Ωραίο που πιάσαμε αυτή την κουβέντα 3 μέρες πριν μπούμε στο 1990, να δούμε τι θα ειπωθεί για τον Dave 
1 Like
αφού τη βγάλαμε σχετικά αναίμακτα με τον Axl (μέχρι τώρα) μια χαρά είμαστε
1 Like
Billy Corgan
Dave Mustaine
Τέλειες φωνές. Ιδιαίτερες και ταιριαστές με αυτό που παίζουν.
4 Likes
Μελωδικότητα Dream Theater???
* φωνή Ewan McGregor * Hello there.
1989
-
The Cure - Disintegration
Πρώτη ακρόαση χρειάστηκε να διπλοτσεκάρω ότι δεν είχα βάλει greatest hits. ¯_(ツ)_/¯
-
Bad Religion - No Control
Δεκαπέντε τραγουδάρες. Εικοσιέξι λεπτά. Δεκάρι ατόφιο. And I won’t forget it! -
Faith No More - The Real Thing
Ηλιθιωδώς πανέξυπνος δίσκος, Πάττον > σύμπαν ήδη από τότε, δε πα να λέτε. -
The Cult - Sonic Temple
Από τις τοπ επιλογές άλμπουμ που ακούγονται ακριβώς όπως το εξώφυλλό τους. Και τι εξώφυλλο. -
Nine Inch Nails - Pretty Hate Machine
- Ο ήχος τους ακόμα ήταν κάπως άγουρος.
- Ναι, αλλά τα V I B E S.
23 Likes
Εγκαινιάζω και αγαπησιάρικο post (επίδειξης) με οπτικοποίηση της 5άδας μου. Όποιος συλλέγει καταλαβαίνει 
Είχατε δεν είχατε με κάψατε.
25 Likes
Έχοντας ακούσει κοντα στα 24 αλμπουμς αυτή την εβδομαδα από το 1989, εχω να πω ότι ειναι προς το παρον η αγαπημενη μου χρονια από τα 80ς και αυτή με τις περισσοτερες εκπληξεις.
Εκπλήξεις κυριως στο ότι η τελικη μου 5αδα αλλαξε πολύ ριζικα αφου ξανα-ακουσα μεθοδικα πολλες από αυτές τις κυκλοφοριες και αφου τις εβαλα κατω διπλα-διπλα, αλμπουμ που περιμενα να μπουν με ευκολια στις πρωτες θεσεις, δε τα καταφεραν.
Αναφερομαι κυριως στους Stone Roses που ενώ ο δισκος εχει 2 τρομερες κομματαρες στην αρχη κ στο τελος (I Wanna Be Adored και Fools Gold) ο υπολοιπος δε με συγκλονισε – αλλα και στους Gorilla Biscuits οι οποιοι δεν μπηκαν κυριως γιατι το Start Today κινειται πιο πολύ προς το pop punk /power punk που δε με τρελαινει πολύ, ενώ με το EP το 1988 ειχα ξετρελαθει.
Από την άλλη το Disintegration ηταν το μονο που περιμενα να μπει και μπηκε (μαζι με το Streetcleaner) – υπόκλιση μονο.
Πιο σημαντικο παντως βρηκα το γεγονος ότι το 1989 νιωθω ότι εχουμε με τη βουλα την ωριμη εξελιξη καθως νεων ειδων μουσικης και ηχων.
Εάν οι σποροι του ακραιου/πειραματικου ηχου μπηκαν στα προηγουμενα χρονια με αλμπουμς που αναφερθηκαν από ολους μας με έναν τροπο η αλλο, εγω προσωπικα ακουσα στις κυκλοφοριες του 1989 από διαφορα μερη του κοσμου αυτά τα σπορια να εξελισσονται με τον δικο τους τροπο και να μεγαλωνουν.
Ακουσα την εξελιξη του death και thrash ηχου με μπαντες όπως Bolt Thrower, Obituary, Morbid Angel, Kreator και Sepultura, που σε ολες ακουμε Slayer και Death επιρροές ξεκαθαρα.
Από την άλλη το Bleach που αμφιταλαντεύεται στο proto-grunge και noise rock, τους Soundgarden με έναν τρομερο δισκο με καποια πολύ βαριά τραγουδια που θα τα ελεγα και sludge rock.
Μεχρι να σκασουν κατι Godflesh, Jesus Lizard, Carcass με κυκλοφοριες που μεχρι και το 2023 θα τις χαρακτηρίζαμε προχωρημένες.
Τη πρωτη κυκλοφορια των Slint οι οποια σε λιγα χρονια από τοτε θα διαμορφωναν το post rock όπως το ξερουμε, τους Laughing Hyenas που μας αποτρελαινουν με ένα μειγμα noise rock, garage, blues και hardcore και τελος τους Ox Bow, αυτή την ιστορικη μπαντα που ανοιξε τον δρομο του art-rock-noise-punk-metal.
Γενικα το 1989 είναι το πρωτο σημαδι της ορμητικης δυναμικης που θα εχουν τα 90ς – η καλυτερη δεκαετια στα παντα – στη μουσικη ολων των genres.
1. Nirvana – Bleach
Ενας δισκος αριστουργημα, που οι περισσοτεροι ανακαλυπτουν μετα το Nevermind – που οκ είναι ενας pop δισκος σε γενικες γραμμες – και δεν εχουν συνειδητοποιήσει ότι στο Bleach οι Nirvana παιζαν τοσο βρωμικα. Το Bleach θα μπορουσε να χαρακτηριστει και sludge / noise σε πολλα σημεια ( καποιοι δε θα το παραδεχτουν ποτε! ) και γενικα μαζι με το In Utero είναι για μενα από τους πιο αμεσους και εντονους δισκους της μπαντας.
2. The Cure – Disintegration
Αλμπουμ μνημειο, που οσο τον ακους τοσο ανακαλυπτεις και μια διαφορετικη πτυχη του.
Σε αγκαλιαζει με μια μελωδικη θαλπωρη και δε σε αφηνει μεχρι το τελος.
Από τα αλμπουμ που θα επαιρνα μαζι μου σε ένα απομονωμένο νησι.
3. Godflesh – Streetcleaner
Το Birmingham δεν εβγαλε μονο τους Sabbath κυριοι/ες!
Ο καλυτερος δισκος των Godflesh – ένα βαρυ κ ασηκωτο μισανθρωπικο αμαλγαμα industrial και metal, ουσιαστικα εφερε μια ανιερη καθαρση ολης της glam σαπιλας των 80ς και μας προετοιμαζει για το τι θα ακολουθησει στην επομενη 10ετια. Νιωθω τοσο τυχερος που το πετυχα στο Roadburn να το παιζουν ολο. BREEEEED LIKE RAAAATS
4. Laughing Hyenas - You Can’t Pray a Lie
Το λατρευω αυτό το αλμπουμ, και ένα ξανακουσμα δε με διεψευσε.
Ενα μειγμα hardcore με blues rocknroll και φωνητικα μεταξυ Dax Riggs και Birthday Party Nick Cave.
Οργη, παθος, χαος, αλητεια – σε πιανει από τα μουτρα.
5. Carcass - Symphonies of Sickness
Ε λοιπον οι Καρκας ηταν από τις εκλπηξεις της 5αδας μου.
Το Symphonies of Sickness είναι καταπληκτικο – φαντασου να το ακους το 1989 – και θα μπορουσε ανετα να μπει σε 10αδες εάν εβγαινε φετος.
6. Obituary - Slowly We Rot
Αγαπημενος δισκος και my cup of death metal - ειναι αυτο το Florida death metal που διαολε μου βγαζει φουλ αλητεια και γουσταρω.
7. Soundgarden - Louder Than Love
Οπως ανεφερα και παραπανω με εξεπληξε αυτος ο δισκος - πολλοι πειραματισμοι και γενικα τρομερος ηχος. Τι κομματαρα sludge rock ειναι το Gun ??
8. Ox Bow – Fuckfest
Απο τους αγαπημενους frontmen o Eugene δημιουργησε αυτον το τρομερο noise, avant garde rock αλμπουμ που θυμιζει Swans, Birthday Party.
9. Bolt Thrower- Realm of chaos
Δευτερο αλμπουμ των βασιλειαδων με ισχυρη δοση Slayer σε πολλα ριφφς. WORLD EATER
10. Sepultura-Beneath The Remains
Αγαπη μονο για αυτο τη τρομερη death/thrash κυκλοφορια που μεγαλωσε γενιες κ γενιες καφρων, και που ουσιαστικα η μπαντα βρηκε τον ηχο της.
Εξωφυλλο : Godflesh - Streetcleaner
27 Likes
Διάβαζα Ζήσιμο Λορεντζάτο προ ολίγου για την εμπειρία του από τις Κυκλάδες και τα μικρά νησιά του Νοτιοανατολικού Αιγαίου και στο μυαλό μου γίνονταν οι εμπειρίες του εικόνες με τις ηχητικές αναμνήσεις των “Pictures of You” και “Plainsong”.
Υ.Γ. Άραγε, έχει αναφερθεί κάπου και από τον οποιονδήποτε, ότι η εισαγωγή του “Plainsong” παίζει να έχει επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την αισθητική των Deafheaven γύρω από τις dreamy και synth ενορχηστρώσεις τους (βλ. “Night People” και όχι μόνο…);
4 Likes
Δυστυχώς δεν έχω καθόλου χρόνο να γράψω έστω δύο λόγια για τα άλμπουμ που ψήφισα , αλλά για τα πρακτικά οι ψήφοι μου είναι οι εξής
1989
5 . WASP - The Headless Children
4. Fates Warning - Perfect Symmetry
3. Alice Cooper - Trash
2. Skid Row - Skid Row
- Savatage - Gutter Ballet
Εξώφυλλο
Savatage - Gutter Ballet
20 Likes
Πιστεύω ότι 9 στους 10 κάναμε ζουμ για να διαβάσουμε τις “ράχες” των δίσκων που φαίνονται από πίσω. 
4 Likes
Βρες αλλους 8 για την πρωτη δεκαδα, εγω ειμαι ο 1 που δεν το εκανε, και δηλαδη… γιατι.
1 Like
In his own words
“plainsong is a specially tuned type of eastern windchime….”
hence the ‘effect’ it produces
about pictures of you -
“A heater shorted and it burned almost everything I own. Because we were here for four months, I’d brought all my worldly goods with me. We saved my lyrics, crawling along the floor with wet towels around our heads. We had to make a chain and hold hands because I was the only one who knew where they were, I was the last in the chain. We got really told off by the firemen, it was like being back at school. They were saying “You’re life’s more important than your words” and I was like, “What do you know?”. They were the only thing that was irreplaceable, I thought. The next day, I was sifting through the charred remains and I came across my wallet and it had two pictures of me and Mary - the first tow pictures we ever had taken together - and they were still there although a bit charred around the edges and I was really pleased. I genuinely felt happy about the fire, I didn’t feel upset, I felt relief in a very banal way.”
heavy shit. though I don’t really like the song , not anymore.
βέβαια χρωστάω part of ’ 88 and the whole of '89 οπότε ας μην λέω μεγάλες κουβέντες.
'φτιχώς ψηφίζω απέναντι από το σπίτι μου (!) so that should provide ample time
“It’s torture
But I’m almost there”
1 Like
Το Fools Gold δεν ειναι στην κανονικη εκδοση του δισκου. Βγηκε single αργοτερα!! Και νομιζω μπηκε στην αμερικανικη εκδοση.
3 Likes
1989
Beastie Boys - Paul’s Boutique
Πολύ μεγάλο ανταγωνισμό είχαν το 1986, αλλά εδώ δικαιωματικά παίρνουν την 1η θέση. Μπορεί σαν επιμέρους τραγούδια να μου αρέσουν περισσότερο τα του ντεμπούτου, αλλά αυτός είναι καταπληκτικός δίσκος, άξια συνέχεια του με πιο “ώριμη” προσέγγιση. Άπειρες μπάντες έχουν κάνει έναν γαμιστερό δίσκο και μετά χάθηκαν ή δεν κατάφεραν να μεγαλώσουν, αλλά οι Beastie Boys δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Τεκμήριο, το ότι στα επόμενα 10 χρόνια το απέδειξαν άλλες 3 φορές.
Pixies - Doolittle
vol. 2
New Order - Technique
Το τελευταίο τους album στα 80s και κάπου εδώ κλείνει μια ένδοξη πορεία 10 χρόνων με 7 albums, 2 ως Joy Division και 5 ως New Order. Λίγη σημασία έχει που στα επόμενα 34 χρόνια βγάλανε 5 albums μόνο (και αυτά μέτρια στην καλύτερη), ό,τι είχαν να μας δώσουν, το έδωσαν και με το παραπάνω.
The Cure - Disintegration
Το αγαπημένο μου album τους, δεν υπάρχει ούτε περιττή νότα, πιο influential album ήθελε ο Robert Smith να βγάλει και μπορείς να πεις ότι μάλλον τα κατάφερε, αν και έχω τις ενστάσεις μου, μια χάρα ήταν και τα προηγόυμενα…
Nine Inch Nails - Pretty Hate Machine
Halo 2 λοιπόν, η γέννηση ενός πολύ περίεργου και επιδραστικού καλλιτέχνη, δεν μπορεί παρά να είναι
άγουρη και ωμή, αλλά είναι το πρώτο λιθαράκι για αυτά που έπονται.
Summary
Κόπηκαν στο τσακ
Ministry - The Mind Is a Terrible Thing to Taste
De La Soul - 3 Feet High and Rising
The Stone Roses - The Stone Roses
Roy Orbison - Mystery Girl
Madonna - Like A Prayer
Nirvana - Bleach
18 Likes
Το ίδιο θα έκανα και εγώ. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Σε αυτήν την cd-θήκη είναι κυρίως τα ελληνόφωνα της γυναίκας οπότε μάλλον θα φάινεται κανένας Μάλαμας και κανένας Θανάσης.
Φαινεται και Garcia
2 Likes
1989
-
Savatage – Gutter Ballet
-
Helstar – Nosferatu
-
Watchtower – Control and Resistance
-
Candlemass – Tales of Creation
-
Titan Force – Titan Force
Cover Art
23 Likes
1989
Αν εξαιρέσουμε το απόλυτο Νο1, η λίστα της χρονιάς αποδείχθηκε πραγματικός πονοκέφαλος. Παραθέτω πρώτα 10 αγαπημένους δίσκους πριν από την τελική πεντάδα.
Pixies - Doolittle Gouge away/You can gouge away/Stay all day/If you want to
Sepultura - Beneath The Remains Who has won?/Who has died?/Beneath the remains
Sodom - Agent Orange Agent Orange/A fire that doesn’t burn
Savatage - Gutter Ballet Cause in the dark /It’s easier to see
New Order -Technique My life ain’t no holiday/I’ve been through the point of no return
The The - Mind Bomb Take me beyond love/Up to something above
New Model Army - Thunder and Consolation We are old, we are young, we are in this together
Running Wild - Death or Glory Death or glory, oh, oh we’re riding the storm
Τα δύο επόμενα αρχικά τα υπολόγιζα για το top 5 αλλά τελευταία στιγμή προτιμήθηκαν άλλα…
Faith No More - The Real Thing
Όπου ο Μike Patton παίρνει τα ηνία από τον συμπαθή κατά τ’ άλλα Chuck Mosley, μας συστήνεται στα φωνητικά και ένας θρύλος γεννιέται. Η παρουσία του υπήρξε καταλύτης στην ποιοτική και εμπορική επιτυχία της μπάντας. To video του Εpic κάνει κατάληψη στο πρόγραμμα του MTV, τα Falling to Pieces και From out of Nowhere είναι εξίσου κολλητικά και πιασάρικα, ενώ το ζουμί βρίσκεται σε deep cuts όπως τo Zombie Eaters και το ομώνυμο. Οι FNM σ’ αυτόν και στους επόμενους δύο (καλύτερους) δίσκους τους άνοιξαν δρόμους στο σκληρό ροκ των '90ς, ανακατεύοντας με άνεση music genres και μπασταρδεύοντας χωρίς δισταγμό τον ήχο τους.
Annihilator - Alice In Hell
Ένα από τα πρώτα metal albums που άκουσα ποτέ και ένα ασταμάτητο κοπάνημα με την πολυμήχανη κιθάρα του Jeff Waters να επιννοεί συνεχώς καινούριους ήχους για να χτυπηθεί κανείς. Ο Randy Rampage (RIP)στα φωνητικά είναι απλά απολαυστικός, κατά την γνώμη μου ο πιο ταιριαστός τραγουδιστής που είχε η μπάντα. Αν και το album δεν είναι ακριβώς concept υπάρχει το αφηρημένο θέμα της ψυχικής ασθένειας σε αρκετά σημεία. Φυσικά το Αlison Hell (ακούγεται πάντα με την υπέροχη ακουστική εισαγωγή του Crystal All) είναι ένα all time metal classic. Η παράνοια ξεκινά από το πρώτο δευτερόλεπτο και διακατέχει όλο το κομμάτι. Οι αλλαγές στον ρυθμό, τα κοψίματα, τα ατμοσφαιρικά περάσματα, τα riffs ξυράφια, η εκπληκτική ερμηνεία του Randy συντελούν στην δημιουργία αυτού του αριστουργήματος. Η ταχύτητα του W.T.Y.D είναι τόσο εθιστική που σχεδόν ξεχνάς τι προηγήθηκε ενώ το Word Salad μπορεί και να είναι το πιο εντυπωσιακό και περίπλοκο κομμάτι του δίσκο, ειλικρινά χάνεις την μπάλα, το φινάλε με τα σολαρίσματα είναι από τα highlights του ALICE IN HELL. O Jeff είναι αναμφίβολα μεγάλος παίκτης που μπορεί να βγάζει ταχύτατα και με μεγάλη ευκολία τα πιο τεχνικά riffs. Eίχα την ευκαιρία να τον θαυμάσω σε εκείνο το απίστευτο live με τους Nevermore…
…και η τελική πεντάδα
5)Coroner - No More Colour
Τρίτος (και καλύτερος) δυναμίτης στην σειρά από τους “Ελβετούς Rush του Thrash Metal”. Η πετυχημένη συνταγή δεν αλλάζει ιδιαίτερα, απλά κάνουν ένα βηματάκι μπροστά σε ότι αφορά την πολυπλοκότητα των συνθέσεων. Στα 34 λεπτά του No More Color υπάρχει περισσότερη πληροφορία από άλλα άλμπουμς διπλάσιας διάρκειας. Ο Tommy T. Baron κάνει παπάδες με την εξάχορδη (παίζει λες και είναι δύο κιθαρίστες ταυτόχρονα, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλιώς, δεν είμαι ειδικός) οι άλλοι δύο (Marquis Marky & Ron Royce) τα δίνουν όλα στο ρυθμικό κομμάτι και το αποτέλεσμα ένα άλμπουμ που κάθε φορά που το ακούω ανακαλύπτω κάτι καινούριο. Στα Die by My Hand, Read My Scars, D.O.A., Mistress of Deception, Tunnel of Pain, Why It Hurts γίνονται πραγματικά όργια ακατάλληλα για παρθένα αυτάκια, το No Need to Be Human μου φέρνει σαν κάτι που θα μπορούσαν να είχαν βγάλει οι μέντορες τους Celtic Frost, ενώ το φινάλε με το πιο ατμοσφαιρικό Last Entertainment δίνει μια γεύση από το μέλλον της μπάντας.
4)Nine Inch Nails - Pretty Hate Machine
Το άλμπουμ ξεκινά ιδανικά με τρία singles δυναμίτες και την πρόθεση του Τrent να κάνει αισθητή την παρουσία του. Υπάρχει μια γοητευτική αφέλεια στους στίχους και στην εφηβικά οργισμένη ερμηνεία των Ηead Like A Hole και Τerrible Lie καθώς ανεβάζουν διαρκώς ένταση και ταχύτητες. Το Down In It που ακολουθεί είναι εξίσου διασκεδαστικό με όλα αυτά τα samples και beats με τον Τρεντ να ραπάρει κατ’ εξακολούθηση. Πάμε τώρα στο κυρίως πιάτο. Το Sanctified που μπαίνει με ένα άρρωστο μπάσο, εισάγει λίγο από το σκοτάδι που χαρακτηρίζει τους ΝΙΝ και είναι το πρώτο πραγματικά σπουδαίο κομμάτι του album. Το Something I Can Never Have είναι ένα έντονα συναισθηματικό κομμάτι και αναμφίβολα το αριστούργημα του δίσκου. Ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στο πιάνο και ο Trent να βγάζει τα εσώψυχα του σαν να κάνει πρόβες πριν γράψει το Ηurt.
*Ιn this place, it seems like such a shame/Though it all looks different now, I know it’s still the same/Everywhere I look, you’re all I see/Just a fading, fucking reminder of who I used to be…
Μετά από ένα τέτοιο ψυχικό σοκ λογικό να γυρίσουμε πάλι στην αγνή και ανώριμη πώρωση του Κinda I Want To. Tο Sin είναι ένα roller-coaster αμφιβολιών, έντονων συναισθημάτων και μαζοχισμού ενώ το Τhat’s What I Get είναι η στιγμή της συνειδητοποίησης. Μετά από τόση μαυρίλα και απογοήτευση το Τhe Only Time είναι ένα σφηνάκι θετικότητας-αν και προέρχεται μάλλον απ’το αλκοόλ! Το Ringfinger που κλείνει τον δίσκο είναι το ίσως το πιο Ντιπεσμοντικό κομμάτι του δίσκου με δόσεις Μινιστρίλας. Το Pretty Hate Machine είναι χωρίς αμφιβολία ένα σπουδαίο ντεμπούτο από τον Τrent Resnor που όμως δείχνει μόνο ψήγματα της μουσικής ιδιοφυίας του.
3)Εν Πλω - Εν Πλω
Δίσκος σταθμός για την Ελληνόφωνη ροκ σκηνή, που επηρέασε τύπους όπως ο Θ.Παπακωνσταντινου και κυρίως ο Γ. Αγγελάκας-ειδικά στις σολο δουλειές του- τους έδωσε τις πρώτες ύλες για να δημιουργήσουν και στην ουσία καθόρισε πολλά από αυτά που ακούμε ακόμη και στο 2023. Οι Ντίνος Σαδίκης και Δήμος Ζαμάνος είναι ο κορμός της μπάντας. Αρχικά κυκλοφόρησε σε 1000 μόνο κομμάτια. Για πολλά χρόνια δεν τον έβρισκες πουθενά, μετά ήρθε το διαδίκτυο, κάποια στιγμή η ζήτηση έφερε και τις πολυπόθητες επανεκδόσεις. Παραμένει μυστικό για τους πολλούς, ένα διαμάντι που περιμένει να το ανακαλύψεις, που δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τις αντίστοιχες διεθνείς παραγωγές και που συνδυάζει ιδανικά τις ξενόφερτες post-punk επιρροές του με την ελληνική μουσική παράδοση με στίχο κλειστοφοβικό και ποιητικό όσο πρέπει. Eίχα την τύχη πριν λίγα χρόνια να πετύχω τον Ντίνο Σαδίκη σε live στα γρασίδια του ΑΠΘ να ερμηνεύει πολλά από τα τραγούδια του δίσκου κάτι πραγματικά που συγκλονιστικό-για μένα τουλάχιστον.
2)King Diamond - Conspiracy
Το THEM τις προηγούμενης χρονιάς έκανε ανέλπιστη επιτυχία οπότε όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις πολύ σύντομα ακολούθησε και το sequel της ιστορίας. Είμαι από εκείνους που θεωρούν το Conspiracy καλύτερο του πρώτου μέρους, όχι μόνο στον τομέα παραγωγή(εδώ είναι εκπληκτική σε αντίθεση με το ΤΗEM), αλλά και στο υλικό που είχαν στα χέρια τους ο Κing και η παρέα του. Οι πρώτες ενδείξεις πως πάμε για αριστούργημα φαίνονται από το εναρκτήριο Αt the Graves. H παρανοϊκή εισαγωγή με το εκκλησιαστικό όργανο στην πρώτη Σεξπηρικού τύπου σκήνη του έργου όπου ο Κing καλεί την αδερφή του …Rise from your Grave Little Sister…Rise…Rise…οι κιθάρες που μπαίνουν και η τσιρίδα που σκάει ξαφνικά- SPIIIIIIIRIIIITS ! - ξυπνά στην κυριολεξία και νεκρούς. Στα 9 λεπτά που διαρκεί γίνεται της κακομοίρας από ριφς, εναλλαγές, κοψίματα και σόλος, που δεν μπορεί να περιγραφθεί με λέξεις. Το Sleepless Nights, που το γνώρισα για πρώτη φορά μέσα από ένα cd συλλογή του Μetal Hammer, είναι ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια του King και σίγουρα από τα κορυφαία μέταλ κομμάτια της δεκαετίας. Μετά από τέτοιο 1-2 το άλμπουμ ρίχνει λίγο τους τόνους στο κάπως τυπικό Lies, επανέρχεται όμως με το A Visit From The Dead και την υπέροχη ακουστική εισαγωγή του πριν το κυρίως πιάτο, όπου συναγωνίζεται το Αt the Graves στο μεταλλικό πανηγυράκι που στήνει. Στο Wedding Dream o Κing δημιουργεί άλλον ένα εφιάλτη ‘‘παίζοντας’’ με το γαμήλιο θέμα, το κύριο ριφ του AMON Belongs to THEM τσακίζει τον σβέρκο μου-μα κάθε φορά!- και ενώ πλησιάζουμε προς το τέλος της ιστορίας σκάει Something Weird, ένα κουλ ατμοσφαιρικό πρελούδιο πριν το ασήκωτο ρίφ του Victimized και το ‘‘φλεγόμενο’’ instrumental big finale του Cremation.
1)The Cure - Disintegration
Έγραψα παραπάνω από αυτά που χρειάζονταν σε προηγούμενο ποστ. Εδώ αφήνω αυτό:
26 Likes
Υπάρχει η δυνατότητα λόγω εκλογών να παραταθεί η ψήφος για σήμερα? Δεν προλαβαίνουμε
2 Likes
Εννοειται αυτο ε… μεχρι δευτερα μεσανυχτα αυτην την εβδομάδα!! Εκλογικη παράτα!!!
3 Likes