Το ακούω.
Όπως βολεύεται ο καθένας ;p
Μπα, την πατήσαμε ήδη
Summary
Διαβάζεται και με τους δύο τρόπους
1.
Lynyrd Skynyrd - Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd
Με 5 συνθέσεις που έγιναν classic, με το solo που όσες φορές και να τ ακούσεις εκπλήσσεσαι ακόμα και κυρίως με το attitude γεια σας, ήρθαμε να πάρουμε το σκαλπ σας κι ο αρχηγός μας γαμεί και δέρνει , ε ναι μπαίνεις στην κορυφή.
Fanboyλικό-μετρο: 1000/100
2.
Black Sabbath – Sabbath Bloody Sabbath
Η αιώνια διαμάχη με το Vol.4 που μεταξύ μας κανείς δεν τη ζήτησε. Έχω φτιάξει ένα σκασμό ringtones μ’ αυτό εδώ και θα συνεχίσω. Τα National Acrobat & Killing Yourself to Live ακούγονται μέχρι σήμερα καμουφλαρισμένα υπό το πέπλο της επιρροής.
Fanboyλικό-μετρο: 999/100
3.
Betty Davis – Betty Davis
Ο κορίτσαρος αυτός δεν ήταν απλά μία εκ των συζύγων του Miles. Ήταν ένας καλλιτεχνικός σίφουνας που πριν κατεδαφίσει τα πάντα, ο πουριτανισμός της Αμερικής την έκανε στην άκρη. Πρόλαβε όμως κι άφησε κληρονομιά, με το ίσως πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα funk/rock/groove δίσκου . Θα την λατρέψετε.
Αντικειμενικόμετρο: 100/100
4.
Granicus – Granicus
Την πρώτη φορά που άκουσα το δίσκο, αγόρασα στα καπάκια το cd, τύπωσα tshirt, άσχετα που τώρα λογικά βόσκει σε πορτοκαλεώνα στη Λακωνία. Το status του δίσκου αυτού και τη μετάβασή του από underground σε καθολική αναγνώριση όσων το άκουσαν, τη συγκρίνω με τον ομότιτλο δίσκο των Farm του 1971.
Αντικειμενικόμετρο: 100/100
5.
Rory Gallagher – Tattoo
Η βάφτιση έγινε στο πάλαι ποτέ κραταιό ροκάδικο City στο Αιγάλεω. Από τότε μέχρι και σήμερα ο πολυαγαπημένος Ιρλανδός εκτοπίζει με χαρακτηριστική ευκολία επίδοξους Ιερούς & Σκοτεινούς ανταγωνιστές, τόσο σε λίστες όσο και σε προσωπικές μουσικο-ώρες. Για πάρτη του, γίνεσαι και μπούμερ.
Fanboyλικό-μετρο: 999/100
Αδέρφια, μην μας βαράτε εμάς που μας αρέσουν τα πολύ θεατρικά!
Είσαι τεράστιος.
ακούω στα ακουστικά από το πρωί το Granicus και έχω πάθει πλάκα ε
Το '73 το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι με βάση όσα κυκλοφόρησαν, είναι το hard/prog rock, δηλαδή κάπου ώπα
Και καλά σας κάνουν, αριστουργήματα είναι, απλώς έτσι λέμε την μαλακία μας
Αν δεν σκεφτείς το '73 το hard rock, τότε πότε; Εντάξει, σε καταλαβαίνω όμως, απλά να τσιγκλήσω ήθελα.
Για Genesis που λέτε, το Selling εκτιμώ πως είναι το αποκορύφωμά τους, αλλά οτιδήποτε μέχρι Wind and Wuthering είναι απολύτως λογικό να παίρνει χρυσό σε προσωπικές λίστες. Εγώ κάποτε έλεγα Trespass, πλέον δεν ξέρω όμως.
Τι να σου πω και σένα τώρα, θα τοποθετηθώ στην πεντάδα μου, απλά τα πράγματα για το '73
Τεράστιος όμως!
Αν και τo They Say I’m Different μου άρεσε ένα τσικ περισσότερο!
Αγορίνα μου!
TELL ME MY LIFE IS ABOUT TO BEGIN
TELL ME THAT I’M A HERO!
τόσο από το να αρχίσω να μαντεύω τι θα βάλεις ;p
Θα δώσω 5+5 σήμερα, πιθανολογώ τα μισά θα τα έχεις ήδη βρει, αλλά δώσε ποσοστό επιτυχίας μετά
Να κανω εδω μια εμβολιμη προταση, τωρα που μου ηρθε, τωρα που ειναι νωρίς…
Σε ολο αυτο το παιχνιδι παντα με τριβελιζει το πως μπορουν να αξιοποιηθουν τα τραγουδια των δισκων. Λοιπον μου ηρθε η ιδεα, να προτεινουμε καθε βδομαδα και εναν αριθμο τραγουδιων ετσι ωστε να φτιαχνω στο σποτιφαι ενα τυπου companion για καθε χρονια.
Ο αριθμος που προτεινω εγω ειναι 3. Και εξηγω, περιπου 30 πλας οι συμμετεχοντες εως τωρα επι 3 τραγουδια κοντα τα 100. Νομιζω ειναι ενδεικτικά καλος αριθμος για πλειλιστ.
Θα δουμε πως θα μονταρουμε και τις προηγουμενες χρονιές. Νομιζω μεχρι αυριο τα μεσάνυχτα ειναι καλα για να δεχτουμε ή οχι το expanse.
Αδέρφια και συνοδοιπόροι ή τωρα ή ποτέ:
- ναι, με 1 τραγούδι/συμμετέχοντα
- ναι, με 3 τραγούδια/συμμετέχοντα
- ναι, με 5 τραγούδια/συμμετέχοντα
- ναι, με 10 τραγουδια/συμμετέχοντα
- οχι
0 voters
Για πάμε.
Iggy & The Stooges - Raw Power
Ο λόγος που από το 1973 και μετά, όταν έλεγες πως ακούς rock, πλέον δεν σήμαινε για όλους το ίδιο πράγμα.
New York Dolls - New York Dolls
Rock n Roll αλητεία σερβιρισμένη σε ένα απολαυστικό glam περιτύλιγμα.
Black Sabbath - Sabbath Bloody Sabbath
Νταξ, το πρώτο είναι η δισκάρα που άλλαξε τη μουσική αλλά εδώ τα κάνουν όλα τέλεια. Και για μένα η κορυφαία τους κυκλοφορία.
David Bowie - Aladdin Sane
Συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε την προηγούμενη χρονιά, ο David Bowie κυκλοφορεί ένα (ακόμη) αριστούργημα.
Lou Reed - Berlin
Πρώτα πήραμε το Μανχάταν και μετά το Βερολίνο. Βρώμικος δίσκος με βρώμικα τραγούδια, βρώμικους στίχους και βρώμικες μελωδίες.
+10 για το καλό
Genesis - Selling England By The Pound
Απολαμβάνω περισσότερο τους Genesis απ’ότι θα ήθελα και απ’ ότι παραδέχομαι στον εαυτό μου.
Για μένα η καλύτερη δουλειά τους.
Pink Fairies - Kings of Oblivion
Παραδόξως αναφέρθηκε ήδη. Αν είχε βγει μια δεκαετία μετά θα μιλούσαμε για το απόλυτο εναλλακτικό διαμαντάκι των 80s. Στα '70s ήταν απλά πολύ μπροστά για την εποχή του. Λίγο μετά ο Larry Wallis θα συναντούσε κάποιον Lemmy και θα έκαναν ένα συμπαθητικό συγκροτηματάκι παρέα.
The Who - Quadrophenia
Σταθερά συγκλονιστηκοί οι The Who παραδίδουν έναν ακόμη υπέροχο δίσκο.
Paul McCartney & Wings - Band On The Run
Ο Paul ξαναβρίσκει την έμπνευση και μας χαρίζει ένα άλμπουμ που, οκ, δεν είναι Beatles αλλά δεν απέχει και τρομαχτικά.
Cockney Rebel - The Human Menagerie
Ο Steve Harley και η παρέα του είχαν μια εντυπωσιακή ικανότητα να στέκονται πάνω από ιδιώματα κι εδώ το αποδεικνύουν περίτρανα.
Roxy Music - For Your Pleasure
Όχι ο καλύτερος τους, όχι ο αγαπημένος μου. Και πάλι αριστούργημα.
Pink Floyd - The Dark Side of the Moon
Εδώ δεν χωράνε οπαδικά. Πιθανά ο μόνος δίσκος που με 4 τραγούδια και κάτι ψιλά απολαμβάνει τόσο μεγάλης αναγνώρισης. Νταξ, καλό είναι.
Stevie Wonder - Innervisions
Γενικά μου αρέσει πολύ επιλεκτικά ο Stevie πλην του “Innervisions” που είναι όλο εντυπωσιακό ως κυκλοφορία.
Sly & The Family Stone - Fresh
Μεγάλη μπάντα και μεγάλος δίσκος που εμπεριέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας τους.
Bob Marley & The Wailers - Catch a Fire
Δεν θα πρότεινα σε κανέναν να ακούσει ρέγγαι. Αλλά αν έπρεπε, θα του έλεγα πως μπορεί να ακούσει μόνο αυτόν το δίσκο και να έχει άποψη για όλο το είδος ώστε να μην ξαναχρειαστεί να ακούσει οτιδήποτε άλλο. Καλώς ή κακώς, παραμένει αξεπέραστο.
Σε ολο αυτο το παιχνιδι παντα με τριβελιζει το πως μπορουν να αξιοποιηθουν τα τραγουδια των δισκων.
Όχι απαραίτητα μόνο αυτών που βρίσκονται στις λίστες. Πχ δεν θα ναι κρίμα κι άδικο να λείπει κάτι τέτοιο;
Στο poll ψήφισα όχι με το σκεπτικό ότι το νόημα του θρεντ εδώ είναι για δίσκους ως ολότητες, ωστόσο αν τελικά επικρατήσει η άλλη άποψη, δεν θα το χαλάσω.