Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

Ναι ναι δεν αλλαζει η λογικη, απλα το να υπαρχουν και καποια τραγουδια ενδεικτικα της ψηφοφοριας προαιρετικο ειναι το expansion οποιος θελει προτείνει

Ψήφισα όχι γιατί αν βγει το ναι (και με 500 τραγουδια ο κάθε χρήστης), θα το κάνω.

4 Likes

Ψήφισα όχι γιατί ήδη δυσκολεύομαι αρκετα ;p

2 Likes

Ε κάνε λίγα χρόνια υπομονή :stuck_out_tongue:

Μου ειναι αδιαφορο, δεν εχω spotify :stuck_out_tongue:

6 Likes

ωραιο θα ειναι να υπαρχει μια συλλογη ανα ετοσ- βοηθαει στα ταξιδια, σε καμια μαζωξη στο σπιτι, να τσεκαρεισ κανα συγκροτημα επιπλεον λογω ελλειψησ χρονου κτλ

2 Likes

1970 - 1972

Top 6-10

Aυτό το ποστ είναι ψυχαναγκασμός που κάνω για να ικανοποιήσω εμένα κατά βάση. Είχα πει πως ίσως το κάνω σε κάποια φάσh αλλά αφού πολλοί ποστάρουν τουλάχιστον τοπ-10 (ή και τοπ 50 @Lupin :stuck_out_tongue: ). Προσπεράστε άφοβα.

*αν έχω κάνει λάθος σε κάποια χρονολογία, σχόλια για διόρθωση δε θα γίνουν δεκτά.

1970

6. Miles Davis - Bitches Brew

Από τα πιο “ακραία” άλμπουμ που έχω ακούσει ποτέ. Σε σύλληψη και εκτέλεση. Μετά από απανωτές ακροάσεις πάντως βγάζει νόημα.

7. Dave Mason - Alone Together

Τι απέγινε στο απλό καλό ροκ? Χωρίς πολύ blues, χωρίς πολύ country, χωρίς pop, χωρίς να είναι πολύ σκληρό. Τα τραγούδια του Dave Mason των Traffic εδώ είναι όλα υπέροχα. Πραγματικά.

8. The Band - Stage Fright

Τι να πω για την αγαπημένη μου μπάντα εδώ? Λατρεύω ό,τι κάνανε με την οριτζιναλ σύνθεση. Τόσα πολλά standards της μπάντα κι εδώ. Ένα σκαλί κάτω από τα 2 πρώτα αριστουργήματα. Όλα τα The Band 10 και το Islands 9.

9. Grateful Dead - Workingman’s Dead

Αλλαγή πορείας για τους Dead με έναν πιο ζεστό ήχο, περισσότερο ακουστικό, με φοβερά δουλεμένες συνθέσεις και εξαιρετικές αρμονίες. 2 αριστουργήματα σε μια χρονιά.

10. Deep Purple - In Rock

Μακράν ο αγαπημένος μου Purple δίσκος τις 300 μέρες του χρόνου (τις άλλες είναι το Burn).

Όλα τσίτα, heavy, ηλεκτρισμένα. Όργιο από Blackmore/ Lord/ Paice.

1971

6. Traffic - Low Spark Of High Heeled Boys

Ίσως ο καλύτερος δίσκος τους.Αριστουργηματική μίξη φολκ, τζαζ, ροκ.

7. Sly and the Family Stone - There’s A Riot Goin’ On

Δίσκος μνημείο, πολιτικός, ενοχλητικός, από μια μουσική σκηνή που εκείνα τα χρόνια έδωσε παντοτινά αριστουργήματα.

8. Funkadelic - Maggot Brain

Ότι και από πάνω, μνημείο.

9. New Riders Of The Purple Sage - New Riders Of The Purple Sage

Αν σου αρέσουν οι Grateful Dead κυρίως των early 70s, άκου και αυτό. Αρχικά, συμμετέχει και ο Jerry Garcia στο άλμπουμ. Επιπλέον, τα τραγούδια είναι όλα ένα κι ένα. Κυκλοφόρησαν εξαιρετικές δουλειές και τα επόμενα χρόνια, χωρίς τον Garcia.

10. Mountain - Nantucket sleighride
Δίσκος που έχει μέσα το Travelling in the Dark δύσκολα θα ξέφευγε. Αλλά είναι όλος φανταστικός, blues/ rock/ hard rock/ κάποιες prog αναζητήσεις εδώ κι εκεί. Εθιστικό.

1972

6. Stephen Stills and Manassas - Manassas

Απίστευτα ξεχασμένος δίσκος και σχήμα. Όλη η μουσική ιστορία της Αμερικής σε ένα άλμπουμ. ΟΚ, υπερβάλλω. Όλη η μουσική ιστορία της “λευκής” Αμερικής και μέρος της “μαύρης”. There.

7. Uriah Heep - Demons and Wizards

Απίστευτο πόσο το αγαπώ και πόσο χαμηλά το βάζω. Βέβαια αν αναλογιστεί κανείς πως όλα τα άλμπουμ των χρονιών αυτών είναι από τους αγαπημένους έβερ, η θέση δε λέει και πολλά. Αυτή για μένα είναι η κορυφαία στιγμή της μπάντας. Heavy, δραματικό, πιασάρικο, υπέροχο.

8. Genesis - Foxtrot

Δεύτερο σερί αριστούργημα για την μπάντα. Μεγαλειώδεις συνθέσεις και ένα Supper’s Ready που στα αυτιά μου ορίζει το τι είναι το Βρετανικό prog.

9. Al Green - Let’s Stay Together

Πόσο smooth δίσκος. Επίσης ο αγαπημένος μου από αυτόν τον καλλιτέχνη. Μελωδίες υπέροχες, μια παραγωγή ζεστή και καθαρή, ό,τι καλύτερο για να αναδείξει την φωνή του Green. Έρωτας.

10. Little Feat - Sailin’ Shoes

Blues/ rock/ New Orleans funk, όλα σε ένα. Το πρώτο αριστούργημα της μπάντας. Θα ακολουθήσουν λίγα ακόμα τα επόμενα χρόνια.

**Επιφυλάσσομαι για ποστ με πιο obscure κυκλοφορίες, αλλά όχι με αυστηρό αριθμό τη χρονιά γιατί θέλει πολύ φρεσκάρισμα και ο χρόνος είναι λίγος.

14 Likes

:joy: :joy: :joy:

1 Like

1973

Pink Floyd-“The Dark Side of the Moon”

Black Sabbath-“Sabbath Bloody Sabbath”

Lynyrd Skynyrd-“(Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd)”

Budgie-“Never Turn Your Back on a Friend”

Blue Öyster Cult-“Tyranny and Mutation”

19 Likes

αν δεν προχωρησει η παραπανω ιδεα ανα ετοσ μια εναλλακτικη θα ηταν χ (10??) τραγουδια ανα δεκαετια απο καθε συμμετεχοντα ωστε να υπαρχει λιστα ανα δεκαετια (ή ισως και πενταετια)

5 Likes

Καλο κι αυτο, ναι.

Καλυτερο, στηριζω κι ας ειναι ενα χαος στο μυαλο μου.

Mήπως αυτές είναι ιδέες για ένα άλλο topic, μην γίνει τουρλουμπούκι εδώ; Στηρίζω εννοείται παραταύτα το σκεπτικό, ούτως ή άλλως 2-3 βδομάδες τώρα μουσικό ταξίδι στα 70s κάνω καθημερινά στο spotify με δίσκους που δεν είμαι τόσο εξοικειωμένος -ή κ καθόλου

3 Likes

Θα μπορουσε να γινει στο τελος της δεκαετιας, που θα εχουμε κανει ολοι κ το φρεσκαρισμα μας… καλη ιδεα γενικα απο @Clairvoyant . Αν και δεν εχω σποτιφαι κι εγω. :yum:

Ηδη εχω σκεφτει πως θα ηθελα να προτεινω εντελως ασχετα πραγματα μεταξυ τους για να δημιουργηθει μια εικονα στον ακροατη του τι συνεβαινε στα 70ς πχ.

4 Likes

(Συνδρομητής και εγώ τον τελευταίο μήνα, μου έχει λύσει τα χέρια σε πολλά πράματα) Συμφωνώ ότι στο τέλος της δεκαετίας θα έχει πιο πολύ νόημα, ώστε να βγει κάτι ολοκληρωμένα πολυσυλλεκτικό και «περιπετειώδες» για το αυτί…

7 Likes

1973 και ο γολγοθάς μου συνεχίζεται, μιας και εκτός λίγων εξαιρέσεων, η επαφή μου με την δεκαετία είναι κομμάτια και όχι δίσκοι, αλλά τέλος πάντων.

5.

Λυπάμαι χάσατε, 5ο για το '73 δεν έχω. Μπήκα στον πειρασμό να κάνω τίποτα μαλαγανιές όπως ο Κουίντομ με το “Planets” (φανταστικό δημιούργημα, εγκρίνω) με αντίστοιχη εκτέλεση του “Also Sprach Zarathustra” από τη φιλαρμονική του Βερολίνου με Herbert von Karajan αλλά γρήγορα απέριψα την ιδέα.

4.

LED ZEPPELIN “Houses Of The Holy”

Μετά την κορυφή του “IV” ήταν μάλλον λογικό οι Zeps, που πλέον είχαν γίνει τεράστιοι, ν’ αρχίσουν να νιώθουν κάπως κουρασμένοι. Ακόμα κι έτσι όμως, η φολκίζουσα ευωδιά του φθινοπώρου, το στιβαρό rhythm section κι αυτή η φωνή από τα βασίλεια της φαντασίας δεν γίνεται να αγνοηθούν με τίποτα από τους νευρώνες του μυαλού. Και φυσικά υπάρχει και ένα “No Quarter” για να πιστοποιεί το μεγαλείο.

3.

PINK FLOYD “Dark Side of the Moon”

Αδικία είναι για τη σχέση μου με το “DSotM” ότι η πρώτη σκέψη που κάνω γι’ αυτό είναι “Money”, το οποίο απ’ όλα τα overplayed rock songs της ιστορίας κατέχει για μένα μια από τις πιο υψηλές θέσεις στη λίστα “δεν-αντεχω-άλλο”.

Αδικία διότι όλα τα υπόλοιπα κομμάτια (κάτι γράφτηκε για 4,5 δεν το κατάλαβα) είναι αψεγάδιαστα, από την αγωνία του “Breathe” δια μέσου της υπερβατικότητας του “Great Gig in the Sky” στην παρανοϊκή κατάληξη του “Brain Damage”/“Eclipse” (hint για την επερχόμενη θεματολογία).

2.

BLUE ÖYSTER CULT “Tyranny & Mutation”

Δεύτερος δίσκος και τα πράγματα σοβαρεύουν πια. Φανταστικό εξώφυλλο, ίσως ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών, ένταση (“Hot Rails to Hell”) αλλά και βάθος (“O.D.'d On Life Itself”), τσαχπινιά (“The Red and the Black”) μαζί και πάθος (“Wings Wetted Down”). Άριστο σε όλα του κι όμως the best is yet to come.

1.

BLACK SABBATH “Sabbath Bloody Sabbath”

Άλλη μια θριαμβευτική συνέχεια στο σερί και δεν θα μπορούσε αλλιώς έτσι όπως ξεκινάει με το ομώνυμο και συνεχίζει με το “National Acrobat”. Όμως είναι η 2η πλευρά αυτή που κατά τη γνώμη μου ανεβάζει το όλο δημιούργημα σε δυσθεώρητα επίπεδα, με τις ακροβασίες (see what I did there? :smiley: ) του “Killing Yourself to Live”, τον anthem-ικό τόνο του “Looking for Today” και το υπέροχα λυρικό κλείσιμο του “Spiral Architect”.

13 Likes

Πωωω μεγάλη αλήθεια αυτό για το Money. Όχι άλλο Money, πραγματικά.

1 Like

Λοιπόν, έγινε ενημέρωση των τυχών παραλείψεων στις δύο πρώτες χρονιές (απαντήσεις εκτός φόρμας) με ευτυχώς σχεδόν μηδενικό αντίκτυπο. Τα μόνα που δεν άλλαξα είναι στο ινσταγκραμ καθώς θα έπρεπε να τα ποστάρω εξ αρχής (μικρό το κακό).

Μετά τα παραπάνω και όσον αφορά το ποσοστό εκ των συνολικών διαθέσιμων πόντων έχουμε:

Artist Album ΠΟΣΟΣΤΟ
1970 Black Sabbath Black Sabbath 54,81%
1971 Led Zeppelin Led Zeppelin IV 57,65%
1972 Deep Purple Machine Head 39,43%

Ενημέρωσα και τα εξελάκι με τις ψήφους για να υπάρχει όλη η πληροφορία.

Πάμε πάλι για ντέρμπι το 1973…

Υ.Γ. Να δούμε πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να εμφανιστεί μη Άγγλος στην πρωτιά…

7 Likes

Παρα πολύ δύσκολη χρονιά και αυτή, άκρως ποιοτική.

Πριν παραθέσω τη λίστα μου να πω πως έμεινα έκπληκτος που δεν βγήκε πρώτο το 1972 το Thick As A Brick. Μπορεί να μην το ψήφισα , αλλά στο μυαλό μου είναι no brainer πως για τον πολύ κόσμο είναι το απόλυτο album του 1972. έπεσα έξω στο μικρό δείγμα που είμαστε εδώ που ψηφίζουμε . anyway:

  1. Black Sabbath - Sabbath Bloody Sabbath
    Πολύ μεγάλος δίσκος που έχει παίξει αναρίθμητες φορές και άλλη μια σήμερα και μου υπενθύμισε απλώς την αξία του. Η διαχρονικότητα της μουσικής των Sabbath και το πόσο μεγαλώνει μέσα μου καθώς μεγαλώνω κι εγώ ειναι κάτι που πολύ λίγες μπάντες το καταφέρνουν. Τεράστια riffs από το Μουστάκι, το φλαουτάκι του στο Living for Today, η ηλεκτρισμένη φωνή του Ozzy, το γιγαντιαίο riff του ομώνυμου, η απολυτότητα του κλεισίματος με το Spiral Architect. Τεράστιο.
  2. Museo Rosenbach - Zarathustra
    Όχι μόνο τυγχάνει να είναι ο αγαπημένος μου ιταλικός prog δίσκος αλλά είναι και από τους πολύ αγαπημένους της δεκαετίας. Λυρικό και σε σημεία σκοτεινό rpi, γεμάτος θεατρικότητα και με μια εκτελεστική δεινότητα που ακόμη και σήμερα να έβγαινε θα ήταν αξιοζήλευτη.
  3. Genesis - Selling England By the Pound
    Οι ερμηνείες του Gabriel πραγματικά στοιχειώνουν . Από τους πιο σπουδαίους δίσκους της μπάντας και του βρετανικού progressive γενικότερα.
  4. Nektar - Remember the Future
    Ουράνιες μελωδίες σε φωνή και κιθάρες. Δυο τραγούδια, ένα σε κάθε πλευρά του βινυλίου, που απορείς για πότε τελειώνουν. Το χέρι πάει αυτόματα στο repeat. Πολυαγαπημένο.
  5. Cervello - Melos
    Και άλλο rpi. Τρομερή περίπτωση. Μεγάλο πλεονέκτημα, όπως και στο νο 2 της λίστας το να έχουν εξαιρετικό τραγουδιστή , σπάνιο πράγμα για το rpi που είναι η αχίλλειος πτέρνα πολλών σχημάτων. Van der Graaf Generator, Genesis, Mahavishnu Orchestra, King Crimson στο χωνευτήρι επιρροών, φλάουτα, σαξόφωνα, πλήκτρα , κιθάρες και ένας 16χρονος Corrado Rustici ως παιδί θαύμα να θυμίζει McLaughlin στα καλύτερα του.

Πέρα απο τις 2 πρώτες θέσεις , για τις επόμενες τρεις υπήρχαν καμια δεκαριά album που έριζαν και που δεν διακρίνω ποιοτικές διαφορές μεταξύ τους. Δεν έχει νόημα να αναφερθούν, ίσως επανέλθω στο μέλλον.

15 Likes

το 1986 θα ειναι η πρωτη χρονιά λογικά :grin:

1 Like