγουρα η πιο θρασάτη χρονιά μου, με 3/5 επιλογές να ανήκουν εκεί. Persecution Mania εκτός συναγωνισμού, με Voivod ότι καλύτερο παίχτηκε τότε, αλλά έβαλα In The Sign of Evil πρωτύτερα, άρα δίνω χώρο σε άλλες αγαπημένες κυκλοφορίες τώρα.
- Pretty Maids - Future World
Αφού ξέχασα το ντεμπούτο το 84 (που παίζει να είναι και το αγαπημένο μου), οφείλω να επανορθώσω τιμώντας αυτή εδώ την δισκάρα. Εδώ οι PM παραμένουν heavy metal, αλλά κλείνουν το μάτι σε μια πιο ροκ προσέγγιση, τα πλήκτρα αποκτούν κυριαρχικό ρόλο (χωρίς να υποβαθμίζουν όμως τα υπόλοιπα όργανα) και ο Atkins ακούγεται πιο ώριμος από ποτέ. Από heavy metal δυναμίτες όπως το ομότιτλο, σε συγκινητικές μπαλαντάρες (Eye of the Storm), το Future World είναι ένα καταιγιστικό, υπερπλήρες hard rock/heavy metal album.
- Overkill - Taking Over
Ο @38aris ανέφερε νομίζω μερικές θρας μπάντες που έβγαλαν τους καλύτερους δίσκους τους το 87. Θα προσθέσω και Overkill στην λίστα του, καθώς θεωρώ πως το Taking Over είναι μακράν η κορωνίδα της δισκογραφίας τους. Όλα τα προτερήματα του πρώτου δίσκου βρίσκονται και εδώ σε πολλαπλάσιο βαθμό. Το δρομίσιο attitude παραμένει αναλλοίωτο, αλλά όλα είναι ανώτερα. Από το παίξιμο της μπάντας, μέχρι τις ίδιες τις συνθέσεις, οι Overkill εδώ χτυπάνε τρελές κορυφές. Έχουμε δύο αιώνιους θρας ύμνους (Wrecking Crew, In Union We Stand), έχουμε θανατηφόρα mid tempo (Fear His Name με θριαμβευτικές, σχεδόν power metal φωνητικές γραμμές) και θρας οδοστρωτήρες που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αντίδρασης (βλέπε Electro-Violence ή Use Your Head). Επίσης, το μπάσιμο με το Deny The Cross το θεωρώ μια από τις καλύτερες εισαγωγές σε δίσκο ανεξαρτήτως ιδιώματος. Πατάς Play και δεν σταματάς λεπτό, σπουδαίος δίσκος.
- Testament - The Legacy
Δίσκος που με πήρε από το χεράκι και με έβαλε στον μαγικό κόσμο του heavy metal (μαζί με κάποιους εκλεκτούς ακόμα φυσικά) και εννοείται gateway thrash metal δίσκος, στο δικό μου μουσικό σύμπαν. Δεν θα βαρεθώ ποτέ να το ακούω και δεν θα σταματήσω ποτέ να πιστεύω πως εδώ ηχογραφήθηκαν τα καλύτερα σόλο (ίσως και οι καλύτερες κιθάρες γενικότερα) του ιδιώματος.
- Voivod - Killing Technology
Δίσκος (και μπάντα)-τομή στην ενήλικη ζωή μου. Ενδέχεται να μην είχα ακούσει γρι από Voivod, όταν 7-8 χρόνια (?) πριν το αγόρασα από μια αγγελία. Μιλάμε για κατραπακιά μεγατόνων, πρέπει για μια βδομάδα να το άκουγα 2 φορές την μέρα. Εδώ οι Voivod διατηρούν σε σημαντικό βαθμό την ωμότητα, την αμεσότητα και το θράσος των πρώτων δύο δίσκων, αλλά παράλληλα ξεδιπλώνουν για πρώτη φορά το όραμά τους, τόσο συνθετικά με τις παρανοϊκές, αλλοπρόσαλλες συνθέσεις, όσο και αισθητικά, με την δυστοπία να ξεφεύγει από τα στεγανά του post apocalyptic και να αποτυπώνεται πλέον σε sci fi και space opera σκηνικά. 40 οργασμικά λεπτά γεμάτα φαντασία, πρωτοποριακή μουσική, φρέσκες ιδέες, στιχουργία που κάνει το μυαλό ενός sci fi geek να δονείται από ηδονή. That’s my generation, the nonsense tiiiiiiimeeeee…
- Savatage - Hall Of The Mountain King
Φραγμένο ε, τι περιμένατε? 
Η ναυαρχίδα του US Metal, νομίζω πως πλέον μπορώ να παίξω κάθε όργανο από μνήμης. Για πάντα στην κορυφή, αγέρωχο και ακλόνητο.
