Ε ναι ρε, το 2ο ψηφίζουμε.
Ήταν στο τυπωμένο setlist, πιθανότατα δεν παίχτηκε λόγω του ότι ο Jon έλιωσε στη ζέστη. Ήταν η πιο ζεστή νύχτα εκείνου του καλοκαιριού.
4 Likes
Ναι ρε το ξερω. Γιαυτο ξενερωσα. Ημουν κ πανω κερκιδες κατω απο τον φωτεινο πινακα δεν την χαρηκα την συναυλία εγινε κ αυτο με αποτελειωσε.
2 Likes
Το θέμα είναι ότι πολλά άλμπουμς που ακούγαμε μανιωδώς στην εφηβεία μας τα βάζουμε τώρα και εκτός από μια νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια δεν μας λένε πια πολλά. Κι εγώ θα είχα στην πεντάδα του 92 το Keep the Faith, και ναι το Dry County είναι έπος, θα είχα και ΙΝXS που κοιμόμουν και ξυπνούσα με το Welcome to wherever you are, αλλά μετά από τόσα χρόνια κάτι έχει χαθεί. Και άλλοι δίσκοι που γράψανε ιστορία και η αξία τους παραμένει αναλλοίωτη κερδίζουν πόντους, άσχετα αν πριν τους σνόμπαρα ή τους είχα σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε πολλοί εδώ μέσα ή ήταν πολύ μικροί ή δεν είχαν γεννηθεί ακόμη, οπότε έχουν διαφορετικές οπτικές για την εποχή εκείνη.Για να καταλήξω κάπου, προσωπικά ψηφίζω τι αισθάνομαι σήμερα χωρίς να με απασχολεί να βάλω στην λίστα μόνο κλασσικούς δίσκους ή αντίθετα μόνο παλιά αγαπημένα. Πριν δέκα χρόνια η λίστες μου θα ήταν αρκετά διαφορετικές, μετά από δέκα επίσης.
18 Likes
Εγω παντως κωλωσα 
να ψηφισω το 1987 το
αφου κ γιαυτο εχω μια ιστορια αλλα θα.μ ελεγαν εδω μεσα “χαλαρωσε ρε μεγαλε αυτο βρήκες να ψηφισεις σαλτα κ γαμησου” 
Νταξ παιχνίδι ειναι δε λεω αλλα κρινομαστε.
12 Likes
Στα γρηγορα
| 1 | WASP | The Crimson Idol |
|---|---|---|
| 2 | Manowar | The Triumph Of Steel |
| 3 | Danzig | How The Gods Kill |
| 4 | Sleep | Sleep’s Holy Mountain |
| 5 | Tiamat | Clouds |
Εξωφυλλο ¨
Danzig How The Gods Kill
22 Likes
Να ειμαστε καλα, να το ξανα κανουμε σε 10 χρονια να δουμε διαφορες 
12 Likes
Να κάνω λίγο όπως ο Morello. Για τις χρονιές 92 & 93 αν ψήφιζε ο 13χρονος εαυτός μου. Αγνοείται η θήκη του Keep the Faith. Αν κάποιος έχει καμιά περισσευούμενη ας στείλει pm!
20 Likes
1992:
# 5+1
Faith no More - Angel Dust
Λατρεμένος δίσκος με τεράστια ποικιλία ήχων και προσεγγίσεων - λατρέυω ας πούμε στην τριάδα malpractice - kindergarten - be aggressive πως από την παράνοια και το heaviness του malpractice καταλήγουμε στην σχεδόν παιδικότητα του be aggressive. Album για όλες τις διαθέσεις, όσο cool πρέπει να είναι. Χάνει οριακά την 5άδα γιατί δεν έχει την έκπληξη του Real Thing και προσωπικά ένα ένα μικρό τσικ πιο ψηλά το King αλλά και για να μπει στην πεντάδα η επόμενη ομορφιά…
# 5
Kyuss - Blues for the Red Sun
H φάση είναι 1994 ερχόμαcτε αλλά δεν μπορούσα να μην βάλω το Blues στην πεντάδα…Γενικά οι Kyuss είναι μια περίεργη περίπτωση μπάντας, δεν πήρε στα 90’s τα credits που της αναλογούσαν, άργησαν να εκτιμηθούν ενώ μέλη της πήραν πολλά περισσότερα με μεταγενέστερες μουσικές προτάσεις βλ. Homme με QOTSA και τα solo του Bjork. Και πολύ αργότερα έγινε ταυτόχρονα το ιερό τοτέμ και το ανάθεμα ενός stoner / heavy rock που έσκασε πολύ έντονα και στα μέρη μας με ενδιαφέρουσες αλλά και χιλιοπαιγμένες wannabe Kyuss, νέες προτάσεις. Στο δικό μου σύμπαν οι Kyuss είναι μια τεράστια μπάντα, με εντελώς δικό της attitude και ήχο που μαζί με τους μύθους των parties της ερήμου που την συνόδευαν, έδωσε 3 τεράστια δείγματα heavy rock με riffs, ρυθμό και αλητεία. Αν έχεις 11 λετπάκια ακούς Green Machine & Freedom Run και καταλαβαίνεις ακριβώς τι εστί Kyuss. Επίσης, η εκτίμηση μου σε μπάντες που σταματάνε στο σημείο 0, πριν κατηφορίσουν στην κλίματα της ποιότητας είναι τεράστια (this statement applies also to #1).
# 4
Dream Theater - Images & Words
Ναι υπήρξα Θιατεράς. Ναι κάποτε ήταν το αγαπημένο μου συγκρότημα. Ναι ήμουν φανμπόης. Τώρα βέβαια είμαι αρκετά μακριά, δεν παρακολουθώ καν την σκηνή, ούτε το συγκρότημα αλλά αυτά σου κάνει αυτό το γαμώπαίχνιδο…εεε το αγαπημένο μας παιχνίδι. Σίγουρα πια, ακούγοντας το βρίσκω κάποια σημεία λίγο cheesy, λίγο ανώριμα, λίγο επιτειδευμένα (ειδικά ο νεοφερμένος LaBrie), αλλά διάολε πως γίνεται να μην παθαίνεις μουσικό αμόκ στα όργια του metropolis, στα κοψίματα, τα γυρίσματα που είναι υπέυθυνα για τον επόμενο καλύτερο τους δίσκο και για χιλιάδες χοντροκομμένες αντιγραφές. Πως γίνεται να μην αγγίζει την ψυχούλα σου το Learning to Live (α ρε Myung αλάνι). Πως γίνεται να μην σε γυρίζει πίσω στον χρόνο το Pull me under. Πως γίνεται να μην λατρέψεις την ισορροπία τεχνικής και μελωδίας στο Under a glass moon. Πως γίνεται να μείνεις αδιάφορος. Δεν γίνεται όσα χρόνια και αν περάσουν, όσους νέους δρόμους και αν πάρεις.
# 3
Alice in Chains - Dirt
Τι να πω τώρα και εγώ για το Dirt; Δίσκος μνημείο, ένα ακατέβατο 10άρι από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Δίσκος που ο συντελεστής ποσότητας προς ποιότητα πρέπει να είναι στο απόλυτο. Αρκετά εσωστρεφής και μελαγχωλικός στο σύνολο του όμως ταυτόχρονα πατάει ηχητικά και συναισθηματικά με τρομακτική δύναμη. Το 11άρι του δίσκου θα είναι πάντα οι ερμηνείες του Layne και αυτό λέει πολλά για το πόσο μεγάλη μπάντα ήταν AIC.
# 2
Pantera - A Vulgar Display of Power
Δεν θα γίνω ο γραφικός που θα πει ότι το album είναι όπως το εξώφυλλο, σαν να τρως μπουνιά στην μάπα, θα γίνω καραγραφίκουλας και θα πω ότι είναι σαν να μοιράζεις εσύ τις μπουνιές…! Οι Pantera ήταν once in history & trademark μπάντα και τούτο εδώ είναι το μεγαλύτερο και πιο iconic ηχητικό τους statement. Κανείς δεν θα καταφέρει ποτέ να ακουστεί όπως ακούστηκαν εκείνοι τότε. Απλό, λιτό και απέρριτο.
# 1
Rage Against the Machine - Rage Against the Machine
Δεν γίνεται αυτό να είναι το ντεμπούτο σου. Δεν γίνεται να έχεις αυτό το εξώφυλλο. Δεν γίνεται να έχει μέσα ένα από τα πιο iconic και χιλιοτραγουδισμένα κομμάτια στην ιστορία της (ροκ) μουσικής. Δεν γίνεται να μπουκάρεις στην μουσική βιομηχανία με το Bombtrack. Δεν γίνεται να έχεις guest τον άλλο τον λοφιοφόρο που θα ορίσει με σένα και 1-2 μπάντες ακόμα τον σκληρό ήχο στα 90’s & 00’s. Δεν γίνεται να έχεις τόσα ΠΟΛΛΑ και ΓΑΜΗΣΤΕΡΑ χωσίματα. Δεν γίνεται να έχεις έναν τόσο πορωτικό MC για τραγουδιστή. Δεν γίνεται να έχεις κιθαρίστα και DJ μαζί. Δεν γίνεται να έχεις αυτό το rhythm section. Δεν γίνεται τα fillers σου (χαχαχαχαχα) να είναι το Township Rebellion και το Freedom ξέρω γω. Δεν γίνεται ρε συ αυτό, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Έλα όμως που έγινε. Και όπως έγραψα και πριν, σταμάτησαν στην κορυφή τους και αυτό τους γιγαντώνει ακόμα πιο πολύ στα μάτια μου. Τέτοιες μέρες πριν 13 χρόνια, στην Μαδρίτη, στο Rock in Rio μπόρεσα να κάνω πραγματικότητα ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά μου όνειρα, σε μία συναυλία ονείρωξη, που άκουσα ζωντάνα τα 7/10 αυτού του μυθικού δίσκου. Νιώθω ευγνώμων.
34 Likes
^ Η στιγμή που με βάση (κάποια από) τα προηγούμενα, αλλά και τα όσα ξέρεις/θυμάσαι από τον χρήστη, διαισθάνεσαι ότι θα βάλει #1 το Into the Everflow και είσαι σε φάση δώστο μου… δώστο μου… ΔΩΣΤΟ ΜΟΥ… 
…και στο τέλος…
Summary
Only joking mate. Cool list!
3 Likes
Χαχαχα! Σε νιώθω! Έχω πει να μην βάζω πόσα ακόμα θα μπορούσαν να είναι 5-άδα σαν honorable mentions, να το στριμώξω εκεί κοντά στα 5. Και να ισοοροπω κάπως όλες τις αγαπημένες μπάντες και κυκλοφορίες. Και για μένα το A Social Grace είναι ένα σκαλί πάνω από το Everflow. Πάντως, όσο δεν μου αρέσει το τεράστιο name-dropping αφού 5 ζητάει ο κανόνας, τόσο μανιακά διαβάζω όλα τα σεντόνια και μαθαίνω ακόμα πολλά πράγματα! Και εσύ είσαι must read by the way.
2 Likes
Must control myself είμαι βασικά
Thanks mate
2 Likes
Διαβάζοντας 300 ποστ απο την Δευτέρα εχω να πω :
- Το black album είναι αριστούργημα μέχρι και το Nothing else matters ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ , μετά ξεκινάει η 4αδα του πόνου… και τα 4 θα μπορούσαν να μπουν στο 72 seasons (φεστιβαλ μετριοτητας δλδ)
2)Βλέποντας την μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ απόψεων για το καλύτερο Dream Theater album (για μένα ας πουμε το Train είναι με διαφορά το καλύτερο) θα μπορούσαμε μετά απο αυτό το παιχνίδι να ξεκινήσουμε ενα άλλο με λίστες με τα τοπ αλμπουμ συγκροτημάτων (για τα ιστορικά τουλαχιστον που έχουν μπόλικα) . think about it…
- Βλέποντας λίστες εδώ μέσα(και μερικές απο το “μέλλον”) ,έχω να πώ , πώς μόνο εγώ και η @Silent_Winter είμαστε τρου Deathaδες εδώ μέσα
(Death το συγκρότημα)
6 Likes
Διαβάζοντας ένα ποστ από πριν μια ώρα, έχω να πω το εξής, ότι το The God That Failed είναι στα 4 καλύτερα τραγούδια του δίσκου, το My Friend Of Misery είναι αριστούργημα, το Struggle Within έχει άψογη και πωρωτικη εισαγωγή, τέλειο σόλο και εκεί που λέει GO! το ουρλιάζω σε κάθε ακρόαση, και το Of Wolf And Man έκανε το 1999 μισό εκατομμύριο Έλληνες να χοροπηδάνε μετά μανίας. Δεν υπάρχει ούτε νανοδευτερολεπτο μετριότητας στο Μπλάκ Άλμπουμ…
6 Likes
Το 87&91 δεν ψήφισα και το 95 & 98 δέν ήρθε ακόμα… Αλλά δεν θα έρθει το 95 να αρχινισει το πανηγύρι; Θα έρθει…
2 Likes
Για picosecond κάνεις συζήτησή;
The God That Failed είναι και μένα από τα αγαπημένα μου btw
2 Likes
Γιατί το 93, όχι;
1 Like
Γιατί δύσκολα θα χωρέσει το individual 5δα 
1 Like
Κακώς.
3 Likes
Υποψιάζομαι ότι έχεις βάλει κι άλλον έναν όρο, να έχεις κάθε δίσκο που βάζεις σε CD!
5 Likes
Πάει λίγο ανάποδα νομίζω, ότι έχω φτάσει σε ένα καλό σημείο που έχω τα αγαπημένα μου album σε cd. Τώρα που το λες βέβαια μπορεί να πέσουμε σε κανένα κενό σε κάποια επόμενη χρονιά! Πάντως η αλήθεια είναι ότι στα 70’s και σε κάποιες χρονιές των 80’s οριακά συμπλήρωνα 5-άδα αν και έχουν γίνει αγορές από αυτές τις δεκαετίες λόγω του παιχνιδιού. Θα μας φάτε όλα τα λεφτά!
6 Likes