Όχι 5
16 ήμουν όταν άκουσα πρώτη φορά το Painkiller
Αχ, πού είναι τα χρόνια
2 Likes
Μεγάλος το άκουσες, ελπίζω σε 2-3 χρόνια να το βλέπεις όπως κι εγώ.
1 Like
Κι άλλα πράγματα ελπίζεις, αλλά σπάνια σου κάθονται
3 Likes
Το βλέπει πρώτο, αρα ;
2 Likes
Σύντομα απλώς ονοραμπλ.
2 Likes
Και θα ακούω κι εγώ άσματα βλαχοαμερικάνων “αχ πόσο θέλω να πηδήξω την ξαδέρφη μου”.
Και μετά ξύπνησες.
Έχεις άγνοια.
1 Like
Thank God
Ενώ οι Άγγλοι δεν επιδίδονταν ποτέ σε αυτό το σπορ, είναι γνωστό
1 Like
Θα με απασχολούσε αν ήμουν σε φάση “come on England” από μουσικής άποψης
Εγώ όμως δεν κοιτάω χώρα προέλευσης 
Και οι μη βλάχοι Αμερικάνοι π.χ. μου κάνουν
1 Like
Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα
1 Like
Σωστά, σ’αυτό το thread, μέταλ να’ ναι κι ό,τι να 'ναι 
Μπορείς απλά να τους πεις Δανέζους, υπομονή 4 μερούλες
2 Likes
Ο μεγάλος όγκος των ακουσμάτων μου μέταλ συμβαίνει να είναι, κατανοώ ότι για κάποιους αυτό σημαίνει κλειστομυαλιά κλπ κλπ αλλά δεν χάνω τον ύπνο μου γι’ αυτό
Κάποια στιγμή πάντως, όταν το μέταλ αρχίσει σιγά σιγά να φθίνει ποιοτικά για τα δικά μου γούστα (δυστυχώς συνέβη κι αυτό), θα βάλω και από άλλα πράγματα.
Ναι, είμαι μεγάλος οπαδός τους
4 Likes
Top 5 1990
- Ween - GodWeenSatan: The Oneness
- Τρύπες - Τρύπες στον Παράδεισο
- Sun City Girls - Torch of the Mystics
- Héroes del Silencio - Senderos de traición
- The Legendary Pink Dots - The Crushed Velvet Apocalypse
18 Likes
Δύσκολο 1990 με διάφορα αγαπημένα άλμπουμ να μένουν εκτός.
Πονάω λοιπόν για Bathory, για Fuel, για Poison Idea και Pantera, για μπόλικες εξαιρετικές hip- hop αλμπουμάρες, για Bad Religion καθώς και για Inspiral Carpets και The Charlatans που έβγαλαν τα σημαντικότερα άλμπουμ της καριέρας τους αυτή τη χρονιά. Όπως και να έχει, τι να πρωτοδιαλέξεις;
Παραδόξως, η 5αδα βγήκε εύκολα.
Οι ψήφοι μου:
Fugazi - Repeater: Παρόλο που αλλάζω αγαπημένα συγκροτήματα, άλμπουμ και τραγούδια πιο γρήγορα απ’ ό,τι θα ήθελα, οι Fugazi παραμένουν μια από τις σταθερότερες αξίες της ζωής μου και το συγκρότημα που μπορώ να χαρακτηρίζω το καλυτερότερο του κόσμου για όλους τους σωστούς λόγους. Το “Repeater” για μένα είναι το πρώτο πραγματικό alternative άλμπουμ των 90s, ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ γενικώς και από αυτούς τους δίσκους που, ακόμη, όποτε τους ακούω καταλήγω να μην μπορώ να διαλέξω καλύτερο τραγούδι αφού αυτό που παίζει είναι πάντα το καλύτερο. Οι Fugazi είναι το συγκρότημα που μου έμαθε πως η μουσική είναι πάνω απ’ όλα ήθος και πως η rock n roll αλητεία χωρίς σεβασμό κι αλληλεγγύη είναι κενή περιεχομένου, το “Never mind what’s been selling, It’s what you’re buying” παραμένει ο στίχος που με έχει στιγματίσει περισσότερο ως άνθρωπο και ως ακροατή. Ξεκάθαρο άλμπουμ της χρονιάς. Σοβαρό contestant για καλύτερο άλμπουμ που κυκλοφόρησε ποτέ.
Depeche Mode- Violator: Οι Depeche Mode εδώ επιτέλους έγιναν το larger than life συγκρότημα που ξέρουμε σήμερα. Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη αλλά σίγουρα είναι η σημαντικότερη κυκλοφορία τους.
Ride - Nowhere: Πριν λίγους μήνες μας το έπαιξαν ολόκληρο με αφορμή τα 30 χρόνια από την κυκλοφορία του και συνειδητοποίησα πόσο καλό παραμένει αφού δεν έχει γεράσει καθόλου. Αλμπουμάρα.
Megadeth - Rust in Peace: Όσο και να έχει καταλήξει ο κυρ- Dave με αυτόν τον παράξενο θείο που κανένας δεν θέλει στα οικογενειακά τραπέζια, το “Rust In Peace” θα είναι πάντα ένα από τα σημαντικότερα και ποιοτικότερα metal άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ποτέ. Ούτε μισή νότα δεν θα του άλλαζα.
Public Enemy - Fear of a Black Planet: Δυο χρόνια μετά τo “It takes…”, οι Public Enemy επιστρέφουν με τον πιο επιδραστικό rap δίσκο των 90s. ΄Η έστω έναν από τους πιο επιδραστικούς.
Kι άλλα 10
Happy Mondays - Pills ‘n’ Thrills and Bellyaches: Ο Paul Oakenfold θα τους πάρει από το χεράκι και θα τους κάνει το συγκρότημα που ήταν προορισμένοι να γίνουν. Αδιανόητα feelgood άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος που γιγάντωσε το μύθο του συγκροτήματος ως αυτού που συνοψίζει καλύτερα το τι σημαίνει Madchester.
Ice Cube – AmeriKKKa’s Most Wanted: Ο πρώτος, και για μένα, ο καλυτερός του δίσκος.
Entombed - Left Hand Path: Μαλάκα μου τι δισκάρα είναι αυτή; Οι Entombed ως πρωτοπόροι έβαλαν για τα καλά την Σουηδία στον death metal χάρτη κι άνοιξαν το δρόμο για πάρα πολλά συγκροτήματα.
Pet Shop Boys - Behaviour: Οι Pet Shop Boys του “Behaviour” είναι οι πιο ουσιαστικοί της καριέρας τους και, πιθανά, αν δεν είχαν κάνει αυτή την υπέρβαση με την αλλαγή της δεκαετίας να είχαν καταλήξει παράταιροι. Ευτυχώς, αυτό δεν συνέβη τελικά ποτέ.
Alice in Chains - Facelift: Τι Seattle μωρ μαλάκες; Είναι τώρα μέρος αυτό; Ωπ, ρε συ, αυτοί τα σπάνε, είναι rock και metal κι alternative και αυτός ο τραγουδιστής είναι ο καλύτερος που έχω ακούσει στη ζωή μου! Τι εννοείς παίζει ολόκληρη σκηνή; Να ψαχτώ;
Obituary - Cause Of Death: Μετά τους Death και τους Morbid Angel, οι Obituary εδώ οριοθέτησαν το πως θα παιζόταν το death metal για τα επόμενα χρόνια.
Jane’s Addiction - Ritual De Lo Habitual: Δεν έχω ιδιαίτερη εκτίμηση στους JA, δεν είχα σκοπό να τους έχω εδώ, αλλά ξαναάκουσα τον δεύτερο δίσκο τοους μετά από χρόνια και παραμένει και πάρα πολύ καλό και πρωτοποριακό, ειδικά για τότε που βγήκε.
Primus - Frizzle Fry: Δεν ξέρω αν οι Primus έχουν βγάλει κακό δίσκο αλλά νομίζω πως τα δύο πρώτα είναι αξεπέραστα. Και μιας και το 1991 ο ανταγωνισμός προβλέπεται ζόρικος, μια χαρά χωρέσαν εδώ. Δισκάρα λέμε.
Suicidal Tendencies -Lights…Camera…Revolution!: Ο καλύτερος τους δίσκος κι ένα εξαιρετικό δείγμα σύγχρονου - για την εποχή του - metal άλμπουμ.
James - Gold Mother: Οι James, μετά το reunion και τις πολλές επισκέψεις τους στην Ελλάδα, ομολουμένως, έχουν χάσει την αίγλη τους. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως, για περισσότερο από μια δεκαετία, δεν υπήρξαν μια από τις καλύτερες - και πιο σταθερές ποιοτικά - μπάντες του Ηνωμένου Βασιλείου. Το “Gold Mother” είναι φανταστικό από την αρχή μέχρι το τέλος και πατάει κάτω για πλάκα πάρα πολλές πιο εμπορικές κυκλοφορίες της εποχής.
Eξώφυλλο:
23 Likes
Θα συμφωνήσω απόλυτα, καθώς είμαι άνθρωπος που δεν άκουγε μέταλ μέχρι τα 19 κι όντως ξεκίνησα με αυτά. Δίπλα στους Black Sabbath θα πρόσθετα μόνο και Saint Vitus
2 Likes
Μπορεί το Ignorance (και το EP) να θεωρούνται οι top δίσκοι τους (και δικαίως μάλλον), αλλά η καρδιά μου πάντα ήταν εδώ όσον αφορά τους Sacred Reich.
10 Likes
The American way is always the best, τα λέω εγώ αλλά με κοροϊδεύουν.
Συμφωνώ πάντως στο συγκεκριμένο, κι εγώ είμαι φαν του American Way.
9 Likes
Count me in.
Στο μεταξύ, μου είναι συγκλονιστικά δύσκολο να βγάλω πεντάδα διότι απλούστατα λάτρεψα το Violator και μάλλον κάτι πρέπει να βγει εκτός. Ήδη ήταν δύσκολο να ξεχωρίσω τα πέντε, αλλά τώρα είναι ακόμη χειρότερο. Μάλλον ξέρω ποιος θα την “φάει”…
Υ.Γ.: Warrior Soul δεν βγαίνει ΠΟΤΕ από την πεντάδα.
10 Likes
2 Likes