@anhydriis Ξεκουράσου και τα ξανακοιτάς αύριο. Υπάρχει κι άλλο διπλό αλλά να το βρεις μόνος σου!
1 Like
Δε βάζεις μυαλό ρε αλητάμπουρα… αλλά θα σου δείξω εγώ, θα δεις τι θα πάθεις.
1 Like
ξεκάθαρα συνωμοσία
5 Likes
Σωστα, λαθος ανθρωπο εκανα tag, συγγνωμη @Aldebaran !
Τι μυαλο να βαλω, ευτυχως εχω αυτια και ακουω ακομα 
Θα μπει παντως την πενταδα μου για το 1990 TFTTW. Απλα να ξερεις θα πω οτι δεν το εβαλα πρωτη θεση γιατι εχει μεσα το φιλλερακι στο τελος…
4 Likes
Για πες
1 Like
Έλα, μαν ιν δε μποξ.
Αν και παίζει το '92 να αναφέρω το ίδιο για αλλο κομματι. 
1 Like
1990
Μαγική χρονιά και, ναι, τα υπέροχα 90s είναι εδώ!
Honorable Mentions:
Το hard rock πετάει! Με ντεμπουτάρα Warrior Soul, δισκάρες από King’s X, Extreme, Thunder αλλά και Gary Moore να την ακούει bluesman και να συνοδεύει τα προεφηβικά μας χρόνια.
Εκπληκτικό heavy metal από Annihilator, King Diamond, Blind Guardian, Sanctuary κι επιβλητική αλμπουμάρα από Black Sabbath. Περισσότερο όμως από όλους - και ειδική μνεία στο:
Judas Priest - Painkiller
Ανέφερα κάποια στιγμή όταν ήμασταν στα 70s ότι δεν είμαι μεγάλος οπαδός ούτε των Priest ούτε του κλασικού metal, με την έννοια ότι αυτά είναι πράγματα που αγαπώ και σέβομαι, δεν με έχουν καθορίσει όμως σε βαθύ προσωπικό επίπεδο. Παρόλα αυτά, θα μου επιτρέψετε κι εμένα να αποκαλέσω το Painkiller το απόλυτο classic metal άλμπουμ, με όλα τα καλά και τα κακά, με όλη την μυθολογία και τα στερεότυπα αυτής της υποκουλτούρας. Ας το πάω ένα βήμα παραπέρα: το classic metal είναι υπόθεση των Priest, τελικά. Αυτοί το γέννησαν το 76 κι αυτοί το τελειοποίησαν το 90. Μετά το Painkiller δεν υπάρχει κλασικό metal - δηλαδή δεν μπορεί να βγει δίσκος που να το ξεπεράσει - και η μουσική αυτή ξεκινάει για δεκάδες καινούριες περιπλανήσεις. Η κλασική, παραδοσιακή της μορφή τελειοποιήθηκε εδώ, συνθετικά, ερμηνευτικά, εκτελεστικά, ακόμα και στην παραγωγή ή το εξώφυλλο.
Το thrash και - ειδικά - το death metal όλο και περισσότερο παίρνουν τα ηνία. Κολοσσιαίοι δίσκοι από Entombed, Kreator, Atheist, Death, Artillery, Napalm Death, Suicidal Tendencies, Deicide, Blasphemy και τελευταία μεγάλη παράσταση από τους θεούς Slayer.
Στα προοδευτικά μας, οι Sieges Even προειδοποιούν για μεγαλεία, οι Lethal δείχνουν ικανοί να συναγωνιστούν τους Queensryche, οι Mind Over Four συναρπάζουν, Ruins και Devil Doll παραμένουν στην κοσμάρα τους.
Για το doom, δισκάρες από Saint Vitus, Obsessed και Count Raven.
Εκτός metal, σπουδαίες δουλειές από Depeche Mode, Nick Cave, The Mission (kudos to @Ironman1), Sonic Youth, Codeine, Jane’s Addiction, Alice In Chains, Laibach και από τις Τρύπες.
Εκτός rock: ίσως ο πιο σπουδαίος δίσκος του μεγάλου Ali Farka Toure, σταθερά κορυφαίοι Dead Can Dance, σύμπραξη γιγάντων από Glass/Shankar, μαγικό Kronos Quartet, σπουδαίοι Garbarek και Stephan Micus!
15. Daniel Johnston - 1990
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα singer-songwriter άλμπουμ που μπορεί να έχει μια δισκοθήκη από έναν από τους πιο αυθεντικούς τύπους στην μουσική.
14. The Black Crowes - Shake Your Money Maker
Οι άλλοι είναι οι επικίνδυνοι, εμείς είμαστε και φινετσάτοι και αλήτες!
13. Boubacar Traore - Mariama
Ως νέος ερευνητής της αφρικανικής μουσικής, έχω βρει ελάχιστα πράγματα τόσο βελούδινα σαν τα γλυκά blues του Traore. Α, και οι φίλοι των Goat θα συναντήσουν μια έκπληξη εδώ.
12. Fugazi - Repeater
Δισκάρα που νομίζω πως είναι επιδραστικότερη από όσο της αναγνωρίζεται.
11. Queensryche - Empire
Στις μεγάλες στιγμές του είναι εφάμιλλο με τα αριστουργήματα τους. Έχει όμως και 2-3 μετριούτσικες συνθέσεις. Eddie Jackson for president.
10. The Jesus Lizard - Head
Γενικώς οι Jesus Lizard αλλά και ειδικά αυτό το άλμπουμ είναι εξωφρενικά αξεπέραστο. Η σκιά του πέφτει πάνω σε κάθε (σχεδόν) noise rock άλμπουμ που βγαίνει από “απέναντι”, ακόμα και σήμερα.
09. Secrecy - Art In Motion
Τι να πω τώρα γι αυτό το φοβερό γκρουπ; Σε έναν χώρο όπως το power/progressive όπου μοιάζει δύσκολο να ξεχωρίσεις, οι Γερμανοί έχτισαν μια τρομερή ταυτότητα. Έχω την αίσθηση πως κανείς δεν τους έμοιασε ποτέ, ας μας πουν οι power ειδήμονες.
08. Mekong Delta - Dances Of Death
Θεωρώ πως πρόκειται για ένα από τα πιο αδικημένα prog συγκροτήματα. Το παρόν άλμπουμ είναι αριστουργηματικό, τελειοποιεί τις thrash απολήξεις τους και προετοιμάζει το έδαφος για όσα έπονται.
07. Angelo Badalamenti - Twin Peaks
Σε έναν τέλειο συμπαντικό συγχρονισμό, η καλύτερη σειρά που έπαιξε ποτέ στην τηλεόραση είχε και την καλύτερη μουσική που έπαιξε ποτέ στην τηλεόραση. Μυστήριο, δράμα, μεταφυσική, συνθια και noir jazz με τεράστια reverb, αλλόκοτοι νάνοι και τσίχλες που δεν θα πάψουν ποτέ να είναι στην μόδα, ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει μεγάλε Badalamenti.
06. Psychotic Waltz - A Social Grace
Κάποια στιγμή ίσως γράψω την θεωρία μου για το τέλειο progressive, εκείνο που ξεπερνάει ακόμα και τα μανιφέστο του ιδιώματος, και την τριπλή κορυφή των 1994-1997-2004. Στο “κανονικό” prog metal, οι Psychotic Waltz αποτελούν κατά την γνώμη μου την καλύτερη του έκφραση, διατηρώντας το street feeling που θα έπρεπε να αποπνέει αυτή η μουσική. Απίστευτο ντεμπούτο, αριστούργημα, κι ας πρόκειται για (unpopular opinion νο 9,347) το λιγότερο αγαπημένο μου από τα άλμπουμ τους.
TOP 5
5. Nocturnus - The Key
Death metal με keyboards. Έτσι κράτησε η ιστορία το μεγαλειώδες ντεμπούτο των Nocturnus, είναι τόσα περισσότερα από αυτό όμως. Ο sci-fi πήχης δεν ξεπεράστηκε ποτέ (μόνο οι Cynic το ισοφάρισαν) και η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά ανεπανάληπτη, χαρίζοντας μας ένα avant death metal μνημείο. Εγώ και οι συνάδελφοι που γράψαμε τους avant metal και τους techdeath οδηγούς, ακόμα δεν μπορούμε να χωνέψουμε πως δεν βάλαμε τους Nocturnus πουθενά επειδή…δεν μπορούσαμε να διαλέξουμε τι παίζουν!
4. Danzig - Lucifuge
Γενικώς σιχαίνομαι τα δασύτριχα στήθη-καδένα-μπράτσα-αντρίλα, όσο δεν πάει. Επίσης, δεν μπορώ να πω ότι συμπαθώ ιδιαίτερα τον ίδιο τον Danzig. Φαντάσου λοιπόν πόσο καλό είναι το Lucifuge για να το θεωρώ τόσο αγαπημένο μου δίσκο, όχι μόνο για το 1990 αλλά και γενικότερα. Κάθε τραγούδι εδώ μέσα είναι τέλειο, η ροή υποδειγματική, ο συνδυασμός διαβολική μουσική-fun-sexiness αχτύπητος. Και το “Devil’s Plaything” είναι από τους καλύτερους heavy rock ύμνους που γράφτηκαν ποτέ.
3. Naked City - Naked City
Πριν κάποιες βδομάδες σφαζόμασταν περί πρωτοπορίας και φόρμας στο metal. Για μένα αυτό το άλμπουμ είναι ένα από τα πλέον επιδραστικά για τον χώρο του avant metal, βάζοντας πια γερά στο παιχνίδι και το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού - στοιχείο που ο μέσος metal καλλιτέχνης ακόμα δεν κατέχει καλά. Χρειαζόμασταν έναν τζαζίστα για όλο αυτό. Έχω πια καταλήξει ότι ο τεράστιος John Zorn είναι για τον χώρο του metal ότι ο Zappa για τον χώρο του rock: ένας τρελός προφήτης.
2. Bathory - Hammerheart
Δεν θα πω πολλά, διότι θα πω πολλά στο μέλλον. Πιστεύω όμως πως, αντικειμενικά, αυτό είναι το καλύτερο άλμπουμ των Bathory και ίσως το πιο επικό metal άλμπουμ που γράφτηκε ποτέ.
1. Megadeth - Rust In Peace
Νομίζω πως κι εγώ συμφωνώ πως το Rust In Peace είναι το τέλειο metal album. Η τέλεια ισορροπία ανάμεσα σε επιθετικότητα, τεχνική και φαντασία από μια φανταστική τετράδα. Στα συν ο εξαιρετικά οξύς στίχος και η τρομερή παραγωγή του άλμπουμ. Όλα γύρω από αυτόν τον δίσκο ακούγονται ακόμα επίκαιρα.
Cover: Μου αρέσουν πολύ τα covers των Fields of the nephilim, Kronos Quartet, Judas Priest και Mekong Delta, ψηφίζω όμως:
Entombed - Left Hand Path
25 Likes
Rooster
1 Like
Τρομερα αγαπημένο άλμπουμ. Ειμαι πολυ σίγουρος πως σχεδόν κανείς δεν έπαιξε έτσι ( όπως αντίστοιχα και στο πρώτο Depressive Age)
2 Likes
1990
1. Judas Priest - Painkiller: Ο τελειοτερος δισκος κλασικου heavy metal. Επισης ο δισκος με τις τελειοτερες δισολιες στην ιστορια του συμπαντος
2. Megadeth- Rust in Peace: Σε- σχεδον- οποιαδηποτε αλλη χρονια θα ηταν νο.1. Ακουγεται 2 φορες, γιατι μια ειναι λιγη.
3. Slayer- Seasons in the Abyss: στον τελευταιο τεραστιο δισκο τους (αλλα οχι και τελευταιο πολυ καλο) οι σφαγεις παρουσιαζουν ενα εξελιγμενο προσωπο που προσωπικα μου αρεσει τοσο πολυ που καποιες μερες αυτο ειναι το αγαπημενο μου Slayer (συνηθως ειναι το RiB). Και το ομωνυμο ειναι το καλυτερο mid tempo thrash κομματι ολων των εποχων.
4. Pantera- Cowboys from Hell: Αλμα σε σχεση με το προηγουμενο, επιδραστικο οσο λιγα και μαλλον πλεον ο αγαπημενος μου δισκος τους αν και παλιοτερα θα κερδιζε το επομενο ή μεθεπομενο.
5. Bathory- Hammerheart.: Στο Χαμερχαρ οι Παθορι ειναι επικοι. Παρα πολυ επικοι. Ειχε οραμα ο Κορδος. Και συνθεσεις και ψυχωμενες ερμηνειες.
Δευτερη πενταδα: μονο δισκαρες
Annihilator- Never, neverland
Death- Spiritual healing
Blind guardian- Tales from the twilight world
Psychotic waltz- A social grace
Gamma Ray- Heading for tomorrow
Εξωφυλλαρα αυτη, κερδιζει στα σημεια την εξωφυλλαρα των slayer
31 Likes
- JUDAS PRIEST - PAINKILLER
- MEGADETH - RUST IN PEACE
- SLAYER - SEASONS IN THE ABYSS
- DEPECHE MODE - VIOLATOR
- BLIND GUARDIAN - TALES FROM THE TWILLIGHT WORLD
Eξώφυλλο της χρονιάς:
26 Likes
Πιστεύω οι θέσεις 1-2 είναι ψιλοκαπαρωμένες από τώρα, με Seasons κ Hammerheart κοντά.
1 Like
1990
Judas Priest-Painkiller δίσκος φαινόμενο από μια μπάντα με τόσα χρόνια στην πλάτη της
Megadeth-Rust In Peace αιώνιος δεύτερος ο Dave αλλά μιλάμε για αριστούργημα
Bad Religion-Against The Grain έχετε καταλάβει για τι σερί μιλάμε μέχρι εδώ έτσι; Walk Away ίσως το αγαπημένο μου κομμάτι τους
Obituary-Cause Of Death σε μια χρονιά που έχουν κυκλοφορήσει οι Death το Spiritual Healing κατάφεραν οι Obituary να κυκλοφορήσουν τον ίσως καλύτερο αμερικάνικο death metal δίσκο όλων των εποχών
Slayer-Seasons In The Abyss Waaaaaaaar
εξώφυλλο
20 Likes
RiP και Painkiller θες να πεις.
3 Likes
To 3 και το 4 ανέφερε
3 Likes
Το (3) μπορεί.
Μήπως εμφανίζεσαι κιόλας κάπου;;
7 Likes
Λες να μην παει ψηλα? Εδω αγγιζουν πιο ευρυ ακροατηριο θαρρω και απο πολλους θα παρει πολλες ψηφους. Αλλα εγω εβλεπα και μικρη διαφορα ΝΔ-Συριζα οποτε μη δινετε σημασια.
2 Likes
Θα ειχε πλακα, αλλα οχι. Καπου στην πρωτοδευτερη σειρα ημουν παντως.
Ψαξε Manowar στο Αγκαθι, δευτερη μερα, Kings of Metal με κοσμο στη σκηνη. Εκει θα με πετυχεις Με ξεκινησε βασικο ο Ερικ, αλλα ημουν προσωπικη μεταγραφη του Αρχηγου και ισως επαιξε λιγο ρολο αυτο.
6 Likes