Ο ίδιος πάντως έχει δηλώσει ότι δεν του αρέσει ο ήχος των τυμπάνων στο Images
1 Like
Μιας και πιασαμε τους Theater, 1992 αλλωστε εχουμε, ειναι φουλ επικαιροι
Images>Awake>Scenes>Falling>Train>Octavarium>Six degrees και μετα το χαος (οχι το συστεματικ!)
(To CoS δεν το βάζω στη σύγκριση λόγω του χαρακτήρα του, είναι όμως φανταστικό)
Κανενα απο τα αλμπουμ τους απο το 2007 και μετα (ή το ντεμπουτο) δεν εχει καταφερει να με συγκλονισει οσο αυτα. Χωρις να σημαινει πως καποια δεν τα θεωρω αξιολογα
Τα πρωτα τρια της αποπανω καταταξης (Images, Awake, Scenes) τα θεωρω αριστουργηματα και με οποια σειρα και να τα βαλει καποιος μπορει να συμφωνησω μια αλλη μερα (pun intended).
3 Likes
Συνεχίζετε να αγνοείτε επιδεικτικά τον τρίτο καλύτερο δίσκο του συγκροτήματος.
2 Likes
1992
αρκετά δυσκολότερη χρονιά από όσο περίμενα
Paradise Lost-Shades Of God δεν είμαι φανμποι, δεν είμαι φανμποι, ε είμαι λίγο, ο πιο heavy metal δίσκος τους, πιο doom, πιο Sabbath, με τα πιο απελπισμένα φωνητικά του Holmes. ΔΙΣΚΑΡΑ.
Pantera-Vulgar Display Of Power άλλη δισκάρα από δω με κομμάτια που έμειναν κλασικά.
Blind Guardian-Somewhere Far Beyond και μόνο το ομώνυμο να είχε θα έφτανε, αλλά σκεφτείτε ότι έχει μέσα Theater Of Pain, Bard’s Song κτλ. Για πρώτη φορά οι βάρδοι μπλέκουν τα folk στοιχεία στο speed metal τους και μιλάμε για θρίαμβο.
Dream Theater-Images And Words ναι και εμένα το αγαπημένο μου από τους Θηατερ είναι το Awake δεν γίνεται όμως ο έφηβος εαυτός μου να μην αντιδράσει αν δεν ψηφίσω αυτό το αριστούργημα , αψεγάδιαστος δίσκος.
Rage Against The Machine -Rage Against The Machine επίσης εδώ ο έφηβος εαυτός μου κέρδισε τον 40αρη και επέλεξα αυτό αντι του Dirt που έχω λιώσει το τελευταίο διάστημα. Ομολογουμένως ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα όλων των εποχών.
εξώφυλλο
η μπλούζα που δεν βρήκα τότε στο Happening και τελικά πήρα μια Fear Of The Dark, αχ αυτά τα απωθημένα.
26 Likes
Ξεκινάμε από τα βασικά:
Ωραία. Και τώρα, πάμε στα καθολικά και σοβαρά. 1992 λοιπόν:
1. Blind Guardian - “Somewhere far Beyond”: Προχθές, που έκανα βόλτα το αμάξι για να συνηθίσω, επιτέλους, τον συμπλέκτη, ειδικά σε ανηφορικό φανάρι, όπου στο ξεκίνημα πρέπει να 'χεις βρει το σωστό σημείο και να πατήσεις γκάζι, έβαλα τον δίσκο. Το ηχοσύστημα ήταν υπέροχο και οι Γερμανοί πρόσφεραν συγκίνηση για ακόμη μια φορά. Είναι ο αγαπημένος μου δίσκος τους. Έχει άψογη παραγωγή. Έχει άριστες συνθέσεις. Έχει ολίγον από Kai Hansen. Έχει από τις πιο οπαδικές διπλές κιθαριστικές επιθέσεις, και… (ο διάδρομος ανοιχτός, είσαι ελεύθερος για απογείωση), εντελώς αντικειμενικά, είναι ο καλύτερος Γερμανικός power metal δίσκος όλων των εποχών και κανένας δεν τον ξεπερνάει (απολαύστε την πτήση σας).
2. Psychotic Waltz - “Into the Everflow”: Σε κάποια μουσικά παρακλάδια αισθάνεσαι, πως κάποια σχήματα είναι μία τάξη μαζί. Σε κάποια άλλα, όμως, όπως στον παγγενή χώρο του progressive, κάποια συγκροτήματα είναι μία κατηγορία μόνοι τους - μία τάξη μόνοι τους. Αυτομάτως, κανείς δεν μπορεί να τους κάνει υποδείξεις, πολλώ δε μάλλον, όταν το έργο τους είναι ένας πλούτος ιδεών. Το “Into the Everflow” αγγίζει άλλα δυσθέωρητα ύψη. Είναι πιο συναισθηματικός και πιο λυρικό, και το “Butterfly” είναι από τα καλύτερα progressive άσματα όλων των αιώνων και ιδιαίτερα η απόλυτη ερμηνεία -ή και κατάθεση του προσωπικού Είναι- του Devon.
3. Dream Theater - “Images and Words”: Υπάρχουν κάποιοι μουσικοί, που πρέπει να περάσουν κάμποσα χρόνια και μερικά δισκογραφικά βήματα, για να φτάσουν σ’ εκείνον τον ένα δίσκο, ο οποίος θα δηλώνει “Αυτόν τον δίσκο ονειρευόμουν να φτιάξω από μικρός, όταν άκουσα για πρώτη φορά εκείνο που μ’ ενέμπνευσε και είπα, μακάρι να το είχα κυκλοφορήσει εγώ αυτό”. Δεν ξέρω αν οι DT μπορούν να το ισχυριστούν πλέον, αλλά για μένα, αυτός ο δεύτερός τους δίσκος είναι αυτή η δήλωση. Είναι η κορυφή τους, μέσα σε μία απλότητα για το καλύτερο και αγαθότερο, που θα μπορούσαν να κάνουν. Και ναι, η παραγωγή του είναι άριστη, σε όλα. Κι ενώ όλοι μαζί είναι μία ενότητα, στην καρδιά μας, νομίζω, υπάρχει ένα όνομα: Kevin Moore.
4. Heaven’s Gate - “Hell for Sale”: Άλλη μία περίπτωση μουσικού σχήματος, που δεν καταλάβαινε από “νομοθεσίες” ήχων και κανόνων, πραγματοποιώντας μία πορεία δυναμική. Οι ταχύτητες συγκριτικά με το ντεμπούτο κατεβαίνουν, αλλά η διάθεση για μία τραγουδοποιία Γερμανικής υπεροχής παραμένει σταθερά ψηλά, τη στιγμή μάλιστα, που ο Rettke δίνει ρέστα με τις ερμηνείες του. Έχουμε και εδώ, ολίγον από Kai Hansen. Στα πιο αξιομνημόνευτα θα είναι, πάντα, το οπαδικό “He’s the Man”. Μεγάλη μπάντα.
5. Motorhead - “March or Die”: Αν υπάρχουν δύο, έστω, δίσκοι των Motorhead, τους οποίους μπορώ να τους ακούσω από την αρχή μέχρι το τέλος, αυτοί είναι σίγουρα ο παρών και το “We Are Motorhead”. Με τον παρόντα δίσκο ήρθα σ’ επαφή στο λύκειο, όταν και δανείστηκα το cd από ένα φίλο. Για όσες μέρες το είχα, έπαιζε συνέχεια. Ωραίοι καλεσμένοι και κλασσικός ήχος, αλλά… όλη η ουσία, για μένα, είναι στο “Stand”. Αυτό που έχει μέσα στο αίμα του λίγο έως πολύ από NWOBHM και συγκεκριμένα, Saxon και Iron Maiden (επί "Number of the Beast). Όταν μπαίνει αυτό το τραγούδι, φυσάει αλλιώς. Είναι ο ήχος, είναι το riff, είναι οι στίχοι, είναι η συγκεκριμένη φωνή και όχι κάποιος άψογος τραγουδιστής. Είναι πολλά, και μπορεί και τίποτα.
Εξώφυλλο, ανεβάστε εσείς Darkthrone, αλλά το αποκάτω θα το ζήλευαν και θα το ήθελαν όλες οι σκηνές μαζί:
30 Likes
Them, not me
1 Like
Rage Against the Machine - Rage Against the Machine
Kyuss - Blues for the Red Sun
Darkthrone - A Blaze in the Northern Sky
The Afghan Whigs - Congregation
The Prodigy - Experience
Εξώφυλλο της χρονιάς:
24 Likes
Είσαι μόρτης…
6 Likes
πέταξε έξω τον Μαρκ τον Λάνεγκαν δυστυχώς
2 Likes
Δεν πειράζει, είναι αδερφός του Mark ο Greg!
4 Likes
To συγκεκριμένο Psychotic εξώφυλλο είναι της επανακυκλοφορίας πάντως.
Χμ, οπότε μπορούμε με ασφάλεια (; ) να υποθέσουμε πως Metallica και Priest θα είναι τα μοναδικά metal συγκροτήματα με 3 πρωτιές, και κανείς δεν πρόκειται να ισοφαρίσει τους Floyd με τις 4 (λίγο προσπάθησαν οι ‘tallica, αλλά τους έφαγαν τα κυκλώματα στο 90’).
2 Likes
I bet against that
1 Like
Still loading…
5 Likes
Πάω στοιχημα πωςοι Metallica πανε για 5 πρωτιες και οι Priest για 4. Ισως και οι Maiden.
Προσοχη εκει στο 2003 ε; Το St. Anger ειναι πρωτο απο το τελος.
2 Likes
1ον πραγματικά ΚΑΥΛ εεε… χάρηκα με τα αποτελέσματα για το 1991.
Δεν μπήκε δεκάδα το ανύπαρκτο Use Your Illusion I, δεν κέρδισαν οι Nirvana!
2ον σπουδαίες οι λίστες σας για το 1992, το οποίο μάλλον είναι πιο δύσκολο από την προηγούμενη χρονιά!!!
1 Like
Τι λέτε, μωρέ, και οι δύο, έχετε πιει μεσημεριάτικα; Ποιους έχετε στο νου σας;
Έχετε καταλάβει πως πάλι σε Maiden/Metallica (άντε και 2-3 ονόματα) γυρίσατε την κουβέντα;
4 Likes
Για φύγει από DT θα τη γύριζα μέχρι και σε Έφη Σαρρή.
12 Likes