Δε βάζω live albums ρε
Εγώ είχα φάει ένα μήνα μπαν για σπαμάρισμα στο «πείτε ό,τι σας κατέβει» την ημέρα των γενεθλίων μου.
![]()
- Guns N’ Roses - Appetite For Destruction
- Whitesnake - Whitesnake
- U2 - The Joshua Tree
- Def Leppard - Hysteria
- Michael Jackson - Bad
- Helloween - Keeper of the Seven Keys, Part I
- Savatage - Hall of the Mountain King
- Depeche Mode - Music for the Masses
- The Cult - Electric
- INXS - KICK
- Suzanne Vega - Solitude Standing (ειδική αναφορά κυρίως λόγω αναμνήσεων)
Ειδική αναφορά στο E.P. : Metallica - The $5,98 E.P. - Garage Days Re-Revisited. Για πάρα πολλά χρόνια ο αγαπημένος μου ήχος Metallica.
Εξώφυλλο: Dead Can Dance - Within The Realm of a Dying Sun
Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο καλή χρονιά ήταν το 1987 - έμειναν πάρα πολλά εκτός!
1987
Την πρώτη θέση, δίχως στιγμή αμφισβήτησης ή αμφιβολίας, την έχει το “Appettite For Destruction” για πάρα πολλούς λόγους. Κατά την άποψή μου είναι μάλλον το καλύτερο αμιγώς hard rock άλμπουμ όλων των εποχών. Αν και αυτές οι δηλώσεις δεν έχουν και ιδιαίτερο νόημα και συνήθως οδηγούν όσους τις κάνουμε να αυτοαναιρούμαστε κάποια στιγμή (λόγω και του ότι το βίωμα της μουσικής είναι δυναμικό κι όχι στατικό). Αλλά δείχνει πόσο ψηλά το έχω.
Στις θέσεις #2 και #3 θα παίξουν το “Keeper Of The Seven Keys, Part I” και το “Hall Of The Mountain King”. Δεν έχω κάποιο ξεκάθαρο κριτήριο μέσα μου για το ποιο από τα δυο μου αρέσει πιο πολύ ή το θεωρώ πιο σημαντικό, αλλά πρέπει να μπουν σε μια σειρά. Δεν το έχω αποφασίσει ακόμα.
Στη θέση #4 το ηχητικό κομψοτέχνημα που λέγεται “Hysteria”. Ακόμα και σήμερα συλλαμβάνω τον εαυτό μου να ακούει το ομότιτλο τραγούδι και να σκέφτομαι τι παράσταση έδωσε (και) εδώ ο Matt Lange. Και πόσες τραγουδάρες έχει αυτό το άλμπουμ.
Στις υπόλοιπες θέσεις τις ενδεκάδες βρίσκονται τα “Permanent Vacation” (Aerosmith), “Hold Your Fire” (Rush), “Whitesnake” (Whitesnake), “Nightfall” (Candlemass), “Fighting The World” (Manowar), “Refuge Denied” (Sanctuary) και “Among The Living” (Anthrax).
Δεν έχω αποφασίσει ακόμα ποιο θα παίξει βασική 5αδα και ποιο θα μείνει εκτός αποστολής.
Αναρωτιέμαι αν είμαι ο μόνος στον κόσμο που πάντα απολαμβανα περισσότερο τα Illusions, ειδικά το II.
Είδες ξεχειλωμένες διάρκειες και όρμησες ε
?
Στο I έχει και σαξόφωνα.
πφφφ, κλάσικ.
Κι εμένα το δεύτερο “Use Your Illusion” είναι μάλλον το αγαπημένο μου στις λεπτομέρειες (για την ιστορία θεωρώ και τα τρία ως ατόφια 10αρια). Και το παράδοξο είναι ότι δεν ξέρω αν θα είναι ν.1 το 1991!
Να δούμε αν θα είναι πεντάδα στην πιο δύσκολη χρονιά από καταβολής κόσμου.
Δεν μιλάμε για το '82, αλλά δεν πειράζει, συγχωρείστε. Θα πέσει βαρύς ο προσωπικός πέλεκυς το '91 για μερικά πράγματα
(ναι, ξέρω, σας νοιάζει)
Ναι, το 91 περιμένουμε για να μάθουμε ότι είσαι μουσικός μπόμπος.
Διαχρονική μπομποσύνη, δεν μπορείς να πεις.
Το κάθε άλλο. Η συνέπειά σου είναι υποδειγματική.
1991,1993,1994 και 1997 οι καλύτερες χρονιές, το 91 πραγματικά όμως είναι το κάτι άλλο.
Εν τω μεταξύ το '98 είναι καλύτερο από αυτές μαζί ![]()
στα γρηγορα η εβδομαδα μου ειναι full…
5 Infernal Majesty - None Shall Defy
4 Over Kill - Taking Over
3 King Diamond - Abigail
2 Bathory - Under the Sign of the black mark
1 Candlemass- Nightfall
![[animate output image]](https://im5.ezgif.com/tmp/ezgif-5-63c68d9ef0.gif)
Δε θυμάμαι τα υπόλοιπα χρόνια, αλλά καθώς υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως το 98 είναι καλή χρονιά, έχω σημειώσει τα Pulp, Sonic Youth, Calexico, Placebo, Madonna, Marilyn Manson, Fatboy Slim, Korn, Faithless, Smashing Pumpkins, Offspring, Massive Attack, SOAD, Outkast, Manu Chao, PJ Harvey, Jay-Z, Cake, QOTSA, Beck, ουφ!
Θα συμφωνήσω λοιπόν
Έχει Refused, τα άλλα δεν έχουν νόημα ![]()
Summary
όχι, νταξ’ αλλά σκέψου τα είπα αυτά έχοντας ελάχιστα κοινά στις προτιμήσεις μου με όσα ανέφερες, οπότε σκέψου!
Μην λες ψέματα μπροστά σε όλο το φόρουμ. Υπάρχουν και αποδείξεις με screenshot ότι 15 άτομα εδώ μέσα, μεταξύ των οποίων κι εσύ, μαζευτηκαμε και φτιάξαμε private message group στο οποίο συνεννοηθήκαμε να ψηφίσουμε όλοι το MASTER εδώ και μήνες , και μάλιστα κάτσαμε να μετρήσουμε τους πόντους έναν έναν για να ρίξουμε και μερικές ψήφους συμπάθειας στο Somewhere In Time, και να το βγάλουμε δεύτερο αλλά με μικρή διαφορά. Απλά ο Αλεχάντρο ξεχάστηκε ποιος είχαμε κανονίσει να ψηφίσει τι, και έβαλε λάθος επιλογές στην φόρμα. Αν δεν είχε κάνει αυτό το μοιραίο λάθος, δε θα μας είχαν ανακαλύψει ποτέ, και θα βγάζαμε τρένο κάθε άλμπουμ των Μεταλλικα πρώτο με συνεννοημενες ψήφους και με μοίρασμα της πίτας εκεί που πρέπει. Όλα αυτά σίγουρα έγιναν , και έχουμε όλοι σίγουρα χρόνο και όρεξη να τα κάνουμε αυτά, και δεν είναι με τίποτα παρανοϊκές σκέψεις.