Ψήφισα.
1. Pink Floyd – Dark Side of the Moon, νομίζω ότι δε χρειάζονται πολλά λόγια. Ένας από τους (ελάχιστους) δίσκους που αλλάξανε τη Μουσική.
2. Bruce Springsteen – The Wild Innocent & The E Street Shuffle, το πρώτο από μια σειρά αριστουργημάτων που έβγαλε ο Bruce (είναι ο δεύτερος δίσκος του). Παλιότερα τον θεωρούσα υπερτιμημένο και δεν είχα ασχοληθεί πολύ σοβαρά μαζί του, πλέον τον θεωρώ τεράστιο καλλιτέχνη. Εδώ όλα τα τραγούδια είναι κυριολεκτικά ένα κι ένα, ο εκπληκτικός drummer Vini “Mad Dog” Lopez έχει ένα παίξιμο που δίνει έναν πιο funky/απελευθερωμένο αέρα στα κομμάτια, το Rosalita (Come Out Tonight) υπάρχουν μέρες που σκέφτομαι ότι είναι το καλύτερο τραγούδι που έχει γραφτεί ποτέ, ο υπαρχηγός της E Street Band δείχνει πώς μπορείς να παντρέψεις επιτυχημένα τα σαξόφωνα με το rock κι έχουμε τον @Aldebaran να πετάει αετό!
3. Rory Gallagher - Tattoo, επίσης όλα τα τραγούδια είναι ένα κι ένα. Ξεκίνημα με το συναισθηματικό Tattoo’d Lady, χώσιμο με το καλπάζον Cradle Rock, ερωτική τσαχπινιά με το 20:20 Vision, νοσταλγικό They Don’t Make Them Like You Anymore… …μάθημα slide στο Who’s That Coming, μυθικό A Million Miles Away, τι να λέμε, τό ‘να τ’ άλλο.
4. Black Sabbath – Sabbath Bloody Sabbath, μάλλον ο καλύτερος δίσκος των Sabs, και το λέω με πλήρη γνώση της βαρύτητας της δήλωσής μου.
5. Genesis – Selling England by the Pound, ένα prog αριστούργημα, μια κυκλοφορία που αποτελεί benchmark για το ιδίωμα, η κορυφή των Genesis.
Honorable mentions, περιορίστηκα σε μια πεντάδα.
Lynyrd Skynyrd – Pronounced ‘Lĕh-‘nérd ‘Skin-‘nérd, έχει τους ύμνους Simple Man και Free Bird, νομίζω ότι μου αρέσει λίγο περισσότερο ο επόμενος δίσκος τους όμως, Κυριακή κοντή γιορτή, το 1974 βγήκε, θα τα πούμε τότε.
The Allman Brothers Band – Brothers and Sisters, το άστρο του κιθαρισταρά Dickey Betts λάμπει σε αυτή τη δισκάρα, μας έδωσε Jessica, Ramblin’ Man και τον Εθνικό Ύμνο Southbound, ο Gregg έκανε ρελάνς με Wasted Words.
The Who – Quadrophenia, ο δεύτερος καλύτερος δίσκος τους μετά το Who’s Next, τραγουδάρες, κονσεπτάρα και ένας Daltrey να τον πιεις στο ποτήρι.
Elton John – Goodbye Yellow Brick Road, το magnum opus του Elton, τον λατρεύω τον δίσκο, αλλά δυστυχώς υπάρχει συνωστισμός στην κορυφή.
Iggy & The Stooges - Raw Power, έτσι γράφεται και παίζεται το rock ‘n’ roll. Επιτομή.
